Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Karolina Mateja

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2016 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielni (...) w G.

przeciwko Biuro (...) i spółce jawnej w S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej Biuro (...) i spółka jawna w S. na rzecz powoda Spółdzielni (...) w G. kwotę 4.785 (cztery tysiące siedemset osiemdziesiąt pięć) złotych i 3 (trzy) grosze z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot i dat:

- 703 (siedemset trzy) złote i 64 (sześćdziesiąt cztery) grosze od dnia 6 marca 2014 roku do dnia zapłaty;

- 666 (sześćset sześćdziesiąt sześć) złotych i 29 (dwadzieścia dziewięć) groszy od dnia 9 marca 2014 roku do dnia zapłaty

- 696 (sześćset dziewięćdziesiąt sześć) złotych i 6 (sześć) groszy od dnia 16 marca 2014 roku do dnia zapłaty;

- 654 (sześćset pięćdziesiąt cztery) złote i 37 (trzydzieści siedem) groszy od dnia 3 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty;

- 1.200 (jeden tysiąc dwieście) złotych i 48 (czterdzieści osiem) groszy od dnia 20 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty

- 168 (sto sześćdziesiąt osiem) złotych i 63 (sześćdziesiąt trzy) grosze od dnia 13 lipca 2014 roku do dnia zapłaty;

- 695 (sześćset dziewięćdziesiąt pięć) złotych i 56 (pięćdziesiąt sześć) groszy od dnia 21 września 2014 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę (...) (jeden tysiąc czterysta dziewięćdziesiąt sześć ) złotych 28 (dwadzieścia osiem) groszy tytułem zwrotu kosztów procesu

Sygnatura akt: XI GC 1540/15

Sprawa rozpoznania w postępowaniu uproszczonym

UZASADNIENIE

Powódka Spółdzielnia (...) w G. złożyła pozew przeciwko Biuro (...) i spółka spółce jawnej w S.. W piśmie zażądała zapłaty kwoty 4,785,03 złotych z odsetkami ustawowymi od kwot i dat wskazanych w pozwie, oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu. Według twierdzeń pisma strony pozostawały w stałych relacjach handlowych i zawarły umowy sprzedaży, powódka, jako sprzedawca, wydała towar pozwanemu, pozwany za towar nie zapłacił.

Nakazem zapłaty z dnia 6 sierpnia 2015 rokuj (karta 25) uwzględniono powództwo.

W sprzeciwie od nakazy zapłaty (karta 33) pozwana podniosła zarzut niewłaściwości miejscowej Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim wnosząc o przekazanie sprawy do rozpoznania do tutejszego sądu, wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz, od powoda, kosztów procesu. Pozwana wskazała, że kwestionuje powództwo w całości, co do zasady i co do wysokości, podnosi zarzut nieistnienia zobowiązania. Zakwestionowano fakt zawarcia umowy i wykonania umowy przez powoda, dalej obszernie omówiono tematykę faktur VAT, ich przydatności, oceny i funkcji. Dalej wskazano, że pozwanej towaru opisanego w fakturach nie wydano. Pozwana wskazała, że faktur nie otrzymała.

Postanowieniem z dnia 16 października 2015 roku (karta 43) przekazano sprawę do rozpoznania tutejszemu sądowi.

W piśmie z dnia 17 lutego 2016 roku (karta 58) powódka podtrzymała swoje stanowisko, ponadto naprowadził okoliczność stałych kontaktów handlowych stron, wydania towaru pozwanej.

Na rozprawie strona powodowa nie zmieniła stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia (...) w G. pozostawała w stałych stosunkach gospodarczych z Biuro (...) i spółka spółką jawną w S. od ponad 10 lat. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółdzielnia (...) w G. sprzedawała spółce artykuły biurowe, w tym szereg towarów opisanych szczegółowo w fakturach VAT numer (...), wystawionych na łączną kwotę 4,785,03 złotych.

Wcześniej, przed przedmiotowymi zakupami, pozwana spółka dokonywała w powodowej spółdzielni zakupów, za które płaciła. Wymienione zakupy odbywały się w taki sam sposób. Na początku współpracy pracownik spółdzielni jeździł do kontrahentów, w tym do spółki wyżej wymienianej i zbierał zamówienia, niekiedy zawoził od razu towar z poprzedniego zamówienia. W związku z udaną współpracą kontakt ze spółką był już później wyłącznie telefoniczny. Spółka tworzyła zestawienie swoich potrzeb materiałowych w zakresie zamówienia i przesyłała spółdzielni (...) e-mail z takimi danymi. Tak złożone zamówienie było przekazywane do realizacji do magazynu. W magazynie towar był pakowany i wysyłany, przeważnie kurierem. Wraz z towarem wysyłano fakturę. Bywało tak, że spółka niekiedy płaciła nieterminowo za otrzymane zamówienia. Zamówienia spółki nie były regularne, obejmowały artykuły biurowe. Spółka nigdy nie składała zastrzeżeń co do zamówień, które nie zostały rozpoznane.

Spółdzielnia pismem z dnia 5 lutego 2015 roku wzywała spółkę do zapłaty kwoty 4.785,03 złotych z odsetkami.

Dowód:

- faktury, karta 15-21;

- wezwanie do zapłaty, karta 22 z dowodem nadania, karta 24;

- faktury, karta 59 – 69;

- wyciąg z ksiąg banku, karta 61 – 62;

- dokumenty zamówienia, karta 63 – 71;

- dowód nadania przesyłki, karta 72-73;

- zeznania świadka M. S., karta 77 – 78;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się w całości zasadne.

W sprawie wykazany został fakt, iż strony łączyła umowa sprzedaży. Stosownie do treści art. 535 § 1 k.c. przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Powód wykazał fakt zawarcia umowy, wysokość ceny sprzedaży za przedmioty wymienione w umowie (fakturach), ilość dostarczonego towaru. Stronie pozwanej doręczono pisma powoda z twierdzeniami o wcześniejszych, wieloletnich relacjach handlowych stron (karta 76). Strona pozwana nie zaprzeczyła trwałym i wieloletnim relacjom handlowym stron, faktowi zapłaty za wcześniejsze faktury, sposób zawierania umów przedstawiono jako niezmienny od lat. Stąd przyjąć należało, że powództwo jest zasadne. Sąd oparł się przy tym na wszystkich dowodach złączonych do akt sprawy. Dowody zaoferował wyłącznie powód, tworzą one spójną całość, opisując relacje handlowe powoda i pozwanej spółki, jak również przebieg przedmiotowych transakcji handlowych.

Warto zwrócić również uwagę na zarzut „przedwczesności roszczenia”. Strona z pozwana z ostrożności ten zarzut podniosła wskazując, że nie zapoznała się z fakturami. Sam tak sformułowany zarzut wskazuje, że choć strona pozwana kwestionuje powództwo co do zasady i co do wysokości, to jednak dopuszcza możliwość istnienia umowy i faktu niewykonania tejże umowy przez stronę pozwaną. W kontekście zaś przeprowadzonych przez sąd wniosków dowodowych sąd doszedł do przekonania, że umowa została zawarta a do dnia zamknięcia rozprawy żadna ze stron nie wskazała, że faktury objęte pozwem w jakiejkolwiek części przez pozwaną zostały zapłacone. Z dokumentu (karta 24) wynika, że pozwana spółka otrzymała faktury objęte pozwem, zaksięgowała je i nie zwróciła ich wystawcy, co przeczy zarzutom pozwu a także twierdzeniu strony pozwanej o nieotrzymaniu faktur.

Pozwana zachowała bierną postawę procesową, wezwana na termin rozprawy nie stawiła się nie usprawiedliwiając nieobecności. Pozwana wniosła o przesłuchanie jednak żaden z przedstawicieli spółki na terminie rozprawy nie stawił się.

W zakresie odsetek sąd orzekał na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Zgodnie z treścią art. 481 § 1 i 2 k.c. powodowi za czas opóźnienia w wypłacie należnych mu świadczeń przysługują odsetki za okres opóźnienia w wysokości ustawowej. Odsetki naliczono, zgodnie z żądaniem strony powodowej od dnia następującego po dniu określonym w fakturze.

Rozstrzygnięcie o kosztach z punktu 2 wyroku znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty te składa się opłata od pozwu w wysokości 100 złotych, opłata od pełnomocnictwa 17 złotych i wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w wysokości 1200 złotych stosownie do treści § 6 pkt 3 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. Sąd zasądził na rzecz powoda dwukrotność stawki minimalnej mając na uwadze fakt konieczności składania szeregu pism procesowych wywołanych bezpodstawnymi zarzutami strony pozwanej, konieczności stawiennictwa na terminie rozprawy w znacznej odległości od siedziby kancelarii, gromadzenia obszernej dokumentacji dowodowe, co do której strona pozwana nie ustosunkowała się. Do kosztów tych dodać należało, stosownie do zestawienia kosztów złożonego na rozprawie, koszt dojazdu i powrotu przez pełnomocnika do tutejszego sądu w kwocie 179,28 złotych w myśl treści art. 98 § 2 k.p.c. W świetle § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. poz. 167), pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (j.t.: Dz . U z 2013 poz.1414). W myśl zaś § 2 pkt 1 lit. b rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27 poz. 271 ze zm.), koszty używania pojazdów do celów służbowych pokrywa pracodawca według stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, które dla samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm ³ nie mogą być wyższe niż 0,8358 zł. Skoro zatem pełnomocnik przebył trasę z G. do S. i z powrotem, należało przyznać my kwotę stanowiącą iloczyn przejechanych kilometrów (2 x 108 km) oraz stawki za jeden kilometr (0,83 zł).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)