Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 stycznia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonej H. K. od dnia 1 stycznia 2013r. dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie przepisu art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2009 roku nr 153, poz. 1227).

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS ubezpieczona została uznana za osobę zdolną do pracy zarobkowej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła ubezpieczona, która wniosła o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, iż aktualny stan jej zdrowia w tym dolegliwości natury neurologicznej nadal nie pozwalają jej na podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonej, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona H. K. ostatnio zatrudniona jako pomoc piekarza, będąca z zawodu elektromonterem do dnia 31 grudnia 2012r. uprawniona była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 23 listopada 2012r. ubezpieczona złożyła wniosek o dalsze prawo do świadczenia. Pozwany organ rentowy poddał ją badaniu przez lekarza orzecznika ZUS i komisję lekarską ZUS, którzy w wydanych orzeczeniach nie uznali ubezpieczonej za osobę niezdolną do wykonywania zatrudnienia.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania wydanych orzeczeń Sąd powołał biegłych z zakresu następujących specjalności: endokrynologa, psychiatry, psychologa, internisty, laryngologa.

Biegli w wydanej opinii w dniu 3 czerwca 2013 roku rozpoznali u ubezpieczonej następujące schorzenia:

- jatrogenne porażenie obu fałdów głosowych- powikłanie po operacji tarczycy w 2011r.,

- dyskopatię szyjną z przewlekłym zespołem bólowym szyjno- barkowym,

- zespół cieśni nadgarstka lewego w okresie początkowym,

- zaburzenia nastroju depresyjne,

- niedoczynność tarczycy po operacji tarczycy.

W ocenie biegłych, którzy powołali się na przeprowadzone badania i dokumentację leczenia ubezpieczonej, jej stan zdrowia aktualnie upośledza sprawność organizmu w stopniu powodującym nadal okresową, częściową niezdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji na okres dwóch lat do grudnia 2014r. Badana po operacji tarczycy w 2011r. powikłanej jatrogennym porażeniem obu fałdów głosowych jest zakwalifikowana do leczenia naprawczego z wyznaczonym terminem na dzień 17 grudnia 2013r., (co stanowi nową okoliczność w sprawie). Zgłasza nadal chrypkę i łatwe męczenie. Z badani krtani porażenia lewego fałdu głosowego z jego przyśrodkowym położeniem powodujące duszność wysiłkową.

W porównaniu z poprzednim badaniem biegli nie stwierdzili znaczącej poprawy w stanie zdrowia ubezpieczonej. Pozostałe schorzenia współistniejące wprawdzie upośledzają sprawność organizmu, ale nie w stopniu ograniczającym zdolność do pracy, można je leczyć w ramach krótkotrwałej niezdolności do pracy.

Wobec powyższego biegli nie podzielili orzeczenia wydanego przez komisję lekarską ZUS.

- dowód; opinia biegłych k. 15-16 akt sądowych

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, pozwany organ rentowy wniósł do niej zastrzeżenia, w których stwierdził, iż jatrogenne uszkodzenie fałdu głosowego lewego z chrypką i męczliwością głosu w wywiadzie nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy. Badana wykonywała pracę suwnicowe - zatem nie wymagającą wysiłku głosowego.

Wobec powyższego pozwany wniósł o wydanie w sprawie opinii uzupełniającej bądź oddalenie odwołania.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd uwzględnił wydaną opinie przez biegłych i uznał ją za wyczerpującą, poddającą wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonej w odniesieniu do jej możliwości zawodowych.

Opinia biegłych została szczegółowo uzasadniona, a ponadto wnioski w niej zawarte nie nasuwały wątpliwości, co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli są, bowiem doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonej. Opinię wydali po zapoznaniu się z wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczoną oraz po przeprowadzeniu stosowanego badania ubezpieczonej. Stanowisko swoje fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili, wobec czego nie zachodziła potrzeba prowadzenia dalszego postępowania dowodowego, w tym przeprowadzenia dowodu z kolejnej opinii biegłych.

W ocenie Sądu, wniesione przez pozwany organ rentowy zastrzeżenia nie podważają w sposób skuteczny wniosków płynących z opinii wydanej przez biegłych i stanowią jedynie polemikę z jej wnioskami. Pozwany organ rentowy nie wykazał, na czym polega poprawa w stanie zdrowia ubezpieczonej a jedynie sama odmienna od dokonanej przez biegłych lekarzy sądowych ocena aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonej nie może stanowić o uznaniu ubezpieczonej za osobę zdolną do wykonywania zatrudnienia zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji, nadto zastrzeżenia pozwanego organu rentowego zostały wniesione po terminie wyznaczonym przez Sąd.

Podkreślić należy, iż ubezpieczona otrzymała skierowanie na wykonanie zabiegu operacyjnego, co dodatkowo potwierdza zasadność wniosków płynących z opinii wydanej przez biegłych sądowych.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego w myśl art. 57 ust. 1 pkt.2 uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie między innymi pięć lat, jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Pięcioletni okres winien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy, do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej.(- art. 58 ust. 1 i 2 w/w ustawy)

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art.12 w/w ustawy). Oceniając stopień niezdolności do pracy należy, w myśl art. 13 wymienianej ustawy, uwzględnić stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Na podstawie przepisu art. 107 w/w ustawy: prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Dokonując analizy stanu zdrowia ubezpieczonej przez pryzmat wszystkich wymienionych wyżej przesłanek, Sąd doszedł do przekonania, że schorzenie powódki wskazane przez biegłych ogranicza możliwości zarobkowania w wykonywanym zawodzie. Jak z powyższego wynika powódka spełnia wszystkie przesłanki uzasadniające przyznanie jej prawa do renty wymienione w art. 57 ustawy z dnia17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.)

W tej sytuacji Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłych sądowych uznał, że odwołanie powódki zasługuje na uwzględnienie, i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję.

W pkt 2 wyroku Sąd zgodnie z przepisem art. 118 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Zdaniem Sądu, w okolicznościach przedmiotowej sprawy wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, bowiem dowody zaprezentowane w trakcie postępowania sądowego były tożsame z dowodami, którymi dysponował pozwany organ rentowy w trakcie prowadzonego postępowania orzeczniczego. Oznacza to, że przyczyną, dla której ubezpieczona uzyskała prawo do żądanego świadczenia dopiero w następstwie postępowania sądowego nie były dowody, do których organ rentowy nie mógłby się wcześniej ustosunkować a jedynie sama odmienna ocena stanu jej zdrowia dokonana przez biegłych sądowych, wobec czego wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności pozwanego organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

SSO Ewa Krakowska- Krawczak