Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2013r. w S.

odwołania S. P.

od decyzji Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Likwidatora Funduszu Alimentacyjnego

z dnia 6 września 2012 r. (Nr (...), (...)- (...).- (...) )

w sprawie S. P.

przeciwko Prezesowi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Likwidatorowi Funduszu Alimentacyjnego

o umorzenie należności likwidowanego Funduszu Alimentacyjnego

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 6.09.2013 r. Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych umorzył w części należność S. P. wobec likwidowanego Funduszu Alimentacyjnego z tytułu świadczeń z funduszu oraz 5 % opłaty na pokrycie kosztów związanych z działalnością za okres od IX 1998 r. do VI 2000 r. w łącznej kwocie 8 881,20 zł.

W uzasadnieniu decyzji Prezes ZUS wskazał, że sytuacja materialna i zdrowotna wnioskodawcy dawała podstawę do częściowego umorzenia należności. Ponadto wskazał, że ubezpieczony sukcesywnie dokonywał wpłat w niewielkich kwotach, które pomniejszały zadłużenie. Wielkość obecnego zadłużenia wynosi 17 712,40 zł. Z tych powodów wniosek ubezpieczonego został tylko w części uwzględniony.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony S. P., który wnosił o jej zmianę poprzez umorzenie należności z tytułu wypłaty świadczeń z funduszu alimentacyjnego w całości. Odwołujący się argumentował, że znajduje się w skrajnej sytuacji materialnej i życiowej. Nie posiada stałego źródła utrzymania, a utrzymuje się z prac dorywczych tj. prace w ogrodzie czy zbieranie złomu, a także zbieranie i sprzedaż jagód i grzybów. Ponadto skarżący twierdził, że stan jego zdrowia wymaga leczenia a także ogranicza jego możliwości zarobkowe, w szczególności schorzenia kręgosłupa i ręki utrudniają mu wykonywanie prac fizycznych i tym samym spłaty zadłużenia.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony S. P. złożył w dniu 6.07.2012 r. wniosek do Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - likwidatora Funduszu Alimentacyjnego o umorzenie należności alimentacyjnych. Wniosek ten został jedynie częściowo uwzględniony tj. umorzono w części należność w łącznej kwocie 8 881,20 zł (decyzja z dnia 6.09.2012 r. k. 98 akt ZUS).

W toku rozpoznania odwoławczego ubezpieczony popierał odwołanie i wyjaśnił, że zamieszkuje we wsi L., gmina K.. Mieszka samotnie w domu jednorodzinnym, który jest własnością innej osoby, jednakże właściciel nie zgłaszał żądnych roszczeń finansowych z tego tytułu. Ubezpieczony podał, że utrzymuje się z prac dorywczych tj. koszenie trawników, a także robienia mioteł, które sprzedaje na targu. Miesięcznie zarabia ok. 200 zł z prac dorywczych. Jest zarejestrowany w urzędzie pracy jako bezrobotny. S. P. wyjaśnił również, że leczy się w przychodni rejonowej w Ł.. Ma schorzenia kręgosłupa i ręki, a także zapisał się do kardiologa. W przeszłości dochody, które uzyskiwał z pracy dorywczych pozwalały na spłacanie w niewielkich kwotach zadłużenia. Obecnie jego możliwości zarobkowe pogorszyły się. Nie ma na utrzymaniu żadnych osób. Nie może liczyć na pomoc innych członków rodziny, w tym dorosłych dzieci (k. 15 v-16 a.s.).

W toku postepowania rozpoznawczego Sąd zwrócił się do przychodni rejonowej w Ł. o nadesłanie dokumentacji lekarskiej, dotyczącej leczenia w tamtejszej przychodni S. P.. Po uzyskaniu dokumentacji Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy neurologa i chirurga (k. 26-17 a.s.). Biegli wymienionych specjalności po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną oraz po przebadaniu S. P. rozpoznali u niego następujące schorzenia : okresowy zespół bólowy kręgosłupa na podłożu początkowych zmiany zwyrodnieniowych bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej, a także przebyty uraz stawu łokciowego prawego z ograniczeniem ruchomości stawów bez istotnego upośledzenia sprawności prawej kończyny górnej. W ocenie biegłych schorzenia te nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy a jedynie w okresach zaostrzeń dolegliwości wymagają leczenia farmakologicznego i rehabilitacji. Z dokumentacji zawartej w aktach ZUS wynika, że S. P. nie ma innego zadłużenia oprócz funduszu alimentacyjnego. W ciągu ostatnich 10 lat dokonał on wpłat na rzecz funduszu alimentacyjnego w kwocie 4 556 zł. Ostatniej wpłaty dokonał w sierpniu 2012 r.

W ocenie Sądu Okręgowego odwołanie ubezpieczonego S. P. nie znajduje uzasadnionych podstaw faktycznych i prawnych. Przepis art. 68 ustawy o świadczeniach rodzinnych (t.j. z 2006 r. nr 139 poz. 992) określa przesłanki, które przemawiają za umorzeniem należności tj. choroba dłużnika lub członków jego najbliższej rodziny, uniemożliwiająca pozyskiwanie dochodów niezbędnych do spłaty zadłużenia, ubóstwo dłużnika zagrażające jego dalszej egzystencji a także zdarzenia losowe, klęski żywiołowe. Zdaniem Sądu stan faktyczny sprawy wskazuje wprawdzie, że ubezpieczony znajduje się w trudnej sytuacji materialnej i życiowej, jednakże ten stan nie powstał w dacie złożenia wniosku o umorzenie należności lecz istniał od wielu lat. Ubezpieczony bowiem od dawna utrzymuje się z prac dorywczych, wykonywanych sezonowo lub też pracy stałej, polegającej na wytwarzaniu mioteł, które systematycznie sprzedaje na targowiskach bądź osobom, które je zamawiają. Prace te pozwalają na osiąganie niewielkiego, ale wprawdzie systematycznego dochodu. S. P. przez ostatnie 10 lat był w stanie spłacać zadłużenie w niewielkim zakresie tj. w kwocie ponad 4 500 zł. Stan zdrowia, na który powoływał się ubezpieczony nie uległ na tyle znacznego pogorszeniu aby uniemożliwiał mu wykonywanie dotychczasowych prac zarobkowych. Świadczy o tym dowód z opinii biegłych lekarzy, którzy stwierdzili u niego zdolność do pracy. Dochody, które uzyskiwał z prac dorywczych wystarczały na skromne utrzymanie. Dopiero w 2012 r. zwrócił się do Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej o zasiłek celowy w kwocie 100 zł. Ponadto S. P. w 2012 r. zrejestrował się w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny, zatem przyjąć należało, iż ubezpieczony ma perspektywy uzyskania pracy zarobkowej, która będzie dawała mu możliwości utrzymania i systematycznej spłaty zadłużenia chociażby w niewielkich kwotach. Reasumując Sąd uznał, że w dacie złożenia wniosku o umorzenie należności nie zaistniały szczególne okoliczności, które skutkowałyby umorzeniem zadłużenia w całości. Z tych tez względów Sąd z mocy art. 477 ^{( 14)} par. 1 kpc oddalił odwołanie.