Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2016 roku w Bielsku Podlaskim

na rozprawie

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) SA z siedzibą w W.

przeciwko J. C.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego J. C. na rzecz powoda Towarzystwa (...) SA z siedzibą w W. kwotę 6000 zł (sześć tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami w wysokości 8% w stosunku rocznym liczonymi od dnia 22 grudnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1517 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 119/16

UZASADNIENIE

Powód Towarzystwo (...) SA w W. wniosło pozew domagając się zasądzenia od pozwanego J. C. kwoty 6000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu wskazał, że pozwany był sprawcą zdarzenia drogowego z dnia 15.08.2001 roku w którym zginęła H. G., przy czym znajdował się on wówczas w stanie nietrzeźwości. Poszkodowanemu B. G. powód wypłacił kwotę 6000 zł tytułem zadośćuczynienia i tej kwoty domaga się od sprawcy szkody.

Nakazem zapłaty z dnia 30.12.2015 roku Sąd Rejonowy w B. P. uwzględnił żądanie powoda w całości.

Pozwany J. C. złożył sprzeciw od nakazu zapłaty w którym wnosił o oddalenie lub odrzucenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu podniósł zarzut przedawnienia roszczenia. Na rozprawie w dniu 09.03.2016 roku wskazał nadto, że roszczenie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył co następuje:

J. C. w dniu 15.08.2001 roku na trasie S.-R. prowadził samochód osobowy marki T., nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości (1,75 mg/l) i doprowadził do zderzenia z rowerzystką H. G., która w wyniku zdarzenia poniosła śmierć. Za to przestępstwo J. C. został prawomocnie skazany na karę bezwzględnego pozbawienia wolności (II K (...) SR w B. P.). W dacie zdarzenia był ubezpieczony w Towarzystwie (...) w (...) S.A. Oddział Terenowy w B.. Podmiot ten został przejęty przez Towarzystwo (...) SA w W. (k. 46-52). W dniu 17.08.2015 roku Towarzystwo (...) SA w W. wypłaciło B. G., synowi H. G. zadośćuczynienie za śmierć matki w kwocie 6000 zł (k. 11, 14-15, akta szkody). Pozwany wezwany do zapłaty tej kwoty na rzecz towarzystwa nie uczynił tego (k. 12-13).

Zgodnie z art. 828§1 kc jeżeli nie umówiono się inaczej, z dniem zapłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela roszczenie ubezpieczającego przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę przechodzi z mocy prawa na ubezpieczyciela do wysokości zapłaconego odszkodowania. Jeżeli zakład pokrył tylko część szkody, ubezpieczającemu przysługuje co do pozostałej części pierwszeństwo zaspokojenia przed roszczeniem ubezpieczyciela.

Wyżej wskazany przepis dotyczy regresu typowego. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z regresem nietypowym. Zgodnie §33 ustęp 1 rozporządzenia ministra finansów w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów z dnia 24 marca 2000 r. (Dz.U. Nr 26, poz. 310) zakładowi ubezpieczeń przysługuje uprawnienie dochodzenia od kierującego pojazdem zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC odszkodowania, jeżeli kierujący wyrządził szkodę umyślnie lub w stanie po użyciu alkoholu albo będąc pod wpływem środków odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii. Rozporządzenie to obowiązywało w dacie powstania szkody. Obecnie obowiązują inne przepisy, co do zasady analogiczne w treści.

Pozwany nie kwestionował faktu wypłaty zadośćuczynienia przez powodowe towarzystwo ubezpieczeniowe. Na otrzymanie zadośćuczynienia wskazywał w swych wiarygodnych zeznaniach świadek B. G. (k. 41v). Nie budzi też wątpliwości, że przedmiotowe zadośćuczynienie wypłacono w związku ze zdarzeniem z 15.08.2001 roku. Zasadności wypłaty zadośćuczynienia nie podważa też poprzednie roszczenie regresowe przeciwko J. C. z 2002 roku, z tytułu wypłaconego odszkodowania w wysokości 4822,90 zł (k. 40). Należy wskazać, że dotyczy ono odszkodowania, a nie zadośćuczynienia, nadto gdyby nawet chodziło o zadośćuczynienie nie jest wykluczone dochodzenie dalszych roszczeń, zwłaszcza przez innych pokrzywdzonych. Wypłacone zadośćuczynienie nie jest wygórowane.

Niezasadny jest zarzut przedawnienia dochodzenia roszczenia. Wydaje się zasadne uznanie (odmiennie niż przy regresie typowym), że skoro powód wypłacił zadośćuczynienie w dniu 17.08.2015 roku, to dopiero z tym dniem powstało roszczenie zakładu przeciwko sprawcy zdarzenia (ubezpieczonemu). Nadto zgodnie z art. 120§1 zd. 1 kc bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Nie mogło zatem rozpocząć się przed wypłatą zadośćuczynienia przez powodowe towarzystwo ubezpieczeń na rzecz pokrzywdzonego. Nawet gdyby przyjąć pogląd odmienny to zauważyć trzeba, iż zgodnie z art. 442 ¹ kc roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę (§1). Jeżeli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, roszczenie o naprawienie szkody ulega przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia (§2). W przedmiotowej sprawie szkoda wynikła z występku. Wcześniej obowiązujący art. 442§2 kc stanowił, że jeżeli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, roszczenie o naprawienie szkody ulega przedawnieniu z upływem lat dziesięciu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże ustawa zmieniająca w/w przepisy wskazała jednoznacznie, iż jeśli w dniu wejścia w życie zmian roszczenie nie jest przedawnione stosuje się przepisy nowe. I tak zgodnie z art. 2 ustawy o zmianie ustawy - kodeks cywilny z dnia 16 lutego 2007 r. (Dz.U. Nr 80, poz. 538) do roszczeń, o których mowa w art. 1, powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, a według przepisów dotychczasowych w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych, stosuje się przepisy art. 442 ¹ Kodeksu cywilnego. Ustawa ta weszła w życie w dniu 10.08.2007 roku, zatem od dnia 15.08.2001 roku nie upłynął 10 letni (art. 442§2 kc) okres przedawnienia roszczenia, a po wejściu w życie ustawy termin przedawnienia przedłużył się do 15.08.2021 roku.

Dochodzone roszczenie nie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

W związku z powyższym powództwo było zasadne, dlatego orzeczono jak w sentencji na podstawie w/w przepisów. O kosztach procesu w tym kosztach zastępstwa procesowego sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, na podstawie art. 98§1 kpc w zw. z art. 108§1 kpc oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (DZ. U. Nr 163, poz. 1348 z późn.zm.).