Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Jacek Matusik

Sędziowie: SSO Włodzimierz Suwała (spr.)

SSO Ludmiła Tułaczko

Protokolant: p.o. protokolant sądowy Aneta Gąsowska

przy udziale przedstawiciela z Urzędu Skarbowego W. P. - insp. S. S.

po rozpoznaniu dnia 29 października 2015 r.

sprawy P. G., syna E. i D. z domu R. ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 56 § 2 kks

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Północ w Warszawie

z dnia 7 lipca 2014 r. sygn. akt III K 668/13

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok; zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu państwa kwotę 120 zł. tytułem opłaty za drugą instancję oraz pozostałe koszty sądowe za postępowanie odwoławcze.

SSO Ludmiła Tułaczko SSO Jacek Matusik SSO Włodzimierz Suwała

Sygn. akt VI Ka 330/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie wyrokiem z dnia 7 lipca 2014 roku w sprawie o sygn. akt III K 668/13 uznał P. G. za winnego tego, że pomimo uzyskania w dniu 23 listopada 2007 roku przychodu w wysokości 550.000,00 złotych z tytułu sprzedaży niezabudowanej nieruchomości nr (...) położonej w W. i złożenia w dniu 29 listopada 2007 roku w Urzędzie Skarbowym W. P. oświadczenia o przeznaczeniu uzyskanego przychodu w ciągu dwóch lat na cele mieszkaniowe, nie dopełnił obowiązku zawiadomienia Urzędu Skarbowego W. P. z siedzibą w W. przy ul. (...), najpóźniej w terminie do dnia 23.11.2009 roku o niespełnieniu warunków uprawniających do skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania przychodu z tej sprzedaży przewidzianych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 roku w wyniku czego naraził podatek dochodowy od osób fizycznych na uszczuplenie w wysokości 20.459,00 złotych, co stanowi naruszenie przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) oraz art. 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przestępstwa z art. 56 § 2 k.k.s. i wymierzył mu za to przestępstwo karę 20 stawek dziennych grzywny po 60 złotych każda. Zasądził także od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 90 złotych tytułem zwrotu wydatków oraz 120 złotych tytułem opłaty.

Od powyższego wyroku apelację złożył obrońca oskarżonego, w której zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, polegający na uznaniu oskarżonego P. G. winnym popełnienia zarzuconego mu czynu oraz wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji albo o uniewinnienie oskarżonego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie, obrońca oskarżonego nie wskazał właściwie żadnych argumentów, które przemawiałyby za zmianą zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego albo za uchyleniem tegoż wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Bez znaczenia pozostaje fakt, że oskarżony nie uzyskał pełnej kwoty wskazanej w akcie notarialnym Rep. A Nr (...). Wskazana w tym akcie cena za nieruchomość w wysokości 550.000 złotych stanowiła przychód oskarżonego i nieistotne jest w tym wypadku jak strony umówiły się odnośnie do kwestii terminów przekazania tej kwoty. Sam oskarżony zresztą złożył oświadczenie, iż na cel mieszkaniowy przeznaczy przychód w kwocie 550.000 złotych, uzyskany ze sprzedaży niezabudowanej nieruchomości nr (...) położonej w W.. Z dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy wynika, że na ten cel przeznaczył łącznie kwotę 345.407,98 złotych, opodatkowaniu podlegała zatem pozostała część, tj. 204.592 złote. Należny podatek wynosił więc 20.459 złotych, którego oskarżony nie uiścił, błędnie przyjmując, iż wystarczy przeznaczyć na cel mieszkaniowy jedynie kwotę faktycznie uzyskaną od nabywcy, aby uwolnić się od obowiązku podatkowego. Działanie oskarżonego niewątpliwie naraziło podatek na uszczuplenie poprzez niedopełnienie obowiązku zawiadomienia Urzędu Skarbowego o niespełnieniu warunków uprawniających do skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Oskarżony miał świadomość, że ciąży na nim wyżej wymieniony obowiązek, złożył bowiem stosowne oświadczenie (k. 77). Nie może zatem ekskulpować się powołując się na nieznajomość przepisów czy niezrozumienie pouczeń, należy w tej sytuacji przywołać jedną z podstawowych zasad obowiązujących w prawie, że nieznajomość prawa szkodzi. Dlatego należało uznać, że oskarżony P. G. dopuścił się czynu z art. 56 § 2 k.k.s., co szczegółowo wyjaśnił w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy. Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do podważenia decyzji procesowej Sądu I instancji.

Wobec utrzymania w mocy zaskarżonego wyroku, Sąd Okręgowy orzekł na zasadach ogólnych o kosztach postępowania, zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem opłaty za II instancję oraz pozostałe koszty za postępowanie odwoławcze.

W związku z powyższym orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku.