Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Zgierzu I Wydział Cywilny w składzie następującym:
Przewodnicząca: Sędzia SR Małgorzata Nowak

Protokolant :sekr. sąd. Sylwia Domańska

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2016 roku w Zgierzu na rozprawie sprawy

z powództwa (...) Bank (...) SA z siedzibą we W.

przeciwko B. A.

o zapłatę

1.  zasądza od B. A. na rzecz (...) Bank (...) SA z siedzibą we W. kwotę 2.274,94 złotych (dwa tysiące dwieście siedemdziesiąt cztery 94/100) z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 24 lutego 2016 roku do dnia 24 marca 2016 roku;

2.  umarza postępowanie w pozostałej części;

3.  zasądza od B. A. na rzecz (...) Bank (...) SA z siedzibą we W. kwotę 124,38 złotych (sto dwadzieścia cztery 38/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  zasądzoną w punkcie 1 kwotę 2.274,94 złotych (dwa tysiące dwieście siedemdziesiąt cztery 94/100) wraz z odsetkami w wysokości 16,83 złotych (szesnaście zł 83/100) rozkłada na 15 (piętnaście) rat miesięcznych w wysokości po 150 złotych (sto pięćdziesiąt) każda rata oraz szesnastą ratę w wysokości 41,77 złotych (czterdzieści jeden 77/100) płatne do 25 każdego miesiąca poczynając od kwietnia 2016 roku, z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP nie wyższe jednak niż ustawowe odsetki maksymalne za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, przy czym zaległość w terminie płatności dwóch kolejnych rat spowoduje wymagalność całego roszczenia.

Sygn. akt I C 1875/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 lipca 2015 roku wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wystąpiła o zasądzenie od B. A. kwoty 3.006,69 złotych z odsetkami umownymi od kwoty 2.492,36 złotych w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 8 lipca
2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. Na dochodzoną kwotę składa się należność główna w wysokości 2.492,36 złotych, odsetki za okres od dnia 6 kwietnia 2010 roku do dnia wystawieniu wyciągu z ksiąg banku w wysokości 295,72 złotych, koszty oraz opłaty
i prowizje w kwocie 218,61 złotych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że dochodzone roszczenie wynika z umowy o przyznanie limitu kredytowego i umowy o wydanie i korzystanie z karty kredytowej numer (...) zawartej przez pozwaną w dniu 6 kwietnia 2010 roku. W związku z nieuregulowaniem w terminie należności, stała się ona w całości wymagalna w dniu 19 czerwca 2015 roku, wobec wypowiedzenia umowy przez powoda. Przed wytoczeniem powództwa powód wezwał pozwaną do zapłaty, lecz wezwanie pozostało bez odpowiedzi.

[pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym – k. 2-5]

W dniu 10 marca 2014 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał rozpoznanie sprawy tutejszemu sądowi.

[postanowienie – k. 11]

Pozwem wniesionym do Sądu Rejonowego w Zgierzu powód podtrzymał żądanie zawarte w pozwie wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

[pozew – k. 15 - 16 v.]

Pozwana uznała powództwo, oświadczając że przerwa w spłacie zadłużenia wynikała z choroby, obecnie natomiast podjęła o września 2015 roku systematyczną wpłatę i wpłaca na poczet wierzytelności po 150 złotych miesięcznie. Wniosła o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty miesięczne po 150 złotych tak jak dokonuje wpłat do tej pory .

[protokół rozprawy – k. 48]

W piśmie procesowym z dnia 21 grudnia 2015 roku strona powodowa wniosła o oddalenie wniosku pozwanej o rozłożenie dochodzonego świadczenia na raty.

[pismo procesowe pełnomocnika powoda – k. 49]

Pismem procesowym z dnia 15 stycznia 2016 roku strona powodowa cofnęła powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia, co do kwoty 600 złotych, wnosząc o zasądzenie na jego rzecz kwoty 2.534,30 złotych wraz z dalszymi odsetkami od kwoty 2.279,94 złotych od dnia 22 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty obliczonymi według zmiennej stopy procentowej wyznaczonej jako 4-krotność stopy kredytu lombardowego NBP w skali roku.

[pismo procesowe pełnomocnika powoda – k. 52]

Na kolejnym terminie rozprawy pozwana podtrzymała swoje stanowisko w sprawie, uznając powództwo. Oświadczyła ponadto, iż w styczniu 2016 roku i lutym 2016 roku także dokonała wpłat na łączną kwotę 300 złotych.

[protokół rozprawy z dnia 3 marca 2016 roku – k. 55]

Pismem z dnia 14 marca 2016 roku strona powodowa ponownie cofnęła częściowo powództwo ze zrzeczeniem się w tym zakresie roszczenia, ograniczając swoje żądanie do kwoty 2.274,94 złotych wraz z dalszymi odsetkami w wysokości 4-krotność stopy kredytu lombardowego NBP w skali roku od dnia 24 lutego 2016 roku do dnia zapłaty, nie wyższymi niż ustawowe odsetki maksymalne za opóźnienie. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kosztów procesu w kwocie 124,38 złotych.

[pismo procesowe pełnomocnika powoda – k. 56]

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 6 kwietnia 2010 roku B. A. zawarła z (...) Bank Spółką Akcyjną
z siedzibą we W. (poprzednikiem prawnym (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą we W.) umowę o przyznanie limitu kredytowego i wydanie
i korzystanie z karty kredytowej Furora, o numerze (...). Powodowy bank przyznał pozwanej, na podstawie tej umowy, limit kredytowy do kwoty 2.500 złotych, dla korzystania z którego otworzył i prowadził rachunek kredytowy, z którego pozwana mogła wybierać środki za pomocą otrzymanej karty kredytowej. Pozwana zobowiązała się spłacać limit kredytowy w okresach miesięcznych, poprzez wpłaty na rachunek kredytowy kwot, których wysokość oraz termin płatności były określane w wyciągu z rachunku generowanym każdego 17 dnia miesiąca i wysłanym na adres pozwanej. Nadto B. A. zobowiązała się ponosić koszt naliczonych przez powoda zgodnie z umową odsetek oraz opłat i prowizji określonych w załączniku do umowy limitu – tabeli opłat i prowizji dla limitu kredytowego Furora.

[bezsporne, nadto kserokopia umowy nr (...) – k. 44 – 44 v., kserokopia załącznika nr 1 do umowy limitu – tabeli opłat i prowizji – k. 45, regulamin przyznawania i korzystania z limitu kredytowego furora – k. 29 - 30]

Pozwana nie wywiązywała się z obowiązków wynikających z umowy o numerze (...). Nie spłacała zaległości w terminach i wysokościach przewidzianych postanowieniami umowy od września 2014 roku, w związku z chorobą.

[bezsporne, nadto wezwanie do zapłaty – k. 25, zestawienie wpłat dokonanych przez pozwaną – k. 22 – 28 v.]

Wobec zaprzestania przez pozwaną regulowania miesięcznego zobowiązania wynikającego z przedmiotowej umowy w wysokości wymaganej minimalnej spłaty, powód pismem z dnia 12 maja 2015 roku, doręczonym pozwanej w dniu 20 maja 2015 roku wypowiedział umowę o limit kredytowy i kartę.

[bezsporne, nadto kserokopia wypowiedzenia – k. 26, zwrotne potwierdzenie odbioru – k. 30]

W dniu 7 lipca 2015 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą
we W. wystawiła wyciąg z ksiąg banku, w którym stwierdza, że B. A. jest zobowiązana wobec banku na kwotę 3.006,69 złotych.

[bezsporne, nadto wyciąg z ksiąg banku – k. 34]

Pozwana od września do grudnia 2015 roku wpłaciła na poczet zadłużenia wynikającego z przedmiotowej umowy łączną kwotę 600 złotych – po 150 złotych miesięcznie. Nadto w styczniu i lutym 2016 roku także wpłaciła na rzecz powoda 300 złotych – po 150 złotych miesięcznie.

[bezsporne]

Pozwana osiąga miesięczny dochód w wysokości 1.200 złotych.

[bezsporne]

Powyższy stan faktyczny, który był bezsporny, Sąd ustalił na podstawie niebudzących wątpliwości materiałów dowodowych.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie pozwana uznała roszczenie powoda.

Stosownie do art. 213 § 2 k.p.c., sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba
że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza
do obejścia prawa.

Uznanie powództwa oznacza, iż pozwana uznała za zasadne samo roszczenie powoda jak i przyznała przytoczone przez niego okoliczności, w konsekwencji wyrażając zgodę na wydanie wyroku uwzględniającego powództwo. Sąd, co do zasady, jest związany uznaniem powództwa, zatem wydaje wyrok w zakresie uznania, bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Uznanie to jest jednakże poddawane kontroli Sądu.

W niniejszej sprawie pozwana zawarła z (...) Bank Spółką Akcyjną z siedzibą
we W. (poprzednikiem prawnym (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej
z siedzibą we W.) umowę o przyznanie limitu kredytowego oraz o wydanie
i korzystanie z karty kredytowej Furora, która wobec niewywiązywania się przez pozwaną
z wynikających z niej zobowiązań, została przez powoda wypowiedziana. Następnie, mimo rozwiązania umowy, pozwana uiszczała na rzecz powoda, od września 2015 roku do lutego 2016 roku, kwoty po 150 złotych, tytułem spłaty przedmiotowego zadłużenia.

Z całokształtu okoliczności w sprawie wynika, iż powodowi przysługuje względem pozwanej wierzytelność w wysokości dochodzonej pozwem. Uznanie powództwa przez pozwaną nie było zatem sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego ani nie zmierzało do obejścia prawa. Tym samym Sąd w pkt 1 wyroku zasądził na rzecz powódki kwotę 2.274,94 złotych.

W pozostałym zakresie Sąd postanowił umorzyć postępowanie wobec skutecznego częściowego cofnięcia powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia przez powoda. Stosownie do treści przepisu art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego
aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. Natomiast zgodnie z treścią art. 355 § 1 k.p.c. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew.

Uznając zatem zgodnie z art. 203 § 4 k.p.c. cofnięcie pozwu za dopuszczalne oraz
z uwagi na fakt, iż powód cofnął powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, wobec czego zgoda pozwanego na cofnięcie pozwu nie była wymagana, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c., Sąd umorzył postępowanie, co do niezasądzonej części, jak w pkt 2 wyroku.

O obowiązku zapłaty odsetek za opóźnienie Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c. i 482 k.c., zgodnie z żądaniem powoda, zasądzając odsetki umowne od kwoty 2.274,94 złotych.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. zasądzając na rzecz powoda kwotę 124,38 złotych, na którą składa się 100 złotych opłaty sądowej od pozwu, 17 złotych opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, oraz 7.38 złotych tytułem notarialnego uwierzytelnienia dokumentów.

Wobec wniosku pozwanej o rozłożenie dochodzonego pozwem świadczenia na raty, Sąd uznał, iż jest on zasadny. Stosownie do przepisu art. 320 k.p.c. możliwość taka istnieje
w szczególnie uzasadnionych wypadkach. Szczególnie uzasadnione przypadki to sytuacje, gdy ze względu na stan rodzinny i majątkowy pozwanego jednorazowa zapłata byłaby niemożliwa lub znacznie utrudniona bądź też naraziłaby zobowiązanego na niepowetowane szkody, jednocześnie jednak sytuacja majątkowa pozwanego umożliwia mu spłacenie należności w częściach. W niniejszej sprawie pozwana osiąga dochód z tytułu emerytury w wysokości 1.200 złotych. Jednocześnie w toku sprawy rozpoczęła ona spłatę dochodzonego roszczenia, w ratach po 150 złotych miesięcznie, uiszczając już 5 rat. Mając na uwadze wskazane okoliczności oraz fakt, że pozwana uznała powództwo, nie uchylając się tym samym od odpowiedzialności za powstały dług, Sąd postanowił jak w pkt 4 sentencji. Sąd rozłożył więc dochodzoną pozwem kwotę 2.274,94 zł plus odsetki , które wyniosły 16,83 zł , czyli łącznie kwotę 2.291,77 zł na 15 rat po 150 zł oraz 16 ratę wyrównawczą w wysokości 41,77 zł , wskazując , że uchybienie terminowi płatności dwóch kolejnych rat spowoduje wymagalność całego roszczenia , w czym zabezpieczył interes strony powodowej w przypadku zaniechania przez pozwaną systematyczności jej wpłat .