Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anna Walus-Rząsa

Protokolant: st. sekretarz sądowy Magdalena Kamuda

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2016 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko: (...) Spółka Akcyjna w S.

o zapłatę: 118.512,87 zł

I. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. kwotę 118.512,87 zł ( sto osiemnaście tysięcy pięćset dwanaście złotych 87/100) z ustawowymi odsetkami za czas opóźnienia w zapłacie od dnia 3 lutego 2016 r. do dnia zapłaty,

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 13.143,00 zł ( trzynaście tysięcy sto czterdzieści trzy złote) tytułem kosztów procesu w tym kwotę 7.200,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego

Sygn. akt VI GC 74/16

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z o.o. w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. kwoty 118.512,87 zł z ustawowymi odsetkami i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu powód podał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej , sprzedał pozwanemu w okresie od 8.10 do 16.11.2015r. towar o łącznej wartości 117.576,39 zł. Strona pozwana zobowiązana była do zapłaty za towar w terminach szczegółowo wskazanych w fakturach. Jednakże zapłaty nie dokonała. Powód wzywał pozwanego do zapłaty dochodzonej pozwem należności jednakże bezskutecznie.

Sąd Okręgowy w R. wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (k.30).

Strona pozwana wniosła od nakazu zapłaty sprzeciw domagając się uchylenia nakazu zapłaty, zawieszenia postępowania ewentualnie skierowania sprawy na drogę postępowania mediacyjnego. W sprzeciwie pozwany podał, że zdarza się, iż reguluje swoje zobowiązania płatnicze wobec powoda z opóźnieniem, jednakże opóźnienie to nie jest znaczne. Pozwany zarzucił, że w jednej z faktur wymienionych w pozwie termin płatności upływa 15.01.2016r. natomiast wezwanie do zapłaty nosi datę 18.01.2016r. Strona pozwana zaproponowała, że spłaci swoje zadłużenie względem powoda w pięciu równych ratach.

W odpowiedzi na sprzeciw powód wniósł o nieuwzględnienie zarzutów podniesionych w nim . Podniósł, że na dzień dzisiejszy strona pozwana zalega powodowi z zapłatą w łącznej kwocie 160.450,81 zł . Powód podniósł, że po dacie skierowania wezwania do zapłaty strona pozwana nie zapłaciła żadnej kwoty, a jedyną reakcją strony pozwanej jest sprzeciw od nakazu zapłaty, który nie zawiera merytorycznych zarzutów a jego złożenie ma na celu jedynie odsunięcie w czasie uzyskania przez powoda tytułu wykonawczego. Powód stwierdził, iż wobec postawy strony pozwanej nie jest zainteresowany postępowaniem mediacyjnym i nie wyraża na nie zgody. Nie wyraża również zgody na zapłatę należności w sposób zaproponowany przez stronę pozwaną w sprzeciwie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Strona powodowa załączyła do pozwu szereg faktur , z których wynika, że powód sprzedał pozwanemu na ich podstawie towar szczegółowo w nich określony ( k. 6-18).

Wezwaniem do zapłaty z 18.01.2016r. powód wezwał pozwanego do zapłaty objętych pozwem faktur (k.4).

W piśmie z dnia 16.01.2016r. strona pozwana zobowiązała się do zapłaty zobowiązań względem powoda według harmonogramu (k.5).

Mimo wezwania do zapłaty i złożonej deklaracji w piśmie z 18.01.2016r. do dnia wytoczenia sporu strona pozwana nie uiściła na rzecz powoda żadnej kwoty tytułem należności objętej fakturami załączonymi do pozwu.

Nie kwestionując istnienia zobowiązania objętego pozwem pozwany zarzucił jedynie, że niektóre z roszczeń objętych pozwem są przedwczesne , wniósł o skierowanie stron do mediacji a także rozłożenie zadłużenia na pięć równych rat ( k.35,36).

Powód nie wyraził zgody na mediacje jak również na rozłożenie płatności objętej pozwem na raty. Podniósł, że zaległość strony pozwanej na dzień 17.03.2016r. wynosi 160.450,81 zł , a żadna z faktur objętych pozwem nie została zapłacona mimo deklaracji strony pozwanej.

Stosownie do art. 535 kc przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W niniejszej sprawie bezspornym jest fakt sprzedaży towarów przez powoda szczegółowo wymienionych w fakturach załączonych do pozwu. Pozwany w toku postępowania nie przeczył, że towar objęty fakturami załączonymi do pozwu otrzymał. Mimo wezwania pozwany nie zapłacił żadnej należności wynikającej z faktur objętych pozwem wnosząc jedynie o rozłożenie objętej pozwem należności na raty ewentualnie o skierowanie stron do mediacji.

Na powyższe powód nie wyraził zgody.

W tym stanie rzeczy mając na uwadze cytowany wyżej przepis art. 535 kc Sąd uznał roszczenie powoda w całości za zasadne i dlatego na podstawie powołanego przepisu zasądził do pozwanego na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę w całości wraz ze skapitalizowanymi odsetkami w kwocie 936,48 zł ( art. 481 § 1 kc).

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 482 § 1 kc.

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sporu, na podstawie art. 98 w związku z art. 108 § 1 kpc.

Na koszty postępowania składa się opłata od pozwu, koszty zastępstwa procesowego oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa.