Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2016 r. w Rybniku

sprawy z odwołania M. S. (S.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 14 października 2014 r. Znak (...)

zmienia zaskarżona decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej prawo do renty

z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 września 2014r na okres 3 lat.

Sędzia

Sygn. akt IX U 1936/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14.10.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonej M. S. (S.) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres od 01.09.2014r., podnosząc w uzasadnieniu brak podstaw do wypłaty świadczenia w sytuacji uznania ubezpieczonej orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS za zdolną do pracy.

Ubezpieczona w odwołaniu od decyzji domagała się jej zmiany poprzez przyznanie prawa do świadczenia, kwestionując prawidłowość orzeczenia Komisji Lekarskiej.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn jak

w zaskarżonej decyzji.

Rozpoznając sprawę Sąd ustalił co następuje:

Ubezpieczona M. S. urodziła się w dniu (...)

Posiada wykształcenie średnie – pracownik administracyjno – biurowy, technik turystyki. Ukończyła studium z zakresu księgowości. W wieku nastoletnim ubezpieczona została poddana operacji usztywnienia kręgosłupa w związku z zaawansowaną skoliozą. Po zakończeniu nauki zatrudniła się L. M. jako pracownik działu dekoracji – sprzedawca. Pracowała tam do 2006r., kiedy to uległa wypadkowi w pracy. Na skutek wysiłku fizycznego doszło do popękania haków utrzymujących pręty stabilizujące kręgosłup, które rozerwały mięśnie oraz struktury nerwowe. Ubezpieczona został poddana skomplikowanej operacji usunięcia wszystkich dziesięciu haków oraz prętów. Zdarzenie zostało uznane za wypadek przy pracy. Po kilku miesiącach rehabilitacji wróciła do zatrudnienia, jednakże na skutek panujących w miejscu pracy przeciągów doszło do zapalenia wszystkich tych mięśni przykręgosłupowych, gdzie były szwy. Po wyczerpaniu okresu zasiłkowego została zwolniona przez pracodawcę. Następnie założyła własną działalność gospodarczą – sklep odzieżowy, jednak musiała z niego zrezygnować, ponieważ często bywało tak, że nie była w stanie podnieść się z łóżka i iść do pracy. Stan zdrowia po usunięciu stabilizacji kręgosłupa ulegał systematycznemu pogorszeniu. Dopiero od pewnego czasu tworzą się mięśnie, które podtrzymują kręgosłup. Ma zaleconą stałą rehabilitację w celu odbudowania tych mięśni, jednakże bardzo długi jest czas oczekiwania na zabiegi z NFZ, zaś z prywatnych usług rehabilitacyjnych ubezpieczona korzysta jedynie od czasu do czasu z uwagi na ich duży koszt. Ubezpieczona ma znacznie ograniczone ruchy w związku z usztywnieniem dużego odcinka kręgosłupa, nie może się schylać, przekręcać na boki. Odczuwa silne dolegliwości bólowe i oddechowe. Od pewnego czasu ma również problem z przeskakującym biodrem oraz rwą kulszową. Ubezpieczona zażywała dużą ilość leków – w tym również leki psychotropowe w związku z dolegliwościami depresyjnymi - w związku z czym doszło do ostrego zapalenia trzustki. Na pewien czas musiała odstawić leki, bez których nie była w stanie funkcjonować. Doszło również do pogorszenia stanu zdrowia psychicznego w związku z utrzymującymi się nasilonymi dolegliwościami bólowymi oraz lękiem o przyszłość. Ubezpieczona sama wychowuje córkę, która przejęła na siebie większość obowiązków domowych oraz pomaga jej w czynnościach samoobsługowych w okresach nasilenia się dolegliwości. W związku ze stanem zdrowia psychicznego lekarz ponownie zalecił ubezpieczonej zażywanie leków psychotropowych.

Ubezpieczona w okresie od 01.12.2011r. do 31.08.2014r. była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 07.08.2014r. wystąpiła z wnioskiem o ustalenie uprawnień do tego świadczenia na dalszy okres. W rozpoznaniu powyższego wniosku, organ rentowy powołując się na treść orzeczenia komisji lekarskiej ZUS wydał decyzję odmowną z dnia 14.10.2014r. od której, ubezpieczona złożyła odwołanie.

(dowód: akta rentowe, zeznania ubezpieczonej złożone na rozprawie w dniu 17.02.2016r. minuty od 00:06:18 do 00:36:05).

W toku postępowania przed tut. Sądem ubezpieczona została poddana badaniom przez biegłych z zakresu neurologii, z zakresu chorób wewnętrznych i gastroenterologii, z zakresu psychiatrii oraz z zakresu chirurgii urazowo – ortopedycznej, w wyniku których stwierdzono u niej przewlekły zespół bólowy grzbietu na tle idiopatycznej skoliozy odcinka piersiowego kręgosłupa II stopnia leczonej operacyjnie z utrwaloną dysfunkcją ruchową kręgosłupa, zespół szyjno – barkowy prawostronny, biodro lewe przeskakujące, stan po ostrym zapaleniu trzustki oraz zaburzenia nastroju o obrazie epizodu depresyjnego umiarkowanego.

Aktualny stopień nasilenia stwierdzonych dolegliwości ortopedycznych oraz psychiatrycznych powoduje u ubezpieczonej dalszą częściową niezdolność do pracy na okres trzech lat. Nie nastąpiła poprawa wydolności narządu ruchu po dniu 31.08.2014r. w związku ze schorzeniem podstawowym jakim jest idiopatyczna skolioza kręgosłupa piersiowo – lędźwiowego. Po leczeniu operacyjnym kręgosłup jest usztywniony, a z biegiem lat dolegliwości z ty związane mogą się jedynie nasilać. Również stan zdrowia psychicznego nie poprawił się, chociaż ubezpieczona od 2012r. regularnie korzysta z leczenia psychiatrycznego. Pomimo odpowiednio modyfikowanej farmakoterapii nie udało się osiągnąć pełnej i trwałej remisji objawów oraz poprawy stanu zdrowia. Objawy depresyjne, utrzymujące się mimo stosownego leczenia zaburzają jej codzienne funkcjonowanie i podejmowanie obowiązków zawodowych. Labilność emocjonalna, drażliwość, płaczliwość, smutek, poczucie bezradności, niski poziom aktywności celowej, lęk, niepokój tworzą utrwalony zespół objawów utrudniających powrót do normalnego funkcjonowania i wypełniania obowiązków służbowych.

(dowód: opinia biegłych z zakresu neurologii lek. med. M. W. (1) z dnia 09.01.2015r. k.17-19, z zakresu chorób wewnętrznych i gastroenterologii lek. med. J. K. (1) z dnia 17.02.2015r.k.35-36, z zakresu psychiatrii lek. med. E. K. z dnia 28.05.2015r. k.69-73, z zakresu chirurgii urazowo – ortopedycznej lek. med. J. K. (2) z dnia 18.07.2015r. k.90-92 oraz z zakresu psychiatrii lek. med. M. W. (2) z dnia 23.11.2015r. k. 121-126)

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie.

Konieczną przesłanką prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w rozumieniu
art.57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz.U. z 2013, poz. 1440 ze zm.) jest istnienie niezdolności częściowej w rozumieniu art. 12 ust. 3 tejże ustawy stanowiącego, iż częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z przeprowadzonego postępowania dowodowego w sprawie wynika, iż ubezpieczona z przyczyn ortopedycznych oraz psychiatrycznych jest nadal częściowo niezdolna do pracy na okres dalszych trzech lat.

Ubezpieczona wniosła do zatrudnienia istniejącą skoliozę. W trakcie zatrudnienia doszło do istotnego pogorszenia stanu zdrowia, gdyż na skutek podejmowanego wysiłku nastąpiło uszkodzenie wszczepionych stabilizatorów kręgosłupa i ubezpieczona musiała zostać poddana operacji. Następstwem tej operacji było pogorszenie stanu kręgosłupa ze znacznym ograniczeniem jego ruchomości. Skutkiem zmian w kręgosłupie jest również przeskakujące biodro. Wszystkim tym zmianom towarzyszą bardzo duże dolegliwości bólowe, wiarygodne w światłe wyników przeprowadzonych przez biegłych badań. Dodatkowo biegły neurolog rozpoznał patologię w zakresie kręgosłupa lędźwiowego i związaną z nią rwę kulszową. W ocenie Sądu nie było potrzeby powoływania w tej sytuacji innego biegłego ortopedy, gdyż biegły ortopeda, który badał ubezpieczoną wyjaśnił wszystkie istotne dla sprawy okoliczności. Jednocześnie, zdaniem Sądu brak było również konieczności powoływania kolejnego biegłego psychiatry, gdyż dolegliwości natury psychicznej w postaci epizodu depresyjnego o charakterze umiarkowanym, na które cierpi ubezpieczona przebiegają z różnym natężeniem. Jak wynika z opinii biegłej w ostatnim okresie doszło do ich nasilenia, co było bezpośrednio związane z nawarstwiającymi się u ubezpieczonej problemami zdrowotnymi ze strony kręgosłupa, nagłą chorobą trzustki, przebytą ostatnio operacją jajników. Opinia biegłej psychiatry, stwierdzająca niezdolność do pracy z przyczyn psychiatrycznych jest zatem przekonywująca i nie pozostaje w sprzeczności z poprzednią opinią. Obie te opinie zostały bowiem sporządzone w innym momencie, kiedy stopień nasilenia tych dolegliwości był różny.

Ustalając powyższe Sąd oparł się na opiniach powołanych w sprawie biegłych – w szczególności biegłego ortopedy oraz biegłych psychiatrów, które wydane w oparciu o przeprowadzone badanie ubezpieczonej oraz po zapoznaniu się z treścią dokumentacji medycznej z przebiegu jej leczenia, zdaniem Sąd zostały przekonywująco uzasadnione. Z opinii tych, jednoznacznie wynika, że stan zdrowia ubezpieczonej nie uległ poprawie, a stwierdzone dolegliwości – zwłaszcza te związane ze stanem kręgosłupa z upływem czasu mogą ulec jedynie nasileniu. Ubezpieczona nie odzyskała zatem zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W konsekwencji takiego stanowiska Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznał ubezpieczonej prawo do dalszej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy począwszy od 01.09.2014r. na trzy lata.

Sędzia