Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 26 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy
w następującym składzie :

Przewodniczący – Sędzia SO Krystyna Wiśniewska - Drobny

Sędziowie SO Andrzej Dyrda (spr.)

SR (del.) Joanna Łukasińska - Kanty

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 stycznia 2016 roku

sprawy z powództwa Gminy G.

przeciwko M. M. (1) i M. M. (2)

o eksmisję

na skutek zażalenia pozwanych

na postanowienie Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 22 maja 2015 r., sygn. akt I C 440/09

postanawia :

oddalić zażalenie.

SSR (del.) Joanna Łukasińska-Kanty SSO Krystyna Wiśniewska-Drobny SSO Andrzej Dyrda

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Gliwicach postanowieniem z dnia 22 maja 2015r. oddalił wniosek pozwanych M. M. (1) i M. M. (2) o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności nadanego wyrokowi zaocznemu z dnia 25 sierpnia 2009r.

Uzasadniając orzeczenie, Sąd Rejonowy przytoczył treść art. 346 k.p.c., a dokonując analizy tego przepisu, stwierdził, że ustawodawca wskazał dwie przesłanki umożliwiające zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności nadanego wyrokowi zaocznemu. Sąd wskazał, że pierwszą z nich, jest wydanie wyroku przez Sąd z naruszeniem przepisów prawa, co w rozpoznawanej sprawie nie wystąpiło, albowiem pozwani nie stawili się na rozprawie, pomimo prawidłowego doręczenia wezwania na rozprawę, jak również nie złożyli odpowiedzi na pozew, ani w żaden inny sposób nie ustosunkowali się do żądania pozwu przed wydaniem wyroku zaocznego. Sąd Rejonowy uznał, że zachodziły wskazane w art. 339 § 1 k.p.c. pozytywne przesłanki wydania wyroku zaocznego, przy jednoczesnym braku przesłanek negatywnych z art. 340 k.p.c.

Sąd Rejonowy nadto wskazał, że dla uwzględnienia wniosku o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności wyroku zaocznego koniecznym jest łączne wystąpienie przesłanki nieusprawiedliwionego niestawiennictwa, jak i istnienia wątpliwości co do trafności wyroku. W ocenie Sądu pozwani nie podali żadnych okoliczności przemawiających za zastosowaniem wskazanego wyżej przepisu, traktując wniosek o zawieszenie rygoru natychmiastowej wykonalności na równi z wnioskiem o zabezpieczenie powództwa poprzez zawieszenie egzekucji i nie odnieśli się szczegółowo do żadnej z przesłanek określonych w art. 346 k.p.c.

Zażalenie na to postanowienie wnieśli pozwani.

Zarzucili naruszenie przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na treść orzeczenia, a to art. 346 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, iż zachodzi przesłanka do wydania w niniejszej sprawie wyroku zaocznego mimo, iż z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że pozew nie został skutecznie doręczony, a także art. 233 § 1 k.p.c. w drodze przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów poprzez uznanie, iż wydanie wyroku zaocznego z dnia 25 sierpnia 2009r. było dopuszczalne w niniejszej sprawie, mimo iż doszło do naruszenia przepisów postępowania.

Nadto zarzucili błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia polegający na uznaniu, iż pozwanym został skutecznie doręczony pozew w niniejszej sprawie.

Na tych podstawach wnieśli o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez wstrzymanie wykonania wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 25 sierpnia 2009r. (sygn. Akt I C 440/09) zawieszenie postępowania egzekucyjnego zmierzającego do wykonania wyroku zaocznego, wstrzymanie eksmisji powodów z przedmiotowego lokalu do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie mogło odnieść skutku.

Z akt sprawy jednoznacznie wynika, że powód w pozwie o eksmisję zarejestrowanym pod sygn. akt I C 440/09 wskazał adres zamieszkania pozwanych na ul. (...) w G.. Na ten adres dokonano doręczenia (k. 38 -39) wezwania na rozprawę na której wydano wyrok zaoczny z dnia 25 sierpnia 2009r. Wezwanie nie zostało osobiście odebrane przez pozwanych. Skuteczność doręczenia stwierdzono po myśli art. 139 k.p.c.

Stosownie do art. 139 § 1 k.p.c., jeżeli niemożliwe jest doręczenie pisma adresatowi osobiście, albo dorosłemu domownikowi, administracji domu, dozorcy domu lub sołtysowi, należy pozostawić zawiadomienie o możliwości jego odbioru we właściwej pocztowej placówce oddawczej w terminie siedmiu kolejnych dni, licząc od dnia następnego po dniu pozostawienia zawiadomienia u adresata stosownie do § 9 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie szczegółowego trybu doręczania pism sądowych przez pocztę w postępowaniu cywilnym (Dz.U. z 1999r. Nr 62, poz. 697), które w chwili doręczenia pozwanym zawiadomienia o terminie rozprawy uszczegółowiało reguły . Na przesyłce listonosz dokonuje adnotacji „awizowano dnia” i podpisuje.

Jeżeli adresat przesyłki nie zgłosi się w terminie 7 kolejnych dni od końca dnia następnego po dniu pozostawieniu zawiadomienia u adresata, to zgodnie z § 9 ust. 3 tego rozporządzenia pocztowa placówka oddawcza obowiązana jest powtórnie zawiadomić adresata o możliwości odbioru pisma, w terminie kolejnych 7 dni, licząc od końca dnia następnego po dniu sporządzenia zawiadomienia. Również w tym przypadku, listonosz jest zobowiązany do zamieszczenia na przesyłce adnotacji "awizowano powtórnie dnia" i podpisania.

Przesyłkę niepojętą placówka pocztowa, stosownie do § 9 ust. 8 rozporządzenia, opatruje na stronie adresowej adnotacją "nie podjęto w terminie" oraz odciskiem datownika i odsyła niezwłocznie do Sądu.

Na podstawie przywołanych regulacji prawnej, dokonywane jest tzw. doręczenie zastępcze ( per aviso), tworzące prawną fikcję skutecznego doręczenia pisma procesowego. Biorąc jednak pod uwagę negatywne skutki prawne, jego skuteczność jest uzależniona od rygorystycznego dochowania wszystkich wymagań dla tego sposobu doręczenia. (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 lutego 2004r., III CK 226/02, LEX nr 163995).

W niniejszym postępowaniu powyższe rygory zostały dochowane. Przesyłki były podwójnie awizowana, w odstępie kolejnych 7 dni tj.: 12 czerwca 2009r. i 22 czerwca 2009r. Wobec nieodebrania przesyłki, pomimo powtórnego awizo, należało zastosować fikcję prawną doręczenia i uznać, że przesyłki zostały doręczone w dniu 29 czerwca 2009r.

Zwrócić nadto należy uwagę, że wskazany w pozwie adres pozwanych został przez pozwanych wskazany w sprzeciwie od wyroku zaocznego (k. 55), co czyni zasadnym stwierdzenie, że ich wezwanie na rozprawę z dnia 25 sierpnia 2009r. nie mogło zostać uznane za nieprawidłowe, podając jednocześnie inny adres do doręczeń. Nie można również pominąć, że w pozwie datowanym na 21 sierpnia 2014r., pozwani wskazując adres swego zamieszkania na ul. (...) w G., powołali dowód ze świadków, na okoliczność nieprzerwanego zamieszkania w tym lokalu (k. 162).

Przedstawione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, ze pozwani zostali skutecznie zawiadomieni na termin rozprawy wyznaczony na dzień 25 sierpnia 2009r., a zatem zachodziły przesłanki z art. 339 k.p.c. w związku z art. 340 k.p.c. do wydania wyroku zaocznego.

Stosownie do art. 346 § 1 k.p.c., Sąd na wniosek pozwanego zawiesi rygor natychmiastowej wykonalności nadany wyrokowi zaocznemu, jeżeli wyrok ten został wydany z naruszeniem przepisów o dopuszczalności jego wydania albo jeżeli pozwany uprawdopodobni, że jego niestawiennictwo było nie zawinione, a przedstawione w sprzeciwie okoliczności wywołują wątpliwości co do zasadności wyroku zaocznego.

Naruszenie przepisów o dopuszczalności wydania wyroku zaocznego polega na wadliwym zastosowaniu art. 339 - 341 k.p.c. Okoliczności tych w niniejszej sprawie nie stwierdzono, co prowadzi do wniosku, że przesłanka z art. 346 k.p.c. nie została dopełniona.

Zatem z uwagi na niezaistnienie przesłanek określonych w art. 346 § 1 k.p.c. brak było podstaw do zawieszenia rygoru natychmiastowej wykonalności nadanego wyrokowi zaocznemu wydanemu przez Sąd Rejonowy w Gliwicach w dniu 25 sierpnia 2009r. w sprawie I C 440/09.

Mając na uwadze powyższe argumenty, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c., uznając zażalenie skarżącego za bezzasadne, orzekł jak w sentencji postanowienia.

SSR (del.) Joanna Łukasińska – Kanty SSO Krystyna Wiśniewska – Drobny SSO Andrzej Dyrda