Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Bielecka-Gąszcz

Protokolant: stażysta Patrycja Krupczyńska

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2016 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w G.

przeciwko M. B.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego w G. na rzecz pozwanej M. B. kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII C 3563/15

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2015 roku powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w G., reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, wytoczył przeciwko pozwanej M. B. powództwo o zapłatę kwoty 1.960,01 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także wniósł o zasądzenie zwrotu procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że wierzytelność dochodzona przedmiotowym powództwem wynika z umowy o świadczenie usług z dnia 8 grudnia 2010 roku, zawartej pomiędzy pozwaną a pierwotnym wierzycielem (...) Sp. z o.o. w W.. Pozwana nie wywiązywała się z warunków umowy, na skutek czego powód z dniem 1 lipca 2011 roku rozwiązał przedmiotową umowę. (pozew k. 5-6)

W dniu 4 września 2015 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi wydał przeciwko pozwanej nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (VIII Nc 5940/15). (nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 21)

Pozwana, reprezentowana przez pełnomocnika będącego adwokatem, zaskarżyła powyższy nakaz zapłaty sprzeciwem w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości. Pozwana podniosła m.in. zarzut braku legitymacji czynnej powoda oraz zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia. (wniosek o przywrócenie terminu k. 27-30 wraz ze sprzeciwem k. 35-38)

Na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2016 roku pełnomocnik powoda nie stawił się, został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy, zaś pełnomocnik pozwanej wniósł o oddalenie powództwa w całości, w tym zasądzenie kosztów procesu od powoda na rzecz pozwanej. Nadto złożył wniosek o ukaranie pełnomocnika powoda albo powoda grzywną za umyślne wskazanie nieaktualnego adresu pozwanej w pozwie, podczas gdy dokumenty księgowe przed procesem, jak i przedegzekucyjne wezwanie do zapłaty strona powodowa skierowała na prawidłowy adres zamieszkania pozwanej. (protokół rozprawy k. 52, potwierdzenie odbioru k. 51) .

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 listopada 2010 roku pozwana M. B. zawarła z (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług, na czas oznaczony, tj. na 24 miesiące.

Przy zawarciu umowy, pozwana potwierdziła, że otrzymała, zapoznała się i zaakceptowała Regulamin Świadczenia Usług przez (...), Cennik Usług świadczonych przez (...) oraz Warunki (...), które stanowiły załącznik do umowy o świadczenie usług. (kserokopia umowy o świadczenie usług k. 13, okoliczności bezsporne) .

W dniu 23 sierpnia 2011 roku pierwotny wierzyciel wystawił pozwanej notę obciążeniową NB/14642/1108/O na kwotę 1.504 zł (w tym: 500 zł jako karę za niezwrócony sprzęt, 152 zł jako karę za zerwanie umowy w czasie oznaczonym oraz 704 zł jako karę za zerwanie warunków promocji głównej) z terminem płatności do dnia 5 września 2011 roku oraz fakturę VAT nr (...) na kwotę 1,22 zł (za zestaw antenowy) z terminem płatności do dnia 6 września 2011 roku. (kserokopia noty obciążeniowej oraz faktury VAT k. 14-15, okoliczności bezsporne).

Do dnia wyrokowania pozwana nie uregulowała kwoty dochodzonej przedmiotowym powództwem, pomimo wezwania do zapłaty. (okoliczności bezsporne, kserokopia wezwania do zapłaty k. 11)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie dowodów z powołanych dokumentów.

W ocenie Sądu, powód nie wykazał, że nabył wierzytelność w drodze przelewu w stosunku do pozwanej, a także nie udowodnił, że wierzytelność ta rzeczywiście istnieje i przysługuje powodowi w wysokości wskazanej w pozwie. Pozwana zaprzeczyła wszelkim twierdzeniom faktycznym powoda, stąd brak podstaw do uznania tych twierdzeń za przyznane czy bezsporne. Powód nie udowodnił także, że wierzytelność wobec pozwanej była przedmiotem umowy przelewu wierzytelności z dnia 20 kwietnia 2015 roku, jak miała być przez powoda zawarta z pierwotnym wierzycielem. Do pozwu nie załączono, bowiem ani umowy przelewu wierzytelności, ani wykazu wierzytelności będących przedmiotem przelewu. Co prawda w aktach sprawy znajduje się kopia zawiadomienia o cesji wierzytelności (zmianie wierzyciela) sporządzonego w dniu 16 czerwca 2015 roku, jednak nie wykazano jednocześnie, że osoba podpisana pod tym zawiadomieniem (...) była upoważniona do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych pierwotnego wierzyciela, zresztą powyższy dokument prywatny i tak nie stanowiłby dowodu na okoliczność legitymacji czynnej powoda do występowania w przedmiotowym procesie.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód nie udowodnił swojego twierdzenia faktycznego przedstawionego w pozwie, że pozwana winna zapłacić powodowi kwotę dochodzoną pozwem. Powód nie udowodnił, że pozwana była dłużnikiem pierwotnego wierzyciela, a obecnie jest dłużnikiem Funduszu. Jednocześnie należy zaznaczyć, że to na powodzie, spoczywał ciężar wykazania odpowiednimi środkami dowodowymi, że pozwana miała obowiązek zapłaty abonamentu i kar umownych we wskazanej wysokości, a nadto odsetek za uchybienie terminowi płatności owych należności, gdyż to powód wywodził z tych faktów korzystne dla siebie skutki prawne.

Powód nie udowodnił, że wierzytelność przeciwko pozwanej rzeczywiście istnieje, istnieje w wysokości wskazanej w pozwie i przysługuje ona powodowi jako nabyta w drodze przelewu. Powód nie wykazał swej legitymacji czynnej do występowania w przedmiotowym procesie. Jak wskazano powyżej, w ocenie Sądu, powód nie udowodnił także, że wierzytelność wobec pozwanej była przedmiotem umowy przelewu zawartej przez powoda z pierwotnym wierzycielem. Do pozwu nie załączono, bowiem ani umowy przelewu wierzytelności ani wykazu wierzytelności objętych ewentualnym przelewem.

Skoro powód nie udowodnił istnienia wierzytelności, jej wysokości ani jej przelewu, zatem brak jest podstaw do przyjęcia, że pozwana była dłużnikiem pierwotnego wierzyciela z tytułu umowy o świadczenie usług i jest obecnie dłużnikiem powoda z tego tytułu.

Sąd orzekający w przedmiotowej sprawie w pełni podziela zaś stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w wyroku z dnia 17 grudnia 1996 roku (I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76), że rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, w szczególności jeżeli strona jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).

Oczywiście, gdyby przyjąć, że wierzytelność dochodzona pozwem istniała, w przedmiotowej sprawie zasadny i skuteczny okazałby się zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia, podniesiony przez pozwaną.

O obowiązku zwrotu kosztów procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik sprawy, na podstawie art. 98 k.p.c.

Jej zastosowanie jest uzasadnione faktem, że żądanie powoda zostało oddalone w całości. Powód przegrał spór w 100 %, a pozwana wygrała w 100 %. Powód winien zatem zwrócić pozwanej koszty niezbędne poniesione w celu obrony jej słusznych praw (art. 98 § 3 k.p.c.). Koszty poniesione przez pozwaną wyniosły 600 zł i obejmowały koszty zastępstwa adwokackiego (§ 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie).

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów procesu – kosztów zastępstwa procesowego.

Z tych względów, orzeczono jak w sentencji.

Na marginesie dodać jedynie wypada, że brak było podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku zgłoszonego na rozprawie przez pełnomocnika pozwanej, a dotyczącego ukarania pełnomocnika powoda albo powoda grzywną za umyślne wskazanie nieaktualnego adresu pozwanej w pozwie. Rozwiązanie takie ustawodawca przewidział bowiem jedynie w odniesieniu do spraw rozpoznawanych w elektronicznym postępowaniu upominawczym (art. 505 ³² § 3 k.p.c.). Słusznie jednak pełnomocnik pozwanej zwrócił uwagę na to, że przy wytoczeniu powództwa w pozwie wskazano nieaktualny adres pozwanej, podczas gdy dokumenty księgowe przed procesem, jak i przedegzekucyjne wezwanie do zapłaty strona powodowa skierowała na prawidłowy adres zamieszkania pozwanej, co zapewne nie było dziełem przypadku i tego typu działanie nie zasługuje na aprobatę.