Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. XVII Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Kociołek

Protokolant: Magdalena Banasik

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2015 roku w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S. a. r. l. z siedzibą w L. (...)

przeciwko: (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od (...) S. a. r. l. z siedzibą w L. (...) na rzecz pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 197,00 złotych (sto dziewięćdziesiąt siedem złotych zero groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt XVII GC 3200/15

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 12 marca 2014 roku (...) S. a. r. l. z siedzibą w L. (...)wniósł o zasądzenie na jego rzecz od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty 745, 97 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi do dnia zapłaty oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że (...) S.a e.l na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 20 maja 2011 roku nabył od A. Towarzystwa (...) prawo do wierzytelności z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Powód podniósł, że dochodzona wierzytelność wynika z umowy zawartej w formie pisemnej w dniu 15 czerwca 2009 roku, na podstawie której (...) S.A zobowiązał się do ochrony ubezpieczonego, a pozwany do opłacania zawartej polisy. Pismem z dnia 25 października 2012 roku powód wezwał pozwanego do dobrowolnej zapłaty żądanej kwoty w terminie 7 dni. W związku z biernością pozwanego do dnia 12 marca 2014 roku powód skierował powództwo do Sądu. Na kwotę dochodzoną pozwem składała się należność główna wynikająca z polisy (...) na kwotę 478 złotych oraz skapitalizowana kwota odsetek za opóźnienie w zapłacie kwoty głównej w wysokości 478 złotych za okres od 16 grudnia 2009 roku do 7 kwietnia 2014 roku (pozew k. 1).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 29 kwietnia 2014 roku Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy P. w W. VII Wydział Gospodarczy nakazał pozwanemu, aby ten zapłacił na rzecz powoda kwotę dochodzoną pozwem wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu ewentualnie, aby w tym terminie wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty (nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 15).

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. w dniu 27 maja 2014 roku złożył sprzeciw, w którym wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany podniósł, że z przedstawionych przez powoda dokumentów nie wynika, że spółka (...) posiada wobec spółki (...) jakąkolwiek wierzytelność wynikającą z umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, która jak twierdzi w uzasadnieniu pozwu powód zawarta miała zostać w dniu 15 czerwca 2009 roku pomiędzy (...) a Spółką (...). Wskazano, że do pozwu nie została dołączona w/w umowa, która według twierdzeń powoda przedstawionych w pozwie miałaby wiązać węzłem obligacyjnym spółkę (...), poprzednika prawnego powoda ze spółką (...) Sp. z. o. o . Pozwany podniósł także, że powód dołączył do pozwu jedynie kopię umowy cesji wierzytelności. Pozwany zaprzeczył aby miał zawartą umowę ubezpieczenia z A. Towarzystwem (...) (sprzeciw od nakazu zapłaty l. 21-14).

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał żądanie pozwu i złożył o przeprowadzenie dowodu z wniosku o zawarcie polisy OC przez pozwanego oraz potwierdzenie zawarcia polisy OC (odpowiedź na sprzeciw 53-56).

Na rozprawie w dniu 21 października 2015 roku pełnomocnik pozwanego podniósł także zarzut przedawnienia z art. 819 kc.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 maja 2011 w W. roku została zawarta pomiędzy (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. a (...) S. a. r. l. z siedzibą w L. (...) umowa sprzedaży wierzytelności w celu ich dalszej windykacji przez nabywcę. W umowie strony wskazały, że sprzedawane wierzytelności zostały szczegółowo oznaczone przez zbywcę w wykazie. Zgodnie z paragrafem 4 umowy wykaz winien zawierać imię i nazwisko lub nazwę dłużnika, numery dłużników w bazie danych zbywcy, tytuł zadłużenia (umowa sprzedaży wierzytelności k. 3 -4).

Z częściowego wykazu wierzytelności dłużnika wynika, że została przeniesiona na rzecz (...) S. a. r. l. z siedzibą w L. (...) wierzytelność Towarzystwa (...) wobec (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. ul. (...) w wysokości 478 złotych.

Nie ustalono, aby (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. miało zawartą umowę w dniu 15 czerwca 2009 roku z (...) spółką akcyjną z siedzibą w W. z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ( częściowy wykaz wierzytelności k. 10).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów powołanych w treści uzasadnienia. Zgodnie z art. 129§1 kpc strona powołująca się w piśmie na dokument zobowiązana jest na żądanie przeciwnika złożyć oryginał dokumentu, zaś §2 w/w przepisu stanowi, że zamiast oryginału strona może złożyć odpis dokumentu poświadczony za zgodność z oryginałem m.in. przez pełnomocnika strony będącego radcą prawnym. W niniejszej sprawie umowa cesji oraz załącznik do wyżej umowy został poświadczony za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda, mógł więc być podstawą ustaleń faktycznych w sprawie.

Sąd zważył co następuje:

W niniejszej sprawie powód domagał się zapłaty kwoty dochodzonej pozwem z tytułu umowy ubezpieczenia. Na kwotę dochodzoną pozwem składała się należność główna wynikająca z polisy (...) na kwotę 478 złotych oraz skapitalizowana kwota odsetek za opóźnienie w zapłacie kwoty głównej w wysokości 478 złotych za okres od 16 grudnia 2009 roku do 7 kwietnia 2014 roku w wysokości 267,97 złotych. Zgodnie z art. 805 par. 1 kc przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Domagając się zapłaty składki ubezpieczeniowej powód winien wykazać zawarcie przez strony umowy ubezpieczenia. W ocenie sądu powód powyższej okoliczności nie wykazał. Przedstawiony przez niego dokument tj. polisa nr (...) nie wskazuje na to, aby pomiędzy spółką (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. a (...) spółką akcyjną zawarta była umowa ubezpieczenia. Z dołączonej umowy ubezpieczenia wynika, że w dniu 15 czerwca 2009 roku została zawarta na okres od dnia 16 czerwca 2009 roku do dnia 12 czerwca 2010 roku pomiędzy G. M. a spółką (...) umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz assistance . W/w umowa określała termin płatności składki ubezpieczeniowej w ratach: I rata płatna do dnia 15 grudnia 2009 roku w wysokości 528, 00 złotych , II rata płatna 15 grudnia 2009 roku w wysokości 531,00 złotych (dowód: potwierdzenie zawarcia umowy (…) k.54). Należy podkreślić, że pozwany w sprzeciwie zakwestionował zawarcie umowy, a więc zgodnie z art. 6 kc to na powodzie ciążył obowiązek wykazania, że umowa ubezpieczenia między stronami została zawarta. Częściowy wykaz wierzytelności złożony przez powoda oraz umowa cesji nie może stanowić lub zastępować umowy o obowiązkowym ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej.

Na rozprawie w dniu 21 października 2015 roku pełnomocnik pozwanego podniósł także zarzut przedawnienia z art. 819 kc. Zgodnie z art. 819 par. 1 kc roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech. Termin zapłaty składki ubezpieczeniowej został określony przez powoda w pozwie na dzień 15 grudnia 2009 roku. Okres przedawnienia upłynął więc z dniem16 grudnia 2012 roku. Pozew został złożony w dniu 8 kwietnia 2014 roku. Analizując dopuszczalność uwzględnienia zarzutu przedawnienia, zgłoszonego po raz pierwszy na rozprawie ( powyższy zarzut nie został podniesiony w sprzeciwie) sąd miał na względzie poglądy judykatury, wskazujące, iż zarzut przedawnienia jest zarzutem natury prawnej, przynależnej do sfery prawa materialnego, a skorzystanie z tego materialnoprawnego uprawnienia pozostawione jest do swobodnego uznania uprawnionego. Gdy zarzut przedawnienia opiera się na materiale dowodowym zebranym w sprawie może być podniesiony w każdym czasie, także po wdaniu się w spór (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2005 r., III CZP 26/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 63).

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji na mocy art. 805 par. 1 kc, 819 par. 1 kc i art. 6 kc. O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 par. 1 i 2 kpc. Wynagrodzenie pełnomocnika ustalono w oparciu o par. 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

SSR Anna Kociołek