Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 11-12-2015 r.

Sąd Rejonowy w Koninie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Daniel Adamczyk

Protokolant: st.sekr.sąd. Aneta Szymczak

po rozpoznaniu w dniu 07-12-2015 r. w Koninie

na rozprawie

sprawy z powództwa P. (...)Spółka Akcyjna w R.

przeciwko T. P.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego T. P. na rzecz powoda P. (...)Spółka Akcyjna w R. kwotę 294,79 zł (dwieście dziewięćdziesiąt cztery złote siedemdziesiąt dziewięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 06.02.2015r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe od kwoty 4,14 zł (cztery złote czternaście groszy) od dnia 06.02.2015r. do dnia 12.02.2015r;

3.  umarza postępowanie co do kwoty 2694,14 zł (dwa tysiące sześćset dziewięćdziesiąt cztery złote czternaście groszy);

4.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

5.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 180,87 zł (sto osiemdziesiąt złotych osiemdziesiąt siedem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Daniel Adamczyk

Sygn. akt I C 898/15

UZASADNIENIE

Powód P. (...) S.A. w R. wystąpił przeciwko T. P. o zapłatę kwoty 7 284,42 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 06.02.2015r. do dnia zapłaty. Ponadto, powód wniósł o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wywodził, że dochodzona kwota wynika z umowy sprzedaży energii elektrycznej zawartej przez pozwanym.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu wg norm przepisanych, podnosząc, że pozwany uregulował część należności w kwocie 2694,14 zł Z kolei żądanie kary umownej w kwocie 4183,55 zł jest bezpodstawne, albowiem pozwany dokonał wszelkich formalności przy zmianie sprzedawcy energii elektrycznej, a mimo tego za ten sam czas otrzymywał faktury od (...) S.A. i od pozwanego. W tej sytuacji obawiając się odcięcia dostaw energii do prowadzonej działalności gospodarczej płacił dotychczasowemu dostawcy energii i nie był w stanie uiszczać rachunków drugiemu podmiotowi. W tym czasie dążył do wyjaśnienia sytuacji. Ostatecznie okazało się, że to (...) S.A. nieprawidłowo naliczała faktury. Zwrócone środki pozwany przekazał powodowi. W tej sytuacji w ocenie pozwanego brak podstaw do naliczania kary umownej. Pozwany wskazał także, ze § 3 pkt 3 regulaminu stanowi, że kara umowna możliwa jest do naliczania w przypadku rozwiązania umowy przez pozwanego, a nie powoda, jak to miało miejsce w przedmiotowej sprawie.

Wobec dokonania zapłaty po wytoczeniu powództwa powód cofnął pozew co do kwoty 2694,14 zł ze zrzeczeniem się roszczenia.

Sąd ustalił, co następuje:

T. P. wraz z P. P. w formie spółki cywilnej prowadzą działalność gospodarczą w postaci restauracji pod nazwą L. R.. Energię elektryczną do restauracji zakupywali od (...) S.A. T. P. i P. P. zdecydowali się na zmianę sprzedawcy energii i w dniu 22.02.2013r. zawarli z P. (...) S.A. w R. umowę sprzedaży energii elektrycznej. Umowę zawarto na okres od 01.05.2013r. do 31.12.2015r. Jednocześnie pozwany udzielił powodowi pełnomocnictwa celem załatwienia formalności dotyczących zmiany sprzedawcy, w tym wypowiedzenia umowy z (...) S.A.

Dowód: okoliczności bezsporne, opisana umowa k. 25-27 , spis wymaganych dokumentów - k. 32, załączniki do umowy sprzedaży – k. 33-37

Pomimo podpisania w/w umowy sprzedaży energii nadal rachunki za sprzedaż energii wystawiał dotychczasowy sprzedawca (...) S.A. Za ten sam okres rachunki za sprzedaż energii wystawiał także powód. Ponieważ rachunki te były znacznej wysokości pozwany nie był w stanie uiszczać rachunków wystawianych przez obu sprzedawców. Obawiając się odłączenia energii elektrycznej, co skutkowałoby niemożnością prowadzenia restauracji, płacił rachunki dotychczasowemu dostawcy tj. (...) S.A. Jednocześnie podjął próby wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. Ostatecznie w lipcu 2014r. okazało się, że podwójne naliczanie rachunków miało miejsce z winy (...) S.A., która zwróciła pieniądze. Te zostały wpłacone z kolei przez pozwanego powodowi.

Dowód: zeznania P. P. – k. 130, zeznania powoda – k. 130v , pismo P. P. z dn. 03.01.2014. – k. 82, faktury (...) SA – k. 84-91

Wobec nieopłacania rachunków za sprzedaż energii elektrycznej P. (...) S.A. w R. pismem z dnia 02.06.2014r. wypowiedział umowę sprzedaży z dnia 22.02.2013r. Dodatkowo na pozwanego w dniu 15.10.2014r. wystawił notę obciążeniową na kwotę 1500,60 zł tytułem opłaty karnej, z terminem płatności 30.10.2014r., a w dniu 17.10.2014r. wystawił kolejną notę obciążeniową na kwotę 2682,95 zł, z terminem płatności 04.11.2014r.

Dowód: opisane noty obciążeniowe – k. 43-44 , wypowiedzenie umowy – k. 122

Powód wystawił także na pozwanego w dniu 06.03.2014r. fakturę na kwotę 2670,61 zł z tytułu sprzedaży energii, z terminem płatności 20.03.2014r., fakturę na kwotę 20 zł z terminem płatności 23.09.2014r. oraz notę odsetkową na kwotę 4,14 zł.

Dowód: opisane dokumenty – k. 39-40, 45, 47

Powód wzywał pozwanego do zapłaty wskazanych kwot tytułem w/w zadłużenia.

Dowód: wezwania do zapłaty z dowodami doręczenia – 45-49

Dokumenty, na podstawie których ustalono stan faktyczny Sąd uznał za całkowicie wiarygodne. Co do ich autentyczności i prawdziwości treści w nich zawartych nie były kwestionowane przez strony, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

Sąd uznał zeznania pozwanego oraz P. P. za wiarygodne, albowiem były szczere, jasne i logiczne, a nadto w pełni korespondowały ze sobą i z zebranymi w sprawie dokumentami.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w niewielkiej części.

Dochodzona przez powoda wierzytelność wynikała z umowy sprzedaży energii elektrycznej i dotyczyła należności za energię oraz kary umownej za wypowiedzenie umowy przed upływem czasu na jaki została zawarta, a także skapitalizowanych odsetek.

Zgodnie z art. 483 § 1 k.c. można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy pieniężnej (kara umowna).

Według zapisów § 3 pkt. 3.3 zd. 1 regulaminu oferty (k. 31), odbiorca zobowiązany jest do przestrzegania postanowień oferty oraz do nierozwiązywania zawartej ze sprzedawcą umowy. W przypadku rozwiązania umowy w okresie obowiązywania gwarancji ceny lub w przypadku uniemożliwienia realizacji sprzedaży energii elektrycznej z przyczyn leżących po stronie odbiorcy, odbiorca zapłaci kare umowną w wysokości iloczynu szacowanej ilości energii elektrycznej do końca okresu obowiązywania gwarancji ceny oraz stawki jednostkowej w wysokości 50 zł za MWh, w terminie 7 dni od doręczenia stosownego wezwania przez sprzedawcę.

Umowę zawarto na czas określony do końca 2015r. Dołączone do pozwu dokumenty wskazują, że pozwany podpisał dokumenty umożliwiające zmianę sprzedawcy energii. Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje, że w tym samym czasie opłaty za dostarczanie energii naliczały pozwanemu dwa podmioty tj. powód i poprzedni dostawca (...) S.A. Podkreślenia wymaga, że następowało to bez żadnej winy pozwanego, ale także bez winy powoda. Pozwany znalazł się w bardzo trudnej sytuacji, której wyjaśnienie zajęło około rok czasu. Sytuacja ta była znana także powodowi. Pozwany zachował się racjonalnie i dokonywał wpłat dotychczasowemu dostawcy z dwóch powodów. Po pierwsze, nie wiedział czy nastąpiło skuteczne wypowiedzenie umowy z tymże dostawcą przez P. (...)SA, po drugie, obawiał się odcięcia dostawy energii przez (...) SA, co uniemożliwiało prowadzenie restauracji. Konstrukcja zmiany dostawcy energii polegała na tym, że to powód miał na podstawie otrzymanego od pozwanego pełnomocnictwa dopełnić wszelkich formalności, w tym wypowiedzieć umowę z (...) SA. Tym samym pozwany w sytuacji gdy dotychczasowy dostawca zaprzeczał wypowiedzeniu umowy i wystawiał faktury za dostawę energii, miał prawo przyjmować że to ten podmiot jest uprawniony do przyjmowania należności za energię, przynajmniej do czasu wyjaśnienia wątpliwości. Powód tymczasem przyjął że wszelkimi konsekwencjami zaistniałej sytuacji obciąży pozwanego. Jest to zrozumiałe w zakresie należności za dostawę energii, ale w ocenie sądu brak jest podstaw do przyjęcia nienależytego wykonania zobowiązania przez pozwanego, a tym samym naliczenia kary umownej.

Niezależnie od tego wskazany wyżej art. 483 § 1 k.c. umożliwia naliczenie kary umownej (a taki charakter opłaty dochodzonej pozwem jest bezsporny) jedynie w celu naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego. Tymczasem świadczenie pozwanego miało charakter stricte pieniężny i sprowadzało się do zapłaty ceny za zużytą energię elektryczną. Skutkiem bowiem wypowiedzenia umowy było pozbawienie powoda przychodu, w tym zysku, ze sprzedaży energii elektrycznej. Z powyższego wynika, że naliczenie kary umownej od świadczenia pieniężnego jest sprzeczne z ustawą.

Ponadto należy zauważyć, że cytowany wyżej § 3 pkt 3.3 regulaminu dotyczy zobowiązania odbiorcy do nierozwiązywania umowy ze sprzedawcą. Tymczasem w przedmiotowej sprawie to sprzedawca, a nie odbiorca, dokonał wypowiedzenia umowy. Tym samym umowa mogła nadal trwać i obecnie powód mógł domagać się zapłaty za sprzedaną energię. Zapewne zresztą po wyjaśnieniu sytuacji, umowa ta trwała by w sposób niezakłócony. Rozwiązanie umowy było zatem zainicjowane przez powoda. Brak zapłaty z okolicznościach niniejszej sprawy nie sposób także traktować jako uniemożliwienie realizacji sprzedaży energii elektrycznej z przyczyn leżących po stronie odbiorcy. Winę za spowodowanie tej sytuacji ponosi bowiem podmiot trzeci, a nie pozwany.

Powyższe okoliczności skutkowały oddaleniem powództwa w zakresie kary umownej i żądania odsetkowego jej dotyczącego.

Pozwany cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia co do zapłaconej po wytoczeniu powództwa kwoty 2694,14 zł, co skutkowało umorzeniem postępowania w tej części na podstawie art. 355 § 1 kpc w zw. z art. 203 § 1 kpc wobec braku przesłanek negatywnych z art. 203 § 4 kpc.

Na dochodzoną kwotę wchodziły także odsetki skapitalizowane w kwocie 406,12 zł. W zakresie dotyczącym kary umownej podlegały oddaleniu z uwagi na niezasadność należności głównej. Z kolei zakresie faktury na kwotę 2670,61 zł były zasadne od daty jej wymagalności do dnia zapłaty, czyli od dnia 21.03.2014r. do dnia 12.02.2015r., co dawało kwotę 293,92 zł. Tożsama była sytuacja w przypadku faktury na kwotę 20 zł, co skutkowało uznaniem za zasadne odsetek od tej kwoty od dnia 24.09.2014r. do dnia 12.02.2015r., co dawało kwotę 0,87 zł. Tym samym sąd w pkt 1 wyroku zasądził kwotę 294,79 zł ( 293,92 zł + 0,87 zł) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 06.02.2015r. (zgodnie z żądaniem, czyli po dniu wytoczenia powództwa) do dnia zapłaty. Na tej samej podstawie faktycznej i prawnej zasądzono także odsetki ustawowe od zapłaconych odsetek skapitalizowanych w kwocie 4,14 zł od dnia 06.02.2015r. do dnia zapłaty, czyli 12.02.2015r. (pkt 2 wyroku).

Podstawą prawną zasądzenia odsetek ustawowych oraz odsetek od zaległych odsetek był art. 481 k.c. w zw. z art. 359 k.c. oraz art. 482 § 1 k.c.

Mając na uwadze fakt przegrania sprawy przez pozwanego w około 41 % (2988,93 zł/7284,42 zł) Sąd na podstawie art. 100 k.p.c. rozdzielił koszty stosunkowo. Powód wygrał bowiem w zakresie zasądzonej części kwoty głównej oraz w części umorzonej, gdyż zapłata zasadnej i wymagalnej kwoty 2694,14 zł nastąpiła po wytoczeniu powództwa. Powód poniósł koszty procesu w kwocie 1310,16 zł (opłata sądowa – 92 zł, koszty zastępstwa procesowego z opłata skarbową - 1217 zł, prowizja z postępowania elektronicznego – 1,16 zł), a pozwany w kwocie 1217 (koszty zastępstwa procesowego z opłata skarbową). Biorąc pod uwagę, że koszty łącznie wyniosły 2527,16 zł, a pozwany winien z nich ponieść 41 %, czyli 1036,13 zł, podczas gdy poniósł faktycznie 1217 zł, a zatem należało zasądzić od powoda na rzecz pozwanego różnicę między kosztami jakie poniósł i tymi jakie winien ponieść, czyli kwotę 180,87 zł ( 1217 zł – 1036,13 zł).

SSR Daniel Adamczyk