Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 lipca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Sylwia Roszak

Protokolant stażysta Paulina Piotrowska

po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2015r. w B. na rozprawie

sprawy z powództwa G. P.

przeciwko K. P. (1)

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 617 zł (sześćset siedemnaście złotych) z tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Sylwia Roszak

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 26 września 2014 r. powód G. P. wniósł o zasądzenie od pozwanego K. P. (1) kwoty 4.920,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty:

- 1.230,00 zł liczonymi od dnia 30 maja 2014 r. do dnia zapłaty,

- 3.690,00 zł liczonymi od dnia 26 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty,

wraz z kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwany zlecił mu montaż 2 banerów. Powód podał, że pozwany sam dostarczył banery, które miały zostać przez firmę powoda zamontowane. Nadto powód wyjaśnił, że w toku montażu informował pozwanego, iż banery są pęknięte na zgięciach i nie są wykonane z odpowiedniego materiału, tzn. z materiału odpornego na mróz i wiatr, w związku z czym najprawdopodobniej ulegną zniszczeniu po zamontowaniu. Następnie powód wskazał, że otrzymał polecenie od pracownicy pozwanego by nie kwestionować materiałów i zamontować banery. Powód podał również, że w niedługim czasie po montażu banery uległy zniszczeniu. Powód oświadczył, że wystawił pozwanemu fakturę na kwotę 3.690,00 zł, przy czym pozwany uregulował wystawioną fakturę VAT za pierwszy montaż jedynie w części gdyż pomniejszył należności z faktur o koszt uszkodzonego baneru (1.230,00 zł). Powód wyjaśnił, że wykonał kolejny montaż banerów, które do dnia wniesienia pozwu nie uległy uszkodzeniu. W opinii powoda zawarł on z pozwanym dwie umowy ustne o dzieło, w pierwszej z nich określono ryczałtowe wynagrodzenie w wysokości 3.690,00 zł lecz pozwany zapłacił tylko 2.460,00 zł. Powód domagał się również zapłaty 3.690,00 zł tytułem wynagrodzenia za drugi montaż.

Zarządzeniem z dnia 9 stycznia 2015 roku Przewodnicząca zwróciła pełnomocnikowi pozwanego odpowiedź na pozew z uwagi na nie doręczenie jej pełnomocnikowi drugiej strony.

Na rozprawie w dniu 24 marca 2015 roku pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa oraz o zezwolenie na złożenie pisma przygotowawczego.

W piśmie przygotowawczym z dnia 30 marca 2015 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pisma pozwany przyznał, że zlecił powodowi montaż 2 banerów na terenie Galerii (...) w B. oraz że dostarczył powodowi banery do zamontowania. Pozwany wyjaśnił, że podczas montażu jeden z banerów uległ uszkodzeniu z winy powoda i koniecznym było zamówienie i opłacenie nowego banera. Pozwany podał, że koszt nowego banera wynosił 1.230,00 zł, którą to kwotę potrącił powodowi przed wystawieniem rachunku za montaż. Nadto pozwany potwierdził, że jeden z banerów uległ uszkodzeniu po upływie określonego czasu od jego zamontowania jednakże zaprzeczył aby baner był wadliwy, w szczególności, że był wykonany z nieodpowiedniego materiału. Pozwany stwierdził, że nie zawarł z powodem ponownej umowy montażu, bowiem ponownego montażu banera powód dokonał w ramach reklamacji.

Sąd ustalił, co następuje:

Galeria (...) zleciła pozwanemu wykonanie i montaż banerów na TOTEMIE przy Galerii.

okoliczność bezsporna

Powód zawarł z pozwanym reprezentowanym przez K. P. (2) umowę montażu dwóch banerów przed Galerią (...) w B., które zostały dostarczone przez pozwanego.

okoliczność bezsporna

Strony uzgodniły wysokość wynagrodzenia za montaż banerów na kwotę 3230 zł.

dowód: zeznania świadka K. P. (2) – k. 72 akt, zeznania powoda – k. 88-89 akt.

K. P. (2) –pracownik pozwanego została poinformowana w trakcie montażu, iż banery są słabej jakości, są cienkie. Nie powiedziano jej, iż zawieszenie banera może spowodować jego zerwanie.

Dowód: zeznania świadka D. G. – 71-72 akt, zeznania świadka K. P. (2) – k.72, zeznania świadka S. S. – k. 87- 87v, zeznania powoda – k. 88-89 akt.

W trakcie montażu był wiatr i jeden z banerów podczas wieszania porwał się. Ustalono - powód z K. P. (2), iż wynagrodzenie za montaż banerów zostanie obniżone o koszty wydrukowanie kolejnego banera, który wyniósł 1230 zł. Z uwagi na ustalenia powodów wstawił rachunek na kwotę 2000 zł.

Dowód: zeznania świadka K. P. (2) – k.72 akt, rachunek z dnia 28 lutego 2014 r. - k.47akt, zeznania powoda – k. 88-89 akt.

W dniu 17 marca 2014 r. pozwany przelał na konto powoda kwotę 2.000,00 zł wynikającą z rachunku nr (...) za montaż banerów. Umówione wynagrodzenie zostało bowiem obniżone o kwotę 1230 zł za zerwanie jednego banera.

Dowód: rachunek z dnia 28 lutego 2014 r. , k.47, potwierdzenie wykonania operacji, k. 48

Po krótkim czasie od zamontowania banerów zerwały się, podarły i spadły.

Dowód: zeznania świadka B. W. – k. 71v-72 akt, zeznania świadka K. P. (2) – k.72 akt, zeznania powoda – k. 88-89 akt

W dniu 24 marca 2014 r. Galeria (...) w B. zgłosiła pozwanemu reklamację na zlecony montaż banera wskazując, że wykonawca zamontował baner w sposób nieprawidłowy. Zaczepy banera do konstrukcji pozrywały się co spowodowało podarcie się banera. Baner był zamocowany przez osoby wykonujące prace na zlecenie powoda na taśmy. Powód z reguły stosuje takie mocowania.

Dowód: reklamacja, k.49, zeznania świadka B. W. – k. 71v-72 akt, zeznania powoda – k. 88-89 akt, zeznania świadka S. S. – k. 87 – 87v.

Po spadnięciu banera odbyło się spotkanie w Galerii (...) z udziałem powoda, K. P. (2), przedstawiciela Galerii (...), B. W. oraz wykonawcy banera R. T.. Na spotkaniu była mowa o ponownym wykonaniu i montażu banerów w ramach reklamacji. Powód miał po raz kolejny zamontować banery. G. P. nie informował pozwanego – jego pracownika K. P. (2), iż będzie to montaż płatny oraz o kosztach tego montażu.

Dowód: zeznania świadka K. P. (2) – k. 72-73 akt, zeznania świadka B. W. – k. 71v-72 akt, zeznania świadka R. T. – k. 73, zeznania świadka I. C.– k. 73v, zeznania powoda – k. 88-89 akt

R. T. wykonał darmowy nadruk na ponownym banerze, a pozwany zapłacił za materiał. Materiał, z których zostały wykonane banery był grubszy od poprzedniego na wyraźną prośbę K. P. (2). Natomiast materiał, z którego wykonano piwerwsze banery, które uległy uszkodzeniu był materiałem standardowym stosowanym przez R. T..

Dowód: zeznania świadka K. P. (2) – k. 72-73 akt, zeznania świadka R. T. – k. 73.

W. Ż. świadczący usługi podnośnikami montażowymi obciążył powoda fakturą z dnia 9 kwietnia 2014 r. na łączną kwotę 2.976,60 zł tytułem usługi podnośnikiem montażowym 22 m oraz usługi podnośnikiem montażowym 32 m z 14 dniowym terminem płatności.

Dowód: faktura VAT nr (...) - k. 12

Powód w dniu 29 kwietnia 2014 r. wystawił pozwanemu fakturę VAT na kwotę 3690 zł brutto za wykonanie montażu 2 banerów na pylonie Galerii (...).

Dowód: faktura VAT nr (...), k. 11

Powód obciążył pozwanego fakturą VAT nr (...) wystawioną na kwotę 3.690,00 zł z terminem zapłaty wyznaczonym na dzień 25 czerwca 2014 r. Faktura obejmowała koszt usługi montażu 2 banerów na pylonie Galerii (...).

Dowód: faktura VAT z dnia 18 czerwca 2014 r., k.51

Pismem z dnia 17 lipca 2014 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 3.690,00 zł wynikającej z faktury VAT nr (...) w terminie do 25 lipca 2014 r.

Dowód: wezwanie do zapłaty, k. 18

W piśmie z dnia 24 lipca 2014 r. pozwany oświadczył, że należność wynikającą z powyższego wezwania nie zostanie uregulowana. Pozwany wskazał, że należności za montaż banerów zostały uregulowane na podstawie wcześniejszej faktury. Nadto pozwany wskazał na wadliwość montażu i zastosowanych materiałów.

Dowód: pismo pozwanego- k. 19

Powód prowadził z pozwanym korespondencję mailową co do ewentualnego rozwiązania sporu. Strony jednak nie doszły do porozumienia i nie uzgodniły sposobu i wysokości rozliczenia.

Dowód: korespondencja mailowa k.13-16

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyżej wymienione dowody z dokumentów prywatnych znajdujących się w aktach sprawy, które nie budziły wątpliwości Sądu, co do swej autentyczności, zeznania świadków oraz strony powodowej.

Sąd na podstawie art. 207 § 6 k.p.c. dopuścił dowody zawnioskowane dopiero w piśmie przygotowawczym pozwanego z dnia 30 marca 2015 roku, albowiem uznał, iż ich przeprowadzenie nie spowoduje zwłoki w postępowaniu. Rozprawa bowiem z dnia 24 marca 2015 roku została i tak odroczona celem przeprowadzenia dowodów zawnioskowanych przez powoda, w tym z zeznań świadków.

Należy zaznaczyć, iż podstawową rozbieżnością w zeznaniach świadków i strony powodowej była okoliczność w jaki sposób K. P. (2) została poinformowana o tym, że materiał, z którego wykonany jest baner jest zbyt cienki. K. P. (2) bowiem zeznała, iż informacji takiej udzielił powód podczas, gdy odbierał banery, natomiast świadkowie D. G. czy też S. S. zeznali, iż była ona informowana telefonicznie. Niezależnie jednakże w jaki sposób K. P. (2) została poinformowana, o tym, że materiał, z które wykonane są banery jest cienki, to należy zauważyć, iż żaden ze świadków, ani też powód nie potrafili powiedzieć, czy informowali K. P. (2), iż zawieszenie takiego banera spowodowuje jego podarcie.

Pozostałe rozbieżności pomiędzy zeznaniami świadków czy powoda nie mają żadnego znaczenia dla sprawy. Należy jedynie podkreślić, iż powód sam zeznał, iż pierwsza faktura została obniżona o koszt banera, co znalazło potwierdzenie w zeznaniach K. P. (2) oraz przedłożonym rachunkiem nr (...). Poza tym powód zeznał, iż nie mówiono na spotkaniu w Galerii (...) o tym, że montaż, który ma być wykonany ponownie przez powoda ma być odpłatny.

W ocenie Sądu nie miało znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy w jaki sposób został zamontowany baner, albowiem Sąd nie posiada wiedzy w tym zakresie, czy baner winien być mocowany na listwy czy też na taśmy i o jakiej wytrzymałości. W tym zakresie bowiem winien ewentualnie wypowiedzieć się biegły, który nie został zawnioskowany.

Na wstępie należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie strony stosunku obligacyjnego łączyła umowa o dzieło. Zgodnie zaś z art. 627 przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Umowa o dzieło jest umową konsensualną, dwustronnie zobowiązującą, wzajemną i odpłatną, a jej zawarcie następuje zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi umów (zob. A. Brzozowski (w:) System prawa prywatnego, t. 7, 2004, s. 316–317). Ekwiwalentem świadczenia przyjmującego zamówienie, które polega na wykonaniu dzieła, jest świadczenie zamawiającego polegające na zapłacie wynagrodzenia, z czego wynika odpłatny charakter umowy o dzieło. Umowa o dzieło jest umową o „rezultat usługi".

Zgodnie zaś z art. 634 k.c. jeżeli materiał dostarczony przez zamawiającego nie nadaje się do prawidłowego wykonania dzieła albo jeżeli zajdą inne okoliczności, które mogą przeszkodzić prawidłowemu wykonaniu, przyjmujący zamówienie powinien niezwłocznie zawiadomić o tym zamawiającego. Wskazać należy, że to przyjmujący zamówienie ma obowiązek niezwłocznie zawiadomić zamawiającego o którejkolwiek z okoliczności wskazanych w hipotezie art. 634 k.c. (zob. W. Czachórski, Zobowiązania, 2007, s. 465; Z. Radwański, J. Panowicz-Lipska, Zobowiązania, 2008, s. 17; A. Zimny, Umowa..., s. 18). W takiej sytuacji przyjmujący zamówienie powinien również powstrzymać się od używania do wykonania dzieła nieprzydatnych (nienadających się do prawidłowego wykonania dzieła) materiałów (tak również S. Buczkowski (w:) System prawa cywilnego, t. III, cz. 2, s. 427; P. Drapała (w:) J. Gudowski, Komentarz, t. III, cz. 2, 2013, uwagi do art. 634 k.c.).

W przedmiotowej sprawie, o ile osoby wieszające banery bądź sam powód zawiadomił K. P. (2) o tym, iż materiał jest cienki, to jednak nie informował, że nie nadaje się do prawidłowego wykonania dzieła – powieszenia banera. Nie wstrzymali się też z wykonaniem prac, ani nie żądali wyraźnego polecenia na piśmie, iż wykonują to na ryzyko pozwanego.

W przypadku natomiast, gdy materiał wypada negatywnie przyjmujący zamówienie powinien powiadomić o tym zamawiającego i powstrzymać się przed użyciem tego materiału. Wówczas wykonujący dzieło nie ponosi odpowiedzialności za niedochowanie terminu wykonania dzieła. Może wezwać zamawiającego do dostarczenia materiału wyznaczając odpowiedni termin, a po jego bezskutecznym upływie odstąpić od umowy (492 k.c. lub 640 k.c.).

Powód winien zatem odstąpić od wykonania umowy – powieszenia banery w sytuacji, gdy wiedział, iż banery są zbyt cienkie i nie nadają się do wieszania. Poza tym jak wskazano powyżej K. P. (2) nie była informowana o skutkach zbyt cienkiego materiału. Niezależnie od tego niesporne było, iż pozwany zapłacił powodowi część wynagrodzenia za wykonane prace, pomniejszając ich należność za zniszczony baner podczas pierwszego montażu.

Bezsporne było bowiem, iż w trakcie pierwszego wieszania banerów jeden z nich podarł się osobom wykonującym tą usługę w imieniu powoda. Poza tym jak wynika z zeznań powoda, który stwierdził, iż pierwsza faktura została obniżona o koszt banera (k. 88), z zeznań K. P. (2) oraz rachunku numer (...) ostatecznie kwota wynagrodzenia, którą miał otrzymać i otrzymał powód wyniosła 2000 zł (k. 47 akt). Skoro bowiem powód sam wystawił rachunek na kwotę niższą niż ustalone wynagrodzenie, to zdaniem Sądu świadczy to jednoznacznie, iż uzgodniono, że należne mu wynagrodzenie winno wynosić 2000 zł. Wystawienie następnie w kwietniu 2014 roku faktury numer (...) (k.11) należy uznać za całkowicie bezpodstawne, tym bardziej, że nie została ona podpisana przez żadną ze stron. Zupełnie nielogiczne przy tym jest, iż najpierw powód wystawia rachunek na kwotę 2000 zł, a następnie fakturę na kwotę 3690 zł. Poza tym niezrozumiałe jest dlaczego, skoro żąda kwoty 1230 zł tytułem dopłaty wynagrodzenia za pierwszą umowę, a otrzymał 2000 zł, fakturę wystawił na wyższą kwotę tj. 3690 zł, a nie 3230 zł.

Warto w tym miejscu dodać, iż powód w ogóle nie wykazał, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. i 232 k.p.c. w jakiej konkretnie wysokości miał otrzymać wynagrodzenie za powieszenie banerów. Samo przedłożenie faktury, bez podpisów stron nie jest żadnym dowodem na okoliczność wysokości należności. Z zeznań świadka K. P. (2) natomiast wynika, iż umówione wynagrodzenie wynosiło na pewno około 2000 zł, a z zeznań powoda, iż około 3000 zł. To powód natomiast winien wykazać, zgodnie z rozkładem ciężaru dowodowego, w jakiej wysokości ustalił pierwotnie wysokość wynagrodzenia, czego nie uczynił.

Wobec powyższego, Sąd uznał, iż powód nie udowodnił, iż przysługuje mu, poza wypłaconym wynagrodzeniem w wysokości 2000 zł jeszcze dodatkowe wynagrodzenie w kwocie 1230 zł.

Za niezasadną Sąd również uznał kwotę 3690 zł, której powód domagał się tytułem należności za powieszenie po raz drugi banerów. Bez znaczenia przy tym było, czy usługa ta była wykonywana w ramach reklamacji czy nie. Powód nie wykazał bowiem, iż strony zawarły w tym zakresie umowę oraz ustaliły wysokość wynagrodzenia. W tym natomiast zakresie również ciężar dowodowy, zgodnie z art. 6 k.c. obciążał powoda.

W myśl zaś art. 628 § 1 k.c. wysokość wynagrodzenia za wykonanie dzieła można określić przez wskazanie podstaw do jego ustalenia. Jeżeli strony nie określiły wysokości wynagrodzenia ani nie wskazały podstaw do jego ustalenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że strony miały na myśli zwykłe wynagrodzenie za dzieło tego rodzaju. Jeżeli także w ten sposób nie da się ustalić wysokości wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające uzasadnionemu nakładowi pracy oraz innym nakładom przyjmującego zamówienie.

Przede wszystkim należy zaznaczyć, iż skoro K. P. (2) występująca w imieniu pozwanego na spotkaniu w Galerii (...) cały czas mówiła o „naprawie gwarancyjnej”, to nie można uznać, iż została zlecona powodowi nowa umowa o dzieło – powieszenie banerów. W żaden sposób nie wynika, iż był konsensus pomiędzy stronami co do podstawowych jej elementów, który jest niezbędny przy zawieraniu umowy. Żona pozwanego K. P. (2) cały czas bowiem twierdziła, iż była to jedynie „naprawa gwarancyjna”. Nawet przyjmując, iż strony zawarły umowę, to nie można stwierdzić, iż powód wykazał w jakiej wysokości należy mu się wynagrodzenie. Przede wszystkim powód nie udowodnił w jakiej wysokości ustalono dokładnie wynagrodzenie za pierwszy montaż banerów. Z żadnego dowodu, jak już wskazano wcześniej nie wynika, iż miała to być kwota 3690 zł, a nie 3230 zł. Poza tym nie można wywieść ze zgromadzonego materiału dowodowego, iż jest to zwykłe wynagrodzenie za dzieło tego rodzaju. To, że strony umówiły się raz na wynagrodzenie, nawet przyjmując w wysokości 3690 zł, nie świadczy, iż jest to zwykłe wynagrodzenie za dzieło danego rodzaju. Inne strony umowy mogą uzgodnić w innej wysokości należności tytułem wynagrodzenia za takie dzieło. W tym natomiast zakresie ciężar dowodowy obciążał powoda, zgodnie z art. 6 k.c. i 232 k.p.c., któremu to obowiązkowi nie sprostał.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 6 k.c. i art. 627 k.c. a contrario oraz przy uwzględnieniu 628 § 1 k.c. Sąd powództwo oddalił.

O kosztach procesu w punkcie II wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 98 w zw. z art. 99 k.p.c. stosując zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. W myśl tej zasady strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W niniejszej sprawie koszty poniesione przez pozwanego wynosiły 617 zł, na którą składa się kwota 600 zł stanowiącą wynagrodzenia pełnomocnika ustalone na podstawie § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu oraz kwota 17 zł z tytułu kosztów opłaty od pełnomocnictwa.

SSR Sylwia Roszak