Sygn. akt I A Cz 838/16
Dnia 19 maja 2016 roku
Sąd Apelacyjny w Krakowie, Wydział I Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSA Wojciech Kościołek (spr.)
Sędziowie: SSA Hanna Nowicka de Poraj
SSA Marek Boniecki
po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2016 roku w Krakowie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa Z. S. i S. S.
przeciwko P. S.
o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli
na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 26 stycznia 2016r. sygn.. akt I C 3264/14
postanawia
oddalić zażalenie.
SSA Hanna Nowicka de Poraj SSA Wojciech Kościołek SSA Marek Boniecki
Zaskarżonym postanowienie Sąd Okręgowy w Kielcach odrzucił na podstawie art. 370 w zw. z art.397 § 2 k.p.c. zażalenie pozwanego P. S. na czynność w postaci wezwania do uiszczenia kosztów sądowych, które wynikają z prawomocnego orzeczenia sądu uznając je za niedopuszczalne w świetle art. 394 k.p.c.
Zażalenie określone jako sprzeciw złożył pozwany, zarzucając, że złożył skargę o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem z uwagi na nieważność tamtego postepowania, a nadto, że znajduje się w ciężkiej sytuacji materialnej, która wyklucza możliwość pokrycia opisanych należności sądowych.
Rozpoznając zażalenie zważył Sąd Apelacyjny co następuje;
Zażalenie jako bezzasadne podlega oddaleniu.
W szczególności katalog rozstrzygnięć sądowych od których przysługuje zażalenie jest ściśle określony przepisami kodeksu postepowania cywilnego, który nie przewiduje takiego środka prawnego dla wezwania do uiszczenia kosztów sądowych, które wynikają z prawomocnego orzeczenia sądu. Zagadnienie bowiem środków prawnych, które przysługują stronie obciążonej kosztami sądowymi z mocy prawomocnego orzeczenia sadowego regulują przepisy tytułu V ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2014r. poz. 1025 ze zm.), dotyczącego umarzania, rozkładania na raty i odraczania terminu zapłaty należności sądowych. Definicję pojęcia „należność sądowa" na użytek tytułu V zawiera art. 119 tej ustawy Należnościami sądowymi są należności Skarbu Państwa z tytułu: nieuiszczonych kosztów sądowych orzeczonych w postępowaniu cywilnym (niepobranych opłat sądowych i wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa wydatków). Przepisy tego tytułu regulują zatem rozłożenie na raty lub odroczenie terminu płatności na wniosek dłużnika (art. 120), umorzenie należności w całości lub w części na wniosek dłużnika (art. 121), umorzenie należności w całości lub w części z urzędu (art. 122). W konsekwencji należy uznać, że ustawodawca nie pozbawia strony możliwości ochrony swych praw w ramach tej regulacji prawnej, co nie oznacza wszakże dopuszczalności składania zażaleń od treści wezwań sądowych związanych z opisanymi kosztami. W świetle powyższego podzielając stanowisko Sądu I instancji wskazać należy, że pozwany skorzystał z nieadekwatnego i niedopuszczalnego prawem środka prawnego dla ochrony swych praw w sytuacji, w której fakt wszczęcia postepowania ze skargi o wznowienie postepowania zakończonego opisanym wyrokiem sam w sobie nie eliminuje z obrotu prawnego orzeczenia obligującego określoną stronę do pokrycia nieuiszczonych kosztów.
Z tych przyczyn orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie wskazanych przepisów i art. 385 k.p.c., w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.
SSA Hanna Nowicka de Poraj SSA Wojciech Kościołek SSA Marek Boniecki