Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Załęska

Protokolant: sekr. sąd. Ewelina Kubiczak- Kleśta

po rozpoznaniu na rozprawie

w dniu 3 października 2013 r. w Sieradzu

odwołania Z. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

z dnia 21.03.2013 r. Nr (...)

w sprawie Z. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

o podjęcie wypłaty emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 751/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21.03.2013r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił Z. S. uchylenia decyzji z dnia 27.09.2011r. w części w jakiej decyzja ta zawiesza, na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16.12.2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 z 2011r. Nr 291, poz. 1707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do emerytury za okres od 01.10.2011 – 21.11.2012.

W odwołaniu od powyższej decyzji Z. S. powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13.11.2012r. wydany w sprawie K 2/12, wnosił o wypłatę emerytury za w/w okres wraz z odsetkami.

W odpowiedzi organ rentowy podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji i wnosił o oddalenie odwołania. W zakresie wypłaty zaległych świadczeń za okres od 1.10.2011r. do 21.11.2012r. ZUS argumentował, że działał w oparciu o obowiązujące przepisy ustawy. Nadto podnosił, że wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie wskazuje ani w swojej treści , ani w uzasadnieniu daty utraty mocy obowiązującej przepisów uznanych za niekonstytucyjne.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Z. S., urodzony (...)

Decyzją z dnia 20.10.2008r., organ rentowy przyznał Z. S. prawo do emerytury od dnia 01.10.2008r., tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Wypłata emerytury była zawieszona na podstawie art. 103 ust. 2a dodanym przez art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 stycznia 2000r. o zmianie ustawy emerytalnej (Dz. U. Nr 9, poz. 118), z powodu kontynuowania zatrudnienia (decyzja k. 73/akta ZUS).

Decyzją z dnia 16.04.2010r., organ rentowy przeliczył wnioskodawcy emeryturę i podjął jej wypłatę od dnia 01.03.2009r. (decyzja k. 131/akta ZUS).

Decyzją z dnia 27.09.2011r. organ rentowy z urzędu wstrzymał Z. S. wypłatę emerytury od dnia 01.10.2011r., z uwagi na treść art. 103a, który wszedł w życie z dniem 1.01.2011r. na podstawie art. 6 ustawy z dnia 16.12.2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych (decyzja k. 184/akta ZUS).

Wyrokiem z dnia 13.11.2012r. wydanym w sprawie K 2/12 Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 28 ustawy z 16.12.2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych w zw. z art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS dodanym przez art. 6 pkt 2 w/w ustawy w zakresie w jakim znajduje zastosowanie do osób które nabyły prawo do emerytury przed dniem 1 stycznia 2011r. a po 8 stycznia 2009r. jest niezgodny z art. 2 Konstytucji .

W dniu 28.11.2012r., Z. S. wystąpił z wnioskiem o podjęcie wypłaty emerytury wraz z odsetkami, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13.11.2012r., w sprawie II K 2/12 (wniosek k. 222/akta ZUS).

Decyzją z dnia 21.03.2013r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił Z. S. uchylenia decyzji z dnia 27.09.2011r. w części w jakiej decyzja ta zawiesza, na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16.12.2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 z 2011r. Nr 291, poz. 1707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do emerytury za okres od 01.10.2011 – 21.11.2012 (decyzja k. 33/akta ZUS).

Stan faktyczny, który nie był sporny i wynikał z dokumentów zawartych w aktach emerytalnych.

Sąd Okręgowy zważył:

Odwołanie Z. S. nie jest zasadne.

Przedmiotem sporu w sprawie była możliwość podjęcia wypłaty emerytury wnioskodawcy od dnia 1.10.2011r. wraz z odsetkami.

Zgodnie z treścią art. 103a, którego treść pokrywa się z treścią poprzednio obowiązującego art. 103 ust. 2a, prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

Kwestia zgodności z Konstytucją przedmiotowego przepisu, została rozstrzygnięta w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13.11.2012r. w sprawie K 2/12. Zgodnie z tym orzeczeniem zawieszenie prawa do emerytury z powodu kontynuowania zatrudnienia osobom, które nabyły to prawo w okresie od 8.01.2009 – 31.12.2010, narusza zasadę zaufania do państwa i stanowionego przez niego prawa. Trybunał orzekł, że art. 28 ustawy z dnia 16.12.2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych w zw. z art. 103a ustawy emerytalnej dodanym przez art. 6 pkt 2 w/w ustawy w zakresie w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011r., a po 8 stycznia 2009r., jest niezgodny z art. 2 Konstytucji ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez niego prawa. Zdaniem TK rozwiązanie przyjęte przez ustawodawcę w art. 28 w/w ustawy spowodowało, że osoby, które skutecznie nabyły i realizowały prawo do emerytury w okresie od 8 stycznia 2009 - 31 grudnia 2010, zostały objęte nową mniej korzystną dla nich treścią ryzyka emerytalnego. Aby nadal pobierać emeryturę po dniu 1.10.2011r. musiały rozwiązać stosunek pracy, a zatem gdyby w momencie przechodzenia na emeryturę wiedziały że muszą przerwać zatrudnienie aby uzyskać emeryturę, to może nie składały by wniosku o to świadczenie i kontynuowały nadal zatrudnienie, co podważa w aspekcie tych osób, zasadę ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez niego prawa. Z treści w/w orzeczenia wynika, iż traci moc art. 28 ustawy zmieniającej z 16 grudnia 2010r. w zakresie w jakim przewiduje stosowanie art. 103a ustawy emerytalnej do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011r. Natomiast art. 103a ustawy emerytalnej pozostaje nadal w obrocie prawnym i znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury w momencie jego wejścia w życie i później tj. od 1 stycznia 2011r.

Przedkładając powyższe rozważania Trybunału na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż wnioskodawca nabył prawo do emerytury w reżimie prawnym ukształtowanym przez treśc art.103 ust.2a cyt. ustawy, uniemożliwiającym pobieranie śwaidczenia emerytalnego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy. Wnioskodawca podejmując decyzję o przejściu na emeryturę miał zatem świadomość, że kontynuacja zatrudnienia spowoduje zawieszenie wypłaty emerytury i w rezulatcie tak się stało. Późniejsza zmiana przepisów – najpierw na korzyść skarżącego, pozwalająca na wypłatę świadczenia uprzednio zawieszonego, a następnie od 1.10.2011r. przywracająca w tym wypadku stan faktyczny i prawny z daty nabycia przez w/wym. prawa do emerytury, nie spowodowała w rezultacie zmiany ryzyka emerytalnego, o którym mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

W związku z tym wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie dotyczy wnioskodawcy.

Z przytoczonych wyżej powodów brak jest zatem podstaw do uwzględnienia odwołania.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 477 ¹⁴§1 kpc , orzeczono jak w sentencji.