Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2016 roku

Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca: SSO Małgorzata Wasylczuk

Protokolant: Kinga Mistewicz

w obecności Prokuratora Wojciecha Groszyka

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2016 roku

sprawy T. F.

urodzonego dnia (...) w K.

syna J. i H. z domu G.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w Nowym Sączu z dnia 28 października 2009 roku,

sygn. akt VII K 173/09 za przestępstwo popełnione w nocy z 19/20 września 2008 roku, z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, na której poczet zaliczono okres zatrzymania w dniu 20 września 2008 roku;

II.  Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 27 września

2011 roku, sygn. akt V K 90/10:

1.  za przestępstwo popełnione w nocy 11/12 września 2009 roku, z art. 158 § 3 kk na karę 10 lat pozbawienia wolności,

2.  za przestępstwo popełnione w dniu 18 sierpnia 2009 roku, z art. 178 a

§ 2 kk na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono zakaz prowadzenia rowerów,

mocą którego wymierzono karę łączną 10 lat pozbawienia wolności, na której poczet zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 14 września 2009 roku do dnia 6 października 2009 roku;

o r z e k a

I.  na podstawie art. 569 § 1 i § 2 kpk, art. 85 kk, art. 86 § 1 kk - w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 roku, łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wyżej opisanymi (tj. w sprawach o sygn. akt VII K 173/09 i V K 90/10) i wymierza T. F. karę łączną 11 (jedenastu) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 kpk i art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej w punkcie pierwszym kary łącznej 11 (jedenastu) lat pozbawienia wolności zalicza skazanemu T. F. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie VII K 173/09 w dniu 20 września 2008 roku, od dnia 11 września 2011 roku do dnia 10 września 2013 roku i w sprawie V K 90/10 od dnia 14 września 2009 roku do dnia 06 października 2009 roku oraz od dnia 10 września 2013 roku do dnia 22 stycznia 2016 roku;

III.  pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach podlegają odrębnemu wykonaniu;

IV.  zasadza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata R. B., Kancelaria Adwokacka, Al. (...) lok. (...) (...)-(...) W., kwotę 295,20 złotych, w tym stawka podatku od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego - z urzędu;

V.  wydatkami związanymi z wydaniem wyroku łącznego obciąża Skarb Państwa.

V K 191/15

UZASADNIENIE

T. F. złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego obejmującego skazania wyrokami Sądu Rejonowego w Nowym Sączu w sprawie VII K 173/09 oraz Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie w sprawie V K 90/10 i wymierzenie mu kary łącznej 10 lat pozbawienia wolności.

Sąd ustalił co następuje:

T. F. został skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Garnizonowego we W. z dnia 31 marca 1999 roku, sygn. akt Sg 9/99, za przestępstwo popełnione w dniu 16 listopada 1998 roku, z art. 288 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby i na zasadzie art. 73 § 2 kk oddano w okresie próby pod dozór kuratora, na podstawie art. 72 § 2 nałożono obowiązek naprawienia szkody poprzez solidarną zapłaty kwoty 221,67 zł na rzecz Zakładu (...) w Ż..

Następnie T. F. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Sączu z dnia 28 lutego 2001 roku, sygn. akt II K 49/01:

1. za przestępstwo popełnione w nocy z 1/2 listopada 2000 roku, za przestępstwo popełnione w nocy z 14/15 listopada 2000 roku, za przestępstwo popełnione w nocy z 7/8 października 2000 roku, za przestępstwo popełnione w dniu 18 listopada 2000 roku, stanowiące przestępstwa z art. 279 § 1 kk, popełnione w warunkach czynu ciągłego określonego w art. 91 § 1 kk, na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności,

2. za przestępstwo popełnione w miesiącu październiku 2000 roku z art. 278 § 1 kk, na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

mocą którego wymierzono karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, na mocy art. 415 § k kpk założono obowiązek zapłaty odszkodowania pieniężnego na rzecz: Firmy Produkcyjno - Handlowej (...) w kwocie 3000 zł, Spółdzielni (...) w kwocie 5000 zł oraz w kwocie 213,65 zł, S. P. w kwocie 800 zł i H. W. w kwocie 400 zł, wraz z ustawowymi odsetkami.

Orzeczona tym wyrokiem kara łączna pozbawienia wolności została wykonana.

Kolejno T. F. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Sączu z dnia 23 kwietnia 2004 roku, sygn. akt VII 940/03:

1.  za przestępstwo popełnione w miesiącu grudniu 2002 roku, z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

2.  za przestępstwo popełnione w dniu 15 czerwca 2003 roku, z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności,

3.  za przestępstwo popełnione w dniu 03 lutego 2003 roku, z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności,

mocą którego wymierzono karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 5 lat próby, na mocy art. 89 § 2 kk w zw. z art. 71 § 1 kk orzeczono grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych po 50 zł każda stawka, na mocy art. 73 § 1 kk oddano w okresie próby pod dozór kuratora, na mocy art. 72 § 2 kk nałożono obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę: na rzecz B. M. kwoty 1000 zł i na rzecz (...) kwoty 305,89 zł.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Nowym Sączu z dnia 27 kwietnia 2009 roku, sygn. akt VII Ko 163/09 zarządzono wykonanie kary łącznej 2 lat pozbawiania wolności, na której poczet (postanowieniem z dnia 20 sierpnia 2009 roku, sygn. akt VII Ko 163/09) zaliczono skazanemu odbytą przez niego zastępczą karę pozbawienia wolności w wymiarze 25 dni. Orzeczona kara łączna pozbawienia wolności została wykonana w całości.

T. F. został także skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Sączu z dnia 09 sierpnia 2004 roku, sygn. akt VII K 377/04 za przestępstwo popełnione w dniu 17 marca 2004 roku, z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na mocy art. 33 § 2 kk wymierzono karę grzywny w wymiarze 30 stawek dziennych po 10 zł każda stawka, na podstawie art. 415 § 4 kpk nałożono obowiązek zapłaty odszkodowania na rzecz pokrzywdzonej F. O. w kwocie 1200 zł. Karę pozbawienia wolności skazany odbył w całości.

Wobec T. F. wydany został wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Sączu z dnia 28 października 2009 roku, sygn. akt VII K 173/09 za przestępstwo popełnione w nocy z 19/20 września 2008 roku, z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, na której poczet zaliczono okres zatrzymania w dniu 20 września 2008 roku. Karę pozbawienia wolności skazany odbył w dniach od 11 września 2011 r. do 10 września 2013 roku.

Ostatnim wyrokiem jaki zapadł wobec T. F. jest wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 27 września 2011 roku, sygn. akt V K 90/10:

3.  za przestępstwo popełnione w nocy 11/12 września 2009 roku, z art. 158 § 3 kk na karę 10 lat pozbawienia wolności,

4.  za przestępstwo popełnione w dniu 18 sierpnia 2009 roku, z art. 178 a § 2 kk na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności i na podstawie art. 42 § 2 kk orzeczono zakaz prowadzenia rowerów,

mocą którego wymierzono karę łączną 10 lat pozbawienia wolności, na której poczet zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 14 września 2009 roku do dnia 6 października 2009 roku;

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentów w postaci: danych o karalności (k. 11-12), opinii (k. 21), informacji o pobytach i orzeczeniach (k. 22-23) odpisów orzeczeń (k. 24-27, 28-31, 32,33, 34-35, 36, 37, 38, 39, 40, 41,42, 43), obliczenia kary k. 44) oraz akt spraw V K 90/10, II K 49/01 wraz z aktami wykonawczymi, VII K 173/09, VII K 940/03, VIII K 377/04, Sg 9/99.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z dyspozycją art. 569 § 1 i § 2 k.p.k., wyrok łączny wydaje się jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną, przy czym w przypadku osoby skazanej wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu. Jeżeli zaś w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu, wyrok łączny wydaje sąd wyższego rzędu.

Warunki orzeczenia kary łącznej wobec skazanego T. F. określają przepisy rozdziału IX Kodeksu karnego, w brzmieniu obowiązującym do dnia 01 lipca 2015 r. W myśl art. 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, przepisów rozdziału IX ustawy, w brzmieniu nadanym tą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie tej ustawy. Wszystkie kary zostały orzeczone wobec T. F. przed dniem 01 lipca 2015 r.

Analizując dane o karalności oraz treść wszystkich orzeczeń wydanych wobec T. F., a także treść danych o odbyciu kar, Sąd stwierdził, że w przypadku skazanego możliwe jest wystąpienie dwóch realnych zbiegów przestępstw, które dawałyby podstawy do wymierzenia dwóch kar łącznych. (vide: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2005 roku, sygn. akt I KZP 36/04, OSNKW 2005/2/13). Podnieść też należy, że przy wydawaniu wyroku łącznego, Sąd nie jest związany wnioskiem i ma obowiązek objąć wyrokiem łącznym kary podlegające połączeniu, nawet gdy nie były wskazane we wniosku, a funkcjonują w obrocie prawnym. Oceniając sytuację prawną skazanego, Sąd miał na uwadze treść art. 92 kk, obowiązujący do dnia 01 lipca 2015 roku i wyrażane na jego gruncie poglądy doktryny i orzecznictwa, iż należy wydać wyrok łączny także w wypadku, gdy wszystkie kary jednostkowe wymierzone za realnie zbiegające się przestępstwa zostały w całości wykonane.( np. uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 9 czerwca 2006 r. I KZP 11/06). Niezależnie jednak o powyższego, Sąd stwierdził, iż w sytuacji T. F., wykonanie w całości kar orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Nowym Sączu sygn. akt VII K 940/03 i sygn. akt VII K 377/04 czyni wydawanie wyroku łącznego w odniesieniu do tych skazań zupełnie nieracjonalnym, z punktu widzenia wykładni systemowej odnoszącej się do instytucji wyroku łącznego, a znajdującej swój wyraz normatywny w aktualnym brzmieniu art. 85 § 2 i 3 kk. Podzielić, bowiem należy pogląd wyrażany w orzecznictwie, że wyrok łączny poza oczywistą realizacją norm prawa materialnego, służy uporządkowaniu sytuacji prawnej skazanego i zapobiega temu, aby sprawca kliku przestępstw pozostających w zbiegu realnym, odpowiadający w kilku postępowaniach znalazł się w mniej korzystnej sytuacji, gdyby przestępstwa te były przedmiotem osądu w jednym postępowaniu. (np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 września 2004 r. IV KK 168/04)

Z tego powodu postępowaniem o wydanie wyroku łącznego Sąd objął jedynie skazania wymienione we wniosku T. F., popartym na rozprawie przez jego obrońcę.

Warunki do orzeczenia kary łącznej w ramach niniejszego wyroku łącznego spełniają zatem skazania wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Sączu w sprawie VII K 173/09, z dnia 28 października 2009 roku oraz wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie w sprawie V K 90/10 z dnia 27 września 2011 roku

Granice kary łącznej pozbawienia wolności wyznacza kara 10 lat pozbawienia wolności wymierzona w sprawie V K 90/10, a także suma kar jednostkowych orzeczonych połączonymi wyrokami, to jest kara 12 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd wymierzył skazanemu karę łączną pozbawienia wolności na zasadzie asperacji.

Przy wymiarze kary łącznej, Sąd podzielił pogląd prawny wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 29.10.2009 r, sygn. akt II AKa 189/09, że jako nieporozumienie należy traktować żądanie wymierzenia skazanemu „korzystnej” kary łącznej. Celem wyroku łącznego nie jest bowiem łagodzenie prawnokarnych skutków popełnienia przez sprawcę kilku przestępstw.

Wymierzając karę łączną pozbawienia wolności Sąd zastosował dyrektywy karania, a zwłaszcza słuszności i celowości, w tym wyrażone również przez związek przedmiotowo-podmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami.

Kształtując orzeczenie o karze łącznej wobec T. F. Sąd miał na uwadze stosunkowo znaczną odległość czasową pomiędzy przestępstwami stanowiącymi realny zbieg przestępstw. Czyn, za który T. F. skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Sączu w sprawie VII K 173/09 został popełniony w nocy 19/20 września 2008 roku, a przestępstwa, za które został skazany wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie w sprawie V K 90/10 - w dniu 18 sierpnia 2009 r. i w nocy 11/12 września 2009 r. Przestępstwa, za które został skazany T. F. są przestępstwami naruszającymi zupełnie różne dobra prawne, brak jest między nimi jakiegokolwiek związku o charakterze przedmiotowym czy podmiotowym. Powyższe okoliczności skłaniają do wymierzenia kary łącznej w wysokości zbliżonej do kumulacji. Na korzyść skazanego przemawia jednak umiarkowanie pozytywna prognoza kryminologiczna. Jak wynika, bowiem z opinii dotyczącej skazanego, sporządzonej przez Dyrektora Zakładu Karnego w N. (k. 21- 21 verte), T. F. w warunkach izolacji penitencjarnej zachowuje się właściwie. Dotychczas nie był karany dyscyplinarnie, był natomiast wielokrotnie nagradzany. Nie deklaruje przynależności do podkultury więziennej i wobec tego zjawiska jest obojętny. T. F. w sposób właściwy wywiązuje się z obowiązków w miejscu zatrudnienia, przy czym początkowo pracował nieodpłatnie. Wobec popełnionych przestępstw i trybu życia przed osadzeniem werbalizuje mało krytyczny stosunek. Wydana w niniejszej sprawie poprawna opinia o skazanym bez wątpienia stanowi ważną okoliczność przemawiającą na jego korzyść, jednakże nie może zaważyć na wymierzeniu w stosunku do niego kary pozbawienia wolności na zasadzie całkowitego pochłaniania. Zauważyć bowiem należy, iż ta względnie dobra opinia pozwala jedynie ocenić, że proces resocjalizacji skazanego przebiega prawidłowo.

Podsumowując, Sąd nie znalazł przesłanek, by orzec karę łączną pozbawienia wolności w dolnych granicach, tj. w wysokości najsurowszej ze zbiegających się kar. Zastosowanie zasady absorpcji przy wymiarze tej kary łącznej kłóciłoby się z zasadami prewencji ogólnej oraz szczególnej i w rzeczywistości prowadziłoby do nieuzasadnionego premiowania sprawcy popełniającego wiele przestępstw, a do takiej kategorii osób należy zaliczyć T. F.. Oparcie wymiaru kary łącznej na dyrektywie pośredniej stwarza podstawy do orzeczenia kary łącznej w granicach adekwatnych z punktu widzenia zasad prewencji ogólnej i prewencji szczególnej, przy uwzględnieniu zasady racjonalizacji jako podstawowego celu wymiaru kary łącznej oraz zasady humanitaryzmu w stosowaniu kar i środków karnych, a także zasady poszanowania godności człowieka określonej w art. 3 k.k.

Na podstawie art. 577 kpk i art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej 11 lat Sąd zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie VII K 173/09 w dniu 20 września 2008 roku, od dnia 11 września 2011 roku do dnia 10 września 2013 roku i w sprawie V K 90/10 od dnia 14 września 2009 roku do dnia 06 października 2009 roku oraz od dnia 10 września 2013 roku do dnia 22 stycznia 2016 roku.

Pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach Sąd pozostawił odrębnemu wykonaniu;

Sąd zasadził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata R. B., Kancelaria Adwokacka, Al. (...) lok. (...) (...)-(...) W., kwotę 295,20 złotych, w tym stawka podatku od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za obronę skazanego z urzędu;

Wydatkami związanymi z wydaniem wyroku łącznego Sąd obciążył Skarb Państwa.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.