Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie IV Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Jakub Wiliński

Protokolant Anna Komaniecka-Ptasznik

w obecności prokuratora Dawida Szydłowskiego

po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2016 r.

sprawy

S. L. (1) urodzonego (...) w S., syna R. i H. z domu K.,

M. S. urodzonego (...) w S., syna W. i E. z domu K.,

oskarżonych o to, że:

w dniu 9 marca 2015 r. w S. przy ul. (...). (...), działając wspólnie i w porozumieniu, przy czym S. L. (2) będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 31 marca 2011 r., sygn. IV K 1689/10, za umyślne przestępstwo podobne z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności, objętego wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 05 października 2011 r., sygn. akt IV K 730/11, którym wymierzono mu karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności, w ciągu 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 26 maja 2011 r. do 26 stycznia 2012 r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 27 czerwca 2012 r., sygn. akt V K 678/11 za umyślne przestępstwo podobne z art. 284 § 2 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, w ciągu 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 10 września 2012 r. do 10 września 2013 r. oraz wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 28 maja 2012 r., sygn. akt IV K 240/12, za umyślne przestępstwa podobne z art. 279 § 1 kk, objętych wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 28 marca 2014 r., sygn. akt IV K 1432/13, którym wymierzono mu karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności, w ciągu 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 10 września 2012 r. do 11 sierpnia 2014 r., zaś M. S. będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 06 lutego 2008 r., sygn. III K 196/07, za umyślne przestępstwo podobne z art. 280 § 2 kk na karę 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, objętego wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. III K 186/10, którym wymierzono mu karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, w ciągu 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 06 grudnia 2011 r. do 12 marca 2014 r. dokonali włamania do pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie szyby w tylnych lewych drzwiach, a następnie z jego wnętrza dokonali zaboru w celu przywłaszczenia laptopa marki L. (...) o nr fabrycznym (...), myszki marki L. i ładowarki o łącznej wartości 3000 zł, ładowarki do telefonu komórkowego marki S. micro USB o wartości 70 zł, telefonu komórkowego marki S. (...) z pękniętą szybką o wartości 800 zł oraz modemu I-plus wraz z kartą SIM o wartości 200 zł o łącznej wartości strat 4070 zł na szkodę firmy Serwisy (...) oraz kradzieży torby skórzanej do przenoszenia laptopa marki T. (...) o wartości 500 zł, dwóch sztuk ładowarek do telefonów komórkowych marki S. micro USB o łącznej wartości 140 zł, ładowarki USB marki C. o wartości 30 zł, perfum marki Z. o wartości 50 zł, dwóch urządzeń typu pendrive marki S. (...) i V. (...) o wartości łącznej 200 zł o łącznej wartości strat 920 zł na szkodę G. P. (1),

to jest o czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk,

I.  uznaje S. L. (2) i M. S. za winnych tego, że w dniu 9 marca 2015 r. w S. przy ul. (...). (...), działając wspólnie i w porozumieniu, przy czym S. L. (2) będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 31 marca 2011 r., sygn. IV K 1689/10, za przestępstwo z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności, objętym następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 5 października 2011 r., sygn. akt IV K 730/11, którym wymierzono karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 26 maja 2011 r. do 26 stycznia 2012 r., zaś M. S. będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 6 lutego 2008 r., sygn. III K 196/07, za przestępstwo z art. 280 § 2 kk na karę 3 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, objętym następnie wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. III K 186/10, którym wymierzono karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresach od 27 czerwca 2007 r. do 23 maja 2008 r., od 23 maja 2010 r. do 19 lipca 2010 r., od 19 września 2010 r. do 21 listopada 2011 r. i od 6 grudnia 2011 r. do 12 marca 2014 r., dokonali włamania do pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) poprzez wybicie szyby w tylnych lewych drzwiach, a następnie z jego wnętrza dokonali zaboru w celu przywłaszczenia laptopa marki L. (...) o nr fabrycznym (...), myszki marki L. i ładowarki o łącznej wartości 3.000 zł, ładowarki do telefonu komórkowego marki S. micro USB o wartości 70 zł, telefonu komórkowego marki S. (...) z pękniętą szybką o wartości 800 zł oraz modemu I-plus wraz z kartą SIM o wartości 200 zł o łącznej wartości strat 4.070 zł na szkodę firmy Serwisy (...) oraz kradzieży torby skórzanej do przenoszenia laptopa marki T. (...) o wartości 500 zł, dwóch sztuk ładowarek do telefonów komórkowych marki S. micro USB o łącznej wartości 140 zł, ładowarki USB marki C. o wartości 30 zł, perfum marki Z. o wartości 50 zł, dwóch urządzeń typu pendrive marki S. (...) i V. (...) o wartości łącznej 200 zł o łącznej wartości strat 920 zł na szkodę G. P. (2), to jest czynu z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za występek ten na podstawie art. 279 § 1 kk wymierza każdemu z oskarżonych karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 46 § 1 kpk zobowiązuje oskarżonych solidarnie do naprawienia w części szkód wyrządzonych przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz J. S. kwoty 270 (dwustu siedemdziesięciu) złotych, a na rzecz G. P. (3) kwoty 690 (sześciuset dziewięćdziesięciu) złotych,

III.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu S. L. (2) okres jego zatrzymania w dniu 10 marca 2015 r. a oskarżonemu M. S. w dniu 13 marca 2015 r., to jest po jednym dniu,

IV.  na podstawie art. 627 i 633 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach karnych zasądza od oskarżonych w częściach związanych z ich udziałem w sprawie na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym i opłaty karne w kwotach po 300 (trzysta) złotych.

sygn. akt IV K 475/15

UZASADNIENIE

W dniu 09 marca 2015 r. około godz. 14:50 pokrzywdzony G. P. (2) zaparkował i zamknął służbowy samochód osobowy, należący do pokrzywdzonej firmy Serwisy (...), marki V. (...) o nr rej. (...) przy ul. (...) w S. i udał się do mieszkania swojej ciotki. W samochodzie, w tylnej jego części na podłodze, pozostawił należącą do niego skórzaną torbę marki T. (...) o wartości 500 złotych z zawartością przedmiotów służbowych z firmy Serwisy (...), to jest laptopa marki L. (...) o nr fabrycznym (...), myszki marki L. i ładowarki – o łącznej wartości 3.000 złotych, ładowarki do telefonu komórkowego marki S. micro USB o wartości 70 złotych, telefonu komórkowego marki S. (...) z pękniętą szybą o wartości 800 złotych oraz modemu I-plus wraz z kartą SIM o wartości 200 złotych. W torbie znajdowały się też osobiste przedmioty G. P. (2) w postaci dwóch sztuk ładowarek do telefonów komórkowych marki S. micro USB o łącznej wartości 140 złotych, ładowarki USB marki C. o wartości 30 złotych, perfum marki Z. o wartości 50 złotych, oraz dwóch urządzeń typu pendrive marki S. (...) i V. (...) o wartości łącznej 200 złotych.

Dowody:

- zeznania świadka G. P. (2), k. 2-5, 78.

W tym czasie oskarżony S. L. (2) i oskarżony M. S. podjechali samochodem oskarżonego S. L. (2) pod budynek (...), po czym pieszo udali się w kierunku ul. (...) i stanęli w jednej z bram. Po chwili podeszli do zaparkowanego przez G. P. (2) samochodu, gdzie dostrzegli znajdującą się za siedzeniem na podłodze skórzaną torbę. Powrócili wówczas do swego samochodu, przeparkowali go na ul. (...), po czym pieszo wrócili na ul. (...). Tam S. L. (2) przy użyciu wiertła rozbił tylną lewą szybę w samochodzie marki V. i zabrał skórzaną torbę. W tym czasie M. S. obserwował okolicę, czy nikt nie nadchodzi. Po dokonaniu kradzieży mężczyźni odbiegli z miejsca zdarzenia.

Dowody:

- zeznania świadka A. B., k. 21a-22,

- zeznania świadka P. Ć., k. 26-27,

- wyjaśnienia oskarżonego S. L. (2), k. 39-40, 167-168,

- wyjaśnienia oskarżonego M. S., k.63-64,

- protokół oględzin samochodu, k. 7-8,

- płyta dvd z zapisem wideo, k. 20.

Oskarżeni podzielili się następnie skradzionym mieniem w ten sposób, iż oskarżony S. L. (2) zatrzymał laptopa z zasilaczem, a M. S. pendrive 8GB, ładowarkę marki C. oraz telefon Samsung G. (...). Pozostałe przedmioty oskarżeni wyrzucili.

Dowody:

- wyjaśnienia oskarżonego S. L. (2), k. 39-40, 167-168,

- wyjaśnienia oskarżonego M. S., k. 63-64,

- protokół zatrzymania rzeczy, k. 44-45,

- protokół przeszukania mieszkania, k. 86-90.

Oskarżony L. jest kawalerem i w momencie popełnienia czynu miał 33 lata. Uzyskał wykształcenie podstawowe. Posiada też wyuczony zawód kafelkarza i posadzkarza. Na utrzymaniu oskarżonego nie pozostają żadne osoby. Aktualnie utrzymuje się on z prac dorywczych na budowie. Deklaruje miesięczny dochód w wysokości 2.000 złotych netto. Zamieszkuje wspólnie z matką. Oskarżony był uprzednio karany w tym wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 31 marca 2011 r., sygn. IV K 1689/10, za przestępstwo z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności, objętym następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 5 października 2011 r., sygn. akt IV K 730/11, którym wymierzono karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 26 maja 2011 r. do 26 stycznia 2012 r.

Dowody:

- wyjaśnienia oskarżonego S. L. (2), k. 39-40,

- dane o osobie, k. 41,

- informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego, k. 69-71,

- odpisy wyroków, k. 110, 144-144a, 156-163.

Oskarżony S. L. (2) przyznał się do zarzucanego mu czynu, ujawniając iż zarzucany czyn popełnił wspólnie z osobą o imieniu M., zamieszkałą na N.. Oskarżony oświadczył, iż wraz z M. S. zauważyli w samochodzie należącym firmy Serwisy (...) skórzaną torbę znajdującą się za tylnym lewym siedzeniem na podłodze. Dalej wyjaśnił, że wybił szybę wiertłem i zabrał przedmiotową torbę. Wskazał także, iż zadaniem M. S. było obserwowanie otoczenia, czy nadchodzi ktoś niepowołany. Po wybiciu i zabraniu torby, sprawcy uciekli o własnych siłach. Oskarżony wskazał ponadto, iż zostawił laptopa u znajomego w P., który nie wiedział, iż pochodził z przestępstwa. Oświadczył, iż chce skorzystać z możliwości dobrowolnego poddania się karze. W dniu 11 marca 2015 r. oskarżony S. L. (2) wskazał, iż skradziony laptop wraz z zasilaczem znajduje się na strychu budynku przy ul. (...) w S..

Także oskarżony M. S. przyznał się do zarzucanego mu czynu i ujawnił okoliczności zdarzenia z dnia 09 marca 2015 r., wskazując na wspólne działanie jego i S. L. (2) polegające na tym, iż S. L. (2) po przeparkowaniu swojego samochodu ulicę dalej, przy pomocy wiertła rozbił szybę w samochodzie i zabrał skórzaną torbę, a M. S. obserwował czy nikt nie idzie. Oskarżony M. S. wskazał ponadto, iż S. L. (2), przypadł laptop z zasilaczem, a jemu samemu telefon komórkowy oraz pendrive.

Okoliczności ujawnione przez oskarżonego S. L. (2) sąd ocenił za wiarygodne. Wyjaśnienia oskarżonego korespondują bowiem z wyjaśnieniami współsprawcy M. S.. Punktem wyjścia dla oceny czynu popełnionego przez oskarżonych, jak i weryfikacji ich wyjaśnień, stanowił zapis wideo pochodzący z pobliskiej kamery, który jest dowodem obiektywnym, tj. wiernie przedstawiającym zaistniałe zdarzenie oraz co do którego nie wykazano żadnych ingerencji. Wyjaśnienia oskarżonych pokrywały się ze zdarzeniem utrwalonym na zapisie wideo, co jednoznacznie przesądza o ich wiarygodności.

Naocznym świadkiem popełnienia czynu przez oskarżonych była A. B., której zeznania co do czasu, miejsca i ról oskarżonych znajdują potwierdzenie w zapisie wideo oraz wyjaśnieniach oskarżonych, dlatego sąd uznał jej zeznania za wiarygodne.

Za wiarygodne uznano również zeznania aspiranta P. Ć., który dokonując przeglądu zapisu wideo, z którego rozpoznał w jednym ze sprawców oskarżonego S. L. (2) – co umożliwiło w konsekwencji jego zatrzymanie. Ponadto, zeznania w zakresie okoliczności popełnienia kradzieży z włamaniem przez oskarżonych odpowiadała zapisowi wideo, co przesądza o ich wiarygodności.

Za wiarygodne należy także uznać zeznania G. P. (2) w zakresie wartości skradzionego mienia, albowiem podana wartość odpowiada realnej wartości przedmiotowego mienia, a sami oskarżeni nie kwestionowali jego twierdzeń w tym zakresie. Przełamanie zabezpieczenia w postaci stłuczonej szyby korespondowało z kolei z protokołem oględzin samochodu. Ponadto, wskazanie skradzionych przedmiotów przez G. P. (2) odpowiadało przedmiotom, które znaleziono u oskarżonych i wykazano w protokole zatrzymania rzeczy oraz protokole przeszukania mieszkania.

Zbędne okazały się zeznania świadka A. S..

Oskarżeni nie kwestionowali także dowodów z przywołanych wyżej dokumentów. Treść tychże dowodów znajdowała potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonych oraz zeznaniach świadka A. B., świadka P. Ć. oraz pokrzywdzonego G. P. (2).

Wszystkie powyżej wymienione dowody zgromadzone w sprawie sąd uznał za wiarygodne ze względu na ich wzajemną spójność. Jednocześnie wskazać należy, iż oskarżeni na żadnym etapie nie zakwestionowali wiarygodności zebranych w sprawie dowodów.

Wobec zebranych dowodów w sprawie, nie budzi zatem wątpliwości, iż oskarżony S. L. (2) działał w zamiarze bezpośrednim dokonania kradzieży z włamaniem od momentu ujrzenia przedmiotu zaboru w samochodzie marki V. (...) o nr rej. (...), albowiem przeparkował swój samochód dalej i wyciągnął z niego wiertło, jako narzędzie do dokonania kradzieży z włamaniem, co świadczy o sporządzeniu, co prawda sytuacyjnego, ale jednak planu. W następstwie użycia wiertła, oskarżony przełamał zabezpieczenie chroniące skradzione mienie. W konsekwencji wybicia szyby i zaboru mienia w postaci torby skórzanej wraz z zawartością, oskarżony wypełnił ustawowe znamiona czynu zabronionego wskazanego w art. 279 § 1 k.k. zgodnie z którym, kto kradnie z włamaniem, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Tym samym naruszył chronione dobro prawne pokrzywdzonych, jakim jest mienie.

Oskarżony czynu swego dopuścił się w warunkach recydywy. Był on bowiem uprzednio karany wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 31 marca 2011 r., sygn. IV K 1689/10, za przestępstwo z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 7 miesięcy pozbawienia wolności, objętym następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 05 października 2011 r., sygn. IV K 730/11, którym wymierzono karę łączna 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie do 26 maja 2011 r. do 26 s tycznia 2012 r. Aktualnie więc czyn ten realizował już jako recydywista, gdyż nie upłynęło jeszcze pięć lat od opuszczenia przez oskarżonego zakładu karnego, gdy popełnił nowe przestępstwa umyślne – podobne do przestępstwa, za które był skazany – a przy tym okres odbywania przez niego uprzedniej kary przekroczył 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionego czynu, sąd ocenił jako znaczny. O wysokości stopnia społecznej szkodliwości czynu świadczą takie okoliczności, jak: działanie w konfiguracji dwuosobowej; działanie w miejscu publicznym w pełni dnia; sposób działania poprzez przełamanie zabezpieczenia w postaci szyby powodując jej zniszczenie za pomocą wiertła; oraz wartość zabranego mienia w celu jego przywłaszczenia wynosząca 4990 złotych.

Oskarżony S. L. (2), jako osoba dorosła i w pełni poczytalna, miał możliwość rozpoznania znaczenia swojego czynu i podjęcia decyzji o odstąpieniu od jego popełnienia, a mimo to zachował się w sposób niezgodny z prawem, a więc wbrew regułom wymaganym od każdego przeciętnego człowieka, których swoboda postępowania nie jest ograniczona okolicznościami wyłączającymi winę. Oskarżony zdawał sobie zatem sprawę, iż jego zachowanie będzie przestępstwem, tym bardziej, że podobne przestępstwa popełniał w przeszłości, za co został ukarany. W konsekwencji, czyn popełniony przez oskarżonego S. L. (2) charakteryzował się pełnym stopniem zawinienia.

Wymierzając zatem oskarżonemu karę 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, sąd przyjął na jego niekorzyść fakt działania w warunkach powrotu do przestępstwa oraz dotychczasowy sposób życia oskarżonego, który w przeszłości był wielokrotnie karany za inne przestępstwa. Niemniej jednak, sąd przy wymierzaniu kary pozbawienia wolności przyjął też na korzyść oskarżonego okoliczność przyznania się już w czasie pierwszego przesłuchania wraz ze wskazaniem współsprawcy. Oskarżony nadto opisał okoliczności zdarzenia, wskazał miejsce przechowywania skradzionego komputera, jak też wyraził żal za swój czyn i gotowość poniesienia za niego kary.

Sąd nie znalazł podstaw do warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności. Oskarżony bowiem w momencie popełnienia czynu był już recydywistą. Przedmiotowy fakt świadczy zatem o tym, iż oskarżony nie respektuje obowiązującego porządku prawnego, a także nie wywodzi prawidłowych wniosków z poprzednich skazań. W konsekwencji, warunkowe zawieszenie wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie byłoby wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Sąd zatem uznał, iż jedynie wykonanie kary o charakterze izolacyjnym zrealizuję funkcję zarówno zapobiegawczą, jak i wychowawczą w stosunku do oskarżonego.

Sąd orzekł także na postawie art. 46 § 1 k.k. wobec oskarżonego obowiązek naprawienia (solidarnie z M. S.) części szkód wyrządzonych przestępstwem, o jakich mowa w opisie czynu poprzez zapłatę na rzecz J. S. kwoty 270 złotych, a na rzecz G. P. (2) kwoty 690 złotych. Wskazać należy, iż na szkodę J. S. dokonano zaboru mienia o łącznej wartości 4.070 złotych, przy czym takie przedmioty jak laptop marki L. (...) o nr fabrycznym (...) wraz z zasilaczem o wartości 3.000 złotych oraz telefon komórkowy marki S. (...) z pękniętą szybą o wartości 800 złotych zostały zwrócone J. S. na etapie postępowania przygotowawczego, przez co kwota 270 złotych wynika z wartości pozostałego a nieodzyskanego mienia w postaci ładowarki Samsung micro USB do telefonu komórkowego o wartości 70 złotych oraz modemu I-plus wraz z kartą SIM o wartości 200 złotych. Natomiast na szkodę G. P. (2) dokonano zaboru mienia o łącznej wartości 920 złotych, przy czym takie przedmioty jak ładowarka do telefonu C. o wartości 30 złotych oraz pendrive SanDisk 8GB o wartości 200 złotych zostały zwrócone G. P. (2) na etapie postępowania przygotowawczego, przez co kwota 690 złotych wynika z wartości pozostałego a nieodzyskanego mienia w postaci torby skórzanej do przenoszenia laptopa maki tony H. o wartości 500 złotych, dwóch sztuk ładowarek Samsung micro USB do telefonów komórkowych o wartości 140 złotych oraz perfum marki Z. o wartości 50 złotych.

W związku z faktem zatrzymania oskarżonego w dniu 10 marca 2015 r., sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył okres zatrzymania (1 dzień) na poczet orzeczonej kary.

Oskarżonego obciążono na koniec kosztami sądowymi, wynikłymi z prowadzenia przeciw niemu postępowania karnego zakończonego skazaniem, w tym wynikającą z przepisów opłatą karną.