Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Adam Bednarczyk

Sędziowie: SSO Marek Wojnar (spr.)

SSO Sebastian Mazurkiewicz

Protokolant p.o. protokolant sądowy Monika Suwalska

przy udziale Prokuratora Gabriela Żuławskiego

po rozpoznaniu dnia 1 marca 2016 r. w W.

sprawy M. P. syna Z. i Z. ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a§1 i 4 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W.

z dnia 30 września 2015 r. sygn. akt IV K 106/15

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok; zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem opłaty za drugą instancję oraz pozostałe koszty sądowe w postępowaniu odwoławczym.

SSO Adam Bednarczyk SSO Marek Wojnar SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda

Sygn. akt VI Ka 5/16

UZASADNIENIE

M. P. został oskarżony o to, że w dniu 3 stycznia 2015 r. w W., jadąc ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości I badanie - 0,43 mg/l, II badanie 0,44 mg/l, III badanie 0,43 mg/l, IV badanie 0,53 mg/l, V badanie 0,55 mg/l, VI badanie 0,52 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził samochód m-ki R. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym, będąc wcześniej skazanym prawomocnym wyrokiem przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi -Północ w W. sygn. akt IV K 919/11 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, tj. o czyn z art. 178a § 1 i 4 k.k.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie wyrokiem z dnia 30 września 2015 r. sygn. akt IV K 106/15:

I.  oskarżonego M. P. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. skazał go, a na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § l k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 lat;

III.  na podstawie art. 49 § 2 k.k. w zw. z art. 4 §1 k.k. orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 3.000 zł;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu jeden dzień zatrzymania w dacie 03.01.2015 r.;

V.  na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 3 stycznia 2015r. do dnia 30 września 2015r.;

VI.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 364,95 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych, w tym kwotę 120 zł tytułem opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego. Zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze i zarzucił mu niesłuszne niezastosowanie środka w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. W konkluzji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja obrońcy oskarżonego jest niezasadna, a wniosek w niej zawarty nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie zaznaczyć należy, że mimo, iż apelacja dotyczyła jedynie orzeczenia o karze Sąd odwoławczy z urzędu dokonał kontroli wyroku wydanego przez Sąd Rejonowy pod względem bezwzględnych przyczyn odwoławczych oraz ewentualnych uchybień, mogących skutkować rażącą niesprawiedliwością wyroku. Wskazać należy, że w niniejszej sprawie nie stwierdzono wystąpienia takich okoliczności. Wyrok Sądu I instancji w pełni odpowiada prawu zarówno materialnemu, jak i procesowemu. W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy dokonał właściwej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i prawidłowo ustalił stan faktyczny. Wobec powyższego, w ocenie Sądu Okręgowego sprawstwo i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości.

Przechodząc już bezpośrednio do apelacji obrońcy oskarżonego stwierdzić należy, że zarzut i argumentacja apelacji są całkowicie chybione, zaś wniosek o warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec M. P. kary pozbawienia wolności nie zasługuje na uwzględnienie. W apelacji skarżący nie kwestionuje samego wymiaru orzeczonej wobec M. P. kary, jednakże podnosi, że istnieją w sprawie okoliczności, których uwzględnienie powinno skutkować warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

W pierwszej kolejności przypomnienia wymaga, że zgodnie z art. 53 § 1 k.k. sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, przy uwzględnieniu karno-materialnych dyrektyw i zasad wymiaru kary. Wskazany przepis art. 53 § 1 k.k. wymienia cztery dyrektywy wymiaru kary, które sąd ma obowiązek uwzględnić. Pierwsze dwie z nich to współmierność kary do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, zaś kolejne dwie – realizujące cele kary – to dyrektywa oddziaływania kary na sprawcę oraz dyrektywa społecznego oddziaływania.

W tym kontekście wskazać należy, że Sąd I Instancji prawidłowo rozważył okoliczności dotyczące wymiaru kary i na tej podstawie orzekł wobec M. P. karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę stosownie do dyrektyw określonych w art. 53 § 1 i 2 k.k. Sąd Rejonowy uwzględnił całokształt okoliczności istotnych dla wymiaru kary, jak też dla kształtowania prognozy kryminologicznej zasadnie oceniając, iż brak jest wobec oskarżonego M. P. pozytywnej prognozy na przyszłość, która umożliwiałaby warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności. Słusznie przy tym Sąd I instancji zwrócił uwagę na takie okoliczności obciążające jak uprzednia karalność oskarżonego, w tym za czyn z art. 178a § 1 k.k., jak też wysoki stopień szkodliwości społecznej przypisanego mu czynu, które uzasadniają orzeczenie wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności w wymiarze bezwzględnym. Orzeczona bezwzględna kara 4 miesięcy pozbawienia wolności w żadnym wypadku nie może być uznana za karę rażąco niewspółmierną (surową) w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k., zwłaszcza, że oscyluje w dolnych granicach ustawowego zagrożenia.

W myśl przepisu art. 69 § 4 k.k. wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 178a § 4 k.k. można warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności tylko w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Wskazać jednakże należy, że okoliczności podnoszone w apelacji, a dotyczące aktualnej postawy oskarżonego, faktu przyznania się oskarżonego do winy oraz posiadania na utrzymaniu ośmioletniej córki nie pozwalają, w ocenie Sądu Okręgowego, na stwierdzenie, że zachodzi taki właśnie uzasadniony przypadek w rozumieniu art. 69 § 4 k.k. Orzekając o karze Sąd meriti, jak wyżej wskazano, należycie uwzględnił wszystkie okoliczności wpływające na jej ostateczny kształt i dał temu wyraz w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Sąd I instancji uwzględnił także fakt przyznania się oskarżonego do winy i opisania przebiegu zdarzenia, jednakże podnieść należy, że wskazywanie powyższych okoliczności, w sytuacji, gdy dowody popełnienia przestępstwa były jednoznaczne, nie może świadczyć o krytycznym spojrzeniu oskarżonego na czyn, a tym samym nie świadczy o istnieniu przesłanki z art. 69 § 4 k.k. Również podnoszony przez obrońcę oskarżonego fakt okazania skruchy przejawiający się wyłącznie w chęci dobrowolnego poddania się karze również nie ma znaczenia dla ustalenia przesłanki z art. 69 § 4 k.p.k. decydującej o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności. Wbrew wywodom apelacji, Sąd meriti słusznie uznał, iż w realiach niniejszej sprawy brak jest podstaw do zastosowania wobec oskarżonego środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Warunkiem zastosowania tej instytucji jest spełnienie przesłanki o charakterze indywidualno - prewencyjnym: jeżeli owo zawieszenie jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. W przypadku dopuszczenia się czynu zabronionego z art. 178a § 4 k.k. powyższy wymóg dodatkowo jest obostrzony o konieczność zaistnienia szczególnie uzasadnionego wypadku - o czym mowa w § 4 art. 69 k.k. Ustawodawca w tej materii zrównał możliwość warunkowego zawieszenia kary wobec sprawców przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. do sprawców przestępstw o charakterze chuligańskim. W odniesieniu do oskarżonego, co już wcześniej wskazano, nie może być mowy o szczególnie uzasadnionym wypadku, który przemawiałby za skorzystaniem z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej mu kary pozbawienia wolności. Jeszcze raz podkreślić należy, że aktualna postawa oskarżonego, chociaż pozytywna, nie może stanowić przesłanki (w rozumieniu art. 69 § 4 k.k.) do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego – stosunkowo łagodnej przecież – kary pozbawienia wolności, zwłaszcza że przestrzeganie prawa i opieka nad osobami najbliższymi to obowiązki każdego obywatela i nie może zostać uznane okoliczność szczególnie wyróżniającą oskarżonego.

Po stronie oskarżonego nie występują zatem żadne istotne okoliczności podmiotowe lub przedmiotowe, które mogłyby wskazywać na wyjątkowość sytuacji, w jakiej znalazł się oskarżony jako sprawca przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. Z tego też względu nie ma podstaw do przyjęcia zaistnienia szczególnie uzasadnionego wypadku z art. 69 § 4 k.k. i warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Okoliczności, na które powołał się obrońca oskarżonego w swojej apelacji nie są tego rodzaju, aby mogły podważyć słuszność wniosków Sądu Rejonowego w zakresie orzeczonej wobec oskarżonego kary za przypisane przestępstwo. M. P. swoim dotychczasowym postępowaniem wykazał, że nie można wobec niego ustalić pozytywnej prognozy kryminologicznej.

W konsekwencji powyższych rozważań w ocenie Sądu odwoławczego brak było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w odniesieniu do oskarżonego i warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności, a tym samym do uwzględnienia apelacji obrońcy oskarżonego.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności spełni swe zadanie w zakresie prewencji szczególnej i zapobiegnie powrotowi M. P. do przestępstwa oraz spełni cele ogólnoprewencyjne, zaś proponowana przez obrońcę oskarżonego kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania powyższych celów nie spełni.

O kosztach sądowych w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie art. 636 § 1 k.p.k.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.

SSO Adam Bednarczyk SSO Marek Wojnar SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda