Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 25 września 2013 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku IV Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSO Mariola Watemborska (spr.)

Sędziowie SO: Mariusz Struski, Jolanta Deniziuk

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2013 r., w Słupsku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. W.

przeciwko (...) Company” SE R.

o odszkodowanie

na skutek zażalenia pozwanego

od postanowienia o kosztach zawartego w punkcie 2 sentencji wyroku Sądu Rejonowego w Lęborku z dnia 19 czerwca 2013 roku, sygn. akt I C 561/12

postanawia:

1.  zmienić zaskarżone postanowienie o kosztach, zawarte w punkcie 2 sentencji wyroku Sądu Rejonowego w Lęborku z dnia 19 czerwca 2013 roku sygn. I C 561/12, w ten sposób, że zasądzoną w nim kwotę 2.324,81 zł (dwa tysiące trzysta dwadzieścia cztery złote osiemdziesiąt jeden groszy) obniżyć do kwoty 1.130,60 zł tysiąc sto trzydzieści złotych sześćdziesiąt groszy;

2.  zasądzić od powoda J. W. na rzecz pozwanego (...) Company” SE R. kwotę 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Sygn. akt IV Cz 493/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 19 czerwca 2013 roku wydanym w sprawie sygn. I C 561/13 Sąd Rejonowy w Lęborku zasądził od pozwanego (...) Company” SE R. na rzecz powoda J. W. kwotę 2.728,71 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 12 stycznia 2012 roku do dnia zapłaty (punkt 1 sentencji) oraz kwotę 2.324,81 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie, w tym kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (punkt 2 sentencji).

Uzasadniając rozstrzygnięcie o kosztach postępowania Sąd I instancji stwierdził, że zasądzona kwota obejmuje 137 zł tytułem opłaty sądowej, 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, a także kwotę 1.570,81 zł tytułem wpłaconej przez powoda zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego. Zaznaczył przy tym, że łączny koszt opracowania opinii przez biegłych (z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego oraz tłumacz przysięgły z języka łotewskiego) wyniósł 2.071,81 zł. Powód tytułem zaliczek wpłacił kwotę 1.700 zł, a pozwany 500 zł co daje kwotę 2.200 zł. Nie wykorzystana część zaliczek w kwocie 129,19 zł po uprawomocnieniu się orzeczenia w tej sprawie będzie zwrócona powodowi.

Pozwany (...) Company” SE R. zaskarżył rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawarte w punkcie 2 sentencji przywołanego wyroku zażaleniem, w zakresie przekraczającym kwotę 1.130,60 zł, domagając się jego zmiany i obniżenia zasądzonych kosztów procesu o kwotę 1.194,21 zł. Nadto wniósł o zasądzenie od powoda na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego. Skarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 1 rozporządzenia nr 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 roku, dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pism urzędowych w sprawach cywilnych i handlowych, poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów związanych z tłumaczeniem dokumentów (pozwu wraz z załącznikami) na język łotewski, albowiem Sąd powinien był przesłać odpis pozwu wraz z załącznikami w języku polskim, a dopiero wówczas, gdyby pozwany odmówił ich przyjęcia w tym języku winien był zlecić ich tłumaczenie.

W odpowiedzi na zażalenie powód wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1393/2007 dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych ("doręczanie dokumentów") oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1348/2000, sąd polski ma obowiązek pouczyć osobę składającą wniosek o doręczenie dokumentu (powoda składającego pozew), który nie jest sporządzony w jednym z języków wymienionych w art. 8 rozporządzenia, o prawie adresata do odmowy jego przyjęcia. Jeżeli dokument jest sporządzony w języku polskim, należy pouczyć wnioskodawcę, że adresat może odmówić jego odebrania, jeśli nie zna języka polskiego. Następnie zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy, które jest dla jednostki przekazującej wiążące, przekazuje dokument z tłumaczeniem lub bez. Zasadą jest, że koszty tłumaczenia ponosi osoba składająca wniosek o doręczenie. Przepis ten znajduje zastosowanie w odniesieniu do wszelkich kosztów tłumaczenia dokumentu. Jeżeli wnioskodawca, przekazując dokument do sądu polskiego, pouczony o prawie adresata do odmowy przyjęcia dokumentu na podstawie art. 8 ust. 1, wniesie o doręczenie dokumentu w języku państwa przyjmującego, zastosowanie znajdzie art. 130 ⁴ k.p.c., zgodnie z którym strona, która wnosi o podjęcie czynności połączonej z wydatkami, obowiązana jest uiścić zaliczkę na ich pokrycie w wysokości i terminie oznaczonym przez sąd.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia, na jednostce przyjmującej spoczywa również obowiązek pouczenia adresata o przysługującym mu prawie odmowy odbioru doręczanego dokumentu, jeżeli nie jest on sporządzony w jednym z następujących języków lub nie jest do niego dołączone tłumaczenie na język który adresat rozumie (art. 8 ust. 1 lit. a) lub język urzędowy państwa członkowskiego, do którego przekazywane są dokumenty, z zastrzeżeniem, że jeżeli w tym państwie członkowskim jest więcej języków urzędowych, powinien to być język urzędowy lub jeden z języków urzędowych miejsca, gdzie ma nastąpić doręczenie (art. 8 ust. 1 lit. b). Adresat może odmówić przyjęcia doręczanego dokumentu w momencie doręczenia (bezpośrednio wobec osoby doręczającej dokument) lub poprzez zwrócenie go w ciągu tygodnia do jednostki przyjmującej. W przypadku odmowy przyjęcia przesyłki przez adresata, owo nieskuteczne doręczenie można konwalidować poprzez doręczenie mu tłumaczenia dokumentu na jeden z wymienionych wyżej języków (Komentarz do art. 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1393/2007 dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych ("doręczanie dokumentów") oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1348/2000. J. Zatorska – za pośrednictwem Systemu Informacji Prawnej LexOmega).

W przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy w Lęborku zaniechał pouczenia powoda o treści art. 5 rozporządzenia, wzywając go do uiszczenia zaliczki na poczet kosztów tłumaczenia pozwu i załączników na język łotewski (zarządzenie z dnia 16 lipca 2012 roku - k. 19). W konsekwencji już na wstępnym etapie postępowania powstały koszty, których można było uniknąć przy założeniu, że strony zostałyby pouczone o treści art. 5 i 8 przywołanego rozporządzenia, a pozwany przyjąłby pismo sporządzone w języku polskim (wskazuje na to treść zażalenia). W tej sytuacji brak jest podstaw do obciążania tymi kosztami pozwanego.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, iż pozwany został obciążony przez Sąd I instancji kosztami tłumaczeń, tj. kwotą 1.194,21 zł, a kwota ta nie stanowiła niezbędnych kosztów do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, kwotę zasądzonych od pozwanego na rzecz powoda kosztów należało pomniejszyć o w/w kwotę do kwoty 1.130,60 zł (2.324,81 zł - 1.194,21 zł).

Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., zmienił zaskarżone postanowienie o kosztach, zawarte w punkcie 2 sentencji wyroku Sądu Rejonowego w Lęborku z dnia 19 czerwca 2013 roku sygn.. I C 561/12, w ten sposób, że zasądzoną w nim kwotę 2.324,81 zł obniżył do kwoty 1.130,60 zł (punkt 1 sentencji).

O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Na zasądzone koszty składały się kwota 30 zł tytułem opłaty od zażalenia oraz kwota 60 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego (§ 6 ust. 2 w zw. z § 12 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych…) W konsekwencji należało zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 90 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania przed sądem II instancji (punkt 2 sentencji).