Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: starszy sekretarz sądowy M. K.

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2016 roku w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta S.

przeciwko A. D., D. D. (1), D. D. (2) i P. D.

o eksmisję z lokalu mieszkalnego

  I. utrzymuje w mocy wyrok zaoczny wydany przez Sąd Rejonowy w Słupsku w dniu 16.11.2015 roku, sygn. akt IC 1270/15, wobec pozwanych A. D., D. D. (2) i P. D. w części dotyczącej punktu pierwszego, drugiego, trzeciego i czwartego wyroku zaocznego;

  II. uchyla wyrok zaoczny wydany przez Sąd Rejonowy w Słupsku w dniu 16.11.2015 roku, sygn. akt IC 1270/15, wobec pozwanej D. D. (1) w całości, a wobec pozwanych A. D., D. D. (2) i P. D. w części dotyczącej punktu piątego wyroku zaocznego;

  III. postępowanie w sprawie wobec pozwanej D. D. (1) umarza;

IV. orzeka odroczenie wykonania punktu pierwszego wyroku zaocznego z dnia 16.11.2015 roku, sygn. akt IC 1270/15, wobec pozwanych A. D., D. D. (2) i P. D. do dnia 28.04.2017 roku.

Sygn. akt I C 1270/15

UZASADNIENIE

Powód Miasto S. , reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł pozew przeciwko A. D., D. D. (1), D. D. (2), P. D. domagając się nakazania pozwanym opróżnienia, opuszczenia i wydania powodowi lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w budynku numer (...) przy ulicy (...) w S..

Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że pismem z dnia 01.03.2005 roku wypowiedział umowę najmu lokalu mieszkalnego pozwanej A. D.. Od dnia 01.05.2005 roku pozwani zajmują lokal bez tytułu prawnego stanowiący własność powoda. Pomimo wezwania do dobrowolnego opróżnienia, opuszczenia i wydania powodowi przedmiotowego lokalu pozwani nie zastosowali się do żądania powoda.

W dniu 16.11.2015 roku Sąd Rejonowy w Słupsku wydał w sprawie wyrok zaoczny.

W sprzeciwie od wyroku zaocznego pozwani A. D., D. D. (1), P. D. i D. D. (2) wnieśli o uchylenie wyroku zaocznego. Zarzucili, że wyrok został wydany podczas ich nieobecności na rozprawie. Nie zostali powiadomieni o rozprawie i nie mogli przedstawić swojego stanowiska w sprawie. Pozwana A. D. oświadczyła, że spłacała czynsz w tej wysokości ile mogła, gdyż sama wychowywała troje dzieci i sytuacja z zadłużeniem wyglądała różnie. Obecnie osiąga dochody, które pozwoliły jej spłacić dług w całości.

Na rozprawie w dniu 21.04.2016 roku powód cofnął pozew wobec D. D. (1), na co pozwana wyraziła zgodę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pismem z dnia 01.03.2005 roku A. D. została wypowiedziana umowa najmu lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w budynku numer (...) przy ulicy (...) w S.. W uzasadnieniu pisma wskazano, że wypowiedzenie umowy kończy się z dniem 30.04.2005 roku. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano zwłokę z zapłatą czynszu i innych opłat co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo wyznaczenia dodatkowego miesięcznego terminu do zapłaty zaległości i uprzedzenia na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego.

W piśmie wskazano, że zadłużenie na dzień 28.02.2005 roku wynosi 14.382,06 zł

(dowód: pismo z dnia 01.03.2005 roku k. 3)

W lokalu mieszkalnym numer (...) położonym w budynku numer (...) przy ulicy (...) w S. mieszkają: A. D., D. D. (2) i P. D.. D. D. (1) wyprowadziła się z tego lokalu i nie rości sobie praw do zamieszkania w nim.

A. D., D. D. (2) i P. D. nie mają możliwości zamieszkania w innym lokalu.

(bezsporne)

A. D., D. D. (2) i P. D. nie pobierają renty ani emerytury z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

A. D. nie korzysta z pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w S.. Natomiast pobiera zasiłek rodzinny w wysokości 115,00 zł n a córkę P. D..

D. D. (2) korzystał z pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w S. w formie świadczenia na kontynuację nauki w wysokości 494,10 zł do dnia 31.01.2015 roku.

A. D. i D. D. (2) nie są obecnie zarejestrowani w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoby bezrobotne.

A. D., D. D. (2) i P. D. nie figurują w bazie danych (...) d/s Orzekania o Niepełnosprawności.

(dowód: pismo (...) Oddział w S. k. 18, zaświadczenie (...) w S. k. 19, zaświadczenia PUP k. 21, 23, zaświadczenie (...) d/s Orzekania o Niepełnosprawności k.20)

A. D. prowadzi działalność gospodarczą. Średnie miesięczne dochody uzyskiwane z działalności gospodarczej wynoszą około 3.000,00 zł.

(bezsporne)

D. D. (2) pracuje w pizzerii. Aktualnie nie ma podpisanej umowy o pracę, ani nie zna warunków, na których zostanie zatrudniony. Mama A. D. pomaga mu w utrzymaniu się.

D. D. (2) urodził się w dniu (...).

(bezsporne)

P. D. jest uczniem szkoły średniej. Jest na utrzymaniu mamy A. D..

P. D. urodziła się w dniu (...).

(bezsporne)

Zadłużenie z tytułu opłat za lokal mieszkalny numer (...) przy ulicy (...) w S. wynikało z trudnej sytuacji materialnej A. D., która sama wychowywała i utrzymywała troje dzieci.

Zadłużenie z tytułu zamieszkiwania w tym lokalu zostało przez A. D. spłacone.

(bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Bezsporne w sprawie było to, że pozwani utracili tytuł prawny do zajmowanego lokalu wskutek wypowiedzenia umowy najmu pozwanej A. D.. Bezsporne w sprawie było również to, że aktualnie pozwana D. D. (1) nie mieszka w przedmiotowym lokalu, a pozostali pozwani nie mają możliwości zamieszkania w innym lokalu.

Niekwestionowana przez powoda była również sytuacja rodzinna i materialna pozwanych, która doprowadziła do wypowiedzenia umowy najmu, jak również fakt spłaty zadłużenia.

Na mocy przepisu art. 222 § 1 k.c. właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

Z uwagi na wypowiedzenie pozwanej A. D. umowy najmu pozwani utracili tytuł prawny do zamieszkiwania w przedmiotowym lokalu. Pomimo dalszego zamieszkiwania w tym lokalu pozwanych, nie została z nimi zawarta nowa umowa najmu.

Ponieważ pozwani utracili tytuł prawny do lokalu mieszkalnego żądanie opuszczenia, opróżnienia i wydania lokalu – na mocy przepisu art. 222 § 1 k.c. – zasługuje na uwzględnienie.

W punkcie pierwszym wyroku zaocznego Sąd Rejonowy w Słupsku nakazał wszystkim pozwanym, aby opróżnili, opuścili i wydali powodowi Miastu S. lokal mieszkalny numer (...) położony w budynku numer (...) przy ulicy (...) w S..

Na mocy przepisu art. 14 ust. 1, 3, 6 ustawy z dnia 21.06.2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego Dz.U.2014.150 j.t.) w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu.

Sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka o uprawnieniu osób, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną.

Orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, sąd nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Trudna sytuacja materialna pozwanych, na co wskazywało rozłożenie zadłużenia pozwanej A. D. wobec powoda na raty, otrzymywanie przez D. D. (1), która poprzednio zamieszkiwała z rodziną alimentów z funduszu alimentacyjnego, co łączyło się z tym, że dochód na jednego członka rodziny nie przekraczał 725,00 zł, uzasadniał przyznanie wszystkim pozwanym prawa do lokalu socjalnego. (§ 9 ust. 2 ustawy z dnia 7.09.2007 roku o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, Dz.U.2015.859 j.t.).

Dodatkowe ustalenia w postaci faktu pozostawania P. D., która jest uczennicą szkoły średniej, na utrzymaniu mamy A. D., oraz niepewne dochody D. D. (2), jak również spłata całego zadłużenia wobec powoda, uzasadnia przyznanie pozwanym A. D., D. D. (2) i P. D. prawa do lokalu socjalnego. Aktualne dochody A. D., która utrzymuje córkę P. D. jak również pomaga utrzymać się synowi D. D. (2), nie są na tyle wysokie, aby pozwani mieli możliwość najęcia lokalu na wolnym rynku. Ponadto poprzednia trudna sytuacja materialna i rodzinna pozwanej A. D., która sama wychowywała i utrzymywała troje dzieci, co doprowadziło do zadłużenia z tytułu opłat za mieszkanie, przemawia za przyznaniem pozwanym prawa do lokalu socjalnego.

Pozwani A. D., D. D. (2) i P. D. są stroną przegrywającą sprawę.

Na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., sąd zasądził od pozwanych A. D., D. D. (2) i P. D., kwoty po 110,00 zł na rzecz powoda tytułem zwrotu kosztów procesu, o czym orzekł jak w punkcie czwartym sentencji wyroku zaocznego.

Jak stanowi przepis art. 347 k.p.c. po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd wydaje wyrok, którym wyrok zaoczny w całości lub części utrzymuje w mocy albo uchyla go i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też pozew odrzuca lub postępowanie umarza. Przepis art. 332 § 2 stosuje się odpowiednio.

Wobec powyższego sąd na podstawie przepisu art. 347 k.p.c. oraz art. 222 § 1 k.c. utrzymał w mocy wyrok zaoczny wydany przez Sąd Rejonowy w Słupsku w dniu 16.11.2015 roku, sygn. akt I C 1270/15, wobec pozwanych A. D., D. D. (2) i P. D. w części dotyczącej punktu pierwszego, drugiego, trzeciego i czwartego wyroku zaocznego, o czym orzekł w punkcie pierwszym sentencji wyroku z dnia 28.04.2016 roku.

Na mocy przepisu art. 347 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 k.p.c. sąd wyrok zaoczny w całości wydany wobec pozwanej D. D. (1) uchylił i postępowanie wobec niej umorzył, o czym orzekł w punkcie drugim i trzecim sentencji wyroku z dnia 28.04.2016 roku.

Na mocy przepisu art. 347 k.p.c., wobec odpadnięcia przesłanki z art. 333 § 1 pkt. 3 k.p.c. sąd uchylił punkt piaty wyroku zaocznego wobec pozwanych A. D., D. D. (2) i P. D.. Brak jest aktualnie podstaw do nadania wyrokowi w przedmiocie rozstrzygnięcia o kosztach procesu rygoru natychmiastowej wykonalności z uwagi na to, ze wyrok z dnia 28.04.2016 roku nie jest wyrokiem zaocznym. O tym sąd orzekł w punkcie drugim sentencji wyroku z dnia 28.04.2016 roku.

Zgodnie z przepisem art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia.

W przedmiotowej sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek uzasadniający odroczenie wykonania punktu pierwszego wyroku.

Przed zamknięciem rozprawy całe zadłużenie z tytułu zajmowania przedmiotowego lokalu zostało spłacone. Pozwana A. D. stara się o ponowne uzyskanie tytułu prawnego do zajmowanego lokalu. Ponadto zadłużenie i w konsekwencji wypowiedzenie umowy najmu nie było wynikiem ignorancji pozwanej A. D., lecz jej trudnej sytuacji rodzinnej i materialnej. Ponieważ jak podali pozwani, przeprowadzili remonty w tym lokalu, i nadal chcieliby w nim mieszkać, należy im umożliwić uzyskanie tytułu prawnego do tego właśnie lokalu. Zasadnym jest więc odroczenie wykonania wyroku. Przez okres, w którym wyrok nakazujący eksmisję nie może być wykonany pozwani mają możliwość podjęcia kroków, które doprowadzą od odzyskania tytułu prawnego do zajmowanego lokalu.

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu art. 320 k.p.c. orzekł odroczenie wykonania punktu pierwszego wyroku zaocznego wobec pozwanych A. D., D. D. (2) i P. D., o czym orzekł jak w punkcie czwartym sentencji wyroku z dnia 28.04.2016 roku.

Orzeczenie zawarte punkcie pierwszym wyroku zaocznego wobec pozwanych A. D., D. D. (2) i P. D., którego wykonanie zostało wstrzymane w punkcie czwartym wyroku z dnia 28.04.2016 roku, nie może nastąpić przed datą 28.04.2017 roku.