Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku, VI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSR Anna Wołosecka - Berk

Protokolant : Aneta Elżbieciak

przy udziale Prokuratora Joanny Pery - Lechocińskiej

po rozpoznaniu dnia 16.VI., 21.VII., 22.IX. i 08.XII.2015r. sprawy karnej

D. W. (1)

urodz. (...) w Ś.

syna M. i I. z domu P.,-

oskarżonego o to, że:

w dniu 28 lipca 2014 roku naruszył nietykalność cielesną funkcjonariuszy Zakładu Karnego w K. P. S. (1) i J. M. poprzez ich szarpanie i popychanie oraz spychanie ze schodów, podczas pełnienia przez nich obowiązków służbowych na terenie oddziału D, przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym za przestępstwo podobne na karę pozbawienia wolności w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy kary,-

tj. o czyn z art. 222§1 kk w zw. z art. 64§1 kk,-

---------------- / -------------

I.  oskarżonego D. W. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 28 lipca 2014 roku naruszył nietykalność cielesną funkcjonariuszy Zakładu Karnego w K. P. S. (1) i J. M. poprzez ich szarpanie i popychanie oraz spychanie ze schodów, podczas pełnienia przez nich obowiązków służbowych na terenie oddziału D, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 06 marca 2012r. sygn. akt II K 755/11 za przestępstwo podobne tj. czyn z art. 280§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk na karę 3-ch lat pozbawienia wolności, którą odbywa od dnia 20 września 2013r., to jest czynu z art. 222§1 kk w zw. z art. 64§1 kk i za to na podstawie art. 222§1 kk w zw. z art. 64§1 kk wymierza mu 4 (cztery) miesiące pozbawienia wolności,-

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej w K. adw. J. B. kwotę 929,88 zł. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu,-

III.  zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych, a poniesione w sprawie wydatki zalicza na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt VI K 770/14

UZASADNIENIE

W świetle zebranego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony D. W. (1) od 20 września 2013 roku odbywa karę 3 lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 6 marca 2012 roku sygn. akt IIK 755/11.

W lipcu 2014 roku oskarżony przebywał w Zakładzie Karnym w K. , w dniu 28 lipca 2014 roku około godziny 9.00 oskarżony został doprowadzony do psychologa M. M. (1) w celu przeprowadzenia rozmowy, D. W. (1) żądał osadzenia go w pojedynczej celi, przy rozmowie tej obecny był funkcjonariusz P. S. (1). Po wykonanej czynności oskarżony wyszedł na korytarz a następnie odmówił powrotu do celi, wobec czego powiadomiony został oddziałowy J. M. oraz zastępca dowódcy zmiany P. W. (1), którzy przyszli na miejsce zdarzenia. P. W. (1) przeprowadził rozmowę z oskarżonym, który w dalszym ciągu odmawiał wejścia do celi żądając osadzenia go w celi pojedynczej. P. W. (1) udał się do gabinetu kierownika oddziału w celu powiadomienia go o zaistniałej sytuacji, natomiast funkcjonariusze P. S. (2) i J. M. pozostali przy oskarżonym. W pewnym momencie D. W. (1) zaatakował w/w , jedną ręką złapał za mundur P. S. (3) a drugą J. M. popychając usiłował zepchnąć ich ze schodów, na skutek działania siły oskarżonego wszyscy trzej mężczyźni zbiegli piętro niżej , oskarżony przy użyciu siły fizycznej został obezwładniony. Oskarżony szarpał się, był agresywny, w tym czasie nadszedł P. W. (1) i zarządził osadzenie D. W. w celi zabezpieczającej , zastosowano też kajdanki.

/ dowód: zeznania świadków: P. S. k 5-6, 144-145;

J.M. k 7-8, 145

P. W. k 19, 145 odwrót -146

M. M. k 39, 170 – 171/

Oskarżony był uprzednio wielokrotnie karany m.in wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 6 marca 2012 roku sygn. akt IIK 755/11 za przestępstwo z art. 280§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk na karę 3 lat pozbawienia wolności którą obecnie odbywa od dnia 20.09.2013 roku.

/dowód: informacja z K. k 223-224;

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 6 marca 2012 roku sygn. akt IIK 755/11

wraz z danymi o odbyciu kary k 56-57

opinia o skazanym k. 62-63 /

Oskarżony D. W. (1) stojący pod zarzutem popełnienia czynu z art. 222§1 kk w zw. z art. 64 §1 kk nie przyznał się do winy i w toku postępowania przygotowawczego skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. W toku rozprawy głównej oskarżony nie przyznał się do winy, potwierdził, iż faktycznie nie chciał wejść do celi, domagał się rozmowy z kierownikiem oddziału , gdy oczekiwał na jego przyjście jeden z funkcjonariuszy złapał go za ubranie , został również popchnięty głową na kratę.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego wina oskarżonego odnośnie zarzuconego mu czynu nie budzi wątpliwości. Spójne i logiczne zeznania świadków P. S., J.M. , P. W. i M. M. wskazują jednoznacznie, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu. Pokrzywdzeni opisali okoliczności w jakich doszło do naruszenia ich nietykalności cielesnej, relacje te są pozbawione sprzeczności , znajdują również uzupełnienie w zeznaniach świadków M. M. i P. W..

W zakresie dowodu w postaci zapisu z monitoringu ( k.16) Sąd wskazuje, iż zapis video jest na tyle nieczytelny, iż nie pozwala na jednoznaczne ustalenie zachowań poszczególnych osób w trakcie zdarzenia, tym samym podstawą ustaleń faktycznych były głównie dowody w postaci zeznań świadków. Przesłuchanie w charakterze świadka funkcjonariusza Policji K. S. ( k. 188 ) nie wyjaśniło wątpliwości co do zapisów w protokole (k. 18) , jak również dane uzyskane w postaci opinii biegłego ( k 199-206) nie pozwoliły na jednoznaczne ustalenie tożsamości lub zachowań osób widocznych na nagraniu. Nie uzyskano również żadnych innych zapisów z monitoringu ( pismo k. 193).

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w których nie przyznał się do winy albowiem pozostają one w sprzeczności z zebranym materiałem dowodowym, w szczególności w uznanych za wiarygodne zeznaniach pokrzywdzonych. Nadto ustalenia faktyczne oparte zostały również na relacjach świadków M. M. i P. W., świadkowie podawali okoliczności jakie faktycznie obserwowali lub informacje które uzyskali od pokrzywdzonych , a zeznania te wzajemnie ze sobą korespondują.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 222§1 kk, przy czym przyjął , iż został on popełniony w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64§1 kk a mianowicie w ciągu pięciu lat od odbycia ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne ( mianowicie z użyciem przemocy) albowiem oskarżony był uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Środzie Śląskiej z dnia 6 marca 2012 roku sygn. akt IIK 755/11 za przestępstwo z art. 280§1 kk i art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk na karę 3 lat pozbawienia wolności którą obecnie odbywa od dnia 20.09.2013 roku i wymierzył oskarżonemu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił uprzednią karalność oskarżonego, popełnienie kolejnego występku w warunkach powrotu do przestępstwa, a także stopień społecznej szkodliwości czynu. Nie ulega wątpliwości, iż z charakteru obowiązków wykonywanych przez funkcjonariuszy Służby Więziennej wynika możliwość wystąpienia zachowań ze strony osób wobec których podejmowane są określone czynności powodujących utrudnienie ich wykonywania czy też agresji, jednak nie może to prowadzić do aprobowania sytuacji w których dochodzi do popełnienia czynów wyczerpujących ustawowe znamiona występków określonych w kodeksie karnym na szkodę funkcjonariuszy, w szczególności gdy tego rodzaju zachowania występują bardzo często.

Sąd uznał, iż jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności spełni swoje funkcje prewencyjne i wychowawcze. Popełnienie kolejnego przestępstwa mimo uprzednio orzeczonych i odbytych kar pozbawienia wolności wskazuje na całkowite lekceważenie porządku prawnego i brak krytycznego stosunku do poprzednio popełnionych przestępstwa. Jednocześnie wskazać należy, iż oskarżony nie wykazał krytycznego stosunku do popełnionego czynu, podawał okoliczności wskazujące na naruszanie przepisów prawa przez funkcjonariuszy co nie znalazło potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym.

Zdaniem Sądu orzeczona kara jest współmierna do stopnia zawinienia i spełni swoje funkcje prewencyjne i wychowawcze.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 624§1 kpk.