Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący- Sędzia SO Małgorzata Brulińska

Sędziowie: Sędzia SO Patrycja Gruszczyńska-Michurska

Sędzia SR del. Piotr Zaguła (spr.)

Protokolant: Elżbieta Biała

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2016r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o. o. we W.

przeciwko (...) S.A. (...) w W.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu

z dnia 23 marca 2015r.

sygn. akt I C 1674/14

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej 300 zł kosztów postępowania apelacyjnego.

Sędzia SR del. Piotr Zaguła Sędzia SO Małgorzata Brulńska Sędzia SO Patrycja Gruszczyńska-Michurska

Sygn. akt II Ca 1162/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 marca 2015 roku zasądził na rzecz strony powodowej (...) Spółka z o.o. we W. od strony pozwanej (...) SA (...) w W. kwotę 1838,85 zł z ustawowymi odsetkami od 30 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty; dalej idące powództwo oddalił oraz zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 709 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Orzeczenie zapadło w oparciu o następujący stan faktyczny:

W dniu 20.02. w styczniu 2014 roku miała miejsce kolizja drogowa w wyniku, której uszkodzeniu uległ samochód marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) będący własnością U. G.. Sprawca kolizji ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej był w pozwanym towarzystwie.

W dniu 22 stycznia 2014 roku U. G. zgłosiła szkodę związaną z kolizją drogową stronie pozwanej oraz poinformowała o konieczności skorzystania z samochodu zastępczego. Samochód zastępczy był jej niezbędny albowiem samochodem, który został uszkodzony dojeżdżała do pracy, wykorzystała do robienia zakupów i wizyt u znajomych oraz rodziny. Był niezbędny do codziennego funkcjonowania. Uszkodzony samochód był jedynym samochodem poszkodowanej. Z tych powodów poszkodowana zawarła ze stroną powodową umowę najmu samochodu zastępczego marki F. (...), z którego korzystała w okresie od 22 stycznia 2014 r. do 3 lutego 2014 r., tj. przez okres 13 dni. Koszt najmu samochodu zastępczego wyniósł 1838,85 zł brutto (1495 zł netto). Koszt jednego dnia najmu samochodu zastępczego wynosił 115 zł netto.

W dniu 22 stycznia 2014 roku strona powodowa zawarła z U. G. umowę przeniesienia wierzytelności na mocy, której nabyła wszelkie wierzytelności, w tym należności uboczne, jakie przysługiwały poszkodowanej od (...) SA w związku ze szkodą 22 stycznia 2014 roku.

W dniu 26 marca 2014 roku strona powodowa wezwała (...) SA do zapłaty odszkodowania za najem przez U. G. samochodu zastępczego. Pozwane towarzystwo ubezpieczeniowe w ramach postępowania likwidacyjnego wypłaciło odszkodowanie z tytułu naprawy samochodu, natomiast odmówiło wypłaty odszkodowania w zakresie kosztów najmu samochodu zastępczego.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał żądanie strony powodowej za uzasadnione w przeważającej części. Sąd Rejonowy podniósł, że w sytuacji, gdy podstawą żądania strony powodowej zwrotu kosztów za wynajem auta zastępczego jest wystawiona w dniu 11 lutego 2014 roku faktura VAT na kwotę 1838 zł 85 gr brutto za okres najmu obejmując 13 dni ciężar dowodu, że w wskazany okres najmu auta zastępczego (lub w ogóle najem jako taki) był nieuzasadniony przechodzi na stronę pozwaną. Strona powodowa przedkładając bowiem wskazaną fakturę wykazała, że poszkodowana poniosła koszty najmu samochodu zastępczego w wysokości wskazanej w fakturze. Podważanie wiarygodności tego dokumentu należało zatem do strony pozwanej, która zdaniem Sądu

Rejonowego, obowiązkowi temu nie sprostała. Sąd Rejonowy uznał, że do dnia wypłaty poszkodowanej odszkodowania w postaci kosztów naprawy pojazdu nie w dniu 31 stycznia 2014 roku nie miała ona zatem środków finansowych ani na naprawę samochodu ani na nabycie nowego pojazdu. W za normalne następstwo zniszczenia pojazdu należy uznać konieczność czasowego wynajęcia pojazdu zastępczego w okresie kiedy szkoda nie zostało jeszcze naprawiona. Sąd Rejonowy podniósł że korzystanie z samochodu obecnych realiach jest standardem sygnalizacyjne i konieczność korzystania samochodu zastępczego w wypadku uszkodzenia swojego samochodu nie musi podlegać ani szczególne uzasadnienie a nie wykazywaniu ze strony poszkodowanego. W sprawie niniejszej warto więc pod uwagę iż poszkodowana korzystała z samochodu zastępczego jedynie do momentu wypłaty odszkodowania przedłużonego do końca weekendu. Sąd Rejonowy uznał także z niniejszej sprawie poszkodowanej nie można postawić skutecznie zarzutu wynajęcia samochodu zastępczego bezpodstawnie jedynie w celu zawyżenia szkody, ani wynajmowanego przez okres dłuższy niż było to konieczne albowiem nie przekroczyła ona czasu w którym biorąc pod uwagę termin wypłaty odszkodowania przez pozwaną środków finansowych z naprawą samochodu na ogół on rzeczywiście tego dokonać.

Od powyższego wyroku apelację wywiodła strona pozwana, w której zaskarżyła wyrok w części, tj. w zakresie punktu I i III zarzucając mu:

Obrazą przepisów prawa materialnego to jest art. 361 k.c. poprzez błędną jego wykładnię interpretacje i przyjęcie, że powód wykazał zasadność i wysokość dochodzonego roszczenia z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Strona pozwana wniosła zatem o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości lub, obciążanie powoda kosztami postępowania sądowego za obie instancje w tym kosztami zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelacje u stronach powodowa wniosła o oddalenie apelacji w całości i zasądzenia pozwanego na rzecz powodów kosztów zastępstwa procesowego przed sądem drugiej instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd Rejonowy przeprowadził prawidłowo postępowanie dowodowe. Trafnie zakwalifikował roszczenie powoda, a następnie prawidłowo rozpoznał sprawę.

Trafnie podniósł Sąd Rejonowy, że granice odpowiedzialności odszkodowawczej wyznacza przepis art. 361 § 1 i 2 k.c. Zgodnie z literalną treścią art. 361 §1 k.c, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda. Przepis ten reguluje związek przyczynowy jako przesłankę odpowiedzialności cywilnej za szkodę. Stosownie do treści art. 361 §2 k.c, co do zasady naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przepis ten jednoznacznie przesądza o tym, że przy ustalaniu wysokości odszkodowania powinna obowiązywać zasada pełnej kompensacji wyrządzonej szkody. Obowiązująca w polskim prawie cywilnym zasada pełnej kompensacji szkody przemawia za przyjęciem stanowiska o zasadności zwrotu przez ubezpieczyciela wydatków potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2004r., IV CK 672/03, LEX nr 146324). Powszechnie przyjmuje się także, że ubezpieczyciel zobowiązany z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej powinien – w granicach swojej

odpowiedzialności - zrekompensować poszkodowanemu celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki, jakie poniósł on w związku z wystąpieniem szkody.

Odszkodowanie za uszkodzenia pojazdu związane z kolizją wypłacono poszkodowanej dnia 31 stycznia 2014 r. Kolizja, w której uszkodzeniu uległ samochód U. G. miała miejsce 22 stycznia 2014 r., co oznacza, że od tego dnia nie mogła ona korzystać ze swego samochodu. Do dnia wypłaty odszkodowania nie dysponowała także środkami finansowymi na naprawę samochodu ani na kupno nowego. Strona powodowa przed Sądem I instancji przedstawiła dowody na poparcie twierdzeń, co do potrzeby i okresu korzystania z samochodu zastępczego, tj. umowę najmu pojazdu zastępczego, oświadczenie poszkodowanej oraz fakturę VAT. Tym samym od dnia zdarzenia powstała uzasadniona potrzeba wynajęcia samochodu zastępczego. Sąd Rejonowy trafnie argumentował, że poszkodowana nie musiała wykazywać zasadności najmu w sposób szczególny. Może to zrobić w jakikolwiek sposób inny, byle wiarygodny. Strona pozwana w odpowiedzi na apelację stanowisko to potwierdziła, ale jednocześnie zarzuciła, że okoliczności tej powód nie wykazał żadnym dowodem. Z takim stanowiskiem strony pozwanej w żadnym razie zgodzić się nie można albowiem strona powodowa w tym zakresie dowody przedstawiła, o czym wyżej rozważano. Skoro strona pozwana kwestionuje dowody przedłożone przez stronę powodową winna zatem, zgodnie z regułą dowodową, przedłożyć dowody w tym zakresie. Strona pozwana takowych jednak nie przedstawiła.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy uznał, że wbrew zarzutom skarżącej Sąd I instancji wszechstronnie zgromadził materiał dowodowy, ocenił go zgodnie z regułami prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.

Z tych względów na podstawie art. 385 kpc apelacja podlegała oddaleniu. O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o art. 98 kpc.