Sygn. akt VII Ka 702/13
Dnia 3 września 2013 r.
Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym
w składzie:
Przewodniczący: SSO Anna Górczyńska (spr.)
Sędziowie SO Dorota Lutostańska
SO Magdalena Chudy
Protokolant st.sekr.sądowy Katarzyna Filipiak
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marii Kuleszy-Chaleckiej
po rozpoznaniu w dniu 3 września 2013r.
sprawy M. K.
oskarżonego o przestępstwo z art. 278§1kk w zw. z art. 12 kk
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie
z dnia 21 maja 2013r. sygn. akt II K 426/13
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;
II. zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.
VIIKa 702/13
M. K. oskarżony został o to, że w okresie od dnia 11 lutego 2013r. do 14 lutego 2013r. w miejscowości R. (...), gm. D.w krótkich odstępach czasu z góry powziętego zamiaru z terenu posesji z niezabezpieczonego chlewu dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 6 sztuk balotów z sianem o łącznej wartości 360zł.na szkodę I. B., tj. o czyn z art. 278§1kk w zw. z art.12kk.
Sąd Rejonowy w Olsztynie, w sprawie IIK 426/13, wyrokiem z dnia 21 maja 2013r. uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym ustaleniem , iż dokonał zaboru dwóch balotów z sianem o wartości 120zł, i czyn ten zakwalifikował z art. 119§1kw i skazał go na karę grzywny w wymiarze 400zł.
Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów procesu i opłaty.
Apelację od wyroku powyższego wywiódł oskarżony.
Oskarżony podał, iż zabrał tylko dwa baloty siana i myślał, że gospodarstwo jest opuszczone, gdyż nikt tam nie mieszka. Wskazał także , że orzeczona kara jest za wysoka.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja jest niezasadna w stopniu oczywistym.
W jej treści oskarżony wskazuje, że zabrał jedynie dwa baloty z sianem . Takie też ustalenia poczynił Sąd. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika , że oskarżony w dniu 11 lutego 2013r. z gospodarstwa położonego w R.z niezabezpieczonego chlewu dokonał zaboru dwóch balotów z sianem o wartości 120zł. Wobec takich ustaleń Sąd słusznie przyjął, że czyn przypisany oskarżonemu stanowi wykroczenie.
Przebieg rozprawy przed Sądem I instancji jak i pisemne motywy wyroku wskazują na to, że Sąd ten prawidłowo, nie naruszając zasady obiektywizmu ocenił zebrany materiał dowodowy i poddał go wnikliwej ocenie, przyjmując za jego podstawę całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej.
Ustalenia faktyczne wyroku nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, a ocena ta nie wykazuje błędów natury faktycznej lub logicznej.
Ustalenia te są trafne, oparte o logiczną i przekonywującą ocenę, a wywody apelacji sprowadzają się wyłącznie do polemiki i nie powołują takich okoliczności, które nie byłyby przedmiotem rozważań Sądu Rejonowego.
Wskazać należy także, że ustalenia Sądu są tożsame z twierdzeniami podniesionymi przez oskarżonego w apelacji.
Wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia jego winy a wymierzona kara grzywny nie przekracza możliwości oskarżonego i jest jedyną wynikającą ze skazania dolegliwością.
Z tych wszystkich względów zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy( art.437§1 kpk ), natomiast o kosztach procesu za postępowanie odwoławcze rozstrzygnięto po myśli art.636§1kpk