Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Anna Walenciak

Protokolant: Agnieszka Gutowska

Oskarżyciel publiczny: S. Z.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2016 roku

sprawy R. P. s. M. i J. ur. (...) w P.

obwinionego o to, że:

w dniu 14 listopada 2015r. ok. godz. 09.20 w W. na ul. (...), będąc kierowcą samochodu marki D. o numerze rejestracyjnym (...), nie zastosował się do znaku drogowego (B-36) "zakaz zatrzymywania się” wykraczając przeciwko porządkowi w ruchu drogowym,

tj. za wykroczenie z art. 92 § 1 kw w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym Dz.U. Nr 108 poz. 908 z późn. zm. i § 28 ust. 2 R.. Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31.07.2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych,

orzeka:

I.  obwinionego R. P. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia z art. 92 § 1 kw w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym,

II.  kosztami postepowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt V W 7231/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. P. w nocy z 13 na 14 listopada 2015 r. zaparkował pojazd marki D. o nr rej. (...) w W. na ul. (...). Przed miejscem, w którym zaparkował w/w pojazd R. P. występował znak drogowy B-36 „zakaz zatrzymywania się”, który umieszczony był na słupie. Powyższy znak drogowy został zamontowany w tym miejscu nieprawidłowo, gdyż w odległości mniejszej niż 10 metrów - a mianowicie w odległości 5 m i 90 cm za tym znakiem znajdował się słupek, na którym zamontowane były inne znaki drogowe (...) „próg zwalniający” oraz B-33 „ograniczenie prędkości”.

R. P. z uwagi na ciemniejszą barwę pierwszego znaku drogowego B-36 „zakaz zatrzymywania się” oraz jaśniejsze barwy usytuowanych za nim w nieprawidłowej odległości znaków (...) „próg zwalniający” oraz B-33 „ograniczenie prędkości”, podczas parkowania pojazdu w porze nocnej, nie dostrzegł znaku B-36 „zakaz zatrzymywania się” i zaparkował pojazd w miejscu obowiązywania powyższego znaku drogowego.

Zaparkowanie pojazdu marki D. o nr rej. (...) w W. na ul. (...) w strefie obowiązywania znaku drogowego B-36 „zakaz zatrzymywania się” ujawnił w dniu 14 listopada 2015 r. około godziny 09:20 funkcjonariusz Straży Miejskiej T. S., który pełnił w tym czasie w dzień służbę patrolową wspólnie z funkcjonariuszem Straży Miejskiej K. P..

Z uwagi na to, że w czasie interwencji nie było możliwości ustalenia, kto jest właścicielem pojazdu, gdyż w samochodzie nie było kierowcy, funkcjonariusz Straży Miejskiej T. S. dokonał rejestracji położenia pojazdu za pomocą aparatu fotograficznego oraz stwierdził zgodność tablic rejestracyjnych z naklejką rejestracyjną umieszczoną na przedniej szybie pojazdu. Funkcjonariusz Straży Miejskiej T. S. na szybie samochodu zostawił wezwanie do osobistego stawienia się w terminie 7 dni w siedzibie Straży Miejskiej m. st. W..

R. P. ma 51 lat. Jest żonaty, nie ma małoletnich dzieci. Z zawodu jest przedstawicielem handlowym, uzyskuje dochód w wysokości około 1400 zł netto. Niekarany sądownie. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień obwinionego R. P. /k. 5, e-protokół rozprawy z dnia 9 marca 2016 r. – k. 31/, zeznań świadka T. S. /k. 13, e-protokół rozprawy z dnia 9 marca 2016 r. – k. 32/, a także notatki urzędowej /k. 1/, zdjęć /k. 3, 10-12/.

Obwiniony R. P. /k. 5, e-protokół rozprawy z dnia 9 marca 2016 r. – k. 31/ nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Odnosząc się do zarzutu obwiniony potwierdził, że w nocy z 13 na 14 listopada 2015 r. zaparkował pojazd w miejscu wskazanym we wniosku o ukaranie. Wyjaśnił, że w czasie parkowania nie zauważył znaku ciemniejszego, czyli znaku B-36. Wskazał, że widział wówczas jedynie znak ograniczenie prędkości i „garby”. Wyjaśnił, że gdyby zauważył wówczas znak B-36, to nie zaparkowałby pojazdu w tym miejscu. Obwiniony wyjaśnił nadto, że rano za wycieraczką samochodu zauważył zawiadomienie. Wyjaśnił, że jest kierowcą z długoletnim stażem i w związku z tym, że znaki stoją w bliskiej odległości od siebie – zmierzona odległość wynosi 5 m i 90 cm, nie przyjął on mandatu w wysokości 100 zł. Odnosząc się zaś do miejsca, w którym pozostawił swój samochód obwiniony wskazał, że jest to ulica osiedlowa, z garbami, z ograniczeniem ruchu. Obwiniony wyjaśnił, że swoim zachowaniem nie spowodował zagrożenia.

Sąd zważył, co następuje:

Postępowanie dowodowe przeprowadzone w niniejszej sprawie nie dostarczyło dowodów, które wykazywałyby w sposób niebudzący wątpliwości winę obwinionego w zakresie popełnienia czynu z art. 92 § 1 kw w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym Dz.U. Nr 108 poz. 908 z późn. zm. i § 28 ust. 2 R.. Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31.07.2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia obwinionego R. P. w części, w jakiej nie kwestionował on pozostawienia samochodu we wskazanym we wniosku o ukaranie miejscu. Za wiarygodne należało uznać również wyjaśnienia obwinionego w zakresie, w jakim potwierdził on, że następnego dnia za wycieraczką swojego samochodu zauważył zawiadomienie. Okoliczności te – jako bezsporne – Sąd uznaje za wiarygodne. Sąd uznał za wiarygodne również wskazywane przez obwinionego okoliczności, z powodu których zaparkował on pojazd w przedmiotowym miejscu. W ocenie Sądu podawane przez obwinionego okoliczności dotyczące pozostawienia przez niego pojazdu w miejscu wskazanym we wniosku o ukaranie, były spójne, logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym. Mając na uwadze zarejestrowaną na ujawnionych fotografiach /k. 3, 10-12/ szerokość jezdni ul. (...) w W. (w zakresie wskazania obwinionego, że jest to ulica osiedlowa) oraz zarejestrowane znaki drogowe, Sąd dał wiarę tej części wyjaśnień obwinionego, w których podał on informacje dotyczące otoczenia miejsca, w którym zaparkował kierowany pojazd. Mając z kolei na uwadze sporządzone przez obwinionego zdjęcia /k. 10-12/ Sąd dał wiarę tej części wyjaśnień obwinionego, w których podał on odległość pomiędzy znakiem B-36 „zakaz zatrzymywania się” a znakami drogowymi (...) – „próg zwalniający”, który ostrzega o wypukłości na jezdni zastosowanej w celu spowolnienia ruchu pojazdów oraz B-33 „ograniczenie prędkości”, który oznacza zakaz przekraczania prędkości określonej na znaku liczbą kilometrów na godzinę. Sąd mając na uwadze pkt 1.5.2 załącznika nr 1 – Szczegółowe warunki techniczne dla znaków drogowych pionowych i warunki ich umieszczania na drogach do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach, za wiarygodne uznał również wyjaśnienia obwinionego odnoszące się do podnoszonych przez niego zagadnień co do zasad prawidłowego ustawienia znaków drogowych.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka T. S. /k. 13, e-protokół rozprawy z dnia 9 marca 2016 r. – k. 32/, w których przedstawił on swoją wiedzę na temat przedmiotowego zdarzenia i opisał przebieg interwencji. Zeznania świadka w powyższym zakresie były logiczne i spójne oraz zgodne z doświadczeniem życiowym. Zważyć należy przy tym, że świadek ten jest osobą obcą dla obwinionego, a wiedzę o zdarzeniu powziął w toku wykonywanych czynności służbowych funkcjonariusza Straży Miejskiej. Odnosząc się zaś do wskazania świadka dotyczącego oświetlenia występującego w miejscu zdarzenia, podnieść należy, że interwencja świadka w dniu zdarzenia miała miejsce ok. godz. 9:00, tj. przy świetle dziennym, wobec czego niewątpliwie występowało wówczas wystarczające oświetlenie, aby dostrzec oznakowanie drogowe występujące w miejscu zdarzenia. Warunki bowiem panujące w porze dziennej, były inne niż warunki w porze nocnej gdy obwiniony zaparkował pojazd.

Sąd ustalając stan faktyczny oparł się na dokumentach w postaci: notatki urzędowej /k. 1/, dokumentacji fotograficznej /k. 3/, które zostały ujawnione na rozprawie, stwierdzając brak podstaw do kwestionowania wartości dowodowej tych dokumentów.

Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego w sprawie oparł się również na zdjęciach sporządzonych przez obwinionego /k. 10-12/, które obrazowały umiejscowienie znaków drogowych na ul. (...) w W., w miejscu parkowania pojazdu przez obwinionego. W ocenie Sądu brak było podstaw do podważania wiarygodności w/w fotografii. Oskarżyciel publiczny również nie kwestionował wiarygodności dokumentacji i informacji w niej zawartych.

Obwinionemu R. P. zarzucono popełnienie czynu określonego w art. 92 § 1 kw w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym Dz.U. Nr 108 poz. 908 z późn. zm. i § 28 ust. 2 R.. Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31.07.2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych, polegającego na tym, że w dniu 14 listopada 2015r. ok. godz. 09.20 w W. na ul. (...), będąc kierowcą samochodu marki D. o numerze rejestracyjnym (...), nie zastosował się do znaku drogowego (B-36) „zakaz zatrzymywania się” wykraczając przeciwko porządkowi w ruchu drogowym.

Wykroczenia określonego w art. 92 § 1 kw. dopuszcza się ten, kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego. W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym obwiniony jako uczestnik ruchu znajdujący się na drodze był obowiązany stosować się do znaków drogowych. Znaki i sygnały obowiązujące w ruchu drogowym, ich znaczenie i zakres obowiązywania określa Rozporządzenie Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. Zgodnie z § 28 ust. 2 w/w Rozporządzenia, znak B-36 „zakaz zatrzymywania się” oznacza zakaz zatrzymania pojazdu. W myśl zaś ust. 3 tego samego paragrafu, zakaz wyrażony tym znakiem dotyczy tej strony drogi, po której znak się znajduje, z wyjątkiem miejsc, gdzie za pomocą znaku dopuszcza się postój lub zatrzymanie; znak nie dotyczy natomiast pojazdów unieruchomionych ze względu na warunki lub przepisy ruchu drogowego.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego bezsporne było, że obwiniony zaparkował pojazd w strefie obowiązywania znaku drogowego B-36 „zakaz zatrzymywania się”. Podkreślić należy jednak, że powyższy znak drogowy ustawiony był w sposób nieprawidłowy, gdyż zgodnie z pkt 1.5.2 załącznika nr 1 – Szczegółowe warunki techniczne dla znaków drogowych pionowych i warunki ich umieszczania na drogach do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach, „znaki umocowuje się na konstrukcjach wsporczych, tj. słupkach, ramach, wysięgnikach, konstrukcjach bramowych, wykonanych z materiałów trwałych, z wyjątkiem betonu. Dopuszcza się też do umieszczania znaków wykorzystywanie słupów linii telekomunikacyjnych, latarń, słupów trakcyjnych i masztów sygnalizatorów oraz ścian budynków i elementów konstrukcyjnych obiektów inżynierskich. Słupki konstrukcji wsporczych powinny mieć przekrój kołowy lub eliptyczny. Następny znak powinien być umieszczony za poprzedzającym w odległości co najmniej: 50 m na drogach o dopuszczalnej prędkości powyżej 90 km/h, 20 m na drogach o dopuszczalnej prędkości powyżej 60 km/h, 10 m na pozostałych drogach. Jeżeli ze względów lokalnych istnieje konieczność zastosowania dwóch lub trzech znaków na jednym słupku lub wysięgniku, można je umieszczać w układzie pionowym lub poziomym”.

Powyższe Rozporządzenie przewiduje takie umieszczanie znaków drogowych, które zapewnia ich widoczność dla użytkowników drogi z uwzględnieniem prędkości dopuszczalnej dla danej drogi.

Mając na uwadze pkt 1.5.2 załącznika nr 1 powyższego Rozporządzenia regulującego dopuszczalną odległość pomiędzy znakami drogowymi, z uwagi na to, że w W. na ul. (...) obowiązywało ograniczenie prędkości do 30 km/h określone znakiem drogowym B-33, który wraz ze znakiem drogowym (...) – „próg zwalniający” zamocowany był na konstrukcji wsporczej, tj. słupku. W związku z tym poprzedzający znak drogowy, tj. znak drogowy B-36 „zakaz zatrzymywania się” winien być ustawiony w odległości – co najmniej 10 m od znaku następnego. Zauważyć w tym miejscu należy, że w krytycznym czasie znak drogowy B-36 „zakaz zatrzymywania się” ustawiony był w odległości znacznie poniżej 10m od następnych znaków – bo w odległości niespełna 6 metrów od występujących za nim znaków drogowych (...) i B-33 (co zostało zarejestrowane na fotografiach k. 10-12). Wobec powyższego, takie ustawienie znaków drogowych rzeczywiście, zgodnie z tym co podał obwiniony, mogło w warunkach nocnych wprowadzać w błąd obwinionego, czyniąc znak ciemniejszy B-36 niedostatecznie widocznym. Sąd stwierdził, że w chwili dokonywania kontroli przez Straż Miejską okoliczność takiego ustawienia znaków z uchybieniem pkt 1.5.2 załącznika nr 1 wskazanego rozporządzenia mogła nie jawić się jako istotna i znacząca dla użytkowników, gdyż w ciągu dnia, z uwagi na światło słoneczne, przedmioty jasne na ciemnym tle nie powodują dużego kontrastu. Sytuacja ta ulega zmianie w nocy. Wówczas przedmioty jasne na ciemnym tle, są zdecydowanie lepiej widoczne. Z uwagi na akomodację oka, w nocy oko dostrzega zdecydowanie lepiej przedmioty, które są jasne i w sytuacji takiego kontrastu zdecydowanie gorzej widziane lub niewidoczne mogą być przedmioty o ciemnej barwie występujące w sąsiedztwie. W przypadku zatem, gdy wskazane znaki drogowe umiejscowione zostały zbyt blisko siebie, bez zachowania prawidłowego odstępu co najmniej 10 m i dodatkowo jeden ze znaków posiadał ciemniejszą barwę – w tym przypadku znak drogowy B-36 „zakaz zatrzymywania się” – to w takiej sytuacji kierowca rzeczywiście mógł nie dostrzec tego znaku, z uwagi na dostrzeżenie jedynie znaku w jaśniejszym kolorze (tj. w analizowanym przypadku znaków (...) – „próg zwalniający” i B-33 „ograniczenie prędkości”, usytuowanych na słupku w zbyt bliskiej odległości od znaku B-36).

Te znaki i znak B-36 zgodnie z powołanym rozporządzeniem winny być umieszczone bądź łącznie na jednym słupku, bądź w prawidłowej odległości co najmniej 10 m od siebie.

Mając na uwadze wyjaśnienia obwinionego, w których potwierdził on, że zaparkował pojazd w miejscu określonym w zarzucie w porze nocnej – z uwagi na nieprawidłowe usytuowanie znaku drogowego B-36 „zakaz zatrzymywania się”, okoliczność niezastosowania się do tego znaku przez obwinionego, w ocenie Sądu jest okolicznością, którą należy ocenić zgodnie z zasadami domniemania niewinności, jako okoliczność niezawinioną. Nie ma dowodu w sprawie (a Sąd przeprowadził wszystkie zawnioskowane przez strony dowody) który przeczyłyby wyjaśnieniom obwinionego co do okoliczności, że obwiniony, powyższego znaku rzeczywiście w porze nocnej nie dostrzegł, w sposób niezawiniony, gdyż odległość pomiędzy znakami była zbyt mała i niezgodna z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach, co powodowało trudność z dostrzeżeniem znaku ciemniejszego w sytuacji kontrastowania z nim ustawionych za nim w bliskiej odległości w sposób nieprawidłowy, znaków barwy jasnej i to w warunkach braku możliwości przewidywania, że taki znak, którego obwiniony nie dostrzegł, w tym miejscu będzie ustawiony niezgodnie z powołanym rozporządzeniem.

Mając na uwadze powołane powyżej okoliczności, Sąd uniewinnił obwinionego od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o art. 118 § 2 kpw, zgodnie z którym w razie uniewinnienia obwinionego w sprawie, w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel publiczny, koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.