Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. VI Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Małgorzata Męczkowska

Protokolant Anna Milczarek

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2016 w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletnich O. (...), reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową A. O.

przeciwko G. K. i J. K. (1)

o alimenty

1.  zasądza od pozwanej G. K. na rzecz małoletnich: O. O. (2), urodzonej w dniu (...) w W. i M. O., urodzonego w dniu (...) alimenty w kwotach po 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych miesięcznie na każdego z małoletnich, tj. w łącznej kwocie 500 (pięćset) złotych miesięcznie, płatne z góry, do rąk matki małoletnich A. O. do 10-go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 8 maja 2015 roku

2.  zasądza od pozwanego J. K. (1) na rzecz małoletnich: O. O. (2), urodzonej w dniu (...) w W. i M. O., urodzonego w dniu (...) alimenty w kwotach po 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych miesięcznie na każdego z małoletnich, tj. w łącznej kwocie 500 (pięćset) złotych miesięcznie, płatne z góry, do rąk matki małoletnich A. O. do 10-go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 8 maja 2015 roku

3.  umarza postępowanie w pozostałym zakresie wobec cofnięcia pozwu

4.  kosztami postępowania w sprawie obciąża pozwanych i zasądza od pozwanej G. K. oraz od pozwanego J. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 300 (trzysta) złotych od każdego z nich tytułem zwrotu nieuiszczonej opłaty sądowej

5.  wyrokowi w punkcie 1 i 2 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VI RC 204/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 8 maja 2015 roku, sprecyzowanym w dniu 22 maja 2015 roku, małoletni O. (...), reprezentowani przed przedstawicielkę ustawową A. O., wnieśli o zasądzenie na rzecz każdego z nich alimentów w kwocie po 250 zł od babki ojczystej – G. K. oraz w tej samej kwocie od dziadka ojczystego J. K. (1), począwszy od maja 2015 roku, płatnych z góry do 10-tego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki, a nadto o zasądzenie od pozwanych na rzecz powodów kwoty po 1.000 zł tytułem zaległych alimentów. Podczas rozprawy w dniu 3 września 2015 roku strona powodowa cofnęła pozew w zakresie żądania zaległych alimentów, natomiast podczas rozprawy w dniu 7 marca 2016 roku zmodyfikowała żądanie pozwu w ten sposób, iż wniosła o zasądzenie alimentów od dnia wniesienia pozwu, cofając powództwo w pozostałym zakresie.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 29 marca 2011 roku, w sprawie o sygn. akt VII C 869/10 orzeczono rozwód związku małżeńskiego A. (...), zaś udział ojca w kosztach utrzymania każdego z małoletnich dzieci ustalono na kwotę po 400 zł miesięcznie. Podniesiono, iż ojciec małoletnich nie płaci zasądzonych alimentów, postępowanie egzekucyjne okazało się bezskuteczne, gdyż M. K. (1) nie pracuje. Świadczenie z Funduszu Alimentacyjnego nie przysługuje małoletnim, z uwagi na zarobki ich matki, zaś usprawiedliwione potrzeby małoletnich rosną. Z uwagi na powyższe wniesiono o zasądzenie alimentów od rodziców ojca małoletnich.

Podczas rozprawy w dniu 3 września 2015 roku pozwany, w imieniu własnym oraz jako pełnomocnik żony, wniósł o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu stanowiska procesowego podniósł, iż ojciec małoletnich żyje i pomimo zaległości alimentacyjnych będzie regulował należności na rzecz dzieci. Aktualnie stan zadłużenie wynika z problemów M. K. (1) z zatrudnieniem.

Podczas rozprawy w dniu 7 marca 2016 roku pozwani podtrzymali opisane stanowisko procesowe, podnosząc jednocześnie, iż będą wywiązywać się na bieżąco w imieniu syna z obowiązku alimentacyjnego i deklarowali przekazywanie 1000 złotych miesięcznie na rzecz małoletnich powodów.

Strony w toku postępowania pozostały przy opisanych stanowiskach procesowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Małoletni O. i M. O., oboje urodzeni w dniu (...), są dziećmi A. (...), pochodzącymi z ich małżeństwa (odpisu aktów stany cywilnego k. 18 i 18v). Wyrokiem z dnia 29 marca 2011 roku Sąd Okręgowy w Warszawie, w sprawie o sygn. akt VII C 869/10 rozwiązał przez rozwód z winy męża związek małżeński pomiędzy A. O. a M. K. (1), wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi stron powierzono matce i ograniczono władzę rodzicielską ojca do współdecydowania o istotnych sprawach dzieci, takich jak wybór placówki opiekuńczo-edukacyjnej i kierunku kształcenia, kosztami utrzymania małoletnich obciążono oboje rodziców ustalając udział ojca w kosztach utrzymania każdego z dzieci na kwotę 400 zł miesięcznie, tj. łącznie 800 zł. Nadto ustalono kontakty ojca z dziećmi oraz zasądzono alimenty od M. K. (1) na rzecz A. O. (wówczas K.) w kwocie po 200 zł miesięcznie (wyrok rozwodowy k. 54-55 akt dołączonych VII C 869/10).

Nadmienić należy, iż okoliczności rozwodu były traumatyczne dla przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów, bowiem były mąż znęcał się nad nią, także w czasie gdy była w ciąży z O. i M., po urodzeniu dzieci została pobita przez męża, interweniowała Policja. M. K. (1) groził żonie samobójstwem, w przypadku gdy ta zdecyduje się z nim rozstać. Okoliczności te miały wpływ także na małoletnich, którzy byli nerwowi, zestresowani, zaś M. miał problemy z mówieniem (k. 59 akt dołączonych VII C 869/10).

W dacie orzekania rozwodu, matka małoletnich pozostawała bezrobotna, bez prawa do zasiłku (kserokopia zaświadczenia k. 10 akt dołączonych VII C 869/10). Małoletni powodowie mieli wówczas niespełna 3 lata, zamieszkiwali wraz z matką w mieszkaniu wynajętym przez dziadków macierzystych (k. 20 akt dołączonych VII C 869/10). Pozwany pozostawał zatrudniony w (...) Ośrodku Sportu i Rekreacji, uzyskiwał wynagrodzenie w kwocie 1.643 zł netto miesięcznie (zaświadczenie k. 47 akt dołączonych VII C 869/10), przekazywał na rzecz dzieci kwotę 1.000 zł miesięcznie (zeznania świadka k. 50 akt dołączonych VII C 869/10). Alimenty na rzecz każdego dzieci, ustalone w kwocie 400 zł miesięcznie zostały zasadzone zgodnie z żądaniem pozwu (pozew rozwodowy k. 2 akt dołączonych VII C 869/10).

Postanowieniem z dnia 6 czerwca 2014 roku w sprawie o sygn. akt VI Nsm 61/14, Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy zmienił zawarte w wyroku rozwodowym rozstrzygnięcie w przedmiocie władzy rodzicielskiej, w ten sposób, że pozbawił M. K. (1) władzy rodzicielskiej nad małoletnimi O. i M. O. (wówczas K.) (kserokopia odpisu postanowienia k. 8).

M. K. (1) po rozwodzie z żoną zamieszkał ze swoja babcią ojczystą, z którą zamieszkuje nadal. Babcia M. K. (1) otrzymuje emeryturę w kwocie około 3.000 zł. Ojciec małoletnich od stycznia 2015 roku nie pracował, dopiero w marcu 2016 roku zarejestrował się jak osoba bezrobotna, z prawem do zasiłku w kwocie 600 zł miesięcznie (oświadczenie M. K. (1) k 159, przesłuchanie pozwanej k. 162)

M. K. (1) nie wywiązuje się z obowiązku alimentacyjnego względem dzieci, z uwagi na co matka małoletnich, jako przedstawicielka ustawowa, wszczęła przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne. Egzekucja komornicza okazała się jednakże bezskuteczna, zaś na dzień 25 sierpnia 2015 roku zaległości alimentacyjne wynosiły łącznie 4.389,37 zł plus 658,41 zł opłaty egzekucyjnej (informacja komornika o stanie zaległości w sprawie egzekucyjnej k. 83). W okresie przed pierwszą rozprawą w niniejszym postępowaniu ojciec małoletnich uiścił zaległości alimentacyjne w kwocie 2.000 zł, jednakże nie łożył bieżących alimentów na rzecz dzieci (oświadczenia stron k. 86).

W tym miejscu należy podkreślić, iż podczas rozprawy w dniu 3 września 2015 roku pozwany zadeklarował, iż doprowadzi do spłaty przez syna długu alimentacyjnego oraz wywiązywania się przez niego z obowiązku uiszczania alimentów bieżących, wobec czego na zgodny wniosek stron zawieszono postępowanie w niniejszej sprawie (postanowienie o zawieszeniu k. 88). Pomimo tego M. K. (1) nie spłacił należności, nie uiszczał także zasądzonych alimentów, jedynie jednorazowo wpłacił kwotę 1.000 zł (pisma przedstawicielki ustawowej k. 89 -91, 100-101, 103-104) co skutkowało podjęciem zawieszonego postępowania w dniu 15 stycznia 2016 roku (postanowienie k. 105).

Małoletni O. i M. O. mają aktualnie ukończonych 7 lat. Uczęszczają do państwowej szkoły podstawowej, nadto uczęszczają do świetlicy socjoterapeutycznej przy Caritas. Małoletni jedzą w szkole obiady. Ojciec oraz dziadkowie ojczyście nie utrzymują z powodami kontaktów. W opiece nad małoletnimi i finansowo pomagają natomiast dziadkowie macierzyści (przesłuchanie przedstawicielki ustawowej k. 160-161).

Miesięczny koszt utrzymania każdego z małoletnich powodów określony został przez ich matkę na kwotę około 2.500 zł (szczegółowe wyliczenia k. 56-58 odnośnie M. oraz 59-61 , odnośnie O.). Przedstawione przez matkę małoletnich koszy utrzymania każdego z uprawnionych alimentacyjnie są w ocenie Sądu nieadekwatne do możliwości majątkowych i zarobkowych rodziców małoletnich. Sąd uznał za wiarygodne wyliczenia kosztów utrzymania małoletnich związane z wyżywieniem oraz co do zasady w zakresie środków czystości. Koszty określone jako „sport” ocenione na kwotę 189,34 zł w ocenie Sądu stanowią de facto koszty związane z zakupem odzieży. Koszty szkolne Sąd uznał za wiarygodne , wyłączając okoliczność , iż w ramach opłat za komitet rodzicielski uzasadniona pozostaje kwota 15 zł miesięcznie nie zaś 150, jak wskazano w wyliczeniu. Nadto wydatki określone jako długookresowe nie mogą zostać włączone do katalogu usprawiedliwionych, comiesięcznych kosztów utrzymania małoletnich, bowiem alimenty służą ze swej istoty zaspokojeniu potrzeb bieżących. Wydatki długookresowe winny być natomiast zaplanowane, zaś na ich realizację należy czynić określone oszczędności przez dłuższy okres czasu . Sąd, kierując się w szczególności zasadami doświadczenia życiowego, ustalił miesięczny koszt zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb każdego z małoletnich na kwotę około 1.500 zł, uznając, iż na kwotę tę składają się: wyżywienie – 660 zł, środki czystości i kosmetyki – 100 zł, odzież – 200 zł, leki i opieka medyczna – 100 zł, wydatki związane ze szkołą – 260 zł (w tym koszt obiadów w szkole), udział w opłatach mieszkaniowych – ok. 170 zł (1/3 z 520 zł), wydatki związane z rozrywką, kulturą – 20 zł.

A. O. ma 33 lata. Ma poważne problemy ze zdrowiem – chory kręgosłup oraz przebyty udar niedokrwienny po operacji. Powyższe poważnie ogranicza jej możliwości zarobkowe, pomimo tego przedstawicielka ustawowa pozostaje zatrudniona na podstawie umowy o pacę na czas określony w (...) Instytucie (...), Reumatologii i (...) w W. na stanowisku statystyka medycznego, z miesięcznym wynagrodzeniem w kwocie netto 2.209,74 zł (zaświadczenie o dochodach k. 128; przesłuchanie przedstawicielki ustawowej k. 160). Powyższe potwierdza także zaświadczenie o wysokości dochodu podatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych A. O. za rok 2014 (k. 46). Nadmienić należy, iż przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów powróciła do pracy zawodowej w ciągu trzech miesięcy po przebytym udarze, z uwagi na konieczności zarobkowania. Matka małoletnich pobiera posiłki w formie suchego prowiantu oraz konserw z Caritas, z uwagi na ciężką sytuację finansową, otrzymuje ona także pomoc od swoich rodziców, którzy pracują zawodowo, realizują oni zakupy dla córki oraz wnuków (przesłuchanie przedstawicielki ustawowej k. 160-161). A. O. ponosi koszty związane z utrzymaniem mieszkania – około 450 zł (informacja o wysokości opłat z (...) Wspólnoty Mieszkaniowej (...) k. 68), nadto opłaty związane z telewizją i (...) – 75 zł (potwierdzenia przelewów k. 71-75).

Pozwany J. K. (1) ma 58 lat, jest technikiem budowalnym. Aktualnie nie pracuje, jednakże przez 6 lat do czerwca 2013 roku, pracował w (...), jako kierownik kontraktu w Federacji Rosyjskiej, uzyskując wynagrodzenie w kwocie około 10.000-11.000 zł miesięcznie. Następnie podjął próbę ponownej realizacji kontraktu w Rosji, w (...) S.A., ale z powodu sankcji politycznych kontrakt zerwano, zaś pozwany podjął zatrudnienie u kolegi, jako pracownik fizyczny. Zeznał, iż uzyskiwał wynagrodzenie w kwocie około 2.000 zł netto, co w kontekście doświadczenia zawodowego pozwanego oraz przebiegu jego poprzedniego zatrudnienia pozostaje dla Sądu niewiarygodne. Aktualnie pozwany nie pracuje, nie pozostaje zarejestrowany jako osoba bezrobotna, szuka pracy wśród znajomych. J. K. (1) od 30 lat cierpi na nadciśnienie i pozostaje pod opieka kardiologa (przesłuchanie pozwanego k. 163).

Pozwana G. K. ma lat 58, wykształcenie średnie, pracuje jako kierownik dziekanatu na Uniwersytecie (...), z miesięcznym wynagrodzeniem w kwocie 4.867 zł netto (zaświadczenie o zarobkach k. 155). Pozwani mają dwóch synów – M. K. (1) oraz M. K. (2). M. K. (2) w 2015 roku wziął ślub i wyprowadził się od rodziców, zamieszkuje wraz z żoną w wynajmowanym mieszkaniu, nie posiadają dzieci.

Rodzice i babcia ojczysta pomagają poprzez realizację opłaty za wynajem w kwocie 500 złotych . Pozwani zamieszkują sami w mieszkaniu o pow. 54 m ², składającym się z dwóch pokoi i kuchni, czynsz wynosi 630 zł, nadto pozwani spłacają ratę kredytu w kwocie 190 zł, pozostałe opłaty wynoszą 470 zł miesięcznie. Nadto pozwani posiadają majątek w postaci działki na (...), miesięczny koszt utrzymania nieruchomości oszacowany został na kwotę 60 zł oraz samochód osobowy O. (...) z 2010 roku. Pozwana jest osobą zdrową (przesłuchanie pozwanej k. 161-162, przesłuchanie pozwanego k. 163).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz w aktach rozwodowych VII C 869/10. Sąd wziął pod uwagę twierdzenia stron wyrażone w pismach procesowych oraz zeznaniach przed Sądem. Sąd uznał za wiarygodne złożone przez strony dokumenty, bowiem ich autentyczność oraz wiarygodność nie była kwestionowane przez żadną ze stron. Sąd uznał za wiarygodny dowód z przesłuchania stron, poza okolicznością , iż nie dał wiary , że pozwany aktualnie nie pracuje oraz , że pozwani nie posiadają żadnych oszczędności, w świetle wcześniejszych , wieloletnich wysokich zarobków pozwanego oraz twierdzenia wyrażone przez M. K. (1), który odmówił składania zeznań jako świadek. Sąd ocenił przedstawione przez przedstawicielkę ustawową koszty utrzymania małoletnich za zawyżone.

Sąd zważył, co następuje

Zgodnie z art. 128 k.r.o., obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo, zaś art. 129 § 1 k.r.o. stanowi, iż obowiązek alimentacyjny obciąża zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi, (§ 2) krewnych w tym samym stopniu obciąża obowiązek alimentacyjny w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym. Jednakże zgodnie z art. 132 k.r.o., obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami. Ponadto uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku (art. 133 § 2 k.r.o.).

Na gruncie rozpoznawanej sprawy bezspornym jest, iż J. i G. K. pozostaję w kręgu osób zobowiązanych do alimentacyjni O. i M. O., są bowiem ich dziadkami ojczystymi. Bezspornym pozostaje także fakt, iż w pierwszej kolejności zobowiązanymi alimentacyjnie względem powodów pozostają ich rodzice. A. O. sprawuje nad dziećmi bieżącą pieczę, wyłącznie jej przysługuje władza rodzicielska nad małoletnimi. Z uwagi na okoliczność, iż jest ona osobą schorowaną, pomimo młodego wieku przeszła udar niedokrwienny, ma także poważne schorzenie kręgosłupa, jej możliwości zarobkowe są znacznie niższe aniżeli przeciętnej osoby w jej wieku, z posiadanym przez nią wykształceniem. A. O. pracuje zawodowo, uzyskuje wynagrodzenie w kwocie około 2.000 zł netto. Jej stan zdrowia nie pozwala na podjęcia dodatkowego zatrudnienia. Przedstawicielka ustawowa pozostaje także, w odczuciu Sądu, obciążona przeszłością: małżeństwem w którym doświadczyła przemocy psychicznej i fizycznej oraz brakiem wsparcie i zrozumienia ze strony teściów. W krótkim czasie po rozwodzie mąż oraz jego rodzina zaprzestali kontaktu z nią oraz małoletnimi dziećmi. A. O. może liczyć wyłącznie na wsparcie swoich rodziców. Ich sytuacja majątkowa nie wydaje się jednakże być na tyle korzystana, by móc w pełni pomóc córce oraz wnukom. Przedstawicielka ustawowa korzysta także z instytucjonalnych form wsparcia – Caritas, skąd otrzymuje pomoc rzeczową w postaci produktów spożywczych, zaś małoletni uczęszczają na świetlice socjoterapeutyczną. Powyższe wskazuje jednoznacznie, iż A. O. dokłada wszelkiej staranności i wykorzystuje w pełni swoje możliwości majątkowe i zarobkowe by zaspokoić usprawiedliwione potrzeby małoletnich dzieci.

Na ojcu małoletnich ciąży obowiązek alimentacyjny względem dzieci, ustalony orzeczeniem Sądu Okręgowego w Warszawie na kwotę po 400 zł miesięcznie. Z zobowiązań alimentacyjnych ojciec małoletnich nie wywiązuje się, zaś wszczęta egzekucja komornicza okazała się bezskuteczna. M. K. (1) przez ponad rok pozostawał bez zatrudnienia, dopiero w marcu br. zarejestrował się jako osoba bezrobotna, otrzymał zasiłek w kwocie 600 zł. Sąd uznał, iż takie działanie ojca małoletnich, w kontekście jego dotychczasowej postawy względem dzieci, miało na celu wywołanie określonego wrażenia i skutku w toku niniejszego postępowania.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Sądu usprawiedliwione potrzeby małoletnich pozostają niezaspokojone, zaś małoletni znajdują się w niedostatku. Stan niedostatku nie jest definiowany przez przepisy prawa. W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, iż w stanie niedostatku pozostaje osoba, która nie może własnymi siłami samodzielnie zaspokoić swoich usprawiedliwionych, podstawowych potrzeb (Henryk Dolecki (red.), Komentarz do art.128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego LEX 86673). W odniesieniu do małoletnich należy wskazać, iż stan niedostatku małoletnich wynika z braku możliwości zaspokojenia podstawowych, usprawiedliwionych potrzeb małoletnich przez ich matkę wobec braku wsparcia finansowego przesz ojca.

W tym stanie faktycznym zaktualizował się obowiązek alimentacyjny dziadków względem małoletnich O. i M.. Dziadkowie macierzyści wspierają córkę w osobistej opiece nad dziećmi, jak i finansowo poprzez realizowanie części zakupów. G. i J. K. (2) w zasadzie nie utrzymują natomiast kontaktu z wnukami i nie są zainteresowani ich losem . A. O. dała pozwanym szansę, by wpłynęli na postawę syna, umożliwiając M. K. (1) spłatę zadłużenia alimentacyjnego oraz bieżące regulowanie zobowiązań względem dzieci. Niniejsze postępowanie zostało zawieszone na okres ponad pół roku, jednakże w tym czasie M. K. (1) przekazał na rzecz dzieci jedynie kwotę 1.000 zł. Deklaracje pozwanych, co do spłaty zadłużenia syna oraz uiszczania alimentów w jego imieniu na rzecz wnuków , Sąd uznał zatem za gołosłowne, mające na celu jedynie wykreowanie określonego obrazu na potrzeby niniejszego postępowania.

Zakres obowiązku alimentacyjnego zależy od dwóch czynników: rozmiarów usprawiedliwionych niezaspokojonych potrzeb uprawnionego do alimentów oraz zarobkowych lub majątkowych możliwości ich zaspokojenia przez zobowiązanego do alimentów (art. 135 k.r.o.).

W doktrynie podnosi się, iż potrzeby usprawiedliwione to takie, których zaspokojenie pozwala uprawnionemu żyć w warunkach odpowiadających jego wiekowi, stanowi zdrowia, wykształceniu etc. Potrzeby te powinny być rozpatrywane w odniesieniu do konkretnego przypadku. Sąd ocenił, iż koszt zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletnich wzrósł od 2011 roku, kiedy to ustalano wysokość alimentów należnych od M. K. (1) jego małoletnim dzieciom.

W chwili wydawania orzeczenia przez Sąd Okręgowy, małoletni byli niespełna trzyletnimi dziećmi, pozostającymi pod opieką niepracującej matki. Aktualnie natomiast są dziećmi w wieku szkolnym, pozostają w okresie intensywnego wzrostu i rozwoju. Dodatkowym obciążeniem finansowym pozostaje zakup wyprawki szkolnej, opłacenie wycieczek oraz konieczność zapewnienia małoletnim warunków rozwojowych m.in. poprzez zakup prasy, książek, sprzętu sportowego. Sąd ustalił koszt utrzymania każdego z małoletnich na poziomie około 1.500 zł, kierując się przesłankami opisanymi powyżej.

Sąd uznał, iż G. i J. K. (2) mają możliwości majątkowe by partycypować w kosztach utrzymania małoletnich wnuków, zaś ich sytuację finansową należy ocenić jako bardzo dobrą. Pozwana G. K. posiada stałą, dobrze płatną pracę, zaś jej miesięczne wynagrodzenie wynosi niemal 5.000 zł netto. Jest osobą zdrową, nie posiada na utrzymaniu małoletnich dzieci, powodowie są jej jedynymi wnukami. Pozwany J. K. (1) aktualnie, formalnie nie pracuje, co w kontekście jego doświadczenia zawodowego wydaje się być sytuacją przejściowa lub zamierzoną. Należy podkreślić, iż przez 6 lat pracy w ramach kontraktu zarobił on około 720.000 zł, co wskazuje iż winien on poczynić znaczące oszczędności. Co prawda pozwany leczy się na nadciśnienie, jednakże na schorzenie to cierpi od lat, okoliczność ta nie może mieć wpływu na ocenę jego możliwości zarobkowych. Pozwani pomagają finansowo swojemu dorosłemu synowi, który obecnie zamieszkuje wraz z żoną. Ojcu małoletnich w utrzymywaniu pomaga babcia ojczysta. Powyższe wskazuje, iż rodzina K. wspiera się, także finansowo. W ocenie Sądu, mając ku temu pełne możliwości, pozwani winni łożyć alimenty na utrzymanie swoich małoletnich wnuków. Kwota po 250 zł od każdego z pozwanych na rzecz każdego z uprawionych nie jest wygórowana, o czym świadczy chociażby fakt, iż pozwani deklarowali możliwość łożenia alimentów w zastępstwie swojego syna.

Uwzględniając okoliczności sprawy, Sąd uwzględnił powództwo małoletnich O. i M. O. o alimenty przeciwko dziadkom ojczystym w całości.

Z uwagi na ustawowe zwolnienie od kosztów sądowych strony dochodzącej roszczeń alimentacyjnych (art. 96 ust. 1 pkt. 2 u.k.s.c.) oraz uwzględniając wynik postępowania stosownie do art. 100 k.p.c. Sąd obciążył pozwanych kosztami postępowania w zakresie nie uiszczonej opłaty sądowej w kwocie po 300 zł.

Rozstrzygnięcie w części dotyczącej nadania wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności znajduje uzasadnienie w art. 333 § 1 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji wyroku.