Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie

w składzie:

Przewodniczący SSR Lidia Merska

Protokolant Joanna Kucharska

w obecności oskarżyciela publicznego st. sierż. Pawła Krakówki

po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016 roku na rozprawie

sprawy przeciwko A. T.

synowi A. i H. z d. W.

ur. (...) w S.

obwinionego o to, że: W dniu 3 grudnia 2015 roku około godziny 9:30 na ul. (...) w miejscowości K. gm. W., na terenie zabudowanym kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) przekroczył dozwoloną prędkość jazdy o 20 km/h

tj. o czyn z art. 92a kw

1.  Obwinionego A. T. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92a kw w zw. z art. 24§1 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 300 (trzysta) złotych.

2.  Na podstawie art. 118§1 kpw zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 130 (sto trzydzieści) złotych tytułem opłaty sądowej i zryczałtowanych kosztów postępowania.

Sygn. akt V W 26/16

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2015r patrol policji KPP w W.w składzie – (...)i M. F.– pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym, dokonywali pomiaru prędkości samochodów poruszających się w miejscowości K.. Około godziny 9.30 od strony O. (...)w kierunku W.nadjeżdżał samochód m-ki M.o nr rej. (...), którego kierujący przekroczył dopuszczalną prędkość o 20 km/h. A. T.zamiast jechać w terenie zabudowanym z prędkością 50 km/h, jechał z prędkością 70 km/h. Przed jego pojazdem nie poruszały się żadne inne samochody. Pomiaru prędkości policjant – K. J.dokonał urządzeniem ULTRALYTE LTI 20- 20 I00LR. Urządzenie to ma okres ważności legalizacji do dnia 31.08.2016r.

Podczas kontroli A. T. stwierdził, iż jechał z prędkością nie większą niż 60 km/h i odmówił przyjęcia mandatu karnego.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatki urzędowej k. 1, świadectwa legalizacji k. 4, zeznań świadka K. J. k. 40 oraz częściowo wyjaśnień obwinionego k. 39v.

Obwiniony A. T. stwierdził, iż przekroczył prędkość o 10 km/h a nie jak twierdził policjant o 20 km/h. Jego zdaniem jechał z prędkością, którą tolerują policjanci i fotoradary czyli 10 km/h powyżej obowiązującej w terenie zabudowanym.

Wyjaśnieniom obwinionego przeczą zeznania świadka K. J., który kategorycznie stwierdził iż obwiniony przekroczył dopuszczalną prędkość o 20 km/h. Świadek opisał w jakich warunkach dokonał pomiaru prędkości, przy wykorzystaniu jakiego urządzenia oraz podał, iż przed obwinionym nie poruszał się żaden inny pojazd. Przebieg pomiaru prędkości był prawidłowy, wykonany urządzeniem z ważną legalizacją, zatem wątpliwości co do wartości pomiaru nie ma. Linia obrony przyjęta przez obwinionego, również prezentowana podczas kontroli, świadczy jedynie o tym, iż nie może on zaakceptować wartości pomiaru. Sam przyznał iż przekroczył dopuszczalną prędkość o 10 km/h. Jego twierdzenia o granicy tolerancji nie są poparte przepisami prawa, tylko subiektywnym przekonaniem obwinionego o dozwolonym łamaniu przepisów prawa. Sąd ocenił zeznania świadka jako wiarygodne, ponieważ w sposób bezstronny policjant zreferował jedynie podejmowane przez siebie czynności, sposób przeprowadzenia kontroli drogowej oraz zabezpieczone dowody. Policjant jest funkcjonariuszem publicznym, od kilku lat pracuje w ruchu drogowym, zatem wykonywanie rutynowej kontroli, pomiaru prędkości, jest dla niego jedynie wykonywaniem jego obowiązków służbowych.

Odpowiedzialności za popełnienie wykroczenia kwalifikowanego z art. 92a kw podlega ten, kto prowadząc pojazd, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym. Miejsce, w którym dokonano pomiaru prędkości pojazdowi prowadzonemu przez A. T. znajdował się tam, gdzie dopuszczalna prędkość wynosi 50 km/h.

Mając na względzie powyższe ustalenia stwierdzić należy, że obwiniony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego z jaką prędkością się porusza, tym bardziej iż ograniczenie prędkości – teren zabudowany – zaczyna się na wjeździe do miejscowości O. i później jest kontynuowane w K.. Natomiast patrol policji znajdował się już na wyjeździe z tej miejscowości, a obwiniony jak sam przyznał, był informowany przez innych kierowców że jest prowadzona kontrola prędkości.

Wymierzona obwinionemu kara grzywny w kwocie 300,00 zł jest kara adekwatną do wagi popełnionego wykroczenia. Zaznaczyć należy, iż zagrożenie karą za tego rodzaju wykroczenie wynosi od 20 zł do 5000zł. Obwiniony osiąga dochody pozwalające na uiszczenie kary grzywny. Zwrócić należy uwagę, iż obwiniony był dotychczas wielokrotnie karany za przekroczenie prędkości – k. 15 – 18, zaś wcześniej orzekane wymierzane kary grzywny nie odniosły żadnego rezultatu.

Wysokość należnych kosztów ustalono na podstawie §1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001r (Dz. U. nr 118 poz. 1269 w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania (…)). Natomiast wysokość opłaty ustalono na podstawie art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23.06.1973r (Dz. U. nr 49 poz. 223 z 1983r z późn. zm.).