Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lutego 2016 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie

w składzie:

Przewodniczący SSR Lidia Merska

Protokolant Joanna Kucharska

w obecności oskarżyciela publicznego st. sierż. Pawła Krakówki

po rozpoznaniu w dniach 22 grudnia 2015 r., 16 lutego 2016 r.

na rozprawie

sprawy przeciwko E. K.

córki J. i A. z d. T.

ur. (...) w G.

obwinionej o to, że: W dniu 13 września 2015 roku około godziny 14:58 na ul. (...) w miejscowości B., na drodze publicznej, kierowała samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...), nie posiadając do tego uprawnienia

tj. o czyn z art. 94 § 1 kw

1.  Obwinioną E. K. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 94§1 kw w zw. z art. 24§1 kw skazuje ją na karę grzywny w wysokości 500 (pięćset) złotych.

2.  Na podstawie art. 94 § 3 kw w zw. z art. 29§2 kw orzeka wobec obwinionej środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 (sześć) miesięcy.

3.  Na podstawie art. 119 kpw w zw. z art. 624§1 kpk zwalnia obwinioną od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania w sprawie i przejmuje je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt V W 242/15

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2015r E. K. wspólnie ze swoim partnerem S. K. i innym pasażerem, podjechała na parking przy sklepie spożywczym w B.. E. K. była kierowcą samochodu osobowego marki V. (...) o nr rej. (...). Obok niej, na miejscu pasażera siedział S. K.. Było to około godziny 15.00. E. K. nie posiada uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Chwilę wcześniej pod ten sam sklep podjechały oddzielnymi autami – I. M. i E. M. (matka i córka). Obie były pasażerkami tych pojazdów, wysiadły z samochodów i zaobserwowały jak na ten sam parking wjeżdża samochodem E. K.. Obecnie E. K. pozostaje w związku ze S. K., wcześniejszym partnerem E. M. i ojcem wspólnych ich dzieci.

E. K. wyjechała z parkingu, objechała sklep z drugiej strony, ale zatrzymała się przy drugim sklepie spożywczym. Z pojazdu wysiadł S. K. i poszedł do sklepu. W tym czasie I. M. i E. M. weszły do sklepu, a kiedy wyszły, to zobaczyły jak na tym samym parkingu stoi samochód V. (...) o nr rej. (...). Za kierownicą pojazdu siedziała E. K..

E. M. spisała numery rejestracyjne pojazdu i zadzwoniła na policję. Policjanci po opatrolowaniu miejscowości B. nie zatrzymali kierowcy tego pojazdu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadków – E. M. k. 26v – 27, I. M. k. 37 – 37v, notatki urzędowej k. 1.

Obwiniona E. K. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, wyjaśniając iż tego dnia nie kierowała tym pojazdem, tylko była jego pasażerem. Siedziała wówczas z przodu, zaś kierowcą była podobna do niej siostra – M. K.. Obwiniona nie stawiła się na terminy dwóch rozpraw i nie złożyła dodatkowych wyjaśnień ani wniosków dowodowych.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków – E. M. i I. M., które obserwowały manewry wykonywane przez obwinioną. Świadkowie nie mieli wątpliwości kogo widziały za kierownicą pojazdu, tym bardzie iż obwiniona jest obecnie kolejną partnerką S. K.. E. M. miała z obwinioną kontakt również w innych sprawach, widywała ją bezpośrednio, więc niewątpliwie potrafiła ją rozpoznać. Poza tym na siedzeniu pasażera był S. K., a nie kobieta. E. M. podała, iż siostra obwinionej – M. jest podobna ale do drugiej siostry – K., a nie do obwinionej. Z notatki urzędowej wynika, iż policjanci otrzymali stosowne zgłoszenie, ale po wykonaniu czynności nie zatrzymali do kontroli drogowej obwinionej – k.1

Reasumując przedstawione powyżej dowody Sąd doszedł do przekonania, iż obwiniona dopuściła się popełnienia zarzucanego jej czynu.

Artykuł 94§1kw stanowi, że karze grzywny podlega ten, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd nie mając do tego uprawnienia.

Sąd wymierzył obwinionej karę grzywny w kwocie 500 zł – jest to jedyne zagrożenie przewidziane w tym przepisie. Granice kary grzywny są określone w art. 24§1 kw - od 20 zł do 5000zł.

Zdaniem Sądu jest to kara adekwatna do popełnionego wykroczenia, wystarczająco surowa ale niezbyt dolegliwa. Zauważyć należy, iż obwiniona jest młodą osobą, może podjąć pracę i uiścić stosowną należność. Poza tym Sąd orzekł wobec obwinionej środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 miesięcy, albowiem jej zachowanie było wyjątkowo nieodpowiedzialne i nierozważne. Zauważyć należy, iż przewoziła ona dwóch pasażerów, a poza tym stanowiła realne zagrożenie bezpieczeństwa na drodze wobec innych uczestników ruchu drogowego. Z samego faktu, iż ktoś wie jak obsługiwać pojazd tak aby się nim poruszać, nie wynika iż ma ku temu odpowiednią wiedzę. Jej umiejętności i wiedza nie zostały zweryfikowane żadnym egzaminem na prawo jazdy. Obwiniona nie może pozostawać w przekonaniu, iż wystarczy zapłacić karę i dalej można prowadzić pojazd mimo iż nie ma się prawa jazdy.

Sąd zwolnił obwiniona od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania albowiem jej sytuacja materialna nie pozwala na ich uiszczenie.