Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartek Męcina

Protokolant: sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2016 roku w Łodzi

na rozprawie

z powództwa (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Ł.

przeciwko B. T.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego B. T. na rzecz powoda (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Ł. kwotę 7.775,30 zł. (siedem tysięcy siedemset siedemdziesiąt pięć złotych trzydzieści groszy) z ustawowymi odsetkami, przy czym od dnia 1 stycznia 2016 r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, od dnia 27 października 2014 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 2.717 zł. (dwa tysiące siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

2.  umarza postępowanie w pozostałej części.

Sygn. akt VIII C 3917/14

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2014 roku powód (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w Ł., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanemu B. T. powództwo o zapłatę kwoty 10.075,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podniósł, iż pozwany będąc członkiem powodowej spółdzielni uzyskał spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ł. przy ul. (...). Z tego tytułu pozwany obowiązany jest ponosić co miesiąc opłaty za używanie lokalu mieszkalnego, któremu to obowiązkowi jednak uchybił. Za okres od dnia 1 czerwca 2013 roku do dnia 30 września 2014 roku zadłużenie pozwanego z tytułu opłat za używanie lokalu wynosi 8.271,16 zł., z tytułu odsetek ustawowych 759,98 zł. oraz z tytułu opłat na fundusz remontowy 1.044,16 zł.

( pozew k. 2- 5)

W dniu 4 listopada 2014 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi wydał przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (VIII Nc 7887/14), którym zasądził dochodzoną pozwem kwotę wraz z kosztami procesu.

(nakaz zapłaty k. 27)

Nakaz ten zaskarżył sprzeciwem B. T. w całości, wnosząc o oddalenie powództwa. Pozwany podniósł, że wniesienie pozwu jest przedwczesne, gdyż cały czas prowadzi rozmowy z powodową spółdzielnią na temat spłaty zadłużenia. Pozwany poinformował, że jego sytuacja finansowa wynika z tego, że padł ofiarą oszustwa.

(sprzeciw k. 29- 32)

W odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik powoda podtrzymał żądanie pozwu wskazując, że pozwany nie zakwestionował roszczenia powoda zarówno co do zasady, jak i wysokości. Powodowa spółdzielnia wielokrotnie wzywała pozwanego do zapłaty, jednak B. T. nie zadeklarował spłaty w ratach, nie wskazał terminu zapłaty zadłużenia, jak również nie uiszcza bieżących opłat.

(pismo procesowe powoda k. 37)

Pismem z dnia 15 kwietnia 2015 r. pełnomocnik powoda cofnął powództwo w zakresie kwoty 1.800 zł. ze zrzeczeniem się roszczenia, z uwagi na dokonanie w dniach 16, 18 i 25 marca 2015 r. wpłat w powyższej wysokości. W pozostałej części pełnomocnik powoda podtrzymał powództwo, wnosząc o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 8.275,30 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 27 października 2014 r. do dnia zapłaty.

(pismo procesowe powoda k. 31)

Pismem z dnia 29 kwietnia 2015 r. pełnomocnik powoda podtrzymał powództwo w zakresie kwoty 7.775,30 zł. z ustawowymi odsetkami, a w pozostałej części cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia w związku z dokonaniem przez pozwanego w dniu 27 kwietnia 2015 r. wpłaty w wysokości 500 zł.

(pismo procesowe powoda k. 44)

Na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2015 r., 15 czerwca 2015 r. i 11 kwietnia 2016 roku pełnomocnik powoda oraz pozwany podtrzymali dotychczasowe stanowisko w sprawie. B. T. nie kwestionował wysokości swojego zadłużenia. Ponadto pozwany wniósł o nieobciążanie go kosztami procesu.

(protokół rozprawy k. 42, k. 49, k. 64)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. T. jest właścicielem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ł. przy ul. (...).

(bezsporne)

Pismem z dnia 31 lipca 2014 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty zaległości czynszowych w kwocie 8.542,16 zł.

(pismo powoda k. 17, dowód nadania k. 18)

Zaległość pozwanego z tytułu przedmiotowego lokalu mieszkalnego na dzień wniesienia pozwu, za okres od 1 czerwca 2013 r. do 30 września 2014 r. wyniosła 8.271,16 zł. z tytułu należności głównej, 759,98 zł. z tytułu odsetek oraz 1.044,16 zł. z tytułu opłat na fundusz remontowy.

(kartoteka konta k. 19- 20, bezsporne)

W dniu 13 marca 2015 r. B. T. zapłacił na rzecz powodowej spółdzielni kwotę 500 zł., w dniu 18 marca 2015 r. kwotę 800 zł., a w dniu 24 marca 2015 r. kwotę 500 zł. Ponadto w dniu 17 kwietnia 2015 r. pozwany uiścił kolejną kwotę 500 zł.

(potwierdzenie wykonania przelewu k. 36, k. 37, k. 38 i k. 39)

Do dnia wyrokowania pozwany nie spłacił zadłużenia dochodzonego przedmiotowym powództwem po jego modyfikacji.

( okoliczność bezsporna )

Opisany stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie znajdujących się w sprawie dokumentów, które nie budziły wątpliwości co do prawidłowości i rzetelności sporządzenia, nie były także kwestionowane przez żadną ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne w całości.

W przedmiotowej sprawie (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w Ł. wniosła o zasądzenie od B. T. początkowo kwoty 10.075,30 zł., a po modyfikacji powództwa ostatecznie kwoty 7.775,30 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem opłat związanych ze spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego nr (...) położonym w Ł. przy ul. (...) za okres od 1 czerwca 2013 r. do 30 września 2014 r.

Zgodnie z przepisem art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. 2013, poz. 1222), zwanej dalej ustawą, członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Bezspornym jest w przedmiotowej sprawie, że pozwanemu przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ł. przy ul. (...), który to lokal znajduje się w zasobach powodowej spółdzielni. Pozwany, jako osoba, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, obowiązany był do pokrywania kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem jego lokalu, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, jak również eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie powodowej spółdzielni zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy.

Pozwany nie kwestionował okoliczności, iż opłaty za mieszkanie nie były regularnie ponoszone, nie podważał ponadto kwoty zadłużenia z tego tytułu, w tym kwoty wskazanej w zestawieniu zaległości. W konsekwencji kwotę tą Sąd uznał za bezsporną i przyznaną przez pozwanego (art. 230 k.p.c.).

Na uwzględnienie zasługuje także żądanie zasądzenia kwoty tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych od niezapłaconych w terminie opłat. Żądanie to znajduje uzasadnienie w treści przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Dalsze odsetki ustawowe zostały zasądzone od dnia wytoczenia powództwa, to jest od dnia 27 października 2014 roku do dnia zapłaty, stosownie do treści przepisu art. 482 § 1 k.c.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od B. T. na rzecz powoda (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Ł. kwotę 7.775,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 27 października 2014 roku do dnia zapłaty, co też było zgodne z żądaniem pozwu.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. regulującego zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Strona powodowa wygrała proces w całości, a zatem należy się jej od pozwanego zwrot kosztów procesu w łącznej wysokości 2.717 zł, na którą złożyły się: opłata od pozwu – 300 zł, opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa – 17 zł. oraz koszty zastępstwa radcy prawnego w kwocie 2.400 zł – § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013, poz. 490 j.t.).

Natomiast Sąd nie znalazł podstaw do odstępstwa od podstawowych zasad decydujących o rozstrzygnięciu w przedmiocie kosztów procesu, poprzez zastosowanie art. 102 k.p.c., Zgodnie z treścią przepisu art. 102 k.p.c., w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. W ocenie Sądu taki właśnie szczególny wypadek nie zachodzi w stosunku do pozwanego. Wskazany przepis pozostawia sądowi orzekającemu swobodę oceny, czy fakty związane z przebiegiem procesu, jak i dotyczące sytuacji życiowej strony, stanowią podstawę do nieobciążania jej kosztami procesu. Do kręgu wypadków szczególnie uzasadnionych należą zarówno okoliczności związane z samym przebiegiem procesu, jak i leżące na zewnątrz. Do pierwszych zaliczane są między innymi sytuacje wynikające z charakteru żądania poddanego rozstrzygnięciu, jego znaczenia dla strony, subiektywne przekonanie strony o zasadności roszczeń. Drugie natomiast wyznacza sytuacja majątkowa i życiowa strony. Wskazać przy tym należy, że całokształt okoliczności, które mogłyby uzasadniać zastosowanie tego wyjątku, powinien być oceniony z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego (por. wyrok SA w Łodzi z dnia 2013-11-27, sygn. akt I ACa 725/13; postanowienie SN z dnia 2013-10-24, sygn. akt IV CZ 61/13).

W ocenie Sądu brak jest podstaw do zastosowania dobrodziejstwa przepisu art. 102 kpc wobec B. T.. Pozwany niewątpliwie dał powód do wytoczenia przeciwko niemu powództwa, a pomimo długiego trwania postępowania sądowego nie przedstawił żadnego dowodu na osiągnięcie porozumienia ze stroną powodową, czy też prowadzenia rozmów ugodowych w ogóle. Takim dowodem z pewnością nie może być przedstawiony przez pozwanego wniosek o rozłożenie zaległości na 10 rat. Poza tym B. T. nie udowodnił w żaden sposób, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, a z oświadczenia złożonego na rozprawie wynika, że pozwany prowadzi działalność gospodarczą, z której osiąga miesięczny dochód w kwocie ok. 4000 zł.

Powód cofnął żądanie pozwu w zakresie kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy pierwotnym żądaniem pozwu- 10.075,30 zł., a zmodyfikowaną treścią powództwa- 7.775,30 zł. Uznając, że częściowe cofnięcie powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia przez powoda nie jest sprzeczne z prawem ani zasadami współżycia społecznego, nie zmierza również do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.), na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. i art. 203 § 1 k.p.c., Sąd umorzył postępowanie w sprawie w części, w której nastąpiło cofnięcie, orzekając jak w punkcie 2 sentencji wyroku.