Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2016 r. w O.

sprawy z odwołania S. N., w miejsce którego wstąpili następcy prawni: B. N., K. K. i K. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o wznowienie postępowania w sprawie przyznania prawa do emerytury

na skutek odwołania S. N., w miejsce którego wstąpili następcy prawni: B. N., K. K. i K. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 29.06.2015 r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29.06.2015r . Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił S. N. prawa do wznowienia postępowania w sprawie przyznania prawa do emerytury.

S. N. złożył odwołanie od powyższej decyzji, podnosząc, że ZUS niezasadnie nie zaliczył mu do stażu pracy okresu pobierania kolejowej renty chorobowej, który winien być traktowany jako okres równorzędny z okresami zatrudnienia na kolei.

ZUS w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie wskazując, że odwołujący do wniosku o emeryturę z dnia 18.06.2015r. nie przedłożył żadnych nowych dowodów, które miałyby wpływ na prawo do świadczenia.

Dnia 8.09.2015r. S. N. zmarł. Sąd zatem postanowieniem z dnia 1.10.2015r. zawiesił postępowanie w przedmiotowej sprawie. Wobec zgłoszenia do udziału w sprawie następców prawnych zmarłego – żony B. N. i dzieci K. K. i K. N. – Sąd postanowieniem z dnia 13.11.2015r. podjął zawieszone postępowanie i prowadził postępowanie z ich udziałem.

B. N. w imieniu własnym oraz syna K. N. – na podstawie udzielonego jej pełnomocnictwa, podtrzymała odwołanie wniesione przez jej zmarłego męża S. N. i wniosła o wypłacenie należnego mu świadczenia emerytalnego.

K. K. przyłączyła się stanowiska B. N..

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie jest niezasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności podkreślić należy, że zgodnie z ugruntowanym i jednolitym orzecznictwem Sądu Najwyższego, w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania sprawy przez sąd wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (vide postanowienie Sądu Najwyższego z 20.01.2010r., sygn. akt. II UZ 49/09, LEX 583831). Przedmiotem niniejszej sprawy była więc jedynie ocena formalnej poprawności i merytorycznej zasadności decyzji organu rentowego o odmowie wznowienia postępowania w sprawie przyznania prawa do emerytury.

Zgodnie art. 114 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

W ocenie Sądu Okręgowego w przedmiotowej sprawie nie zachodziły okoliczności, o których mowa w cyt. wyżej przepisie.

Dla porządku przypomnieć należy, że decyzją z dnia 8.12.2014r. ZUS odmówił S. N. prawa do wcześniej emerytury z uwzględnieniem pracy w szczególnych warunkach z uwagi na fakt, że nie wykazał on 25 - letniego ogólnego stażu pracy. W decyzji, jak też odpowiedzi na odwołanie od niej, poinformowano odwołującego, że do stażu pracy nie uwzględniono okresu pobierania renty kolejowej od 6.05.1993r. do 31.12.1998r.

Do wniosku o ponowne ustalenie uprawnień do emerytury z dnia 18.06.2015r. odwołujący nie przedłożył żadnych nowych dowodów oraz nie ujawnił żadnych nowych okoliczności, które mogłyby mieć wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. W odwołaniu od zaskarżonej decyzji ZUS z dnia 29.06.2015r. odwołujący ponownie zakwestionował niezaliczenie do stażu pracy okresów pobierania renty kolejowej. Podobnie następcy prawni zmarłego S. N., jako okoliczność mającą uzasadniać wniosek o wznowienie postępowania, wskazywali fakt niezaliczenia do stażu pracy zmarłego okresu pobierania renty kolejowej. Do tej jednak kwestii, jak wskazano wyżej, ZUS odniósł się już w pierwszej odmownej decyzji ZUS z dnia 8.12.2014r. i w odpowiedzi na odwołanie od tej decyzji. Za nowy dowód w sprawie nie mogły być też uznane dowody w postaci decyzji o przyznaniu renty kolejowej, jakie zostały przedłożone na etapie postępowania sądowego przez B. N., gdyż dokumenty te znajdują się już w aktach rentowych i były znane organowi rentowemu (vide decyzje o przyznaniu renty kolejowej z dnia 17.05.1993r. i 6.04.1994r. – akta rentowe karty nienumerowane).

Na marginesie powyższych rozważań wskazać należy, że Sąd w pełni podziela stanowisko organu rentowego odnośnie braku podstaw do zaliczenia do stażu pracy S. N. okresu pobierania renty kolejowej od 6.05.1993r. do 31.12.1998r. Jak słusznie wskazał organ rentowy zgodnie z treścią przepisu art. 10a ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przy ustalaniu prawa do emerytury na podstawie art. 26b, 27 i 28 osoby, która utraciła prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługującej z Funduszu z powodu odzyskania zdolności do pracy, uwzględnia się również okresy pobierania tej renty, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5- 7 i 10, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu. Innymi słowy okres pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy uwzględnia się przy ustalaniu prawa do emerytury na podstawie art. 26b, 27 i 28. Tymczasem S. N. ubiegał się o emeryturę w obniżonym wieku z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach, a więc emeryturę z przepisu art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Tym samym nie ma możliwości doliczenia do wymaganego 25 - letniego okresu składkowego i nieskładkowego okresu pobierania przez ubezpieczonego renty.

Sąd nie podziela argumentacji przestawionej przez S. N., jak też jego następców prawnych, zgodnie z którą, skoro okres pobierania kolejowej renty chorobowej jest równorzędny z okresami zatrudnienia na kolei (art. 44 pkt. 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych), zatem winien być zaliczony do stażu pracy. W przekonaniu Sądu okres równorzędny z okresami zatrudnienia na kolei podlega zaliczeniu, ale jedynie przy ubieganiu się o emeryturę kolejową. Zgodnie bowiem z art. 41 cyt. wyżej ustawy, przy ustalaniu prawa do emerytury kolejowej uwzględnia się okresy pracy na kolei i pracy równorzędnej z pracą na kolei oraz okresy zaliczalne do pracy na kolei, będące okresami składkowymi lub nieskładkowymi w rozumieniu ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Sądu Okręgowego, ZUS prawidłowo odmówił S. N. prawa do wznowienia postępowania w sprawie przyznania prawa do emerytury, gdyż nie zostały spełnione przesłanki wskazane w art. 114 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W świetle art. 136 ust. 1. ustawy w razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia określone ustawą, świadczenia należne jej do dnia śmierci wypłaca się małżonkowi, dzieciom, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe, a w razie ich braku - małżonkowi i dzieciom, z którymi osoba ta nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego, a w razie ich braku - innym członkom rodziny uprawnionym do renty rodzinnej lub na których utrzymaniu pozostawała ta osoba. Wprawdzie B. N. – żona zmarłego S. N. i jego dzieci K. N. i K. K. należą do kręgu osób uprawnionych do świadczeń należnych zmarłemu do dnia jego śmierci, jednakże w okolicznościach niniejszej sprawy z przyczyn wyżej wskazanych S. N. prawo do emerytury nie przysługuje, co oznacza, iż jego żonie i dzieciom świadczenie należne do dnia śmierci uprawnionego, również nie służy.

Z tych względów Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie, orzekając jak w wyroku.