II K 624/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:sek. sąd. Marta Owczarek
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2016
-
Osoba publikująca:Mirosława Krzaczyńska-Motyl
-
Korektor:Jolanta Pachulska
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I Ns 104/12
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II K 624/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 27 stycznia 2016 roku
Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: Sędzia SR Nadia Kołacińska- Sumińska
Protokolant: sek. sąd. Marta Owczarek
w obecności Prokuratora Marcina Polaka
po rozpoznaniu dnia 19 stycznia 2016 roku
na rozprawie sprawy
S. D.
s. T. i W. zd. K.
ur. (...)
w T. (...)
oskarżonego o to, że:
w dniu 05 maja 2015 roku w miejscowości S. (...), gm. W., pow. (...), woj. (...) dokonał zniszczenia mienia w postaci drzwi mieszczących się w budynku mieszkalnym , w ten sposób, że wyrwał z nich zamek o wartości strat 700 złotych na szkodę A. S.
tj. o czyn z art. 288 § 1 kk
orzeka:
1. oskarżonego S. D. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 288 § 1 kk w zw. z art. 58 § 3 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza mu karę 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;
2. na podstawie art. 46 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego S. D. środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz A. S. kwoty 700 (siedemset) złotych;
3. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 60 (sześćdziesięciu) złotych tytułem opłaty.
UZASADNIENIE
W dniu 5 maja 2015r. S. D. przyszedł do miejsca zamieszkania swoich dzieci, celem spotkania się z nimi. Dzieci oskarżonego mieszkają z matką A. D. w m. S.. S. D. i A. D. są po rozwodzie.
Oskarżony chciał wejść do pokoju swojej 16-letniej córki D., ta jednak zamknęła się w pokoju na klucz, nie chciała widzieć się z ojcem. Oskarżony powiedział do córki, że ma wyjść z pokoju, bo inaczej on wyważy drzwi. D. D. (2) odparła, że wszystko w porządku, że nic jej się nie dzieje. S. D. odparł, że nie wierzy córce, kopnął w drzwi, wskutek czego doszło do wyrwania zamka wraz z klamką.
(dowód: zeznania A. D. k. 3-4 zbioru C, k. 14 zeznania D. D. (2) k. 55 zbioru C, k. 14, dokumentacja fotograficzna k. 6-8 zbioru A, wyrok k. 24 zbioru A)
W dniu 28 marca 2012r. Sąd Rejonowy w P. (...)postanowieniem w sprawie I Ns 104/12, dokonał podziału majątku wspólnego S. D. i A. D. w ten sposób, że nieruchomość położoną w S. przyznał na własność A. D..
(dowód: postanowienie k. 23 zbioru A)
Wartość uszkodzonych przez oskarżonego drzwi wynosiła 700 zł. Pokrzywdzona musiała wstawić nowe drzwi.
(dowód: zeznania A. D. k. 14, faktury k. 25-27)
S. D. ma 47 lat, nie był karany.
(dowód: oświadczenie oskarżonego k. 34 zbioru A, karta karna k. 20 zbioru A)
S. D. nie złożył wyjaśnień, nie ustosunkował się do zarzutu.
(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 35 zbioru A)
Sąd Rejonowy zważył, co następuje:
Oskarżony nie zechciał odnieść się do postawionego mu zarzutu.
W ocenie Sądu, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, nie może być wątpliwości, że S. D. zniszczył drzwi należące do A. D. (znajdowały się w domu stanowiącym jej własność). W świetle zeznań A. D. i D. D. (2) jasne jest, że oskarżony działał umyślnie – córka nie chciała otworzyć drzwi do swojego pokoju, gdyż nie chciała widzieć się z ojcem, więc oskarżony postanowił „otworzyć” drzwi własnym sposobem, kopiąc w nie. Jednocześnie nic nie usprawiedliwiało takiego zachowania oskarżonego – dziecko (16-letnia dziewczyna) nie było zagrożone, co wyartykułowało ojcu, zwyczajnie nie chciało się z nim widzieć.
Jako prawdziwe i stanowiące podstawę ustaleń faktycznych zostały ocenione dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, w tym odpisy wyroku, postanowienia, karta karna, dokumentacja zdjęciowa.
Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił dyspozycję przepisu art. 288 § 1 k.k. Kopiąc drzwi, spowodował ich zniszczenie (pokrzywdzona była zmuszona wstawić nowe drzwi) na kwotę 700 zł. Było to działanie umyślne, oskarżony co najmniej przewidywał, że tego typu działanie z jego strony, spowoduje określone uszkodzenia.
W sprawie nie ustalono żadnych okoliczności wyłączających winę, czy bezprawność.
Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami z art. 53 k.k.
Na korzyść oskarżonego Sąd przyjął uprzednią niekaralność oraz relatywnie niewielką wartość szkody.
Na niekorzyść Sąd przyjął natomiast działanie w miejscu zamieszkania dzieci, a tym samym niepokojenie ich takim sposobem postępowania.
Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności, Sąd wymierzył oskarżonemu, przy zastosowaniu art. 58 § 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. karę grzywny uznając, iż uwzględnia ona stopień społecznej szkodliwości czynu oraz spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
Sąd nałożył na oskarżonego, na podstawie art. 46 § 1 k.k., obowiązek naprawienia szkody.
Na zasadzie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego koszty procesu na rzecz Skarbu Państwa.