Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Edyta Jurkowska

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2016 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O.

przeciwko R. G.

o zapłatę

1.  umarza postępowanie w sprawie co do kwoty należności głównej 934 (dziewięćset trzydzieści cztery) złote i 90 (dziewięćdziesiąt) złotych;

2.  zasądza od pozwanego R. G. na rzecz powoda (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. kwotę 2.647 (dwa tysiące sześćset czterdzieści siedem) złotych i 58 (pięćdziesiąt osiem) groszy z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwot i dat:

- 1.134 (jeden tysiąc sto trzydzieści cztery) złote i 68 (sześćdziesiąt osiem) groszy od dnia 14 marca 2015 roku do dnia zapłaty;

- 1.512 (jeden tysiąc pięćset dwanaście) złotych i 90 (dziewięćdziesiąt) groszy od dnia 8 maja 2015 roku do dnia zapłaty;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda odsetki ustawowe od kwoty 934 (dziewięćset trzydzieści cztery) złote i 90 (dziewięćdziesiąt) groszy za okres od dnia 14 lutego 2015 roku do dnia 27 listopada 2015 roku;

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 662 (sześćset sześćdziesiąt dwa) złote tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: XI GC 1395/15

Sprawa rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. złożyła pozew w dniu 7 sierpnia 2015 roku przeciwko R. G. o zapłatę kwoty 3.582,48 złotych. Kwota ta wynikać miała z tytułu naprawy przez powoda maszyny pozwanego, oraz najmu maszyny.

Nakazem zapłaty z dnia 21 września 2015 roku (karta 4) Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie zasądził przedmiotową należność od pozwanego na rzecz powoda.
W sprzeciwie od nakazu zapłaty (karta 5, karta 22) pozwany zaskarżył orzeczenie w całości, wskazał, że należności z pozwu mają charakter spornych, powód wykonał usługi wadliwie co wywołało dodatkowe koszty po stronie pozwanego.

Postanowienie z dnia 16 października 2015 roku (karta 7) sprawę przekazano do rozpoznania tutejszemu sądowi.

W piśmie z dnia 12 stycznia 2016 roku (karta 30) pozwany cofnął pozew w zakresie kwoty 934,90 złotych żądając zasądzenia na jego rzecz kwoty 2.647,58 złotych z odsetkami ustawowymi od kwoty 1/134,68 złotych od dnia 14 marca 2015 roku do dnia zapłaty i od kwoty 1.512,90 złotych od dnia 8 maja 2015 roku do dnia zapłaty. Powód zażądał aby pozwany złożył dokumentację księgową. Powódka wskazała, że po złożeniu pozwu pozwany zapłacił kwotę 934,90 złotych. Pozwana zaprzeczyła, aby naprawę wykonała wadliwie, wskazując, że pozwany nie składał żadnych reklamacji, wcześniej nie kwestionował prawidłowego wykonania umowy przez powoda. W piśmie dodano, że pozwany nie sformułował żadnych zarzutów w piśmie. W zakresie części powództwa dotyczącego naprawy sprzętu, pozwany utracił wszelkie uprawnienia z tytułu rękojmi.

Na rozprawie w dniu 21 marca 2016 roku powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko, pozwany nie stawił się, nie złożył pisma innego aniżeli sprzeciw złożony w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. i R. G. zawarli umowę polegającą na wykonaniu przez spółkę usługi serwisowej – naprawa sprzętu budowlanego. Spółka w dniu 14 stycznia 2015 roku przedstawiła przedsiębiorcy fakturę stanowiącą kosztorys naprawy Po jego zaakceptowaniu spółka wykonała usługę naprawy i zwróciła R. G. sprzęt, wystawiła za naprawę na jego rzecz fakturę VAT.

Wymienione podmioty zawarły umowę najmu zagęszczarki (...) 375HT nr UpSZ/22/15. Spółka wydała sprzęt R. G. i wystawiła na jego rzecz faktury z odroczonym terminem płatności.

R. G. nie odpowiadał na wezwanie do zapłaty.

W dniu 27 listopada 2015 roku R. G. dokonał przelewu na rzecz spółki (...) kwoty 934,90 złotych.

Niesporne a ponadto dowody:

- polecenie przelewu, karta 31;

- faktura proforma, karta 40;

- faktura, karta 41

- umowa najmu, karta 42;

- dokument zwrotu, karta 43;

- faktury, karta 44 – 45;

- wezwanie do zapłaty z dowodem nadania, karta 46 – 47;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w całości okazało się zasadne.

W punkcie 1 wyroku o umorzeniu w zakresie należności głównej w części orzeczono na podstawie art. 355 § 1 k.p.c., który stanowi, że sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. W tym zakresie powód pozew cofnął, wskazując i wykazując, że w tym zakresie powód po złożeniu pozwu i otrzymaniu jego odpisu uiścił część należności z pozwu wynikającej.

Sąd nie uznał za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, ponieważ okoliczności sprawy nie wskazują, że wymieniona czynność jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.). Wolę cofnięcia pozwu powód wyraził wprost a było ono skutkiem spełnienia świadczenia przez pozwanego. Niniejsza należność dotyczyła umowy naprawy sprzętu (umowy o dzieło). Pozwany nie zażądał zaliczenia przedmiotowej wpłaty (karta 31) na poczet konkretnego długu, z tego prawa skorzystał powód, zaliczając te wpłatę na poczet faktury dokumentującej umowę naprawy ( o dzieło). Stąd sąd odstępuje od opisywania tejże.

Do zapłaty pozostały należności wynikające z umowy najmu. W ocenie Sądu przedmiotową umowę należy zakwalifikować jako umowę najmu, do której zastosowanie znajdują art. 659 k.c. i następne. Fakt zawarcia przedmiotowej umowy, jak również jej treść, w zasadzie nie są sporne. Dokumenty takie jak umowa, faktury zostały doręczone pozwanemu, nie zakwestionował ich poprawności i prawdziwości. Stosownie do treści § 1 przywołanej normy przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Istnienie każdego z opisanych wyżej elementów charakterystycznych dla umowy najmu nie zostało zakwestionowane przez pozwanego.

Zgodnie z normą art. 3 k.p.c. strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Zgodnie z normą art. 6 § 2 k.p.c. strony i uczestnicy postępowania obowiązani są przytaczać wszystkie okoliczności faktyczne i dowody bez zwłoki, aby postępowanie mogło być przeprowadzone sprawnie i szybko. Zgodnie z art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód niewskazany przez stronę. Zgodnie z art. 230 k.p.c. gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane.

Powyżej przywołane reguły determinują zasadę procesu cywilnego. W świetle treści sprzeciwu od nakazu zapłaty złożonego przez pozwanego, braku jego aktywności w dalszej części postępowania należało uznać wszelkie twierdzenia powoda za przyznane przez pozwanego. Jedyne zarzuty sformułowane są w zakresie umowy naprawy, z tytułu tej umowy należność zostało w toku procesu przez pozwanego zapłacona. Jednocześnie odnosząc się do zarzutów wadliwego wykonania naprawy, wygenerowania przez powoda w majątku pozwanego dodatkowych kosztów są to wyłącznie twierdzenia. Na okoliczność ich prawdziwości pozwany nie przedstawił żadnych wniosków dowodowych (art. 232 k.p.c.). Okoliczność i tych powód nie potwierdził. Mają one charakter ogólny i nie mogły prowadzić do „obniżenia” należności dochodzonej od pozwanego na rzecz powoda.

W myśl treści art. 233 § 2 k.p.c. sąd oceni na tej samej podstawie, jakie znaczenie nadać odmowie przedstawienia przez stronę dowodu lub przeszkodom stawianym przez nią w jego przeprowadzeniu wbrew postanowieniu sądu. Skoro mimo wyraźnego wezwania pozwany nie złożył dokumentacji księgowe, sąd jego odmowie nadał takie znaczenie, że pozwany pragnął ukryć fakt zaksięgowania przedmiotowych faktur stąd też przyznał, że roszczenie powoda istnieje.

W zakresie odsetek sąd orzekał na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Zgodnie z treścią art. 481 § 1 i 2 k.c. powodowi za czas opóźnienia w wypłacie należnych mu świadczeń przysługują odsetki za okres opóźnienia w wysokości ustawowej. Odsetki naliczono, zgodnie z żądaniem strony powodowej od dnia następującego po dniu określonym w fakturze. W zakresie zaś kwoty zapłaconej (934,90 złotych) sąd orzekł o odsetkach od dłużnej kwoty od dnia jej wymagalności do dnia zapłaty.

Rozstrzygnięcie o kosztach z punktu 4 wyroku znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty te składa się opłata od pozwu w wysokości 45 złotych, opłata od pełnomocnictwa 17 złotych i wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w wysokości 600 złotych stosownie do treści § 6 pkt 3 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)