Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy w Łowiczu w Wydziale I Cywilnym w składzie:

Przewodnicząca: SSR Anna Zbyrowska

Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Michalska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2015 roku w Ł. sprawy

z powództwa A. Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko J. W. (1)

o zapłatę kwoty 1.370,80 złotych

1)  zasądza od pozwanego J. W. (1) na rzecz powoda A. Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 1.446,51 (jeden tysiąc czterysta czterdzieści sześć złotych pięćdziesiąt jeden groszy), na którą to kwotę składa się należność główna w wysokości 1.370,80 (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych osiemdziesiąt groszy) oraz kwota 75,71 (siedemdziesiąt pięć złotych siedemdziesiąt jeden groszy) stanowiąca skapitalizowane odsetki ustawowe liczone od kwoty 1.370,80 (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt złotych osiemdziesiąt groszy) od dnia 16 marca 2015 roku do dnia 23 listopada 2015 roku;

2)  należność wskazaną w punkcie pierwszym w wysokości 1.446,51 (jeden tysiąc czterysta czterdzieści sześć złotych pięćdziesiąt jeden groszy) rozkłada na 15 (piętnaście) rat, przy czym 14 (czternaście) rat w wysokości po 96 (dziewięćdziesiąt sześć) złotych, zaś 15 (piętnasta) rata w wysokości 102,51 (sto dwa złote pięćdziesiąt jeden groszy), płatnych do 29 dnia każdego kolejnego miesiąca, poczynając od dnia 29 grudnia 2015 roku wraz z ustawowymi odsetkami płatnymi w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, liczonymi od kwoty 1.446,51 (jeden tysiąc czterysta czterdzieści sześć złotych pięćdziesiąt jeden groszy),

3)  zasądza od pozwanego J. W. (1) na rzecz powoda A. Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 227,00 zł (dwieście dwadzieścia siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 236/15

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2015 r. powód – A. Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko J. W. (1) o zapłatę kwoty 1370,80 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 16 marca 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu w tym kwoty 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powód podniósł, iż pozwany J. W. (1) zawarł z (...) Sp. zo.o. z siedzibą w W. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych w dniach: 24 sierpnia 2012 r., 08 lutego 2011 r. i 23 sierpnia 2012r., w ramach których był zobowiązany do zapłaty należności w wysokości wynikającej z wystawionych faktur VAT. W dniu 26 września 2014 r. pierwotny wierzyciel – (...) Sp. zo.o. zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności dochodzonej niniejszym pozwem. Powód, jako nabywca wierzytelności wezwał pozwanego do zapłaty należności, zawiadamiając go jednocześnie o przelewie wierzytelności. Pozwany nie uregulował należności ( k.2-7 - pozew).

W dniu 24 marca 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i zasądził od pozwanego J. W. (1) na rzecz powoda kwotę 1370,80 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 16 marca 2015 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 210,38 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (k.106-107– nakaz zapłaty).

Od powyższego nakazu, w dniu 17 kwietnia 2015 roku, pozwany J. W. (1) wniósł sprzeciw, nie kwestionując istnienia i wysokości zadłużenia. Z uwagi na trudną sytuację majątkową, wniósł o rozłożenie zadłużenia na raty (k.108-108v– sprzeciw).

Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Łowiczu – z uwagi na skuteczne wniesienie sprzeciwu od nakazu zapłaty przez pozwanego (k.111- postanowienie).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany J. W. (1) zawarł z poprzednikiem prawnym powoda – (...) Sp. zo.o. z siedzibą w W. następujące umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych i usług internetowych, tj.

1.  w dniu 24 sierpnia 2012 roku umowę nr (...),

2.  w dniu 08 lutego 2011 roku umowę nr (...),

3.  w dniu 23 sierpnia 2012 roku umowę nr (...).

Na podstawie zawartych umów (...) Sp. zo.o. był zobowiązany do świadczenia usług telekomunikacyjnych, w tym usług internetowych, zaś pozwany J. W. (1) był zobowiązany do uiszczania opłaty abonamentowej i opłat za wykorzystane impulsy i transfer danych.

( okoliczność niesporna , dowód: umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych k.50-58, Regulamin Świadczenia Usług (...) k.59-69v)

Pierwotny wierzyciel – (...). zo.o. wystawił przeciwko pozwanemu J. W. (2) następujące faktury VAT:

1.  fakturę VAT nr (...) z dnia 7 sierpnia 2013 r. opiewającą na kwotę 761,65 zł, z terminem płatności do dnia 21 sierpnia 2013 r.,

2.  fakturę VAT nr (...) z dnia 7 sierpnia 2013 r., opiewającą na kwotę 50,69 zł, z terminem płatności do dnia 21 sierpnia 2013 r.,

3.  fakturę VAT nr (...) z dnia 22 kwietnia 2013 r., opiewającą na kwotę 107,50 zł, z terminem płatności do dnia 06 maja 2013 r.,

4.  fakturę VAT nr (...) z dnia 22 marca 2013 r., opiewającą na kwotę 107,50 zł, z terminem płatności do dnia 05 kwietnia 2013 r.,

5.  fakturę VAT nr (...) z dnia 22 lutego 2013 r., opiewającą na kwotę 107,50 zł, z terminem płatności do dnia 08 marca 2013 r.,

6.  fakturę VAT nr (...) z dnia 18 lutego 2013 r., opiewającą na kwotę 0,45 zł, z terminem płatności do dnia 08 marca 2013 r.,

7.  fakturę VAT nr (...) z dnia 14 lutego 2013 r., opiewającą na kwotę 1,09 zł, z terminem płatności do dnia 28 lutego 2013 r.

(dowód: faktury VAT – k.70-77)

Pozwany J. W. (1) nie dokonał w uzgodnionym terminie spłaty zobowiązań wynikających z umowy.

(okoliczność niesporna)

Powód - A. Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 26 września 2014 roku wierzytelność przysługującą pierwotnemu wierzycielowi (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wobec pozwanego. Z załącznika nr 1 do umowy przekazania wierzytelności wynika, że pozwany J. W. (1) znajduje się na liście dłużników pod poz. 20483-20489.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności – k.36-44, protokół przekazania wierzytelności k..45, załącznik nr 1 do protokołu przekazania wierzytelności– k.47-49)

Powód, działając przez pełnomocnika – (...) S.A. pismem z dnia 15 października 2014 r. wezwał pozwanego do zapłaty należności w kwocie 1321,49 zł w terminie do dnia 24 października 2015 r., przesyłając zawiadomienie o cesji wierzytelności z dnia 26 września 2014 r.

(dowód: zawiadomienie o przelewie wierzytelności – k.27, wezwanie do natychmiastowej zapłaty – k.25-25v wraz z potwierdzeniem nadania k.28)

Pozwany J. W. (1) nie zaspokoił roszczeń powoda z uwagi na trudną sytuację majątkową i osobistą oraz utratę stałego źródła dochodu. Pozwany nie pracuje, jest osobą bezrobotną. W chwili zawierania umowy pozwany był na studiach i posiadał stałe źródło dochodu – rentę rodzinna po ojcu. Pozwany choruje na epilepsję, co uniemożliwia mu podjęcie stałego zatrudnienia.

(dowód: zeznania pozwanego J. W. k.122-123)

Powyższy stan faktyczny nie był przedmiotem sporu w sprawie niniejszej. Został ustalony na podstawie niespornych twierdzeń stron oraz dokumentów prywatnych. Sąd dał wiarę wszystkim dokumentom zgromadzonym w sprawie niniejszej, albowiem nikt ich nie kwestionował, a i Sąd nie znalazł ku temu podstaw. Sąd również za udowodnioną uznał trudną sytuację osobistą i majątkową pozwanego, wskazaną w sprzeciwie, a potwierdzoną złożonymi przez pozwanego wiarygodnymi, logicznymi zeznaniami. Dodatkowo, powód tej okoliczności nie kwestionował.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W rozpoznawanej sprawie nie ulega wątpliwości, że wierzyciel pierwotny - (...) Sp. zo.o. z siedzibą w W. zawarł z pozwanym J. W. (2) trzy umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a pozwany nie wywiązał się z zapłaty należności. Dodatkowo powód udowodnił, że wierzytelność pozwanego została zakupiona przez powoda w dniu 26 września 2014 r. na mocy umowy przelewu wierzytelności.

Pozwany J. W. (1) uznał roszczenie powoda w całości. Nie kwestionował wysokości kwoty dochodzonej pozwem i uznał, że powód prawidłowo wyliczył wysokość zadłużenia. W tej sytuacji Sąd uznał za ustalony fakt mający istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, tj. tytuły i kwoty należności powoda, gdyż wniosek taki wynika z innego faktu – uznanych przez pozwanego kwot i tytułów należności powoda, zgodnie z brzmieniem art. 231 k.p.c.

Sąd generalnie jest związany uznaniem powództwa – jak każdą czynnością dyspozytywną stron – o czym stanowi art. 213 § 2 k.p.c. W ocenie Sądu rozpoznającego sprawę niniejszą uznanie powództwa w sprawie nie było sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego ani nie zmierzało do obejścia prawa.

Do chwili zamknięcia rozprawy uznanie powództwa nie zostało odwołane. Sąd wydaje wyrok biorąc pod uwagę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.). Skutkiem uznania powództwa było pominięcie postępowania dowodowego w zakresie okoliczności objętych uznaniem oraz wydanie wyroku uwzględniającego powództwo. Z uwagi na niekwestionowanie wysokości dochodzonej pozwem kwoty Sąd ograniczył dalsze rozważania do oceny zasadności żądania pozwanego rozłożenia należności na raty.

Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanego J. W. (1), co do jego trudnej sytuacji osobistej i rodzinnej, która nie była kwestionowana przez stronę przeciwną.

Przepis art. 320 k.p.c. stanowi, że w szczególnie uzasadnionych przypadkach sąd może w wyroku rozłożyć zasądzone świadczenie na raty. Zdaniem Sądu, położenie, w jakim znajduje się pozwany, należy uznać za taki szczególnie uzasadniony przypadek, za czym przemawia jego sytuacja osobista i zła sytuacja ekonomiczna, powodująca brak możliwości sprostania obowiązkowi niezwłocznej spłaty całego zadłużenia wobec powoda. Pozwany jest osobą bezrobotną, z uwagi na fakt, że choruje na epilepsję, nie może podjąć stałego zatrudnienia. Pozwany J. W. (1) nie ma żadnego majątku. Mieszka wraz z ciotką, na której utrzymaniu częściowo pozostaje.

W ocenie Sądu rozłożenie należności dochodzonej pozwem na raty da pozwanemu szansę na uregulowanie zobowiązania wobec powoda. Ustalenie ratalnej spłaty nie godzi również w interesy powoda, gdyż biorąc pod uwagę obecny stan majątkowy pozwanego, z dużym stopniem prawdopodobieństwa można stwierdzić, że powód nie uzyskałby szybszego zaspokojenia w toku postępowania egzekucyjnego.

Wobec powyższego, wyrokiem z dnia 23 listopada 2015 r., Sąd zasądził od pozwanego J. W. (1) na rzecz powoda kwotę 1370,80 zł tytułem należności głównej wraz z ustawowymi odsetkami, płatnymi od dnia 16 marca (...). do dnia 23 listopada 2015 r w wysokości 75,71 złotych.

Sąd uwzględnił wniosek pozwanego o rozłożenie należności na raty w całości.

Sąd ustalił, że należność główna w wysokości 1370,80 zł wraz ze skapitalizowanymi odsetkami liczonymi od kwoty 1370,80 zł od dnia 16 marca 2015 r. do dnia 23 listopada 2015 r. w wysokości 75,71 zł zostanie rozłożona na 15 rat, przy czym 14 rat w wysokości po 96 zł, zaś 15 -ta rata w wysokości 102,51 złote, płatne do 29-tego każdego kolejnego miesiąca, poczynając od dnia 29 grudnia 2015 r. wraz z odsetkami ustawowymi w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. Sąd zastrzegł powodowi prawo do odsetek ustawowych od poszczególnych rat na wypadek uchybienia terminowi płatności wskazanemu w wyroku, liczonych od kwoty należności głównej, tj. od kwoty 1370,80 zł. Sąd miał tu na uwadze zasadę wyrażoną w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 2006r. (sygn. III CZP 126/06) stwierdzającej, że rozłożenie świadczenia na raty na podstawie art. 320 k.p.c. ma ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat.

O kosztach postępowania w sprawie Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., przy zastosowaniu zasady odpowiedzialności za wynik procesu i obciążył tymi kosztami pozwanego, jako stronę, która proces przegrała. Na kwotę 227 złotych należną powodowi złożyła się kwota 197 zł – koszty zastępstwa procesowego wraz z opłatą od pełnomocnictwa, oraz opłata sądowa od pozwu w wysokości 30 zł.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.