Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w G. II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Ewa Stępień

Protokolant: sekr. sąd. Paulina Grzybowska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G. Urszuli Sobolewskiej Deluga

po rozpoznaniu dnia 21 stycznia 2014r., 04 marca 2014r.,24 kwietnia 2014r., 02 czerwca 2014r., 21 lipca 2014r., 22 września 2014r.,16 października 2014r., 17 marca 2015r., 07 maja 2015r., 25 czerwca 2015r., 23 lipca 2015r. i 15 września 2015r. sprawy karnej

P. M. (1),

s. F. i J. z d. K., ur. (...) w G., obywatelstwa polskiego, zam. (...)-(...) Ł., (...), o wykształceniu zawodowym, z zawodu kierowca - rolnik, PESEL (...), nie karanego

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 28 grudnia 2012 roku w Ł. w Urzędzie Miasta i Gminy wyłudził decyzje nr (...) zezwalającą na wycinkę drzew na terenie działki nr (...) w H. w ten sposób, że wprowadził w błąd urzędników prowadzących czynności administracyjne przedkładając im nieaktualny akt notarialny i wiedząc, iż nie jest właścicielem tej działki, zgodnie z prawomocnym od dnia 23.11.2012r. postanowieniem Sądu Rejonowego w G. sygn. akt I Co (...) o przysądzeniu prawa własności tej nieruchomości na rzecz A. A. K. (1) i T. K.,

tj. o czyn z art. 272 kk

II.  w dniu 18 lutego 2013 roku w Ł. w Urzędzie Miasta i Gminy wyłudził decyzje nr (...) zezwalającą na wycinkę drzew na terenie działki nr (...) w H. w ten sposób, że wprowadził w błąd urzędników prowadzących czynności administracyjne przedkładając im nieaktualny akt notarialny i wiedząc, iż nie jest właścicielem tej działki, zgodnie z prawomocnym od dnia 23.11.2012r. postanowieniem Sądu Rejonowego w G. sygn. akt I Co (...) o przysądzeniu prawa własności tej nieruchomości na rzecz A. A. K. (1) i T. K.,

tj. o czyn z art. 272 kk

III.  w okresie od listopada 2012 roku do 23 lipca 2013 roku na terenie działki nr (...) w H. gm. Ł. dokonał wyrębu i zaboru w celu przywłaszczenia 49 drzew olchowych o łącznej wartości 5.743,65 zł na szkodę A. A. K. (1) i T. K.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

O R Z E K Ł :

I.  Uznaje oskarżonego P. M. (1) za winnego tego, że działając w krótkich odstępach czasu i z wykorzystaniem takiej samej sposobności:

1)  w okresie od 19 do 28 grudnia 2012 roku w Ł. w Urzędzie Miasta i Gminy wyłudził od upoważnionego urzędnika poświadczającą nieprawdę decyzję nr (...) zezwalającą mu jako właścicielowi działki, na wycinkę drzew na terenie tej działki nr (...) w H. w ten sposób, że podstępnie wprowadził w błąd urzędników prowadzących czynności administracyjne poprzez przedłożenie aktu notarialnego z dnia 13 grudnia 2010r. potwierdzającego jego własność tej nieruchomości, jednocześnie wiedząc, że własność tej nieruchomości została przysądzona na rzecz A. A. K. (1) i T. K. postanowieniem Sądu Rejonowego w G. z dnia 22 czerwca 2012r., wydanym w sprawie sygn. akt I Co (...) prawomocnym od dnia 23.11.2012r.

2)  w okresie od 5 do 18 lutego 2013 roku w Ł. w Urzędzie Miasta i Gminy wyłudził od upoważnionego urzędnika poświadczającą nieprawdę decyzję nr (...) zezwalającą mu jako właścicielowi działki na wycinkę drzew na terenie działki nr (...) w H. w ten sposób, że podstępnie wprowadził w błąd urzędników prowadzących czynności administracyjne poprzez przedłożenie aktu notarialnego z dnia 13 grudnia 2010r. potwierdzającego jego własność tej nieruchomości, jednocześnie wiedząc, że własność tej nieruchomości została przysądzona na rzecz A. A. K. (1) i T. K. postanowieniem Sądu Rejonowego w G. z dnia 22 czerwca 2012r., wydanym w sprawie sygn. akt I Co (...) prawomocnym od dnia 23.11.2012r.

to jest popełnienia ciągu dwóch występków z art. 272 k.k. w zw. z art. 91 § 1k.k. i za to w myśl art. 91 § 1 k.k. i na podstawie art. 272 k.k. po zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując go na podstawie art. 34 § 1 i 1a k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym

II.  uznaje oskarżonego P. M. (1) za winnego także tego, że w okresie od grudnia 2012 roku do kwietnia 2013 roku, działając w krótkich odstępach czasu i ze z góry powziętym zamiarem na terenie działki nr (...) w H. gm. Ł. dokonał wyrębu i zaboru w celu przywłaszczenia 36,279 metrów sześciennych drewna o łącznej wartości 8.067,45 zł oraz usiłował dokonać zaboru 9 metrów sześciennych drewna o wartości 1.263,60 zł dokonując ich wyrębu lecz nie dokonując ich zaboru z nieustalonych przyczyn pozostawiając je na miejscu wyrębu czym działał na szkodę A. A. K. (1) i T. K. to jest popełnienia czynu stanowiącego występek z art. 278 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. po zastosowaniu art. 37a k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując go na podstawie art. 34 § 1 i 1a k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym

III.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 3 k.k. łączy oskarżonemu P. M. (1) orzeczone wobec niego w pkt. I i II wyroku jednostkowe kary ograniczenia wolności i w ich miejsce wymierza mu karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując go na podstawie art. 34 § 1 i 1a k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym

IV.  Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. M. (1) obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych A. C. – K. i T. K. solidarnie kwoty 8.067,45 zł (osiem tysięcy sześćdziesiąt siedem złotych czterdzieści pięć groszy)

V.  Zasądza od P. M. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180,- zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty sądowej, oraz obciąża go częściowo wydatkami postępowania w kwocie 1.000,- zł (jeden tysiąc złotych), w pozostałej części wydatkami postępowania obciążając Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 1029/13

UZASADNIENIE

Na wniosek obrońcy oskarżonego P. M. (1) – uzasadnienie wyroku w całości.

P. M. (1) ma 31 lat. Zamieszkuje wraz z rodziną w miejscowości S..

P. M. (1) utrzymuje się z pracy w gospodarstwie rolnym i pracy zawodowej w charakterze kierowcy.

/dowód: dane o podejrzanym – k. 108/

Ojciec P. F. M. był właścicielem niezabudowanej nieruchomości rolnej obejmującej grunty orne, łąki trwałe, pastwiska trwałe, grunty leśne i zadrzewione, wody stojące i nieużytki, położonej w miejscowości S., gmina Ł. o powierzchni 16,1935 ha, dla której Sąd Rejonowy w G. prowadzi księgę wieczystą (...). Nieruchomość położona jest nad J. H..

Nieruchomość ta nie jest lasem w rozumieniu ustawy o lasach.

W związku z zadłużeniem F. M. i J. C. ta nieruchomość została zlicytowana i udzielono przybicia pomimo faktu, że na podstawie umowy darowizny z dnia 13 grudnia 2010r. F. M. przekazał tę nieruchomość synowi P. M. (1).

Postanowieniem z dnia 22 czerwca 2012r. Sąd Rejonowy w G. przysądził prawo własności tej nieruchomości na rzecz A. C. – K. i T. K. we wspólności ustawowej małżeńskiej.

Postanowienie z 22 czerwca 2012r. zostało zaskarżone przez dłużników, lecz Sąd Okręgowy w T., postanowieniem z dnia 23 listopada 2012r. oddalił zażalenia.

Odpis postanowienia został doręczony P. M. (1) i F. M..

P. M. (1) w dniu 29 listopada 2012r. odebrał osobiście przesyłkę sądową za potwierdzeniem odbioru zawierającą odpis postanowienia Sądu Okręgowego w T. z dnia 23 listopada 2012r. wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o niezaskarżalności.

Już po uprawomocnieniu się postanowienia T. K. był na swojej nieruchomości i nie widział, żeby były tam wycinane drzewa.

/dowód: zeznania T. K. – k. 76-77, 167-167v

Zeznania A. C. – K. – k. 177

Postanowienie SR w G. – k. 7-8 (k. 471 akt I Co (...))

Postanowienie SO w T. – k. 531 akt I Co (...)

Zwrotne poświadczenie odbioru – k. 545 akt I Co (...)/

P. M. (1) nie zgodził się z prawomocnym orzeczeniem Sądu i pomimo pełnej świadomości, że postanowienie przysądzające własność jest prawomocne i ani on ani jego ojciec nie mają już żadnych praw do tej nieruchomości, nadal traktował ją bezpodstawnie jak swoją własność. Pomimo nakazu sądowego nie wydał tej nieruchomości właścicielom, T. K. i A. C. K..

P. M. nie poinformował także sołtysa wsi o zmianie własności działki, a tym samym zmianie osoby zobowiązanej do opłacania podatku rolnego od tych gruntów.

W dniu 19 grudnia 2013r., P. M. (1) wiedząc że działka oznaczona w k. w. jako (...) nie jest już jego własnością, złożył wniosek o wydanie zezwolenia na wycięcie drzew: wierzby – 1 sztuki i olchy 5 sztuk, z terenu tej działki, nad samym brzegiem jeziora, wskazując że drzewa są suche. We wniosku złożył świadomie nieprawdziwe oświadczenie, że wnioskowane do wycinki drzewa rosną na gruncie stanowiącym jego własność.

Wniosek zaakceptowała sołtys wsi S. J. K. (1), nieświadoma, że nieruchomość zmieniła właściciela.

Do wniosku, na potwierdzenie własności działki, P. M. dołączył umowę darowizny tej nieruchomości opisanej w kw. (...) w formie aktu notarialnego z dnia 13 grudnia 2010r.

P. M. nie poinformował ani sołtysa, ani pracowników Urzędu Miasta i Gminy w Ł., że od 23 listopada 2012r. nie jest już właścicielem działki, bowiem jej własność została przysądzona T. K. i A. C. K..

W odpowiedzi na wniosek P. M. Decyzją nr (...) z dnia 28 grudnia 2012r. Burmistrz Miasta i Gminy Ł. zezwolił P. M. (1) na usunięcie w terminie do dnia 15 marca 2013r. 1 wierzby i 5 olch, rosnących na nieruchomości stanowiącej własność wnioskodawcy działki (...) w H..

P. M. (1) odebrał decyzję 04 stycznia 2013r.

/dowód: wyjaśnienia P. M. – k. 245-246

Zeznania J. K. – k. 121, 178-179

Zeznania R. K. – k. 110, 179-180

Zeznania M. M. – k. 188v-189

Wniosek i decyzja – k. 84

Kopia aktu notarialnego z 13.12.2010r. – k. 86-87/

P. M. (1), na terenie nienależącej już do niego działki nad J. H., dokonał wycinki drzew, w ilości większej niż wnioskowane w Urzędzie Miasta i Gminy w Ł.. Część wyciętego drzewa wywiózł z tej działki, także na swoją posesję, część drewna pozostawił na działce, poukładane stosy.

/dowód: zeznania Ł. L. – k. 93, 180-181

Zeznania M. K. – k. 302-303

Zeznania M. S. – k.267

dokumentacja fotograficzna – k. 9-69

opinia biegłego – k. 275-282, 320-329, 330v-331 /

W dniu 14 lutego 2013r. pracownik T. Ł. L. będąc na terenie działki nad jeziorem H., zauważył że są tam ślady po świeżej wycince drzew.

Mężczyzna zgłosił na Posterunku Policji w Ł. kradzież drzewa z tej działki. Policjanci poinformowali go, że właściciel musi złożyć zawiadomienie o przestępstwie.

/dowód: zeznania Ł. L. – k. 93, 180-181/

Tymczasem w dniu 05 lutego 2013r. P. M. (1), złożył do Urzędu Miasta i Gminy w Ł. kolejny wniosek o wydanie zezwolenia na wycięcie drzew: olchy 17 sztuk, z terenu tej działki, wskazując że drzewa są uszkodzone przez wiatr. We wniosku złożył ponownie świadomie nieprawdziwe oświadczenie, że wnioskowane do wycinki drzewa rosną na gruncie stanowiącym jego własność.

Wobec powtórnego wniosku w ciągu krótkiego czasu, P. M. (1) powołał się przez Urzędem na poprzednio złożony akt notarialny z 13.12.2010r.

Ten wniosek także zawierał akceptację sołtysa, ciągle nie zawiadomionego o zmianie własności działki.

Nawet nakaz płatniczy podatku rolnego, roznoszony w lutym przez sołtysa został przyjęty przez rodzinę M., bez wskazania, że nie są już właścicielami działki.

W odpowiedzi na drugi wniosek P. M. Decyzją nr (...) z dnia 18 lutego 2013r. Burmistrz Miasta i Gminy Ł. zezwolił P. M. (1) na usunięcie w terminie do dnia 31 grudnia 2013r., z pominięciem okresu lęgowego ptaków, 17 sztuk olch, rosnących na nieruchomości stanowiącej własność wnioskodawcy działki (...) w S..

/dowód: wyjaśnienia P. M. – k. 245-246

Zeznania J. K. – k. 121, 178-179

Zeznania R. K. – k. 110, 179-180

Nakaz płatniczy – k. 71

Wniosek i decyzja – k. 85/

P. M. (1), dalej, na terenie nienależącej już do niego działki nad J. H., dokonywał wycinki drzew, w ilości większej niż wnioskowane w Urzędzie Miasta i Gminy w Ł..

Część wyciętego drewna pozostawił jednak na działce, poukładane stosy.

/dowód: zeznania Ł. L. – k. 93, 180-181

Zeznania M. K. – k. 302-303

Zeznania M. S. – k.267

dokumentacja fotograficzna – k. 9-69

opinia biegłego – k. 275-282, 320-329, 330v-331 /

W lutym lub marcu 2013r. pracownik T. Ł. L. wraz z innym pracownikiem M. K. (2) ponownie pojechali na teren działki nad jeziorem H..

Mężczyzna ponownie zgłosił na Posterunku Policji w Ł. kradzież drzewa z tej działki. Policjanci wraz z nim pojechali na działkę, gdzie wykonano zdjęcia z wycinanych drzew.

Następnie Policjanci wraz z Ł. L. i M. K. pojechali do M., gdzie zastali F. M., który powiedział im, że działka należy do jego syna i dalej będzie wycinał drzewa.

/dowód: zeznania Ł. L. – k. 93, 180-181

Zeznania M. K. – k. 302-303

Zeznania M. S. – k.267

dokumentacja fotograficzna – k. 9-69/

W toku postępowania sądowego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z dziedziny leśnictwa w celu ustalenia ilości i wartości wyciętego drzewa.

Po przeprowadzeniu oględzin osobistych, przy udziale P. M. (1) i pełnomocnika T. K., biegły zlokalizował 63 sztuki pniaków olchy i 2 pniaki wierzby o łącznej masie 45,279 m3.

Wartość 20 drzew o masie 17,078 m3 biegły przyjął jako wartość opałową 2.397,75 zł. Wartość pozostałych drzew biegły ustalił wg klasyfikacji i cen Nadleśnictwa J. obowiązujących od stycznia 2013r. – na 6.933,30 zł.

Jednocześnie biegły stwierdził, że pozostało na miejscu ok. 9,00 m3 drewna, o wartości wyłącznie opałowej.

/dowód: opinia biegłego – k. 275-282, 320-329, 330v-331/

Tymczasem trwało postępowanie o wpis do księgi wieczystej, na skutek wniosku T. K. i A. C. K. złożonego w dniu 07 stycznia 2013r.

Referendarz sądowy dokonał tego wpisu w dniu 23 stycznia 2013r.

Na skutek skargi na to orzeczenie referendarza, złożonej w dniu 04 lutego 2013r. przez P. M. (1), postanowieniem z dnia 20 lutego 2013r. Sąd Rejonowy w G. ten wpis utrzymał w mocy.

Od 01 marca 2013r. w księdze wieczystej (...) jako właściciel wpisany został T. K., we współwłasności z A. C. K..

/dowód: Zeznania R. K. – k. 110, 179-180

Uzasadnienie postanowienia VIII Ca 229/13 – k. 89-90

Odpis Kw – k. 5-6

Wypis z rejestru gruntów – k. 72/

W dniu 16 kwietnia 2013r. T. K. i A. K. (2) złożyli zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa kradzieży drzewa z działki przy jeziorze na ich szkodę.

/dowód: zawiadomienie – k. 1-2/

W dniu 7 sierpnia 2013r. celu ustalenia ilości i wartości wyciętego drzewa Policja wraz z W. U. (1), Komendantem Posterunku (...) Leśnej w J., dobranym w charakterze eksperta, dokonali oględzin miejsca zdarzenia i policzyli pnie wyciętych drzew.

Na podstawie tych oględzin W. U. (1) ustalił, że na działce (...) w S. nad jeziorem H. wycięto 49 drzew olchowych, o łącznej masie 38.94 m3 i łącznej wartości 5.743,65 zł, po przyjęciu, że połowa drzew miała wartość użytkową a połowa opałową.

/dowód: zeznania M. S. – k. 188v

Zeznania W. U. – k. 211-212, 260v

protokół oględzin – k. 94-100

Wycena – k. 101-102/

P. M. (1) nie był dotychczas karany sądownie.

/dowód: dane o karalności – k. 124, 347/

W toku postępowania przygotowawczego i sądowego, drzewo wycięte, lecz nie zabrane z działki (...) nadal pozostawało na terenie tej działki.

/dowód: dokumentacja fotograficzna – k. 227-244, 259-265/

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego P. M. (1), jak tez zeznania świadków T. K., A. C. – K., R. K. (2), J. K. (1), Ł. L. (2), M. K. (2), M. S. (3), M. S. (4), W. U. (1), także dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy w postaci: protokołu oględzin miejsca kradzieży drzew, dokumentacji fotograficznej, postanowień SR w G. i SO w T., aktu notarialnego – umowy darowizny, wniosku o zezwolenie na wycinkę drzew i decyzji w tej sprawie, nakazu płatniczego , wypisu z rejestru gruntów, wypisu z księgi wieczystej, wyceny wyciętego drewna, danych podejrzanym i danych o karalności oskarżonego a także opinii biegłego z dziedziny leśnictwa.

Oskarżony P. M. (1) w nie przyznał się do kradzieży drewna. Oskarżony wskazał, że nie wiedział o uprawomocnieniu się postanowienia, nie wiedział, że nie jest to jego działka, a nadto, że całe drewno, które wyciął pozostawił w lesie.

Sąd odmówił wiarygodności oskarżonego, bowiem przeczyły temu zeznania innych świadków, dowody z dokumentów jak tez opinia biegłego.

Przede wszystkim oczywistym było – wbrew twierdzeniu oskarżonego, że wiedział on o uprawomocnieniu się postanowienia przysądzającego własność działki T. i A. K..

Z akt sprawy I Co (...) jednoznacznie wynika, że P. M. (1), wiedział, że zapadło postanowienie przesądzające własność nieruchomości na rzecz T. i A. K.. Oskarżony złożył zażalenie na to postanowienie (musiał więc wiedzieć co skarży). Następnie – w dniu 29 listopada 2012r. – P. M. (1) odebrał osobiście postanowienie Sądu Okręgowego w T. z dnia 23 listopada 2012r. oddalające zażalenie na postanowienie z 22 czerwca 2012r., wraz z pouczeniem o jego niezaskarżalności, co potwierdził własnoręcznym podpisem na zwrotnym potwierdzeniu odbioru orzeczenia (k. 545 akt sprawy I Co (...)).

P. M. (1) w toku całego postępowania (...) korzystał ze wszystkich swoich praw, w tym prawa do zaskarżenia orzeczeń sądowych, rozumiał więc treści zarówno orzeczeń jak i pouczeń. Nie zaskarżył – wobec pouczenia o niezaskarżalności – postanowienia z 23 listopada 2012r., co świadczy o tym, że zrozumiał treść tego pouczenia.

A zatem od dnia 29 listopada 2012r. – odebrania odpisu postanowienia z 23.11.2012r. wraz z uzasadnieniem – P. M. (1) wiedział, że prawo własności działki zostało przysądzone T. K. i A. C. – K.. A tym samym, że nie ma prawa dysponować tą działką i znajdującymi się tam drzewami.

W ocenie Sądu równie niewiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego, że całość wyciętego drzewa oskarżony pozostawił w lesie. Tym wyjaśnieniom oskarżonego przeczą zeznania świadków, wskazujących, że w miejscu wycinki były ślady po ciągniku, że F. M. powiedział im, że nieruchomość jest M. i będą „wywozić”, jak też protokół oględzin i opinia biegłego, z których jednoznacznie wynika, że na działce pozostało 20% drewna wyciętego (zeznania W. U.) i 9 m3 (z 45 m3) (opinia biegłego).

Oczywiście nielogiczne były sugestie oskarżonego, że drzewo wycinał i wywoził sam T. K., bowiem po pierwsze, oskarżony – rzekomo wierząc, że działka stanowi jego własność z pewnością by się temu przeciwstawił, a nadto – skoro dla sołtysa i innych mieszkańców wsi to M. byli właścicielami tej działki (bo oskarżony nie powiadomił sołtysa o zmianie właściciela) to z pewnością na wsi byłoby głośno, że ktoś obcy wywozi dużą ilośc drzewa z działki P. M..

Sąd dał przy tym wiarę wyjaśnieniom oskarżonego odnośnie jego sytuacji rodzinnej i materialnej, co nie było kwestionowane w toku procesu.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków T. K. i A. C. K. na okoliczność nabycia przez nich działki zlicytowanej od M. (co potwierdziły dokumenty urzędowe zgromadzone w aktach sprawy I Co (...)) oraz wycinki drzew na tej działce na początku roku 2013r. (co potwierdzili świadkowie, dokumentacja fotograficzna, protokół oględzin i opinia biegłego).

Sąd dał wiarę także zeznaniom świadków Ł. L. (2) i M. K. (2) oraz M. S. (5) na okoliczność ujawnienia wyciętych drzew i udokumentowania tego faktu oraz odwiedzin u Państwa M. w związku z tą wycinką, bowiem zeznania tych świadków były spójne, uzupełniały się wzajemnie, potwierdzała i je dokumentacja fotograficzna.

Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania M. S. (4) i W. U. (1) na okoliczność przeprowadzonych oględzin miejsca, co dokumentował protokół oględzin i dokumentacja fotograficzna.

Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania J. K. (1) i R. K. (2) na okoliczność wniosków P. M. o zezwolenie na wycinkę drzew z działki (...) w m. S., bowiem zeznania tych świadków potwierdziły dokumenty w postaci wniosków i decyzji, a nadto nie kwestionował ich sam oskarżony.

Zdaniem Sądu częściowo wiarygodne były zeznania M. M. (5) – w zakresie składania wniosków o zezwolenie na wycinkę drzew i wycinania drzew przez jej męża, co było potwierdzone dokumentami. Natomiast Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom tego świadka, że dopiero w marcu 2013r. P. M. dowiedział się o zmianie właściciela działki, bowiem jak wyżej wskazano, odpis postanowienia odebrał osobiście 29 listopada 2012r., zaś 4 lutego 2013r. składał skargę na wpis referendarza sądowego, a zatem jego wiedza w zakresie zmiany własności działki była pewna. Nie były też wiarygodne zeznania M. M. odnośnie faktu, że jej mąż nie zabierał żadnych drzew z działki i wszystko co wyciął to pozostawił, bowiem przeczyły temu zeznania świadków (Ł. L. i M. K.) oraz protokół oględzin miejsca i opinia biegłego.

Sąd uznał za wiarygodne dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy w postaci: protokołu oględzin miejsca kradzieży drzew, dokumentacji fotograficznej, postanowień SR w G. i SO w T., aktu notarialnego – umowy darowizny, wniosku o zezwolenie na wycinkę drzew i decyzji w tej sprawie, nakazu płatniczego , wypisu z rejestru gruntów, wypisu z księgi wieczystej, wyceny wyciętego drewna, danych o podejrzanym i danych o karalności oskarżonego oraz dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy I Co (...) bowiem są to dokumenty urzędowe, sporządzone przez kompetentne osoby, zgodnie z ich wiedzą, dokumenty te zawierają rzetelne i prawdziwe informacje, których autentyczności i prawdziwości zawartych w nich informacji nie kwestionowała żadna z stron procesu.

Sąd uznał za miarodajną opinię biegłego z dziedziny leśnictwa odnośnie ilości i wartości drzew wyciętych na działce należącej do T. i A. K., albowiem sporządzona ona została przez biegłego specjalistę, zgodnie z jego niekwestionowaną fachową wiedzą i doświadczeniem zawodowym. Biegły sporządził opinie po przeprowadzaniu osobistych oględzin miejsca wycinki i osobistym dokonaniu pomiarów drzew, w obecności oskarżonego i pełnomocnika pokrzywdzonych, zaś wnioski zawarte w opinii są logiczną konsekwencją przeprowadzonych badań. Opinia biegłego była jasna, pełna i rzetelna, odpowiadała na tezy postawione w postanowieniu o dopuszczeniu opinii, ponadto, żadna ze stron procesu nie wnosiła zastrzeżeń do tych opinii, i nie budziły one wątpliwości Sądu.

Prokurator Prokuratury Rejonowej w G. oskarżył P. M. (1) o to,

IV.  w dniu 28 grudnia 2012 roku w Ł. w Urzędzie Miasta i Gminy wyłudził decyzje nr (...) zezwalającą na wycinkę drzew na terenie działki nr (...) w H. w ten sposób, że wprowadził w błąd urzędników prowadzących czynności administracyjne przedkładając im nieaktualny akt notarialny i wiedząc, iż nie jest właścicielem tej działki, zgodnie z prawomocnym od dnia 23.11.2012r. postanowieniem Sądu Rejonowego w G. sygn. akt I Co (...) o przysądzeniu prawa własności tej nieruchomości na rzecz A. A. K. (1) i T. K.,

tj. o czyn z art. 272 kk

V.  w dniu 18 lutego 2013 roku w Ł. w Urzędzie Miasta i Gminy wyłudził decyzje nr (...) zezwalającą na wycinkę drzew na terenie działki nr (...) w H. w ten sposób, że wprowadził w błąd urzędników prowadzących czynności administracyjne przedkładając im nieaktualny akt notarialny i wiedząc, iż nie jest właścicielem tej działki, zgodnie z prawomocnym od dnia 23.11.2012r. postanowieniem Sądu Rejonowego w G. sygn. akt I Co (...) o przysądzeniu prawa własności tej nieruchomości na rzecz A. A. K. (1) i T. K.,

tj. o czyn z art. 272 kk

VI.  w okresie od listopada 2012 roku do 23 lipca 2013 roku na terenie działki nr (...) w H. gm. Ł. dokonał wyrębu i zaboru w celu przywłaszczenia 49 drzew olchowych o łącznej wartości 5.743,65 zł na szkodę A. A. K. (1) i T. K.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk

Po przeprowadzeniu przewodu sądowego Sąd uznał P. M. (1) za winnego tego, że działając w krótkich odstępach czasu i w wykorzystaniu tej samej sposobności:

3)  w okresie od 19 do 28 grudnia 2012 roku w Ł. w Urzędzie Miasta i Gminy wyłudził od upoważnionego urzędnika poświadczającą nieprawdę decyzję nr (...) zezwalającą mu jako właścicielowi działki, na wycinkę drzew na terenie tej działki nr (...) w H. w ten sposób, że podstępnie wprowadził w błąd urzędników prowadzących czynności administracyjne poprzez przedłożenie aktu notarialnego z dnia 13 grudnia 2010r. potwierdzającego jego własność tej nieruchomości, jednocześnie wiedząc, że własność tej nieruchomości została przysądzona na rzecz A. A. K. (1) i T. K. postanowieniem Sądu Rejonowego w G. z dnia 22 czerwca 2012r., wydanym w sprawie sygn. akt I Co (...) prawomocnym od dnia 23.11.2012r.

4)  w okresie od 5 do 18 lutego 2013 roku w Ł. w Urzędzie Miasta i Gminy wyłudził od upoważnionego urzędnika poświadczającą nieprawdę decyzję nr (...) zezwalającą mu jako właścicielowi działki na wycinkę drzew na terenie działki nr (...) w H. w ten sposób, że podstępnie wprowadził w błąd urzędników prowadzących czynności administracyjne poprzez przedłożenie aktu notarialnego z dnia 13 grudnia 2010r. potwierdzającego jego własność tej nieruchomości, jednocześnie wiedząc, że własność tej nieruchomości została przysądzona na rzecz A. A. K. (1) i T. K. postanowieniem Sądu Rejonowego w G. z dnia 22 czerwca 2012r., wydanym w sprawie sygn. akt I Co (...) prawomocnym od dnia 23.11.2012r.

W ocenie Sądu przypisanymi mu w pkt. I wyroku czynami P. M. (1) wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 272 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 272 k.k. karze podlega ten kto wyłudza poświadczenie nieprawdy przez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariusza publicznego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu.

Przestępstwo to polega na wyłudzeniu poświadczenia nieprawdy przez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariusza publicznego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu. Przez wyłudzenie należy rozumieć otrzymanie dokumentu zawierającego poświadczenie nieprawdy przez wprowadzenie w błąd osoby funkcjonariusza publicznego lub innej osoby uprawnionej do wystawienia dokumentu. Z użytego określenia "wyłudza" wynika, iż osoba poświadczająca nieprawdę działa w dobrej wierze, tzn. jest przekonana, że poświadcza prawdę. Chodzi o tzw. fałsz pośredni, polegający na tym, że poświadczenie zawiera fałsz, jednakże wystawiający je nie ponosi winy w stwierdzeniu fałszu, gdyż sam padł ofiarą podstępu, zastosowanego przez osobę trzecią. (por. Komentarz do art. 272 k.k. M. Mozgawa).

Zachowanie sprawcy polega na podjęciu podstępnych zabiegów zmierzających do uzyskania dokumentu potwierdzającego nieprawdziwą, a korzystną dla sprawcy, okoliczność mającą znaczenie prawne. Sprawca może przy tym wprowadzać wystawcę dokumentu w błąd bezpośrednio przez dostarczenie fałszywych informacji lub dokumentów albo pośrednio, np. przy pomocy innych osób potwierdzających nieprawdziwe informacje. Nie muszą to jednak być działania szczególnie przebiegłe, których wykrycie wymaga ponadprzeciętnej uwagi i przezorności. (por. Komentarz do art. 272 k.k. prof. A. Marka).

W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy a przede wszystkim wyjaśnień samego oskarżonego nie ulegało wątpliwości, że oskarżony P. M. (1) podstępnie wprowadził w błąd urzędników prowadzących czynności administracyjne, poprzez przedłożenie wraz z wnioskiem o udzielnie zezwolenia na wycinkę drzew na działce (...) w S. aktu notarialnego potwierdzającego jego własność tej nieruchomości, jednocześnie wiedząc, że własność tej nieruchomości została przysądzona na rzecz A. A. K. (1) i T. K. postanowieniem Sądu Rejonowego w G. z dnia 22 czerwca 2012r., wydanym w sprawie sygn. akt I Co (...) prawomocnym od dnia 23.11.2012r. i tym samym wyłudził poświadczające nieprawdę decyzje administracyjne (...) i (...), które zezwalały jemu jako właścicielowi (którym nie był) na wycinkę drzew opisanych w decyzji w okresie opisanym w decyzjach.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody zezwolenie na wycinkę drzew mógł uzyskać tylko właściciel działki lub posiadacz po uzyskaniu zgody właściciela.

Gdyby zatem P. M. nie wprowadził podstępnie w błąd urzędników okazując akt notarialny, mimo że własność opisanej w nim nieruchomości przysługiwała już innym osobom, a dodatkowo składając drugi wniosek w czasie trwania postępowania o wpis do księgi wieczystej nowych właścicieli, takie zezwolenie nie mogłoby mu zostać wydane. Oskarżony doprowadził do tego, że Burmistrz Miasta i Gminy Ł. wydał zezwolenie, będąc w błędnym przekonaniu, ze wydaje je właścicielowi działki.

Jak wyżej wskazano, od dnia 29 listopada 2012r. – odebrania odpisu postanowienia z 23.11.2012r. wraz z uzasadnieniem – P. M. (1) wiedział, że prawo własności działki zostało przysądzone T. K. i A. C. – K.. A tym samym, że nie ma prawa dysponować tą działką i znajdującymi się tam drzewami.

Dlatego składając wniosek o wycinkę w dniu 19 grudnia 2012r. a potem 05 lutego 2013r. i składając zawarte w tym wniosku oświadczenie, ze jest właścicielem działki miał pełną wiedzę, że oświadczenie nie jest prawdziwe.

O podstępnym działaniu oskarżonego świadczy fakt, że złożył na dowód swojego prawa własności wypis aktu notarialnego, z którego wynikało, że działkę tę darował mu ojciec, mimo że oskarżony doskonale wiedział, że jest już nowy właściciel tej działki.

Ponadto składając wniosek 5 lutego 2013r., oskarżony miał świadomość, że tylko dlatego, że on sam zaskarżył wpis do księgi wieczystej nowych właścicieli, w KW i ewidencji gruntów nadal figuruje poprzedni właściciel działki.

Jak bowiem wynikało z uzasadnienia postanowienia Sądu Okręgowego w T., już 23 stycznia 2013r. referendarz sądowy wpisał do księgi wieczystej prawo własności działki na rzecz T. K. i A. C. K., zaś 04 lutego 2013r. P. M. (1) złożył skargę na to orzeczenie referendarza, co sprawiło że wpis nie stał się prawomocny.

Zdaniem Sądu wyżej opisane decyzje administracyjne stanowiły przedmiot przestępstwa opisanego w art. 272 k.k. bowiem P. M. (1) mógł i posłużył się tymi decyzjami przed Policją, potwierdzając swoje prawo do wycinki drzew, prawo które faktycznie mu nie przysługiwało. A zatem w tym sensie i znaczeniu, decyzje te miały moc prawną.

W ocenie Sądu oskarżony oba te czyny popełnił w krótkich odstępach czasu (6 tygodni) i z wykorzystaniem tej samej sposobności, dlatego należało uznać je za ciąg dwóch przestępstw z art. 91 § 1 k.k.

Sąd uznał P. M. (1) za winnego także tego, że w okresie od grudnia 2012 roku do kwietnia 2013 roku, działając w krótkich odstępach czasu i ze z góry powziętym zamiarem na terenie działki nr (...) w H. gm. Ł. dokonał wyrębu i zaboru w celu przywłaszczenia 36,279 metrów sześciennych drewna o łącznej wartości 8.067,45 zł oraz usiłował dokonać zaboru 9 metrów sześciennych drewna o wartości 1.263,60 zł dokonując ich wyrębu lecz nie dokonując ich zaboru z nieustalonych przyczyn pozostawiając je na miejscu wyrębu czym działał na szkodę A. A. K. (1) i T. K..

W ocenie Sądu tym zachowaniem P. M. (1) wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. i w zw. z art. 12 k.k.

Zgodnie z art. 278 § 1 k.k. karze podlega ten, kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą.

W sprawie nie ulegało wątpliwości, że działka nr (...) nad J. H. od 23 listopada 2012r. stanowiąca własność T. K. nie była lasem w rozumieniu ustawy o lasach. A zatem nie podlegało analizie w sprawie kradzież lub wyrąb drzewa z lasu.

Dlatego Sąd przypisał P. M. przestępstwo z art. 278 § 1 k.k., jako jeden czyn ciągły w dwóch jego fazach, dokonania i usiłowania.

W ocenie Sądu, co wyżej już dwukrotnie uzasadniano działka (...) nad J. od 23 listopada 2012r. należała do T. K. i jego żony A. C. K., a zatem dla P. M. (1) była rzaczą cudzą.

Zdaniem Sądu zabrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na stanowcze i jednoznaczne ustalenie, że od 29 listopada 2012r. – od odbioru postanowienia z uzasadnieniem Sądu Okręgowego w T. z 23 listopada 2012r. – oskarżony miał pełną świadomość, że ta działka nie należy już ani do niego ani do jego ojca, lecz do Państwa K..

A zatem dokonując wycinki drzew od grudnia 2012r. lub stycznia 2013r. do marca/kwietnia 2013r. P. M. (1) miał zamiar i wolę wyrębu drzewa z cudzej działki i zaboru drzewa z cudzej działki.

Zarówno oględziny miejsca wyrębu jak i zdjęcia wykonane przez Policję i przez pracowników pokrzywdzonego, a potem także przez biegłego w związku ze sporządzeniem opinii, wskazują jednoznacznie, że wyciętych zostało 63 drzewa ochowe i 2 wierzby, o łącznej miążnosci 45,297 m3, zaś na miejscu tak w marcu 2012r. (kiedy zdjęcia wykonywał Ł. L.) jak i w styczniu 2015r. (kiedy zdjęcia wykonywał biegły) pozostało 9 m3 drewna.

Podobnie oszacował W. U. (1), świadek z Nadleśnictwa J., który zeznał, już na czas swoich oględzin (sierpień 2013r.) że na miejscu pozostało ok. 20 % całości wyciętego drzewa. Z wniosków opinii biegłego, że oszacowanie W. U. było bezbłędne.

Oczywistym jest, że zdjęcia wyrąbanego drewna na posesji Państwa M. przekonałyby nawet oskarżonego, lecz wobec braku takiego dowodu, Sąd oparł się na dowodach przeprowadzonych na rozprawie, gdzie Policjant zeznał, ze z rozpytania wynikało, że drzewa wycinają M., że tak Policjant jak i pracownicy T. K. słyszeli, jak starszy Pan M. wskazał, że wycinają i będą wycinać bo to jest ich, oraz że świadkowie (Ł. L. i M. K.) widzieli świeże drzewo na posesji M.. J. J. (2) na czas rozprawy nie pamiętał nic o wycince drzew nad jeziorem i nic o niej nie wiedział, nie był niestety przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego, kiedy czas od wycinki był mniej odległy.

W ocenie Sądu najprawdopodobniej wiedząc, działka została bezpowrotnie stracona, bo przysądzono własność prawomocnie i trwa postępowanie o zmianę własności w księdze wieczystej, P. M. (1) chciał jeszcze w pewnym sensie dokuczyć a w pewnym sensie pozbawić T. K. przynajmniej odrobiny jego własności, przynajmniej tych kilkudziesięciu drzew.

Dlatego Sąd ustalił, że P. M. (1) działając ze z góry powziętym zamiarem dokonał wyrębu i kradzieży przywłaszczenia 36,279 metrów sześciennych drewna o łącznej wartości 8.067,45 zł oraz usiłował dokonać zaboru 9 metrów sześciennych drewna o wartości 1.263,60 zł dokonując ich wyrębu lecz nie dokonując ich zaboru z nieustalonych przyczyn pozostawiając je na miejscu wyrębu.

W ocenie Sądu fakt, że część drzew – 9 m3 – została wycięta, ale nie została wywieziona z działki, czyli nie została zabrana lecz pozostawiona do dyspozycji pokrzywdzonych powoduje, że w tym zakresie należało uznać że przestępstwo kradzieży zakończyło się w fazie usiłowania. Oskarżony wyciął drzewo, przez co bezpośrednio zmierzał do pozbawienia władzy nad tym drzewami pokrzywdzonych, ale ostatecznie ich nie zabrał, lecz pozostawił dalej w dyspozycji pokrzywdzonych. I pokrzywdzony od tamtego czasu mógł z nimi zrobić co chciał, sprzedać zużyć lub pozostawić. Pokrzywdzony pozostał właścicielem zarówno tego drzewa jak i działki na której leżało.

Wartość skradzionego i pozostawionego drewna Sąd przyjął uznając za miarodajną w tym zakresie profesjonalną opinię biegłego, który w sposób wyczerpujący, jasny i przekonujący uzasadnił przyjęcie poszczególnych wartości.

Przestępstwo z art. 272 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności do lat 3, zaś po przyjęciu ciągu przestępstw są mógł wymierzyć oskarżonemu karę w wysokości do ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Przestępstwo z art. 278 k.k. zagrożone jest z kolei karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.

Przepis art. 53 k.k. stanowi, że sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu. Przy tym, okoliczności wypływające na wymiar kary uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą.

Zgodnie z art. 37a k.k. jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, można zamiast tej kary orzec grzywnę albo karę ograniczenia wolności, o której mowa w art. 34 § 1a pkt 1, 2 lub 4.

Mając na uwadze okoliczności sprawy, stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu i stopień jego zawinienia, Sąd wymierzył oskarżonemu P. M. (1) za przestępstwa przypisane mu w pkt. I wyroku – na podstawie art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 272 k.k. karę 6 miesięcy ograniczenia wolności.

Przepis art. 34 § 1 i 1 a pkt. 1 k.k. wskazuje, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, kara ograniczenia wolności trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 2 lata; wymierza się ją w miesiącach i latach. Kara ograniczenia wolności polega na między innymi na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne. Zgodnie z art. 35 § 1 k.k. nieodpłatna, kontrolowana praca na cele społeczne jest wykonywana w wymiarze od 20 do 40 godzin w stosunku miesięcznym.

Mając na uwadze sytuację oskarżonego, pracę w gospodarstwie oraz konieczność prac na utrzymanie rodziny Sąd ustalił dla niego obowiązek wykonywania 20 godzin pracy w stosunku miesięcznym.

Jako okoliczności obciążające przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze brak skruchy i refleksji ze strony oskarżonego, nie przyjmującego do wiadomości swojego nieprawidłowego zachowania.

Jako okoliczności łagodzące przy wymiarze kary Sąd potraktował fakt, że oskarżony nie był dotychczas karany sądownie, ma stabilną sytuację rodzinną i materialną.

Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu oraz stopnia jego winy.

W związku z popełnieniem przez oskarżonego przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu także po zastosowaniu art. 37a k.k. karę 6 miesięcy ograniczenia wolności.

Na takie wymiar kary jako okoliczności łagodzące i obciążające wpływ miały te same okoliczności, które wpłynęły na wymiar kary orzeczony w pkt. I wyroku, jak też jako okoliczność łagodząca fakt, że wartość szkody nie była duża, oraz to, że część drzew faktycznie wymagała wycięcia, ze względu na swój stan (ale przez właściciela, a nie byłego właściciela).

Korzystając z dyspozycji art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 3 k.k. Sąd połączył oskarżonemu P. M. (1) orzeczone wobec niego w pkt. I i II wyroku jednostkowe kary ograniczenia wolności i w ich miejsce wymierza mu karę łączną 10 miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując go na podstawie art. 34 § 1 i 1a k.k. w zw. z art. 35 § 1 k.k. do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

Na wymiar kary łącznej – z zastosowaniem zasady częściowej absorbcji – wpływ miał czasowy związek wszystkich przestępstw, jak też wspólne dla tych przestępstw okoliczności (brak pełnej kumulacji) oraz fakt, że przestępstwa były różnego rodzaju (brak pełnej absorbcji).

Korzystając z dyspozycji art. 46 § 1 k.k. oraz uwzględniając wniosek pokrzywdzonego, Sąd zasądził od oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych A. C. – K. i T. K. solidarnie kwotę 8.067,45 zł.

Wartość szkody do naprawienia Sąd ustalił odejmując od wartości wyciętych drzewa (9.331,05 zł) wartość drzewa które pozostało na działce (1.263,60 zł).

W ocenie Sądu fakt, że drzewo po dwóch latach nie nadaje się już do użytku, nie powoduje, żeby jego wartością obciążać oskarżonego, bowiem drzewo to pozostawało w dyspozycji pokrzywdzonego przez cały ten czas i pokrzywdzony mógł z nim zrobić to co chciał (także sprzedać, zużyć, oddać).

Mając na uwadze, że oskarżony posiada gospodarstwo rolne, a nadto jest zdolny do pracy Sąd uznał, że nie ma podstaw do zwolnienia go od kosztów procesu i zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa 180,- zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem opłaty sądowej oraz częściowo obciążył go wydatkami postępowania w kwocie 1.000 zł, w pozostałej części od tych wydatków zwalniając oskarżonego i obciążając nimi Skarb Państwa.

Orzekając o kosztach podstawą prawną do zasądzenia kosztów od oskarżonego był przepis art. 626 § 1 k.p.k. zaś podstawą prawną zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych w postępowaniu był przepis art. 624 § 1 k.p.k.. Częściowo zwalniając oskarżonego od wydatków postępowania Sąd miał na względzie, że oskarżony musi jeszcze naprawić szkodę wobec pokrzywdzonych.

SSR Ewa Stępień