Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2016 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania E. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 10 czerwca 2015 roku nr (...)

w sprawie E. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu E. M. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 04 maja 2015 roku na okres do 31 maja 2016 roku.

Sygn. akt IVU 671/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 19 stycznia 2016 r.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 10.06.2015 r. odmówił E. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 02.06.2015 r. został uznany za zdolnego do pracy.

E. M. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty. Odwołujący się uzasadnił swoje żądanie stanem zdrowia, który uniemożliwia wykonywanie mu pracy. Zaskarżona decyzja nie oddaje jego stanu zdrowia.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. M. urodzony w dniu (...), ma wykształcenie podstawowe, kierowca samochodów ciężarowych po kursach, pracował jako kierowca samochodu ciężarowego i dostawczego, traktorzysta, robotnik gospodarczy, pracownik ochrony. Odwołujący w okresie od 01.02.2008 r. do 31.03.2009 r., od 01.06.2011 r. do 31.05.2012 r. oraz od 01.02.2013 r. do 31.05.2014 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 04.05.2015 r. wystąpił z wnioskiem o rentę.

/okoliczności bezsporne/

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u E. M. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii, kardiologii i diabetologii.

Na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły diabetolog stwierdził, że odwołujący choruje na:

- cukrzycę typu 2 z nadwagą leczoną terapią mieszaną, niewyrównaną metabolicznie bez objawów klinicznych i bez zaawansowanych powikłań mikroangiopatycznych,

- podejrzenie polineuropatii cukrzycowej obwodowej czuciowo-ruchowej bez upośledzenia funkcji kończyn,

- nadciśnienie tętnicze bez istotnych powikłań narządowych wyrównane farmakologicznie,

- chorobę zwyrodnieniową stawów szczególnie kręgosłupa bez istotnego upośledzenia funkcji układu ruchu,

- w wywiadzie obwodowe uszkodzenie nerwu promiennego (2003 r.) bez istotnego upośledzenia funkcji,

- w wywiadzie (2013 i 2014) dwukrotnie uraz (złamanie) kostki bocznej lewej bez istotnego upośledzenie funkcji kończyny dolnej lewej.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującego schorzenia metaboliczne oraz stopień ich nasilenia E. M. jest zdolny do pracy.

Odwołujący leczy się z powodu cukrzycy typu 2 od 2007 r. za pomocą terapii mieszanej z pomocą insuliny analogowej i leku doustnego. Tego typu terapia wymaga od pacjenta stałego i systematycznego zaangażowania w leczenie i samokontrolę. Ten typ terapii umożliwia jednak uzyskanie zadowalającej kontroli metabolicznej w warunkach występujących w środowisku pracy. Odwołujący nigdy nie był hospitalizowany z powodu dekompensacji cukrzycy. Był hospitalizowany 1 raz w oddziale wewnętrznych w związku z koniecznością korekty leczenia. Nie było nigdy interwencji medycznej z powodu epizodu ciężkiej hipoglikemii. Nie stwierdza się u odwołującego zaawansowanych powikłań późnych typowych dla cukrzycy powodujących istotne upośledzenie funkcji organizmu. Istnieją oczywiście przeciwwskazania do pracy na niektórych stanowiskach pracy - kierowca transportu publicznego, praca na wysokościach, praca wymagająca wyjątkowo dużego wysiłku fizycznego, jednak nie można stwierdzić że odwołujący jest osoba o znacznym stopniu upośledzenia zdolności upośledzenia zdolności do pracy. Brak powikłań późnych typowych dla schorzenia, które upośledzałyby na tyle funkcję organizmu, aby powodować znacznego stopnia niezdolność do pracy w zakresie kwalifikacji posiadanych przez odwołującego nie dają podstaw do uznania choćby częściowej niezdolności do pracy.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 9-11 as/.

Biegły sądowy neurolog i kardiolog w zbiorczej opinii pisemnej wydanej na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej rozpoznali u odwołującego:

- chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowego z wypukliną jądra miażdżystego L1-L2, L4-L5 z objawami rwy kulszowej lewostronnej z osłabieniem zgięcia podeszwowego lewej stopy,

- uszkodzenie lewego nerwu promiennego z ograniczeniem zgięcia grzbietowego lewej dłoni,

- nadciśnienie tętniczego II stopnia ESC/ESH,

- chorobę niedokrwienną serca stabilną CCS I/II,

- zespół metaboliczny z nadwagą, z cukrzycą typu 2, insulinozależną.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującego schorzenia neurologiczne oraz stopień ich nasilenia biegli uznali E. M. za częściowo niezdolnego do pracy od daty wniosku o rentę tj. 04.05.2015 r. do 31.05.2016 r. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, u odwołującego stwierdza się chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowego z wypukliną jądra miażdżystego L1-L2, L4-L5 aktualnie z objawami przewlekłej rwy kulszowej lewostronnej z osłabieniem zgięcia podeszwowego lewej stopy, jak również z uszkodzeniem lewego nerwu promieniowego nabyte w 2003 r. z ograniczeniem zgięcia grzbietowego lewej dłoni są schorzeniami, których objawy odwołujący odczuwa od wielu lat. Zmiany w kręgosłupie potwierdza wynik rezonansu magnetycznego z dnia 09.06.2010 r. Powyższe schorzenia narządu ruchu, a zwłaszcza towarzyszące im objawy neurologiczne stanowią przeciwwskazanie do pracy kierowcy zawodowego i do wykonywania pracy fizycznej. U odwołującego , z uwagi na wieloletnią cukrzycę, nadciśnienie tętnicze, wiek, płeć istnieje wysokie prawdopodobieństwo występowania choroby niedokrwiennej serca. W aktach sprawy jest dostępny ocenie test wysiłkowy z dnia 26.05.2011 r. dodatni klinicznie, ze zmianami w zapisie EKG, które mogą wskazywać na niedokrwienie mięśnia sercowego przy wydatku metabolicznym 7 MET. Odwołujący zgłasza również od lat dolegliwości wskazujące na chorobę niedokrwienną serca. Jednak mimo to do tej pory nie została podjęta dalsza diagnostyka celem oceny zaawansowania zmian z tętnicach nasierdziowych i ustalenia dalszego postępowania, a w tym również ustalenia wskazań i możliwości leczenia inwazyjnego choroby wieńcowej. Ostatni dostępny wynik testu wysiłkowego z dnia 04.09.2012 r. jest nie diagnostyczny - bez osiągniętego limitu tętna, bez zmian w zapisie EKG świadczących o niedokrwieniu. Aktualnie w przeprowadzonym badaniu podmiotowym brak typowych dolegliwości , które świadczyłyby o istotnym nasileniu dolegliwości dławicowych w przebiegu choroby niedokrwiennej serca. Ostatnie badania układu krążenia to raport całodobowego, ambulatoryjnego monitorowania ciśnienia tętniczego z dnia 29/30.04.2015 r. oraz kopia zapisu wizyt w gabinecie kardiologicznym od 27.04.2015 r. do 12.10.2015 r., które nie wskazują na istotne nasilenie objawów związanych ze schorzeniami układu krążenia ani na podjęte działania w celu weryfikacji objawów. Brak aktualnej oceny w badaniu echokardiograficznym. Obecnie brak jednoznacznych przesłanek do potwierdzenia długotrwałej niezdolności do pracy z przyczyn kardiologicznych. Odnosząc się do zarzutów organu rentowego biegli podkreślili, że oceniając stopień zaawansowania schorzeń neurologicznych oparli się na badaniu EMG, które jest badaniem obiektywnym, służy do oceny funkcji nerwów obwodowych i w sposób precyzyjny ocenienia funkcjonowanie nerwów czuciowych i ruchowych. Biegły diabetolog nie posiada wystarczających kwalifikacji do oceny schorzeń neurologicznych, a z cała pewnością nie może zostać uznany za bardziej kompetentnego do oceny schorzeń neurologicznych niż biegły neurolog.

/dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 27-28 as,

uzupełniająca opinia sądowo-lekarska -k. 44-45 as/

Sąd ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy podzielił wnioski opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii i kardiologii oraz biegłego z zakresu diabetologii, gdyż zostały one w sposób przekonujący uzasadnione, a poza tym w rzeczowy sposób odnosiły się do okoliczności niezbędnych dla ustalenia stanu zdrowia odwołującego się, a w konsekwencji jego zdolności do pracy. Przedmiotowe opinie sporządzone zostały przez biegłych sądowych posiadających odpowiednią wiedzę, kwalifikacje oraz doświadczenie zawodowe. Opinie te są rzetelne, przekonujące i w pełni pozwalają ustalić stan zdrowia odwołującego. Specjaliści wydali opinie po zapoznaniu się z dokumentacją oraz po osobistym badaniu odwołującego, a zatem posiadali kompleksowe informacje niezbędne do sformułowania wniosków. W szczególności Sąd oparł się na zbiorczej opinii biegłych neurologa oraz kardiologa i ustalił, że odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy od 04.05.2015 r. do 31.05.2016 r. Opinia jest spójna i udziela odpowiedzi na istotne dla rozstrzygnięcia sprawy pytania.

Organ rentowy wniósł zarzuty do opinii biegłego neurologa i kardiologa i domagał się dopuszczenia dowodu z opinii uzupełniającej tych samych biegłych. Sąd uwzględnił wniosek dowodowy organu rentowego i dopuścił dowóz z opinii uzupełniającej. Organ rentowy nie kwestionował opinii uzupełniającej biegłych neurologa i kardiologa.

Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie E. M. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 10.06.2015 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1440 z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust.2 powołanego przepisu). W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Zgodnie z art. 61 powołanej ustawy prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jest zdolny do pracy, jak to wynika z decyzji ZUS wydanej w oparciu o orzeczenie komisji lekarskiej.

Sąd w oparciu o zbiorczą opinię biegłych neurologa i kardiologa sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej stwierdził, że Eugeniusz Martyka jest częściowo niezdolny do pracy od 04.05.2015 r. do 31.05.2016 r. z powodu schorzeń neurologicznych. U ubezpieczonego stwierdza się: chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowego z wypukliną jądra miażdżystego L1-L2, L4-L5 z objawami rwy kulszowej lewostronnej z osłabieniem zgięcia podeszwowego lewej stopy, uszkodzenie lewego nerwu promiennego z ograniczeniem zgięcia grzbietowego lewej dłoni, nadciśnienie tętniczego II stopnia ESC/ESH, chorobę niedokrwienną serca stabilną CCS I/II, cukrzycę typu 2 z nadwagą leczoną terapią mieszaną, niewyrównaną metabolicznie bez objawów klinicznych i bez zaawansowanych powikłań mikroangiopatycznych, podejrzenie polineuropatii cukrzycowej obwodowej czuciowo-ruchowej bez upośledzenia funkcji kończyn. U odwołującego stwierdza się chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowego z wypukliną jądra miażdżystego L1-L2, L4-L5 aktualnie z objawami przewlekłej rwy kulszowej lewostronnej z osłabieniem zgięcia podeszwowego lewej stopy, jak również z uszkodzeniem lewego nerwu promieniowego nabyte w 2003 r. z ograniczeniem zgięcia grzbietowego lewej dłoni i są schorzeniami, których objawy odwołujący odczuwa od wielu lat. Zmiany w kręgosłupie potwierdza wynik rezonansu magnetycznego z dnia 09.06.2010 r. Powyższe schorzenia narządu ruchu, a zwłaszcza towarzyszące im objawy neurologiczne stanowią przeciwwskazanie do pracy kierowcy zawodowego i do wykonywania pracy fizycznej. U odwołującego , z uwagi na wieloletnią cukrzycę, nadciśnienie tętnicze, wiek, płeć istnieje wysokie prawdopodobieństwo występowania choroby niedokrwiennej serca. W aktach sprawy jest dostępny ocenie test wysiłkowy z dnia 26.05.2011 r. dodatni klinicznie, ze zmianami w zapisie EKG, które mogą wskazywać na niedokrwienie mięśnia sercowego przy wydatku metabolicznym 7 MET, Odwołujący zgłasza również od lat dolegliwości wskazujące na chorobę niedokrwienną serca, dostępna dokumentacja medyczna nie wskazuje na istotne nasilenie objawów związanych ze schorzeniami układu krążenia. Zaburzenia neurologiczne czynią odwołującego częściowo niezdolnym do pracy okresowo do pracy jako kierowcy samochodu ciężarowego i pracownika fizycznego. Z uwagi na wiek, wykształcenie i stan zdrowia nie jest możliwe przekwalifikowanie zawodowe. Schorzenia kardiologiczne i schorzenia diabetologiczne obecnie nie dają podstaw do uznania odwołującego za niezdolnego do pracy zarobkowej , zgodnej z poziomem kwalifikacji. Odwołujący do dnia 31.05.2014 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, w obecnym pozstępowaniu wywołanym złożeniem wniosku o rentę z dnia 04.05.2015 r. został uznany za częściowo niezdolnego do pracy okresowo. Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy taj jak ma to miejsce w przypadku odwołującego. Datę początkową świadczenia Sąd ustalił w oparciu o treść art. 14 ust. 2 powołanej ustawy.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 57 i 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. należało orzec jak sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 10.06.2015 r. przyznając E. M. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 04.05.2015 r. do 31.05.2016 r.