Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2014 roku

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie Wydział II Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSO Katarzyna Jakubowska – Pogorzelska

Protokolant: Paulina Goździk

po rozpoznaniu w dniu 5 września 2014 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa E. B.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o odszkodowanie

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powódki E. B. kwotę 200.000 zł (dwieście tysięcy) z odsetkami ustawowymi od dnia 27 kwietnia 2010 roku do dnia zapłaty

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie

3.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powódki E. B. kwotę 3.617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu

4.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego Warszawa –Praga w Warszawie kwotę 12.351,44 zł (dwanaście tysięcy trzysta pięćdziesiąt jeden złotych 44/100) tytułem wydatków poniesionych przez Skarb Państwa i nieuiszczonej opłaty sądowej

UZASADNIENIE

Powódka E. B. wniosła o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego Towarzystwa (...) S. A. z siedzibą w W. kwoty 200 000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 17 kwietnia 2010 r. do dnia zapłaty, a także o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu powódka wskazała, że zawarła z pozwanym umowę ubezpieczenia od ognia i innych zdarzeń losowych, której przedmiotem był dom letniskowy znajdujący się w P.. W dniu 15 marca 2010 r. doszło do pożaru, w wyniku którego budynek wraz z wyposażeniem uległ całkowitemu spaleniu. Ubezpieczyciel odmówił jednak wypłaty odszkodowania /pozew, k. 2-7 akt; protokół rozprawy, k. 619 akt/.

Pozwany Towarzystwo (...) S. A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany przyznał, że zawarł z powódką umowę ubezpieczenia budynku letniskowego, zakwestionował jednak, jakoby doszło do pożaru, od którego zgodnie z postanowieniami OWU uzależniona jest jego odpowiedzialność odszkodowawcza. Wskazał także, iż przedmiotowy budynek nie mógł być objęty ubezpieczeniem, gdyż jak wskazano we wniosku z 28 kwietnia 2009 r. budowa została zakończona w 2007 r., zaś w rozumieniu OWU w wariancie budowa możliwe było ubezpieczenie budynku niezakończonego i niezamieszkanego /odpowiedź na pozew, k. 53-58 akt; protokół rozprawy, k. 619 akt/.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka jest właścicielką nieruchomości gruntowej położonej P.. Działka była zabudowana budynkiem mieszkalno-rekreacyjnym o konstrukcji murowano-drewnianej o powierzchni 117,73 m ²

dowód: zdjęcia, k. 95-99 v. akt; opinia biegłego z zakresu wyceny nieruchomości, k. 496-547, k 585 akt, kopia aktu notarialnego k 135-138

Na mocy umowy z dnia 28 kwietnia 2009 r. budynek został objęty ochroną ubezpieczeniową od ognia i innych zdarzeń losowych przez pozwane Towarzystwo (...) S. A. z siedzibą w W. . Umowa obowiązywała w okresie od 6 maja 2009 r. do 5 maja 2010 r. i została potwierdzona polisą nr (...). Suma ubezpieczenia, stanowiąca górną granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela, została określona na kwotę 200 000 zł. Integralną część umowy stanowiły Ogólne warunki ubezpieczenia budynków i lokali prywatnych „Pod własnym dachem” (OWU), zatwierdzone uchwałą Zarządu (...) S.A. nr (...) z dnia 11 lipca 2007 r. wraz z aneksem nr (...) do OWU z dnia 11 lipca 2007 r.. Zgodnie z § 4 ust. 1 i 3 OWU w przypadku gdy na wniosek Ubezpieczającego ubezpieczenie zawarte zostało w wariancie BUDOWA, A. odpowiada za szkody spowodowane m.in. pożarem, rozumianego jako działanie ognia, który wydostał się poza palenisko lub powstał bez paleniska i rozpowszechnił się o własnej sile; ubezpieczenie w zakresie pożaru nie obejmuje działania ognia użytkowego lub ciepła na budynek, a także szkód powstałych na skutek działania ognia lub ciepła we wszelkich urządzeniach i instalacjach służących do wytwarzania, przekazywania lub odprowadzania ognia, ciepła, spalin lub dymu ( k 73). Ochroną ubezpieczenia nie były natomiast objęte szkody spowodowane brakiem konserwacji budynku i/lub wynikłych z faktu, że jego konstrukcja nie została wykonana zgodnie z planem lub projektem budynku (§ 10 ust. 4 pkt 2 OWU k 78), szkody powstałe w wyniku braku ciągłości pokrycia dachu spowodowanych błędem w jego wykonaniu, wykonaniem niezgodnie z projektem lub niewykonywaniem naprawy, jeżeli Ubezpieczony wykonał dane prace sam lub powierzył je osobom nietrudniącym się zawodowo danym rodzajem prac lub gdy Ubezpieczony nie potrafi wykazać komu dane prace rzeczywiście zlecił lub gdy zaniechał wykonywania napraw (§ 10 ust. 4 pkt 3 OWU k 88), a także szkody powstałe w wyniku nieszczelności przewodów kominowych lub rozprowadzających ciepło, jak również błędem w ich wykonaniu, wykonaniem niezgodnie z projektem lub niewykonaniem napraw albo jeżeli ubezpieczony wykonał dane prace sam lub powierzył e osobom nietrudniącym się zawodowo danym rodzajem prac lub gdy ubezpieczony nie potrafi wykazać komu dane prace rzeczywiście zlecił lub gdy zaniechał wykonywania napraw (§ 10 ust. 4 pkt. 4 OWU k 88). Odpowiedzialność pozwanego została też wyłączona w przypadku szkód spowodowanych oddziaływaniem ciepła lub spalin odprowadzanych z komina albo pieca na elementy budynku (§ 10 ust. 1 pkt 21 OWU k 77v).

dowód: bezsporne; polisa ubezpieczenia budynku / lokalu prywatnego „Pod własnym dachem”, k. 66-69 akt; OWU, k. 70-86 akt; aneks nr(...) do Ogólnych warunków ubezpieczenia budynków i lokali prywatnych „Pod własnym dachem”, k. 88 akt

Stan techniczny systemu wentylacyjnego domu letniskowego był regularnie sprawdzany i czyszczony przez kominiarza. Przeprowadzona w dniu 6 stycznia 2010 r. kontrola przewodu kominowego wykazywała, iż ciąg i drożność przewodów spalinowego oraz wentylacyjnego były w dobrym stanie. Podczas kontroli oczyszczono także przewód od kominka i kuchni kaflowej. Termin następnego badania zalecono na styczeń 2011 r..

dowód: zeznania świadka M. R., k. 140 akt; opinia nr (...), k. 212 akt

W dniu 15 marca 2010 r. wybuchł pożar wewnątrz budynku powódki.

W czasie zdarzenia pożaru na miejscu zdarzenia byli obecni A. B. (ślusarz), P. B. i P. J. (inżynier), którzy wykonywali w tym czasie prace remontowo-wykończeniowe w piwnicy. W tym czasie korzystano z urządzeń ogrzewczych na paliwo jednak najbardziej prawdopodobną przyczyną pożaru była nieszczelność przewodu kominowego lub zbyt bliskie usytuowanie w stosunku do niego materiałów palnych.

dowód: zdjęcia, k. 227-242 akt; zeznania świadka A. B., k. 141-142 akt; zeznania świadka P. B., k. 141-142 akt; zeznania świadka P. J., k. 142-143 akt; opinia biegłego z zakresu pożarnictwa K. M., k. 149 akt; opinia ustna uzupełniająca, k. 278-281 akt

W wyniku pożaru dom w części drewniej (parter i poddasze) uległ całkowitemu spaleniu. Ocalały jedynie murowano—żelbetonowe piwnice. Wartość odtworzeniowa przedmiotowego budynku mieszkalno – wypoczynkowego w stanie na dzień 15 marca 2010 r. przed pożarem, według cen z roku 2013, bez uwzględnienia stopnia zużycia i z wykorzystaniem pozostałości wynosi 276 760 zł.

dowód: opinia biegłego sądowego z zakresy wyceny nieruchomości, k. 520, 532 akt; wyjaśnienia, k. 584-587 akt; opinia ustana uzupełniająca, k. 616-618 akt; OWU, k. 80-80 v. akt

W dniu 17 marca 2010 r. powódka zgłosiła szkodę z tytułu pożaru jednak ubezpieczyciel odmówił wypłaty wskazując, że przyczyna pożaru pozostaje poza zakresem zawartej umowy ubezpieczenia z uwagi na treść § 10 ust. 1 pkt 21 oraz ust. 4 pkt. 4 OWU, zgodnie z którym A. nie ponosi odpowiedzialności za szkody powstałe na skutek szkód spowodowanych oddziaływaniem ciepła lub spalin odprowadzonych z komina albo z pieca na elementy budynku a ochroną ubezpieczeniową nie są objęte szkody powstałe w wyniku nieszczelności przewodów kominowych lub rozprowadzających ciepło

dowód: zgłoszenie szkody majątkowej – rzeczowej, k. 131-134 akt; opinia biegłego z zakresu ochrony przeciwpożarowej - mgr inż. A. M., k. 90-93 akt; decyzja o odmowie przyznania odszkodowania z dn. 27 kwietnia 2010 r., k. 8-9 akt

Śledztwo prowadzone w sprawie pożaru zostało umorzone z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa.

dowód: bezsporne; dokumenty, 154, 157, 166 v.-167 akt; postanowienie, k. 198 akt

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie powołanych wyżej dowodów, które należało w całości obdarzyć wiarą.

Zasadniczo okoliczności stanu faktycznego (ubezpieczenie domu letniskowego w P., pożar domu) były pomiędzy stronami bezsporne, odmienna była natomiast ocena prawna, jeśli chodzi o odpowiedzialność pozwanego ubezpieczyciela.

Jako wiarygodne Sąd uznał dowody z dokumentów, które nie były kwestionowane przez żądną ze stron pod względem ich prawdziwości i autentyczności, a w wypadku kserokopii – co do ich zgodności z oryginałem. Sąd również nie znalazł podstaw do ich podważenia.

Sąd dał wiarę również zeznaniom świadka M. R. (kominiarza) /k. 140—141 akt/, słuchanego na okoliczność drożności przewodów kominowych w przedmiotowym budynku, albowiem świadek ten z uwagi na fakt dokonywania przeglądów w tym budynku, miał odpowiednią wiedzę co do stanu technicznego przewodów kominowych. Przegląd dokonany przez świadka w dniu 24.04.2009r. został potwierdzony niekwestionowanymi kopiami dokumentów z dnia 24.04.2009r. , 6.01.2010r. (k 124, 125).

Wiarygodne były także zeznania świadków: A. B. (ślusarza) /k. 141 akt/, P. B. /k. 141-142 akt/ i P. J. (inżyniera) /k. 142-143 akt/, którzy zrelacjonowali przebieg pożaru w dniu 15 marca 2010 r. w domu w P.. Zeznania te składane były w sposób spontaniczny i szczery a ich treść wzajemnie się uzupełniała, stanowiąc logiczną całość.

Podstawą ustaleń faktycznych stanowiły również opinie biegłych sądowych. Sąd oparł się na opinii pisemnej biegłego sądowego z zakresu pożarnictwa mgr inż. K. M. /k. 148-149 akt/ , następnie potwierdzonej i uzupełnionej ustanie na rozprawie z dnia 2 października 2012 r. /k. 278-281 akt/. Opinia była rzeczowa i logiczna, zaś wnioski będące wynikiem analizy materiału dowodowego pod kątem przyczyn pożaru domku letniskowego, przekonujące.

Za rzetelną i fachową, a także zgodną z aktualną wiedzą z zakresu wyceny nieruchomości Sąd uznał opinię A. S. złożoną w formie pisemnej /k. 496-547 akt/, potwierdzoną ustnie na rozprawie z dnia 05 września 2014 r. /k. 616-619 akt/, a także pisemne wyjaśnienia do niej /k. 584-587 akt/. Szczegółowo uzasadnione wnioski przedstawione przez biegłego dają podstawę do uznania, że opinia ta stanowi wyczerpującą ekspertyzę, obejmującą swych zakresem odpowiedź na pytanie zawarte w tezie dowodowej sformułowanej w postanowieniu z dnia 5 września 2013 r. o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego /k. 477 akt/. Wątpliwości pozwanego co do ustalonej powierzchni budynku i ceny jednostkowej nie miały uzasadnienia w obliczu przedstawionych przez biegłego wyjaśnień do opinii /k. 584-587 akt, k. 616-618 akt/. Z opinii tej wynikało, że wartość odtworzeniowa przedmiotowego budynku (kosztów niezbędnych do przywrócenia stanu przed pożarem) na dzień 15 marca 2010 r., według cen z roku 2010 z uwzględnieniem zużycia 25,79% i pozostałości wynosi 243.982zł zaś według cen z roku 2013 wynosi 276.760 zł.

Jeśli chodzi o opinię biegłego sądowego ds. budownictwa M. B. /k. 287-296 akt/, to była ona przydatna w takim zakresie w jakim odpowiadała specjalności biegłego. Stanowiła ona zatem podstawę określenia parametrów budynku wycenianego przez biegłego A. S., charakteru pozostałości i prac koniecznych do odtworzenia budynku do stanu sprzed pożaru, powierzchni i charakterystyki budynku. W tym zakresie opinia biegłego B. nie była kwestionowana przez strony i stanowiła podstawę do sporządzenia opinii przez biegłego z zakresu (...) (co do powierzchni budynku, stanu stropu po pożarze, rodzaju budynku).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powódka dochodziła wypłaty od pozwanego odszkodowania w związku ze szkodą powstałą na skutek pożaru domu letniskowego w P.. Roszczenie swoje wywodziła z obowiązku odszkodowawczego pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. w ramach łączącej strony umowy ubezpieczenia. Zgodnie z art. 805 § 1 k.p.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Stosownie zaś do § 2 pkt 1 powołanego artykułu odpowiedzialność ubezpieczyciela wynikająca z umowy ubezpieczenia majątkowego wyraża się w obowiązku spełnienia świadczenia polegającego na wypłacie odszkodowania za szkodę powstałą w wyniku przewidzianego w umowie wypadku.

Powyższe regulacje wskazują na istotę umowy ubezpieczenia, a także obowiązki stron tej umowy (ubezpieczyciela i ubezpieczającego). Powstanie odpowiedzialności ubezpieczyciela uzależnione jest zatem od wystąpienia przewidzianego umową wypadku, a także od powstania wskutek tego wypadku szkody w majątku ubezpieczonego.

Należy wskazać, że niesłuszne jest stanowisko pozwanego co do tego, że budynek , którego budowę zakończono w roku 2007 nie mógł być objęty ubezpieczeniem w wariancie budowa. Skoro pozwany nie dysponował innym produktem ubezpieczeniowym i zgodził się na zawarcie z powódką umowy ubezpieczenia budynku wybudowanego w roku 2007, za co pobrał zresztą stosowną składkę ubezpieczeniową, to należy uznać, że strony dokonały odpowiedniej modyfikacji stosunku zobowiązaniowego a umowa ubezpieczenia jest ważna i skuteczna, potwierdzona polisą nr (...). Należy podzielić pogląd, iż wątpliwości co do treści umowy ubezpieczenia należy interpretować na korzyść ubezpieczonego. Wynika to z brzmienia art. 12 ust. 3 i 4 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r.o działalności ubezpieczeniowej (t.j. Dz.U.2013.950 ze zm.) zgodnie z którym Ogólne warunki ubezpieczenia oraz umowa ubezpieczenia powinny być formułowane jednoznacznie i w sposób zrozumiały a postanowienia sformułowane niejednoznacznie interpretuje się na korzyść ubezpieczającego, ubezpieczonego, uposażonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia. Potwierdza to także orzecznictwo Sądu Najwyższego. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 maja 2004 r. (V CK 481/03 LEX nr 183801) ogólne warunki umów, stanowiące integralną część zawartej przez strony umowy ubezpieczenia, podlegają wykładni według reguł określonych w art. 65 § 2 k.c., gdy ich postanowienia nie są precyzyjne i stwarzają wątpliwości co do ich istotnej treści. Wykładnia ta nie może pomijać celu, w jakim umowa została zawarta, a także natury i funkcji zobowiązania. Celem umowy jest zaś niewątpliwie udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Umowa ubezpieczenia pełni funkcję ochronną i z tej przyczyny miarodajny do wykładni jej postanowień jest punkt widzenia tego, kto jest chroniony. Jeżeli z zakresu ubezpieczenia zostają wyłączone wszystkie szkody powstałe wskutek braku spełnienia wszelkich norm obowiązujących w budownictwie, to w istocie funkcja ochronna umowy ubezpieczenia okazuje się iluzoryczna. Z istoty umowy ubezpieczenia nie wynika oczywiście zakaz wyłączenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, gdy szkoda powstała lub uległa zwiększeniu wskutek zaistnienia przesłanek określonych w samej umowie lub w stanowiących jej część kwalifikowanych wzorcach, jakimi są ogólne warunki umów. Niewątpliwie jednak spełnienie funkcji ochronnej umowy ubezpieczenia wymaga, aby przed jej zawarciem ubezpieczający miał świadomość, jakie wypadki ograniczają lub wyłączają odpowiedzialność kontrahenta. Ogólne warunki powinny zatem w sposób precyzyjny takie wypadki określać, a w razie niejasności czy wątpliwości postanowienia te należy interpretować na korzyść ubezpieczającego.

Podobnie w wyroku z dnia 10 grudnia 2003 r. (V CK 35/03 M.Prawn. 2006/3/149) Sąd Najwyższy wskazał, że w razie niejasności czy wątpliwości co do poszczególnych postanowień ogólnych warunków ubezpieczenia, należy interpretować na korzyść ubezpieczonego. Sprzeczne z zasadami współżycia społecznego jest obciążanie ubezpieczonych negatywnymi konsekwencjami wadliwej i niedbałej ich redakcji.

Nie można także aprobować wykładni pozwalającej na odmowę wypłaty odszkodowania w sytuacji, w której ubezpieczony dopiero po zajściu zdarzenia dowiaduje się, że nie spełnia wymagań do wypłaty odszkodowania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że powódka wykazała w toku niniejszego procesu, że pozwany odpowiada za szkody spowodowane zdarzeniami ubezpieczeniowymi wymienionymi w § 4 Ogólnych warunków ubezpieczenia budynków i lokali prywatnych w tym pożarem, zdefiniowanym jako działanie ognia, który wydostał się poza palenisko lub powstał bez paleniska i rozprzestrzenił się o własnej sile; ubezpieczenie w zakresie ognia nie obejmuje natomiast działania ognia użytkowego lub ciepła na budynek a także szkód powstałych na skutek działania ognia lub ciepła we wszelkich urządzeniach i instalacjach służących do wytwarzania, przekazywania lub odprowadzania ognia, ciepła, spalin lub dymu (§ 4 ust. 3 pkt. 1 OWU k 73). Nie budzi wątpliwości, że spalenie budynku nie mieści się pojęciu działania ognia użytkowego lub ciepła, o których mowa w zdaniu drugim powołanego ustępu. Nie chodzi tu także o szkody spowodowane oddziaływaniem ciepła lub spalin odprowadzanych z kominka albo pieca na elementy budynku (§ 10 ust. 1 pkt. 21 OWU k 77v). Wyłączenie odpowiedzialności pozwanego możliwe byłoby jedynie w oparciu o treść § 10 ust. 4 pkt. 4 OWU wprowadzonego na mocy Aneksu nr (...) do OWU, zgodnie z którym ochroną ubezpieczeniową nie są objęte szkody powstałe w wyniku nieszczelności przewodów kominowych lub rozprowadzających ciepło, jak również błędem w ich wykonaniu wyniku nieszczelności przewodów kominowych lub rozprowadzających ciepło, jak również błędem w ich wykonaniu, wykonaniem niezgodnie z projektem lub niewykonaniem napraw albo jeżeli ubezpieczony wykonał dane prace sam lub powierzył je osobom nietrudniącym się zawodowo danym rodzajem prac lub gdy Ubezpieczony nie potrafi wykazać komu dane prace rzeczywiście zlecił lub gdy zaniechał wykonywania napraw (k 88). Wykazanie powyższych okoliczności wyłączających odpowiedzialność ubezpieczyciela obciążało stronę pozwaną zgodnie z art. 6 k.c. który stanowi, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Jak wynika z opinii biegłego z zakresu pożarnictwa mgr inż. K. M., przyczyną powstania pożaru była nieszczelność przewodu kominowego lub zbyt bliskie usytuowanie do niego materiałów palnych. Niemożliwe było natomiast jednoznaczne wskazanie, która z powyższych przyczyn spowodowała pożar a w konsekwencji spalenie budynku. Tymczasem zgodnie Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia wyłączeniem odpowiedzialności ubezpieczyciela były objęte jedynie szkody powstałe w wyniku pożaru spowodowanego nieszczelnością przewodów kominowych lub rozprowadzających ciepło (...) ( § 10 ust. 4 pkt. 4 OWU k. 88 akt). Tym samym nie można uznać ażeby pozwany udowodnił że wyłączną przyczyną pożaru była nieszczelność przewodu kominowego.

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że pozwany z jednej strony przyjmując odpowiedzialność za szkody spowodowane pożarem budynku z drugiej zaś wyłączając tę odpowiedzialność w okolicznościach opisanych w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia w istocie uczynił ochronę ubezpieczeniową z tytułu pożaru iluzoryczną, co jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela stanowi suma ubezpieczenia określona w polisie na kwotę 200.000 zł chociaż wysokość szkody poniesionej przez powódkę przekraczała te kwotę, co wynikało z opinii biegłego sądowego z zakresu (...).

Ustalanie wysokości odszkodowania za szkodę powstałą w wyniku zdarzenia winno nastąpić zgodnie z § 18 ust. 1 OWU, tj. według wartości odtworzeniowej. Według OWU „suma odtworzeniowa” (nowa) jest to kwota, jaką trzeba byłoby wydać, aby w miejscu ubezpieczenia wybudować /odtworzyć budynek tego samego rodzaju, konstrukcji, powierzchni i standardu wraz z włączeniem kosztów opracowania dokumentacji projektowej, obsługi geodezyjnej, nadzoru, jak również innych kosztów związanych z realizacją budowy lub zakupić budynek z zachowaniem tych samych zasad (z § 13 ust. 3 OWU). Budynki drewniane oraz szkieletowo-drewniane wybudowane po roku 1990 są ubezpieczone wg wartości odtworzeniowej (nowej). Jak wynika z opinii biegłego sądowego A. S. wartość odtworzeniowa przedmiotowego budynku na dzień 15 marca 2010 r., według cen z roku 2013, bez uwzględnienia stopnia zużycia i z wykorzystaniem pozostałości wynosi 276 760 zł (k 617). Takiego sposobu wyliczenia szkody strony ostatecznie nie kwestionowały.

W świetle powyższego żądanie zasądzenia kwoty 200.000 zł było uzasadnione treścią art. 805 k.c. i łączącej strony umowy ubezpieczenia.

Zgodnie z art. 817 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Ponieważ zgłoszenie szkody nastąpiło w dniu 17.03.2010 r. (k 54) zaś w związku z koniecznością wyjaśnienia okoliczności związanych ze zdarzeniem należało podjąć czynności sprawdzające zakończone decyzją wydaną dnia 27.04.2010r (k 8), odsetki ustawowe od zasądzonej kwoty odszkodowania należą się powódce od dnia wydania tej decyzji ponieważ najpóźniej w tej dacie winna nastąpić wypłata odszkodowania. Z powyższych względów żądanie zasądzenia odsetek obejmujące okres sprzed 27 kwietnia 2014 r. podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu orzeczono w oparciu o art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na nie uiszczone koszty sądowe składały się opłata są­dowa od pozwu w wysokości 10 000 zł (postanowieniem z dnia 29 marca 2011 r. powódka została zwolniona w całości od kosztów sądowych) oraz wypłacone ze Skarbu Państwa wynagrodzenia biegłych sądowych (159,30 zł k 263, + 1 371,48 zł k 289+ 590 zł k 357+ 35,46 zł k 480+ 184 zł k 481+ 353,91 zł k 595 + 157,29 zł). Suma tych kosztów (bez kwoty 500 zł uiszczonej przez pozwanego k 281) wyniosła 2.351,44zł . Łącznie z brakującą opłatą sądową od pozwu stanowiło to kwotę 12.351,44 zł zasądzoną od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa na podstawie art. 113 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).

Mając na uwadze fakt, że powódka była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, Sąd zasądził na jej rzecz od pozwanego zwrot kosztów zastępstwa procesowego, w oparciu o § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. 2013 r., poz. 490) oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, o czym orzeczono jak w pkt 2 sentencji wyroku (3.617 zł ).