Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Stawarz

Protokolant: starszy protokolant sądowy Filomena Wojsa

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2016r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z wniosku E. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

o jednorazowe odszkodowanie

na skutek odwołania E. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

z dnia 24 marca 2015 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje odwołującej się E. T. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 10.12.2014r. w wysokości odpowiadającej 3% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Sygn. akt IV U 615 / 15 / N

Uzasadnienie wyroku z dnia 22 marca 2016 r.

Decyzją z dnia 24 marca 2015 r. Znak : (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił odwołującej się E. T. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 10 grudnia 2014 r.

Na uzasadnienie organ rentowy wskazał, iż zdarzenie, jakiemu uległa odwołująca w dniu 10 grudnia 2014 r. nie zostało uznane za wypadek przy pracy z powodu braku przyczyny zewnętrznej zdarzenia. Jak wynika z dokumentacji powypadkowej w dniu 10 grudnia 2014 r. odwołująca około godziny 10.00 przechodziła klatką schodową i idąc schodami w wyniku niefortunnego stąpnięcia potknęła się upadając. Zatem zdarzenie z dnia 10 grudnia 2014 r. miało miejsce bez udziału jakiekolwiek przyczyny zewnętrznej.

W ostatecznie sprecyzowanym żądaniu procesowym sformułowanym w odwołaniu i na rozprawie w dniu 22 marca 2016 r. odwołująca się E. T. wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 10 grudnia 2014 r. w wysokości odpowiadającej procentowemu uszczerbkowi na zdrowiu ustalonemu przez biegłego, zatem jak sprecyzowała na rozprawie w dniu 22 marca 2016 r. w ostatecznej wysokości 3 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Na uzasadnienie wskazała, iż decyzja wydana przez organ rentowy jest błędna, albowiem zdarzenie z dnia 10 grudnia 2014 r. spełnia definicję wypadku przy pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

E. T. jest zatrudniona w Spółdzielni Mieszkaniowej (...) na stanowisku dyrektora Spółdzielni. W dniu 10 grudnia 2014 r. rozpoczęła prace o godzinie 8.30. Około godziny 10.00 w czasie wykonywania obowiązków służbowych idąc klatką schodową potknęła się i upadła, po czym z pomocą innej osobny wstała i udała się do swojego gabinetu.

Dowód : protokół powypadkowy ( k. 5 – 6 akt wypadkowych ),

wyjaśnienia E. T. ( k. 3 akt wypadkowych ),

opinia biegłego lekarza ortopedy ( k. 13 - 14 ).

W wyniku zdarzenia z dnia 10 grudnia 2014 r. odwołująca się doznała skręcenia stawu skokowo – goleniowego lewego z małym ograniczeniem ruchomości stopy i przewlekłymi dolegliwościami bólowymi.

Wypadek z dnia 10 grudnia 2014 r. był spowodowany przyczyną zewnętrzną, którą było przypadkowe potknięcie się odwołującej i upadek na schodach. U odwołującej nie stwierdzono schorzeń, które objawiają się zaburzeniami równowagi, zawrotami głowy, zasłabnięciami. Brak u odwołującej się przyczyny wewnętrznej urazu, nie występują u niej schorzenia powodujące samoistne upadki. Przypadkowe potknięcie się na schodach i upadek jest zdarzeniem nagłym wywołanym przyczyną zewnętrzną.

W wyniku wypadku z dnia 10 grudnia 2014 r. odwołująca się doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 3 %.

Dowód : opinia biegłego lekarza ortopedy ( k. 13 - 14 ).

Powyższy stan faktyczny ustalony został na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach wypadkowych oraz opinii biegłego z zakresu ortopedii. W ocenie Sądu przedłożone dokumenty były autentyczne w całości, a strony nie negowały ich treści, a ponadto stan faktyczny i sam przebieg zdarzenia był pomiędzy stronami niesporny. Opinia biegłego ortopedy, w ocenie Sądu, była jasna, rzetelna i logicznie umotywowana. Biegły w sposób dostateczny i przekonywujący uzasadnił zajęte stanowisko. Ponadto opinia ta odpowiadała wymogom przewidzianym w art. 285 k.p.c. Podkreślenia wymaga również fakt, iż strony postępowania nie negowały zawartych w opinii biegłego wniosków i nie złożyły zarzutów do opinii biegłego. Sąd podzielił opinię wnioski wynikające z opinii biegłego w całości.

Sąd zważył co następuje:

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1242) za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą: 1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych, 2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia, 3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Za długotrwały uszczerbek na zdrowiu uważa się takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu na okres przekraczający 6 miesięcy, mogące ulec poprawie (art. 11 ust. 3).

Za podstawę odmowy odwołującej się prawa do jednorazowego odszkodowania organ rentowy przyjął brak przyczyny zewnętrznej, która spowodowała uraz z dnia 10 grudnia 2014 r. Jak wynika z treści zaskarżonej decyzji, odpowiedzi na odwołanie brak przyczyny zewnętrznej był jedyną podstawą odmowy przyznania prawa do jednorazowego odszkodowania a niekwestionowane były pozostałe elementy wypadku przy pracy. Niesporne zatem było w sprawie i niekwestionowane przez ZUS, iż zdarzenie ma charakter nagły oraz ma związek z pracą zarobkową tj. nastąpiło w czasie wykonywania przez odwołującą się obowiązków służbowych. Należy również podkreślić, iż sam przebieg zdarzenia nie był pomiędzy stronami sporny w szczególności już z samej decyzji wynika, iż ZUS ustalił, że odwołująca potknęła się na schodach i upadła.

Jedynym przedmiotem sporu pomiędzy stronami było zatem ustalenie, czy zdarzenie z dnia 10 grudnia 2014 r. było wywołane przyczyną zewnętrzną. W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego ta okoliczność nie budzi żadnych wątpliwości.

Sąd podzielił w całości pogląd wyrażony w uchwale Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów z dnia 11 lutego 1963r. (III PO 15/62- zasada prawna) zgodnie z którym przyczyną sprawczą - zewnętrzną zdarzenia może być każdy czynnik zewnętrzny (tzn. nie wynikający z wewnętrznych właściwości człowieka), zdolny wywołać w istniejących warunkach szkodliwe skutki. W tym znaczeniu przyczyną zewnętrzną może być nie tylko narzędzie pracy, maszyna, zwierzę, siły przyrody, lecz także czyn innego osobnika, a nawet praca i czynność samego poszkodowanego. Tak więc za przyczynę zewnętrzną należy uznać zarówno działanie maszyny uszkadzającej ciało, jak i uderzenie spadającego przedmiotu, podźwignięcie się pracownika, niezręczny ruch jego ręki powodujący uderzenie i jej uszkodzenie, jak wreszcie potknięcie się na gładkiej nawet powierzchni i złamanie nogi.

Jak ustalono w toku postępowania dowodowego odwołująca się w dniu 10 grudnia 2014 r. doznała wypadku przy pracy, który skutkował skręcenia stawu skokowo – goleniowego lewego z małym ograniczeniem ruchomości stopy i przewlekłymi dolegliwościami bólowymi. Odwołująca się idąc klatką schodową potknęła się i upadła, po czym z pomocą innej osobny wstała i udała się do swojego gabinetu.

W ocenie Sądu z materiału dowodowego ustalonego przede wszystkim w oparciu o opinię biegłego ortopedy wynika, iż przyczyna powstałego urazu była tylko i wyłącznie zewnętrzna. Z materiału dowodowego wynika jednoznacznie, iż jedyną przyczyną zdarzenia z dnia 10 grudnia 2014 r. i urazu odwołującej było potknięcie się na schodach w wyniku czego odwołująca upadła i skręciła staw skokowo – goleniowy a jest to przyczyna zewnętrzna. W materiale dowodowym nie ujawniły się, żadne inne przyczyny wypadku z dnia 10 grudnia 2014 r., a jak wynika z opinii biegłego ortopedy u odwołującej nie występowały schorzenia mogące stanowić samoistną przyczynę upadku. Należy podkreślić, iż ZUS nie zanegował jakiegokolwiek z elementów stanu faktycznego w szczególności, aby doszło do potknięcia się odwołującej na schodach by wskutek tego odwołująca upadła i skręciła staw skokowo – goleniowy. ZUS nie złożył również żadnych wniosków dowodowych, celem wykazania, aby przyczyną zdarzenia z dnia 10 grudnia 2014 r. była jakakolwiek inna przyczyna od tej, która została jednoznacznie ustalona w toku niniejszego postępowania. Zatem potknięcie się i upadek, który wywołał uszczerbek na zdrowiu jest przyczyną zewnętrzną co wynika z opinii biegłego i ustalonego orzecznictwa sądowego.

Jak ustalono na podstawie opinii biegłego ortopedy w wyniku wypadku przy pracy z dnia 10 grudnia 2014 r. odwołująca się doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 3 %.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 477 ¹⁴ § § 2 k.p.c.