Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Bytowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Włodzimierz Uchmanowicz

Protokolant: st. sekretarz sądowy Agnieszka Stenka

Prokurator: Ryszard Krzemianowski

po rozpoznaniu w dniu 16.03.2016 na rozprawie sprawy:

M. J. (1), córki R. i I. z domu R., urodzonej (...) w B.

oskarżonej o to, że:

w dniu 2 lipca 2015 roku, o godzinie 22.45 w miejscowości K., prowadziła w ruchu lądowym samochód osobowy marki V. (...), o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości, to jest 0,36 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

1.  uznaje oskarżoną za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, tj. przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. skazuje oskarżoną na karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych przy przyjęciu, że wysokość jednej stawki jest równoważna kwocie 50,00 zł (pięćdziesiąt złotych),

2.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka względem oskarżonej środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 3 (trzy),

3.  na podstawie art. 43a § 2 k.p.k. orzeka względem oskarżonej świadczenie pieniężne
w kwocie 5.000,00 zł (pięć tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

4.  zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i wymierza jej 250,00 zł (dwieście pięćdziesiąt złotych) tytułem należnej opłaty.

Sygn. akt II K 361/15

UZASADNIENIE

M. J. (1) została oskarżona o to, że:

w dniu 2 lipca 2015 roku o godzinie 22.45 w miejscowości K. prowadziła w ruchu lądowym samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, to jest 0,36 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o popełnienie przestępstwa z art. 178a § 1 k.k.

I. W oparciu o wynik przeprowadzonego postępowania i materiał dowodowy ujawniony bezpośrednio na rozprawie w zakresie czynu opisanego w akcie oskarżenia Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 2 lipca 2015 roku M. J. (1) około godz. 19.30 przyjechała swym samochodem V. (...) do K., gdzie wzięła udział w imprezie plenerowej „Koncert na dachu”. W trakcie koncertu M. J. (1) wypiła dwa piwa o pojemności 0,5 litra. Następnie postanowiła wrócić do swego miejsca zamieszkania w miejscowości M..

Około godz. 22.45 M. J. (1) wsiadła za kierownicę swojego samochodu i rozpoczęła jazdę. Po przejechaniu krótkiego odcinka została zatrzymana przez patrol policyjny do kontroli drogowej. W trakcie podjętych czynności policjanci poddali M. J. (1) badaniu w celu ustalenia jej trzeźwości. Przeprowadzone badanie pozwoliło na ustalenie, że stężenie alkoholu w powietrzu wydychanym przez M. J. (1) wynosiło w kolejnych próbach : I – 0,36 mg/l, w II – 0,30 mg/l oraz w próbie III 0,28 mg/l. Kolejne badania wykonane zostały w 15-minutowych odstępach czasu.

W związku z ustaleniem, że M. J. (2) prowadziła samochód w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości jej pojazd został przekazany innej osobie, która pojazd ten zabezpieczyła.

(dowód : protokół badania stanu trzeźwości k. 2, świadectwo wzorcowania k. 3, wyjaśnienia M. J. (1) k. 13-14)

Oskarżona M. J. (1) jest panną i matką córki w wieku 7 lat. Oskarżona utrzymuje się z prac dorywczych i uzyskuje dochód w wysokości 800,00 zł. Oskarżona nie leczyła się psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. M. J. (1) nie była wcześniej karana.

( dowód : wyjaśnienia oskarżonej k. 13, informacja o dochodach k. 9, informacja z ewidencji działalności nieruchomości k. 8, dane o karalności k. 7, informacja z CEP k. 11-12, informacja o wykroczeniach k. 20)

II. Oskarżona M. J. (1) przyznała się do popełnienia zarzuconego jej przestępstwa. W złożonych na etapie dochodzenia wyjaśnieniach oskarżona opisała szczegółowo okoliczności w jakich udała się na imprezę plenerową do K., potwierdziła fakt wypicia tam piwa, a następnie, że po podjęciu decyzji o powrocie do domu, rozpoczęła jazdę samochodem osobowym jako jego kierowca.

Wyjaśnienia te są jasne, jednoznaczne, wolne od wewnętrznych sprzeczności, tworzą logiczny wywód, odpowiadający zgromadzonym materiałom dowodowym, wiedzy i zasadom doświadczenie życiowego i nie pozostawiają pola dla żadnych wątpliwości.

Ustalenie, że M. J. (1) najpierw spożyła alkohol, a następnie znajdując się w stanie nietrzeźwości zaczęła jazdę samochodem jako kierowca są pewne i kategoryczne.

Sąd oprał swe ustalenia także o dowody w postaci protokołu badania stanu trzeźwości oraz świadectwa wzorcowania użytego urządzenia pomiarowego. Wskazane dokumenty pozwalają na stwierdzenie, że badania M. J. (1) zostały przeprowadzone w sposób prawidłowy, a następnie udokumentowane w sposób poprawny i pozbawiony jakichkolwiek uchybień. Załączone świadectwo wzorcowania potwierdza, że użyty analizator wydychanego powietrza miał aktualne badania atestowe, uzyskany zaś wynik nie budzi żadnych wątpliwości jeśli chodzi o rzetelność analizy stężenia alkoholu w powietrzu wydychanym przez oskarżoną. Na żadnym etapie postępowania M. J. (1) nie zakwestionowała, ani nie podważyła wiarygodności wskazanych dowodów.

III. Dokonując analizy strony prawnej i kwalifikacji prawnej czynu uznać należało, że czyn ten wyczerpuje znamiona występku z art. 178a § 1 k.k. Do znamion tego występku należy prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym przez sprawcę znajdującego się w stanie nietrzeźwości.

Okoliczności popełnienia tego czynu nie budzą żądnych istotnych wątpliwości, podobnie jak jasny jest wniosek, że znamiona ustawowe występku zostały w całości zachowaniem oskarżonej wyczerpane. W myśl zasady clara non suntinterpretanda zbędne jest dalsze wyjaśnienie i szersza wykładnia zastosowanej normy prawa materialnego, albowiem wnioski w tej mierze są jasne, a dodatkowo okoliczności te potwierdziła w swych wyjaśnieniach oskarżona.

Poza wszelkim sporem jest ustalenie, że M. J. (1) piła alkohol przed podjęciem jazdy samochodem osobowym. Podobnie stanowcze jest ustalenie, że kierowała pojazdem w ruchu lądowym. Wreszcie jasne jest ustalenie, że w tym czasie stężenie alkoholu w powietrzu wydychanym przez M. J. (1) kategorycznie wskazuje, że oskarżona była w tym czasie w stanie nietrzeźwości.

IV. Przechodząc do konsekwencji wynikających z uznania winy oskarżonej Sąd na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierzył oskarżonej karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych przy przyjęciu, że wysokość jednej stawki dziennej odpowiada kwocie 50 zł.

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. Sąd orzekł świadczenie pieniężne o charakterze obligatoryjnym w wysokości 5.000,00 zł na rzecz Funduszu Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

W dalszej części Sąd orzekł środek karny zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat.

Kary tak wymierzonej z pewnością nie można uznać za surową, a tym bardziej w stopniu, który wskazywałby na jej rażącą dysproporcję wobec stopnia zawinienia i stopnia szkodliwości społecznej czynu. Te zaś ocenić należy jako szczególnie wysokie, biorąc pod uwagę błahy powód podjętego działania tj. rozpoczęcia jazdy w stanie znacznej nietrzeźwości, przy jednoczesnej nagminność tego rodzaju przestępczości.

Sąd wziął pod uwagę korzystne dla oskarżonej okoliczności jakimi bez wątpienia były uprzednia niekaralność, w tym za wykroczenia, skrucha i przyznanie się do popełnienia zarzuconego jej czynu, znamionujące refleksję nad własnym nagannym, a nade wszystko bezprawnym zachowaniem. Powyższe ustalenia uzasadniały wymierzenie kary o najłagodniejszym rodzajowo charakterze, która nie wiąże się ani z ograniczeniem, ani tym bardziej pozbawieniem wolności oskarżonej.

Z drugiej zaś strony Sąd wziął pod uwagę przewagę okoliczności obciążających i ich charakter, które determinowały stosowną i odpowiednią reakcję prawnokarną.

Stopień zawinienia oskarżonej za popełnienie przestępstwa umyślnego w zamiarze bezpośrednim z błahych powodów i motywu, który można było zrealizować w sposób zgodny z prawem przy pomocy innej osoby, która następnie przejęła samochód od oskarżonej, jest najwyższy. Podobnie szkodliwość społeczna czynu wobec powszechnej wiedzy na temat ilości popełnianych tożsamych przestępstw nie może być uznana za nieznaczną. Sąd zobligowany był do wzięcia pod uwagę rodzaju naruszonego dobra jakim było bezpieczeństwo wszelkich uczestników komunikacji, a także istotny stopień naruszenia reguł ostrożności, ustalony stan nietrzeźwości oskarżonej i jak wskazano wyżej błahą motywację podjętego działania. Istotną okolicznością w tym zakresie jest ustalony zamiar oskarżonej, która w pełni świadomie zamierzała po wypiciu alkoholu rozpocząć jazdę samochodem na odcinku około 5 km.

Te wszystkie przesłanki uzasadniały podjęcie właściwych decyzji w zakresie orzekanych środków karnych. Świadczenie pieniężne o wysokości ustalonej przez Sąd wraz z wysokością orzeczonej kary grzywny uznać należało za dolegliwość odpowiednią i proporcjonalną do ustalonego stanu faktycznego i przypisanej oskarżonej winy.

Konsekwencją dalszą była jedyna możliwa i jednocześnie zasadna decyzja o wyeliminowaniu oskarżonej jako prowadzącej pojazdy mechaniczne wszelkiego rodzaju w ruchu lądowym na okres 3 lat. Stopień naruszenia reguł ostrożności i bezpieczeństwa po stronie oskarżonej był na tyle znaczny, że w ocenie Sądu swą rolę może spełnić wyłącznie tak orzeczony środek karny na okres 3 lat, który jest przy tym rozmiarem tego środka karnego najniższym przewidzianym przez ustawę.

Podobnie Sąd na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzekł świadczenie pieniężne w wysokości 5.000,00 zł, które z jednej strony jest obowiązkowe, z drugiej zaś jego wysokość odpowiada ponownie minimalnej wysokości przewidzianej przepisami kodeksu karnego.

W związku z wydaniem wyroku skazującego od oskarżonego na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzono koszty postępowania sądowego oraz na podstawie art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach sądowych w sprawach karnych wymierzono mu stosowną opłatę, wynikającą z rozstrzygnięcia w zakresie kary, której wysokość odpowiada rodzajowi i wymiarowi orzeczonej kary grzywny.