Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lutego 2016 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 29 lutego 2016 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 25 września 2015 roku nr (...)

w sprawie A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu A. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 stycznia 2015 roku na okres dwóch lat.

Sygn. akt IVU 1051/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 29 lutego 2016 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 25.09.2015 r. odmówił A. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 23.09.2015 r. został uznany za zdolnego do pracy.

A. K. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż zaskarżona decyzja nie uwzględnia jego rzeczywistego stanu zdrowia, który wynika z dostarczonej dokumentacji medycznej. Dolegliwości bólowe powodują jego niezdolność do pracy.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. K. urodzony w dniu (...), ma wykształcenie średnie technikum chemiczne z maturą, pracował jako laborant na kolei, monter na budowie, sprzedawca, wykonywał usługi remontowe oraz obecnie jako szewc. Od 01.04.1997 r. do 31.10.2012 r. i od 01.04.2014 r. do 31.12.2014 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

Odwołujący w dniu 08.12.2014 r. wystąpił z wnioskiem o rentę.

/dowód: wniosek z dnia 08.12.2014 r. - akta rentowe/.

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u A. K. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii i kardiologii.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej i osobistym badaniu biegły neurolog i kardiolog w zbiorczej opinii pisemnej, rozpoznali u odwołującego:

- zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym z objawami korzeniowymi w kończynach dolnych, zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z przepukliną jądra miażdżystego na poziomie L3-L4 z obustronnym uciskiem na korzenie nerwowe, na poziomie L4-L5 kręgozmyk przedni z obustronnym zwężeniem zachyłków korzeniowych i uciskiem obustronnym na korzenie nerwowe L4,

- stan po zabiegu operacyjnym kręgosłupa lędźwiowego ze stabilizacją międzytrzonową z powodu kręgozmyku na poziomie L5-S1 w 2005 r.,

- przebyty zabieg operacyjny stenozy kanału kręgowego na poziomie L3-L4-L5 w styczniu 2014 r.,

- nadciśnienie tętnicze III stopnia PTNT, pierwotne, umiarkowane bez udokumentowanych zmian narządowych,

- dysfunkcję serca z niedomykalnością mitralną w okresie wydolności krążenia.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegli uznali odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy na okres 2 lat od 01.01.2015 r. Niezdolność do pracy trwa nieprzerwanie. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący od kwietnia 2014 r. pobierał świadczenia rentowe po przebytym zabiegu operacyjnym stenozy kanału kręgowego na poziomie L3-L4L-L5. Brak poprawy po leczeniu operacyjnym kręgosłupa, po zabiegu był konsultowany neurochirurgicznie w kwietniu 2014 r. podczas konsultacji stwierdzono bole kręgosłupa, objawy rwy kulszowej, trudności w chodzeniu. odwołującego nie zakwalifikowano do kolejnego zabiegu operacyjnego, wskazano brak rokowania w wywleczeniu. w maju 2014 r. wykonano blokadę stawów miedzykręgowych w odcinku lędźwiowym kręgosłupa w ramach oddziału neurochirurgii, bez dalszej poprawy. Odwołujący przebył rehabilitację w ramach prewencji rentowej ZUS w listopadzie 2014 r. Podczas pobytu obserwowano znaczne ograniczenie ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa z objawami korzeniowymi w kończynach dolnych przy 30 stopniach. obecnie badaniem stwierdza się znaczne ograniczenie ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa z objawami korzeniowymi w kończynach dolnych. Trudności w chodzeniu na palcach. Wykonane w marcu 2015 r. badanie rezonansu magnetycznego odcinka lędźwiowego kręgosłupa akta ZUS str. 29 wykazało zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z przepukliną jądra miażdżystego na poziomie L3-L4 z obustronnym uciskiem na korzenie nerwowe. Na poziomie L4-L5 kręgozmyk przedni z obustronnym zwężeniem zachyłków korzeniowych i uciskiem obustronnym na korzenie nerwowe L4. Stan po zabiegu operacyjnym kręgosłupa lędźwiowego ze stabilizacją międzytrzonową z powodu kręgozmyku na poziomie L5-S1 z możliwym uciskiem na korzenie nerwowe na tym poziomie. Stwierdza się pogorszenie zmian w kręgosłupie w stosunku do badania wykonanego w 2013 r. akta ZUS str.8 nie uzyskano poprawy po leczeniu operacyjnym kręgosłupa w 2014 r. Schorzenia potwierdzone u odwołującego ograniczają w znacznym stopniu sprawność. Odwołujący jest niezdolny do podjęcia jakiejkolwiek pracy fizycznej. Nadciśnienie tętnicze pierwotne, umiarkowane, bez udokumentowanych istotnych zmian narządowych, bez towarzyszącej niewydolności krążenia, nie wpływa na orzeczenie o długotrwałej niezdolności do pracy. Dysfunkcja serca z niedomykalnością mitralną w okresie wydolności krążenia nie powoduje niezdolności do pracy. Brak dokumentacji kardiologicznej świadczącej o istotności schorzeń kardiologicznych. Na podstawie przeprowadzonych badań własnych oraz analizy dostarczonej dokumentacji medycznej należy stwierdzić, że odwołujący jest długotrwale, częściowo niezdolny do pracy od daty ustania dotychczasowych świadczeń rentowych na okres 2 lat. Stan zdrowia nie uległ poprawie w ostatnim okresie czasu co dawałoby podstawy do orzeczenia zdolności do pracy.

(dowód: opinia sądowo-lekarska – k. 12-16 as),

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii.

Wydaną w tym zakresie opinie biegłego neurologa i kardiologa Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistów z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinia biegłych w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy dla celów rentowych w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane prze strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. K. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 25.09.2015 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 r., poz 748) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też stan jego zdrowia uległ zmianie, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd, w oparciu o opinię biegłego neurologa i kardiologa , stwierdził, że A. K. jest częściowo niezdolny do pracy w wyuczonym i wykonywanych zawodach okresowo na okres 2 lat od 01.01.2015 r. Niezdolność do pracy trwa nieprzerwanie. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu. Odwołujący choruje na:

zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości kręgosłupa w odcinku lędźwiowym z objawami korzeniowymi w kończynach dolnych, zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z przepukliną jądra miażdżystego na poziomie L3-L4 z obustronnym uciskiem na korzenie nerwowe, na poziomie L4-L5 kręgozmyk przedni z obustronnym zwężeniem zachyłków korzeniowych i uciskiem obustronnym na korzenie nerwowe L4, stan po zabiegu operacyjnym kręgosłupa lędźwiowego ze stabilizacją międzytrzonową z powodu kręgozmyku na poziomie L5-S1 w 2005 r., przebyty zabieg operacyjny stenozy kanału kręgowego na poziomie L3-L4-L5 w styczniu 2014 r., nadciśnienie tętnicze III stopnia PTNT, pierwotne, umiarkowane bez udokumentowanych zmian narządowych i dysfunkcję serca z niedomykalnością mitralną w okresie wydolności krążenia. Odwołujący od kwietnia 2014 r. pobierał świadczenia rentowe po przebytym zabiegu operacyjnym stenozy kanału kręgowego na poziomie L3-L4L-L5. Brak poprawy po leczeniu operacyjnym kręgosłupa, co potwierdza konsultacja neurochirurgiczna z kwietniu 2014 r. Podczas konsultacji stwierdzono bóle kręgosłupa, objawy rwy kulszowej, trudności w chodzeniu. Odwołującego nie zakwalifikowano do kolejnego zabiegu operacyjnego, wskazano brak rokowania w wywleczeniu. W maju 2014 r. wykonano blokadę stawów miedzykręgowych w odcinku lędźwiowym kręgosłupa w ramach oddziału neurochirurgii, bez dalszej poprawy. Odwołujący przebył rehabilitację w ramach prewencji rentowej ZUS w listopadzie 2014 r. Podczas pobytu obserwowano znaczne ograniczenie ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa z objawami korzeniowymi w kończynach dolnych przy 30 stopniach. obecnie badaniem stwierdza się znaczne ograniczenie ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa z objawami korzeniowymi w kończynach dolnych. Trudności w chodzeniu na palcach. Wykonane w marcu 2015 r. badanie rezonansu magnetycznego odcinka lędźwiowego kręgosłupa akta ZUS str. 29 wykazało zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z przepukliną jądra miażdżystego na poziomie L3-L4 z obustronnym uciskiem na korzenie nerwowe. Na poziomie L4-L5 kręgozmyk przedni z obustronnym zwężeniem zachyłków korzeniowych i uciskiem obustronnym na korzenie nerwowe L4. Stan po zabiegu operacyjnym kręgosłupa lędźwiowego ze stabilizacją międzytrzonową z powodu kręgozmyku na poziomie L5-S1 z możliwym uciskiem na korzenie nerwowe na tym poziomie. Stwierdza się pogorszenie zmian w kręgosłupie w stosunku do badania wykonanego w 2013 r. akta ZUS str.8 nie uzyskano poprawy po leczeniu operacyjnym kręgosłupa w 2014 r. Schorzenia potwierdzone u odwołującego ograniczają w znacznym stopniu sprawność. Odwołujący jest niezdolny do podjęcia jakiejkolwiek pracy fizycznej. Na podstawie przeprowadzonych badań własnych oraz analizy dostarczonej dokumentacji medycznej należy stwierdzić, że odwołujący jest długotrwale, częściowo niezdolny do pracy od daty ustania dotychczasowych świadczeń rentowych na okres 2 lat. Stan zdrowia nie uległ poprawie w ostatnim okresie czasu co dawałoby podstawy do orzeczenia zdolności do pracy. Schorzenia kardiologiczne nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12 w zw. z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. należało orzec jak w wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 25.09.2015 r. przyznając A. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.01.2015 r. na okres 2 lat.