Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 marca 2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Ryszard Sułtanowski

Ławnicy A. D.

Z. I.

Protokolant Agnieszka Zamojska

po rozpoznaniu w dniu 19.02.2013 r. w Jeleniej Górze

sprawy z powództwa P. W.

przeciwko Zespołowi (...)
w S.

o odszkodowanie

I.  powództwo oddala,

II.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód P. W. w pozwie wniesionym przeciwko Zespołowi (...) w S. domagał się przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że był zatrudniony u strony pozwanej od dnia 01.09.1990 r. W dniu 02.11.2012 r. otrzymał pismo o rozwiązaniu umowy o pracę z dniem 31.10.2012 r. Zdaniem powoda, pismo to narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, a w szczególności art. 45 § 1 kp w zw. z art. 30 § 4 kp. Przede wszystkim w oświadczeniu tym nie zostały wskazane przyczyny rozwiązania stosunku pracy. Podanie podstawy prawnej nie wyczerpuje przesłanki określenia rzeczywistych przyczyn rozwiązania stosunku pracy. Powołane przez stronę pozwaną przepisy wskazują na wiele możliwości rozwiązania umowy o pracę z nauczycielem mianowanym. Tymczasem ww pismo nie zawiera rzeczywistej i konkretnej podstawy rozwiązania stosunku pracy. Choć art. 30 § 4 kp nie wskazuje sposobu wypowiedzenia umowy o pracę, to z oświadczenia pracodawcy musi wynikać w sposób nie budzący wątpliwości, co jest istotą zarzutu stawianego pracownikowi. Przyczyna ta nie może być uzupełniana w toku postępowania sądowego. Dodatkowo powód podniósł, że strona pozwana dopuściła się naruszenia art. 41 kp, albowiem w dacie rozwiązania stosunku pracy powód był nieobecny w pracy, gdyż przebywał na zwolnieniu lekarskim w okresie od 29.10.2012 r. do 11.11.2012 r. Powód zarzucił także, ze strona pozwana błędnie pouczyła go o trybie odwołania się od oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy.

W dniu 10.12.2012 r. powód wniósł dodatkowo o zmianę świadectwa pracy z dnia 31.10.2012 r. W uzasadnieniu pisma powód wskazał, że rozwiązaniu z dniem stosunku pracy nastąpiło z naruszeniem przepisów ustawy o związkach zawodowych, a w szczególności z art. 32. Zgodnie z tym przepisem nie można wypowiedzieć, ani rozwiązać stosunku pracy z imiennie wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem lub innym pracownikiem będącym członkiem danej organizacji związkowej, upoważnionym do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności z zakresu prawa pracy. Powód jest członkiem (...) i jednocześnie Prezesem K. (...) przy Zespole (...) w S.. Uchwałą Zarządu Oddziału (...) w S. z dnia 28.04.2010 r. został objęty szczególną ochroną w kadencji 2010-2014. Przedstawiciel strony pozwanej, rozwiązując z powodem stosunek pracy naruszył art. 53 § 4 kp, zgodnie z którym decyzja o rozwiązaniu stosunku pracy bez wypowiedzenia bez winy pracownika dopiero po zasięgnięciu opinii reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej. Strona pozwana zawiadomiła zakładową organizację związkową o zamiarze rozwiązania stosunku pracy z powodem w dniu 31.10.2012 r., że rozwiązuje stosunek pracy z powodem w dniu 31.10.2012 r. Termin zawiadomienia związku dowodzi, że strona pozwana nie była zainteresowana stanowiskiem związku zawodowego. W odpowiedzi na pismo pracodawcy, Zarząd Oddziału na posiedzeniu zarządu w dniu 12.11.2012 r. podjął uchwałę, że nie wyraża zgody na rozwiązanie umowy o pracę z powodem ze względu na szczególną ochronę w bieżącej kadencji. W związku z rozwiązaniem stosunku pracy pozwany wydał powodowi świadectwo pracy. Powód wystąpił o jego sprostowanie, lecz pozwany odmówił. W świadectwie pracy w pkt 4 podany jest okres niezdolności powoda do pracy od 01.10.2012 r. do 28.10.2012 r. i od 29.10.2012 r. do nadal, tj do dnia rozwiązania stosunku pracy. Zdaniem powoda okres ten nie może być zaliczony do okresu nieobecności związanego z przebywaniem na urlopie dla poratowania zdrowia, z którego powód korzystał od 01.10.2011 r. do 30.09.2012 r. Pod koniec tego okresu powód uzyskał zaświadczenie od lekarza medycyny pracy o dopuszczeniu do pracy po nieobecności powoda w pracy trwającej dłużej niż 30 dni od dnia 01.10.2012 r., zatem powód został odpuszczony do pracy od dnia 01.10.2012 r. Powstała kolejna niezdolność powoda do pracy od dnia 01.10.2012 r. potwierdzona została zaświadczeniami lekarskimi lek. psychiatry i jest nową jednostką chorobową, a nie kontynuacją leczenia skutków wypadku w pracy, w związku z którymi został udzielony urlop dla poratowania zdrowia.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana Zespół (...) w S. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu pisma strona pozwana, reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, wskazała, że powód był u niej zatrudniony na stanowisku nauczyciela mianowanego i przebywał na zwolnieniu lekarskim ponad 182 dni. W trakcie zwolnienia lekarskiego powód wystąpił do strony pozwanej o udzielenie urlopu dla poratowania zdrowia. W dniu 30.09.2012 r. powód zakończył urlop zdrowotny, po którym nie wrócił do pracy, przedstawiając kolejne zwolnienie lekarskie. W związku z powyższym dyrektor strony pozwanej rozwiązał z powodem umowę o pracę, wskazując podstawę prawną rozwiązania umowy o pracę. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 2 i 3, ust. 4 i 5 Karty Nauczyciela wynika, że stosunek pracy ulega rozwiązaniu w razie czasowej niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres tej choroby przekracza 182 dni. Okres tej niezdolności może być przedłużony o 12 miesięcy, jeżeli nauczyciel uzyska świadczenie rehabilitacyjne lub zostanie mu udzielony urlop dla poratowania zdrowia, co miało miejsce w niniejszej sprawie. Rozwiązanie stosunku pracy z powodem nastąpiło z końcem tego miesiąca, w którym upłynął okres czasowej niezdolności do pracy, ponieważ powód był na urlopie zdrowotnym do dnia 30.09.2012 r. i rozwiązanie z nim umowy mogło nastąpić dopiero po tym dniu z dniem 31.10.2012 r. Rozwiązanie stosunku pracy w trybie art. 23 Karty Nauczyciela odbywa się niejako z mocy prawa, dyrektor dokonuje jedynie materializacji tego prawa poprzez wręczenie na piśmie powyższego nauczycielowi. W ocenie pozwanego podnoszony przez stroną powodową zarzut naruszenia art. 41 kp jest chybiony, tak samo jako zarzut braku wskazania podstawy rozwiązania stosunku pracy.

W piśmie z dnia 15.02.2013 r. pełnomocnik powoda zmodyfikował żądanie i wniósł o zasądzenie od strony pozwanej na jego rzecz odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia na podstawie art. 45 § 1 kp w zw. z art. 47 ¹ kp.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód P. W. był zatrudniony u strony pozwanej Zespole (...) w S. na stanowisku nauczyciela wychowania fizycznego na podstawie mianowania.

dowód: okoliczność bezsporna

Do dnia 30.09.2011 r. powód wykorzystał 182 dni okresu zasiłkowego. Od dnia 01.10.2011 do dnia 30.09.2012 r. powód przebywał na urlopie dla poratowania zdrowia. W dniu 10.09.2012 r. powód przeszedł badania lekarskie u lekarza medycyny pracy, który stwierdził u powoda brak przeciwwskazań do pracy.

dowód: okoliczność bezsporna

Od dnia 01.10.2012 r. powód był niezdolny do pracy i przebywał na zwolnieniu lekarskim, jednak w związku z inną chorobą, niż ta która poprzednio spowodowała niezdolność P. W. do pracy.

dowód: okoliczność bezsporna

W dniu 31.10.2012 r. dyrektor Zespołu (...) w S. zawiadomił (...) w S. o rozwiązaniu stosunku pracy z powodem w trybie art. 23 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 Karty Nauczyciela.

dowód: okoliczność bezsporna

Związek (...) Oddział w S. uchwałą z dnia 12.11.2012 r. nie wyraził zgody na rozwiązanie stosunku pracy z powodem, uzasadniając odmowę szczególną ochroną w kadencji od 2010 r. do 2014 r.

dowód: pismo z dnia 12.11.2012 r. k. 16

pismo z dnia 12.11.2012 r. k. 17

W dniu 31.10.2012 r. strona pozwana złożyła oświadczenie o rozwiązaniu z powodem stosunku pracy na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 Karty Nauczyciela z dniem 31.10.2012 r.

dowód: oświadczenie z dnia 31.10.2012 r. k. 6

Wynagrodzenie miesięczne powoda wynosiło 3097,20 zł. k. 32

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 Karty Nauczyciela stosunek pracy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie mianowania ulega rozwiązaniu w razie czasowej niezdolności nauczyciela do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres tej niezdolności przekracza 182 dni, przy czym do okresu niezdolności do pracy wlicza się również przypadające w tym okresie przerwy obejmujące dni, w których w szkole, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie odbywają się zajęcia; w szczególnie uzasadnionych wypadkach okres nieobecności w pracy może być przedłużony o kolejne 12 miesięcy, o ile nauczyciel uzyska prawo do świadczenia rehabilitacyjnego, o którym mowa w przepisach dotyczących świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, lub zostanie mu udzielony urlop dla poratowania zdrowia. Ust. 2 ww artykułu stanowi, że rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie mianowania z przyczyn określonych w ust. 1 następuje odpowiednio z końcem tego miesiąca, w którym upływa okres czasowej niezdolności nauczyciela do pracy.

Powyższe uregulowania obligują dyrektorów szkół do rozwiązania stosunków pracy z nauczycielami zatrudnionymi na podstawie mianowania w razie ich długotrwałej niezdolności do pracy z powodu choroby. Okres ten wynosi 182 dni, a w przypadku udzielenia urlopu dla poratowania zdrowia jest przedłużony o kolejne 12 miesięcy w przypadku uzyskania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, lub uzyskania urlopu dla poratowania zdrowia. Po upływie tego okresu warunkiem koniecznym do rozwiązania stosunku pracy jest dalsza niezdolność nauczyciela do pracy z powodu choroby. W przedmiotowej sprawie bezspornym było, że powód po zakończeniu urlopu dla poratowania zdrowia nadal był niezdolny do pracy. Niezdolność ta spowodowana była jednak inną jednostką chorobową niż ta, która stanowiła przyczynę niezdolności do pracy powoda przed uzyskaniem urlopu dla poratowania zdrowia. Zdaniem Sądu, okoliczność ta pozostaje jednak bez znaczenia, albowiem powód po okresie pobierania zasiłku chorobowego i okresie przebywania na urlopie zdrowotnym, nadal był niezdolny do pracy. Fakt, że niezdolność do pracy spowodowana była różnymi chorobami nie miała w realiach niniejszej sprawy znaczenia, albowiem w art. 23 ust. 1 pkt 2 KN mowa jest o niezdolności do pracy. Przepis ten nie pozwala na ponowne liczenie okresu niezdolności do pracy w przypadku nowej jednostki chorobowej.

Także bez znaczenia pozostaje fakt przejścia przez powoda w dniu 10.09.2012 r. badań u lekarza medycyny pracy i uzyskania zaświadczenia o zdolności do pracy, skoro w dniu podjęcia pracy po urlopie dla poratowania zdrowia powód był niezdolny do pracy. Na marginesie należy jedynie zaznaczyć, że urlop dla poratowania zdrowia udzielany nauczycielom w trybie art. 73 KN nie zawsze musi wiązać się z niezdolnością do pracy. Celem jego udzielenia jest zastosowanie zalecanego leczenia, co nie jest tożsame z niezdolnością do pracy.

Sąd Rejonowy nie podzielił także zarzutu co do braku uzasadnienia oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy. Jak już wcześniej wskazano, art. 23 ust. 1 KN zawiera obligatoryjne przypadki rozwiązania stosunku pracy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie mianowania. Podanie przez stronę pozwaną art. 23 ust. 1 pkt 2 KN jednoznacznie wskazuje przyczynę rozwiązania stosunku pracy z powodem. Brak tu jest możliwości jakiejkolwiek innej interpretacji, niż ta wskazana w przepisie. Nałożenie na pracodawcę obowiązku wskazania w oświadczeniu o rozwiązaniu stosunku pracy przyczyny miało na celu możliwość kontroli przyczyn zwolnienia pracownika pod kątem ich zasadności, rzeczywistości i konkretności. Wskazanie przez stronę pozwaną przepisu, który nie pozostawia możliwości odmiennej interpretacji, wyczerpuje zdaniem Sądu, obowiązek wskazania przyczyny rozwiązania stosunku pracy.

Zdaniem Sądu Rejonowego, strona pozwana rozwiązując stosunek pracy z powodem nie dopuściła się także naruszenia art. 32 ustawy o związkach zawodowych. Art. 32 ust.1 tejże ustawy stanowi, że pracodawca bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej nie może wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku pracy z imiennie wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem lub z innym pracownikiem będącym członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnionym do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. Należy jednak zauważyć, że art. 23 KN dotyczy sytuacji obligatoryjnego rozwiązania stosunku pracy, a więc stanowisko związków zawodowych i tak nie ma wpływy na decyzję pracodawcy. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23.01.2004 r. (I PK 208/03, OSNP 2004/23/401) stwierdził, że zakaz rozwiązywanie stosunku pracy bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej nie dotyczy rozwiązania stosunku pracy z nauczycielem religii z powodu cofnięcia skierowania do nauczenia religii w szkole. Wprawdzie teza ta dotyczy odmiennego stanu faktycznego, lecz przyjęta tym zaprezentowany w tym orzeczeniu pogląd ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Orzeczenie dotyczy bowiem nauczyciela, z którym rozwiązano stosunek pracy w trybie art. 23 ust. 1 pkt 6 KN. W tym przypadku pracodawca także był zobligowany do rozwiązania stosunku pracy bez względu na ochronę związkową.

Nie sposób zgodzić się także z zarzutem pełnomocnika powoda co do naruszenia art. 41 kp. Na marginesie należy także zwrócić uwagę na niewłaściwą podstawę prawną dochodzonego roszczenia. Do rozwiązania stosunku pracy nie doszło w trybie art. 45 kp, zatem wadliwe jest powoływanie się jako podstawę żądania na art. 45 i 47 ¹kp. Właściwym wydaje się raczej art. 56 kp dotyczący odszkodowania w przypadku rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia. Powracając natomiast do zarzutu naruszenia przez stronę pozwaną art. 41 kp podnieść należy, że dotyczy on jedynie zakazu wypowiadania umów o pracę w okresie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy. W przedmiotowej sprawie do rozwiązania stosunku pracy nie doszło w drodze wypowiedzenia, tym samym strona pozwana nie mogła naruszyć art. 41 kp.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należało, że strona pozwana rozwiązując z powodem stosunek pracy w trybie art. 23 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela nie dopuściła się naruszenia prawa i tym samym powództwo należało oddalić.

Sąd Rejonowy zasądził od strony pozwanej na rzecz powodów kwoty po 60 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego na podstawie art. 98 kpc w zw. z § 11 pkt 1 ppkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu