Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Zakopanem II Wydział karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Leszek Łowczowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Monika Tokarska-Pasternak

po rozpoznaniu w dniu 11 września 2015 r.

na posiedzeniu

wniosku Urzędu Celnego I w Ł.

w sprawie

M. K.

c. B. i H.

ur. (...) w Z.

podejrzanej o to, że:

I. w okresie od 19 lutego 2013 r. do dnia 19 marca 2013 r. w miejscowości Z., działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu tego samego zamiaru, nabyła wyroby akcyzowe w postaci tytoniu do palenia bez znaków akcyzy, w łącznej ilości 19.50 kilograma, przesłane z Ł., w dwóch przesyłkach pocztowych, pobranych przez M. L., posługującymi się danymi nadawczymi A. Ł. ul. (...) oraz rachunkiem bankowym o numerze (...), za pośrednictwem, Poczty Polskiej SA, stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 6 kks, na których ciąży podatek akcyzowy w kwocie 12.510 złotych

to jest o przestępstwo skarbowe z art. 65 § 3 kks w zw. z art. 65 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks

II. w dniu 19 marca 2013 r. w Z., przechowywała przy ul. (...), w pomieszczeniach mieszkalnych wyroby akcyzowe w postaci 2,55 kilograma tytoniu do palenia, bez znaków akcyzy, stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 7 kks, na których ciąży podatek akcyzowy w kwocie 1.636 złotych

to jest o wykroczenie skarbowe z art. 65 § 4 kks w zw. z art. 65 § 1 kks

I.  na podstawie art. 17 § 1 kks w zw. z art. 145 § 1 kks udziela zezwolenia M. K. na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności,-

II.  na mocy art. 65 § 3 kks za czyn opisany w pkt I wniosku o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności wymierza M. K. karę grzywny w wymiarze 10 (dziesięciu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 100 (sto) złotych, co stanowi kwotę 1.000 (jednego tysiąca) złotych,

III.  na mocy art. 65 § 4 kks za czyn opisany w pkt II wniosku o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności wymierza M. K. karę grzywny w kwocie 409 (czterystu dziesięciu) złotych,

IV.  na zasadzie art. 113 § 1 kks w zw. z art. 627 kpk zasądza od M. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 308 (trzystu ośmiu) złotych tytułem zryczałtowanej równowartości kosztów postępowania.-

Sygn. akt II K 443/15 Z., dnia 29 września 2015 r.

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 11 września 2015 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 19 marca 2013 roku funkcjonariusze Komisariatu Policji VII, Komendy Miejskiej Policji w Ł., w wyniku czynności służbowych w Ł., w okolicach placówki Poczty Polskiej S.A., przy ulicy (...), ujawnili u M. L. i D. W., w paczkach, które miały zostać nadane w tym punkcie pocztowym - wyroby akcyzowe w postaci tytoniu do palenia, bez znaków akcyzy. M. L., D. W. i inna nieustalona osoba, używając danych A. G. byli nadawcami tytoniu do palenia, bez znaków akcyzy. Dla wpłat od nabywców tytoniu, bez znaków akcyzy posługiwali się oni rachunkiem bankowym o numerze (...).

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonej M. K. składającej wniosek o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności k. 77-79, 90-91;

- protokoły zatrzymań i przeszukań k. 3, 4-6, 7-9, 10-12, 13, 14-16, 18-19, 21-23;

- pismo Poczty Polskiej SA k. 84;

Nabywczynią tytoniu od w/w była m.in. M. K.. Oskarżona w okresie od 19 lutego 2013 r. do dnia 19 marca 2013 r. w miejscowości Z., działając w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu tego samego zamiaru, nabyła wyroby akcyzowe w postaci tytoniu do palenia bez znaków akcyzy, w łącznej ilości 19.50 kilograma, przesłane z Ł., w dwóch przesyłkach pocztowych, pobranych przez M. L., posługującego się danymi nadawczymi A. Ł. ul. (...) oraz rachunkiem bankowym o numerze (...), za pośrednictwem, Poczty Polskiej SA.

Na przedmiotowych wyrobach akcyzowych ciąży podatek akcyzowy w łącznej kwocie 12.510 zł.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonej M. K. składającej wniosek o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności k. 77-79, 90-91;

- zeznania świadka U. Z. k. 65-66;

- potwierdzenia wpłat k. 85-86

Jednocześnie w wyniku czynności przeszukania prowadzonych przez funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w Z., w miejscu zamieszkania oskarżonej M. K. ujawniono, że przechowywała ona - 2,55 kilograma tytoniu, bez znaków akcyzy. Na przedmiotowych wyrobach akcyzowych ciąży podatek akcyzowy w łącznej kwocie 1.636 zł.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonej M. K. składającej wniosek o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności k. 77-79, 90-91;

- zeznania świadka U. Z. k. 65-66

W związku z powyższym oskarżonej M. K. przedstawiono zarzuty popełnienia przestępstwa skarbowego określonego w art. 65 § 3 kks w zw. z 65 § 1 kks w zw. z 6 § 2 kks oraz wykroczenia skarbowego z art. 65 § 4 kks w zw. z 65 § 1 kks. Oskarżona M. K. odpowiednio w dniu 22 stycznia 2014 roku uiściła w trybie art. 143 § 1 pkt 2 i 3 kks tytułem kary grzywny kwotę 409 złotych oraz kwotę 140 złotych tytułem zryczałtowanych kosztów postepowania za wykroczenie skarbowe, a w dniu 22 października 2014 roku kwotę 1.000 złotych tytułem kary grzywny oraz kwotę 168 złotych tytułem zryczałtowanych kosztów postepowania za przestępstwo skarbowe.

Dowód:

- potwierdzenie uiszczenia kar i kosztów k. 83, 93

Oskarżona M. K. nie była dotąd karana. Oskarżona nie pracuje, utrzymuje się z renty w wysokości około 900 złotych, nie posiada majątku, jest wdową i posiada dwoje dorosłych dzieci.

Dowód:

- kartka karna k. 98

- dane osobo-poznawcze k. 89-91

Oskarżona została przesłuchana w dniu 9 stycznia 2014 roku. Przyznała się jedynie do popełnienia wykroczenia skarbowego, składając wniosek o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności w tym zakresie (77-79).

M. K. została ponownie przesłuchana w dniu 15 października 2015 roku na okoliczność popełnienia przestępstwa skarbowego. Ostatecznie prosiła o niski wymiar kary i również złożyła wniosek o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności (90-91).

W związku z powyższym, po uiszczeniu przez oskarżoną kar i kosztów postępowania oskarżyciel publiczny Urząd Celny I w Ł. złożył wniosek o udzielenie M. K. zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności (k. 105-106).

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o zgromadzone w sprawie dokumenty, a w szczególności potwierdzenie dokonanych wpłat przez podejrzaną M. K., wyjaśnienia oskarżonej M. K. składającej wniosek o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, zeznania świadka U. Z.,.

Wyjaśnienia oskarżonej w zakresie, w jakim nie przyznawała się początkowo do popełnienia zarzucanego jej przestępstwa skarbowego oraz kreowała własną wersję przebiegu zdarzenia, Sąd uznał za niewiarygodne. Wyjaśnienia w tym zakresie były niezgodne z pozostałym materiałem dowodowym w tym z zeznaniami świadka U. Z.. Jednakże ostatecznie oskarżona zmieniła zdanie i prosiła o niski wymiar kary. Pouczona o prawach i uprawnieniach złożyła wniosek o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, który w zasadzie równoznaczny jest z niekwestionowaniem okoliczności sprawy, Sąd doszedł do przekonania, iż jedynie wyjaśnienia w zakresie, w jakim przyznała się do zarzucanych jej czynów uznać należało za wiarygodne, albowiem nie zawierały sprzeczności, a wręcz znajdowały oparcie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszym postępowaniu, a w szczególności w dokumentacji oraz zeznaniach świadka U. Z..

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka U. Z.. Świadek wskazała, że oskarżona poprosiła ją o odbiór przesyłki kurierskiej, w której to miał być tytoń. Ponadto świadek zeznała, że w mieszkaniu M. K. posiada tytoń dla własnego użytku. Zeznania świadka były logiczne i korelowały z pozostałym materiałem dowodowym.

Zeznania świadka H. K. Sąd uznał za wiarygodne, albowiem były spójne i logiczne. Nie miały one jednak znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, albowiem świadek nie posiadała informacji w kwestii osoby zamawiającej tytoń.

Wszystkie zgromadzone w sprawie dokumenty Sąd uznał za wiarygodne. Nie budziły one wątpliwości, co do ich autentyczności, ponadto nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Przedmiotem ochrony deliktów karnoskarbowych z art. 65 k.k.s. jest mienie Skarbu Państwa. Formą ochrony jest zabezpieczenie przed nielegalnym obrotem wyrobami akcyzowymi wprowadzonymi bez ich oznaczenia znakami akcyzy. Podmiotem przestępstw i wykroczeń akcyzowych z art. 65 k.k.s. może być każda osoba zdatna do ponoszenia odpowiedzialności karnoskarbowej. Są to czyny powszechne. Karalnymi zachowaniami ujętymi w ramy typu paserstwa są: [1] nabycie, [2] przechowywanie, [3] przewożenie, [4] przesyłanie, [5] przenoszenie, [6] pomaganie w zbyciu, [7] przyjmowanie oraz [8] pomaganie w ukryciu - za każdym razem wyrobów akcyzowych stanowiących przedmiot czynu zabronionego stypizowanego w art. 63, 64 i 73 k.k.s. Dla popełnienia sprawczej formy paserstwa akcyzowego wystarczające jest wyczerpanie jednego z tych znamion czasownikowych.

Nabyciem wyrobu akcyzowego jest uzyskanie przez pasera władztwa nad tą rzeczą za zgodą osoby władającej nią dotychczas i zbywającej ją na rzecz pasera. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, czy do nabycia doszło odpłatnie, czy też nieodpłatnie. Ważne jest, aby paser władał wyrobem akcyzowym tak, jakby był jej legalnym właścicielem.

Natomiast przechowywanie wyrobu akcyzowego oznacza jego przetrzymanie na żądanie czy za zgodą innej osoby, z jednoczesnym obowiązkiem zwrotu. Nie ma znaczenia, czy czynność ta ma charakter odpłatny, czy też nie.

Paserstwo akcyzowe polegające na nabyciu wyrobu akcyzowego jest deliktem skutkowym. Pozostałe postacie paserstwa w tym przechowywanie, posiadają status deliktów formalnych. Wszystkie natomiast czyny zabronione kwalifikowane z art. 65 k.k.s. przynależą do grupy deliktów abstrakcyjnego narażenia na niebezpieczeństwo.

Przedmiotem bezpośredniego działania paserstwa są wyroby akcyzowe (por. art. 53 § 30d k.k.s.). W grę wchodzą wyroby akcyzowe nieoznaczone znakami akcyzy, oznaczone w sposób nieprawidłowy, jak również wyroby akcyzowe, których cel lub przeznaczenie zmieniono względnie nie dopełniono w stosunku do nich warunku zwolnienia od obowiązku oznaczania znakami akcyzy.

Z całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż M. K. w okresie od 19 lutego 2013 r. do dnia 19 marca 2013 r. w miejscowości Z., działając z zamiarem bezpośrednim, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu tego samego zamiaru, nabyła wyroby akcyzowe w postaci tytoniu do palenia bez znaków akcyzy, w łącznej ilości 19,50 kilograma, przesłane z Ł., w dwóch przesyłkach pocztowych, pobranych przez M. L., posługującymi się danymi nadawczymi A. Ł. ul. (...) oraz rachunkiem bankowym o numerze (...), za pośrednictwem, Poczty Polskiej SA, stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 6 kks, na których ciąży podatek akcyzowy w kwocie 12.510 złotych. Działaniem swym w pełni wyczerpała ona przesłanki przestępstwa skarbowego z art. 65 § 3 kks w zw. z art. 65 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks.

Ponadto bezspornym jest, iż oskarżona w dniu 19 marca 2013 r. w Z., przechowywała przy ul. (...), w pomieszczeniach mieszkalnych wyroby akcyzowe w postaci 2,55 kilograma tytoniu do palenia, bez znaków akcyzy, stanowiące przedmiot czynu zabronionego określonego w art. 63 § 7 kks, na których ciąży podatek akcyzowy w kwocie 1.636 złotych. Podobnie jak w przypadku w/w przestępstwa skarbowego, także, jeżeli chodzi o okoliczności popełnienia wykroczenia skarbowego, wynikają one nie tylko z wyjaśnień oskarżonej, ale także z zeznań świadka U. Z. oraz z treści zgromadzonej w sprawie dokumentacji, a wobec całkowitego przyznania się do winy oskarżonej i złożenia wniosku o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, stanowią bezsporne fakty.

Powyższym działaniem podejrzana wyczerpała znamiona wykroczenia skarbowego z art. 65 § 4 kks w zw. z art. 65 § 1 kks.

Całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w pełni uzasadnia przekonanie, że okoliczności popełnienia czynów zabronionych oraz wina oskarżonej nie budzą wątpliwości.

Co do wymiaru kary:

Zgodnie z art. 12 § 2 kks Sąd wymierza karę, środek karny lub inny środek według swego uznania, w granicach przewidzianych przez kodeks bacząc, aby ich dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które mają one osiągnąć w stosunku do sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Zawinienie czynu zabronionego zależy od zdatności podmiotu do ponoszenia kary powiązanej z osiągnięciem pewnego wieku oraz poziomem rozwoju intelektualnego, emocjonalnego, przyswojenia sobie reguł moralnych, którymi kieruje się społeczeństwo, od stanu i stopnia wiedzy, doświadczenia życiowego i zdolności do prawidłowej oceny swojego zachowania.

Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

W przedmiotowej sprawie stopień społecznej szkodliwości czynu niewątpliwie jest znaczny z uwagi na wysokość kwoty stanowiącej podatek akcyzowy należny od nabytych i przechowywanych przez oskarżoną wyrobów akcyzowych.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę brak uprzedniej karalności oskarżonej. Natomiast zdaniem Sądu okoliczność obciążającą stanowił fakt, iż nie był to jednorazowy incydent, bowiem oskarżona dopuściła się zarówno przestępstwa jak i wykroczenia skarbowego. Ponadto okoliczność obciążającą stanowiła wysokość kwoty stanowiącej podatek akcyzowy należny od nabytych i przechowywanych przez oskarżoną wyrobów akcyzowych.

Sąd uznając oskarżoną M. K. za winną popełnienia zarzuconego jej przestępstwa skarbowego z art. 65 § 3 kks w zw. z art. 65 § 1 kks w zw. z art. 6 § 2 kks., na mocy art. 65 § 3 kks wymierzył jej zgodnie z wnioskiem Urzędu Celnego o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności uiszczoną wcześniej karę grzywny w wymiarze 10 stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 100 złotych, co stanowi kwotę 1.000 złotych.

Natomiast uznając oskarżoną za winną popełnienia zarzuconego jej wykroczenia skarbowego z art. 65 § 4 kks w zw. z art. 65 § 1 kks, Sąd na mocy art. 65 § 4 kks wymierzył jej zgodnie z wnioskiem Urzędu Celnego o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności uiszczoną wcześniej karę grzywny w kwocie 409 złotych.

W ocenie Sądu wymierzone oskarżonej kary grzywny w wysokości 10 stawek dziennych po 100 zł każda, co stanowi kwotę 1.000 złotych za przestępstwo skarbowe i 409 złotych za wykroczenie skarbowe są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości przypisanych jej czynów, zaś ich dolegliwość nie przekracza stopnia zawinienia i tym samym odpowiada dyrektywom wymiaru kary, o których stanowi cytowany wyżej art. 12 § 2 kks. W ocenie Sądu stosunki majątkowe, rodzinne i możliwości zarobkowe oskarżonej przemawiają za przyjęciem takich właśnie wysokości wymierzonych jej kar grzywny.

Na zasadzie art. 113 § 1 kks w zw. z art. 627 kpk Sąd zasądził od M. K. na rzecz Skarbu Państwa zgodnie z wnioskiem Urzędu Celnego o udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności uiszczoną wcześniej łącznie kwotę 308 złotych tytułem zryczałtowanej równowartości kosztów postępowania za przestępstwo skarbowe i za wykroczenie skarbowe.

W tym miejscu wskazać należy, iż M. K. odpowiednio w dniu 22 stycznia 2014 roku uiściła w trybie art. 143 § 1 pkt 2 i 3 kks tytułem kary grzywny i zryczałtowanych kosztów postępowania łączną kwotę 549 złotych za wykroczenie skarbowe, a w dniu 22 października 2014 roku tytułem kary grzywny i zryczałtowanych kosztów postępowania łączną kwotę 1.168 złotych za przestępstwo skarbowe. Wobec powyższego należności wynikające z przedmiotowego orzeczenia nie będą egzekwowane wobec ich uiszczenia przez oskarżoną.

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w sentencji.