Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17.12.2015r

Sąd Rejonowy w Zakopanem Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Janusz Kukla

Protokolant sek. sąd. G. P.

przy udziale Prokuratora Elżbiety Jankowskiej

po rozpoznaniu dnia 17.12.2015r sprawy

W. B.

urodz. (...) w Z.

s. F. i K. z d. G.

oskarżonego o to , że:

w dniu 25 sierpnia 2015 roku w B., rejonu (...), prowadził w ruchu lądowym, po drodze publicznej samochód osobowy marki F. (...) nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,28mg/l.; 0,26mg/l ; 0,24mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu,

to jest o przestępstwo z art. 178a§1kk

I. uznaje oskarżonego W. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu wyżej czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a§1kk i za to na mocy art. 178a§1kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na mocy art. 69§1 i 2kk i art. 70§1kk wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby;

III. na mocy art. 72§2kk orzeka od oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 100 (sto) złotych;

IV. na mocy art. 42§2kk orzeka oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat, przy zobowiązaniu oskarżonego do zwrotu dokumentu prawa jazdy do właściwego miejscowo Starostwa Powiatowego;

V. na mocy art. 43a§2kk orzeka oskarżonemu środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych ;

VI. na podstawie art. 627kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 150 (stu pięćdziesięciu) złotych, w tym kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych opłaty sądowej.

Sygn. akt II K 555/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 17 grudnia 2015 roku

W. B. oskarżony został o to, że w dniu 25 sierpnia 2015 roku w B., prowadził w ruchu lądowym, po drodze publicznej samochód osobowy marki F. (...) nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,28mg/l; 0,26mg/l; 0,24mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, to jest o przestępstwo z art. 178a§1kk.

Mając na uwadze całokształt materiału dowodowego, ze szczególnym wskazaniem na wyjaśnienia oskarżonego oraz protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, Sąd uznał, że oskarżony W. B. swoim zachowaniem w pełni wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 178 a § 1 kk, a jego wina nie budzi wątpliwości.

Co do wymiaru kary:

Sąd uznał oskarżonego W. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 178 a § 1 i za to, na mocy tego przepisu wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Za okoliczności obciążające Sąd uznał fakt, że tego typu przestępstwa mają nagminny charakter i osoby kierujące pojazdami mechanicznymi w stanie nietrzeźwości stanowią poważne zagrożenie dla innych uczestników ruchu drogowego, a również dla swojego bezpieczeństwa.

Sąd uznał za okoliczność łagodzącą fakt niekaralności oskarżonego. Za okoliczność łagodzącą uznano także przyznanie się do winy przez oskarżonego, okazanie skruchy i przyrzeczenie poprawy. Oczywistym jednak jest, że samego faktu przyznania się do winy przez oskarżonego nie należy przeceniać, bo charakter okoliczności jednoznacznie wskazywał na oskarżonego jako na sprawcę występku, którego funkcjonariusze policji bezzwłocznie po zatrzymaniu zidentyfikowali, stwierdzając stan jego nietrzeźwości.

Oceniając stopień winy oskarżonego należy zauważyć, że jest on osobą dorosłą, od której można oczekiwać odpowiedniego poziomu rozwoju intelektualnego i która winna zdawać sobie sprawę z tego, że kierowanie pojazdami w stanie nietrzeźwości, stanowi przestępstwo i nie może zasługiwać na pobłażliwość, zwłaszcza ze strony Sądu. Nie można nie zauważyć, że oskarżony dobrowolnie wsiadł do pojazdu w stanie nietrzeźwości i tym pojazdem kierował. Znamienne jest też to, że oskarżony, w żaden sposób nie był zmuszony do kierowania pojazdem w chwili zdarzenia. Niewątpliwie okoliczności te świadczą o tym, iż oskarżony ma relatywnie negatywny stosunek do obowiązujących norm prawnych w tym zakresie.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego trzeba podnieść, jak to już zostało wyżej wskazane, że tego typu przestępstwa mają nagminny charakter, nietrzeźwi kierowcy stanowią znaczne zagrożenie bezpieczeństwa przede wszystkim dla innych uczestników ruchu drogowego i są przyczyną szeregu wypadków drogowych. Te z kolei prowadza nieraz do tragicznych następstw. Co więcej oskarżony kierował pojazdem w stanie nietrzeźwym w godzinach nocnych, które wymagają większej koncentracji i uwagi.

Zatem, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, mając na uwadze podniesione powyżej okoliczności obciążające i łagodzące, zwłaszcza w postaci wysokiego stopnia winy oraz społecznej szkodliwości czynu, ale także przyrzeczenia poprawy przez oskarżonego. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu, a także odpowiada dyrektywom z art. 53 kk. Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara zapobiegnie jego powrotowi do ponownej kolizji z normami prawa oraz spełni potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uświadomi konieczność przestrzegania norm prawnych i nieopłacalność ich naruszania.

Na mocy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 2 lat próby. Oczywistym jest, że nie było potrzeby wymierzania oskarżonemu kary pozbawienia wolności w tzw. wymiarze bezwzględnym. Zasadnym było warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności na okres 2 lat próby, co pełnić będzie funkcje swoistego gwaranta, że oskarżony nie dopuści się popełnienia ponownego przestępstwa. Zdaniem Sądu w pełni uzasadnionym było danie oskarżonemu szansy w postaci zastosowania wobec niego tego dobrodziejstwa.

Na mocy art. 42 § 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego W. B. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat, przy zobowiązaniu oskarżonego do zwrotu dokumentu prawa jazdy, którego nie posiadał przy sobie w chwili zdarzenia, do właściwego miejscowo Starostwa Powiatowego. Orzekając oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, zgodnie z treścią art. 56 kk, Sąd uwzględnił omówione powyżej okoliczności dotyczące stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu. Należy podkreślić, że oskarżony naruszył swoim zachowaniem reguły użytkowania dróg publicznych, a tym samym naraził innych użytkowników tych dróg i samego siebie, na znaczne niebezpieczeństwo. Z tego powodu stopień naruszenia przez oskarżonego reguł ostrożności w ruchu drogowym jest relatywnie znaczny. Czasowe wykluczenie oskarżonego z udziału w ruchu drogowym jest, zdaniem Sądu, koniecznością z uwagi na dobro osób trzecich, a przy tym obligatoryjne. Ponadto należy wziąć pod uwagę fakt, że orzeczony środek karny stanowi konsekwencję negatywnego zachowania oskarżonego, którego to zachowania oskarżony dopuścił się w sposób świadomy i dobrowolny. Popełniając umyślnie czyn zabroniony powinien liczyć się z koniecznością poniesienia konsekwencji swojego zachowania. Zachowując się w ten sposób postąpił w sposób nieodpowiedzialny, równocześnie wykazując lekceważący stosunek do obowiązujących norm prawnych. Sąd orzekł zatem oskarżonemu środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat, ponieważ z zachowania sprawcy, jakie zaprezentował w chwili zdarzenia wynika, że zlekceważył on zasady ostrożności i bezpieczeństwa w ruchu lądowym, przez co stworzył zagrożenie dla siebie i innych uczestników ruchu w komunikacji.

Na mocy art. 43a § 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego W. B. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 złotych. W aktualnym stanie prawnym postąpienie w postaci orzeczenia świadczenia pieniężnego na wskazany cel społeczny było obligatoryjne. Wskazać należy, że orzeczono od oskarżonego świadczenie w najniższej wymaganej przepisami prawa kwocie bo w wysokości 5.000 złotych.

Ponadto na mocy art. 72§2 kk Sąd orzekł od oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w dodatkowej kwocie 100 złotych. Postąpienie takie nie było już obligatoryjne, niemniej uznano je za potrzebne i uzasadnione. Do obowiązków statutowych wymienionego Funduszu należy niesienie pomocy pokrzywdzonym oraz świadczenie pomocy postpenitencjarnej. Z tego powodu podjęto decyzję o dodatkowym zasileniu pieniężnym tego podmiotu, poprzez orzeczenie od oskarżonego świadczenia pieniężnego w stosownej, niewysokiej kwocie, bo 100 złotych. Niewykonanie nałożonego na oskarżonego obowiązku będzie stanowić podstawę do fakultatywnego zarządzenia wykonania kary. Stąd też zdaniem Sądu orzeczenie świadczenia na podstawie art. 72§2 kk stanowi dodatkową dolegliwość dla oskarżonego w związku z popełnieniem przestępstwa, a także będzie pełnić wobec niego dodatkową dyscyplinującą funkcję. Co więcej orzeczenie świadczenia zgodne było z propozycją oskarżonego, zaakceptowaną przez Prokuratora w toku posiedzenia w przedmiocie wniosku.

Na mocy art. 627 kpk sąd zasądził od oskarżonego W. B. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 150 złotych, w tym kwotę 60 złotych tytułem opłaty sądowej. Oskarżony jest kawalerem, dzieci nie ma, nikogo nie utrzymuje. Posiada wyuczony zawód technika informatyka. Oskarżony pracuje na stanowisku kasjer/sprzedawca w Delikatesach Centrum w B., gdzie uzyskuje dochód w wysokości 1200 złotych miesięcznie. Ponadto jest człowiekiem młodym, zdrowym fizycznie i psychicznie. Posiada on samochód osobowy marki F. (...) rok prod. 1995. W ocenie Sądu zasadnym jest, aby poniósł on koszty sądowe we własnej sprawie, uznano bowiem, że przesłanki mogące skutkować zwolnieniem oskarżonego od ich ponoszenia, a o jakich stanowi art. 624 § 1 kpk, nie zachodzą.

Przewodniczący