Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Puławach II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Marek Stachoń

Protokolant: Agnieszka Pyszczak, Anita Szczepanik

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Puławach B. W.

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 12.01.2016 r., 05.02.2016 r., 04.03.2016 r.

sprawy A. S., syna A. i G. z domu J., urodzonego dnia (...) w W.,

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od wiosny 2013 roku daty bliżej nieustalonej do dnia 30 kwietnia 2015 roku w P., woj. (...) znęcał się psychicznie nad matką G. J., w ten sposób, że bez powodu wszczynał awantury domowe, podczas których krzyczał na nią, wyganiał ją z domu, zakłócał jej spoczynek nocny poprzez głośne słuchanie muzyki i oglądanie telewizji, groził jej zabójstwem i podpaleniem mieszkania oraz niszczył sprzęty gospodarstwa domowego

Tj. o czyn z art. 207§1 kk

II. w dniu 30 kwietnia 2015 roku w P. woj. (...) usiłował naruszyć nietykalność cielesną funkcjonariusza z Komendy Powiatowej Policji w P. P. D., podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w ten sposób, że będąc zatrzymany w (...), napluł do kubka z wodą, a następnie zamachnął się kubkiem i tą wodą usiłował oblać policjanta, jednak zamierzonego skutku nie osiągnął z uwagi na fakt, że pokrzywdzony odskoczył i schował się za drzwiami pomieszczenia

Tj. o czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 222§1 kk

1.  oskarżonego A. S. uznaje winnym dokonania zarzucanego mu czynu z art. 207§1 kk i za to na mocy art. 207§1 kk wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawiania wolności;

2.  oskarżonego A. S. uznaje winnym dokonania zarzucanego mu w pkt II czynu z art.13§1 kk w zw. z art. 222§1 kk i za to na mocy art. 14§1 kk w zw. z art. 222§1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pobawienia wolności;

3.  na mocy art. 85§1 i 2 kk i art. 86§1 kk wymierzone w pkt 1 i 2 kary pozbawienia wolności łączy i jako karę łączną wymierza karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i na mocy art. 62 kk orzeka system terapeutyczny jej wykonania;

4.  na mocy art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza 1 dzień zatrzymania w dniu 30 kwietnia 2015 roku od godziny 9.30 do godziny 17.36, równoważny jednemu dniu pozbawienia wolności;

5.  zasądza na rzecz adw. M. M. kwotę 944,64 (dziewięćset czterdzieści cztery 64/100 ) złotych tytułem nieopłaconej obrony z urzędu;

6.  na mocy art. 624§1 kpk zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

II K 740 / 15 U Z A S A D N I E N I E

Prokuratura Rejonowa w Puławach oskarżyła A. S. o to, że:

I.  w okresie od wiosny 2013 roku daty bliżej nie ustalonej do dnia 30 kwietnia 2015 roku w P. województwa (...) znęcał się psychicznie nad matką G. J. w ten sposób, że bez powodu wszczynał awantury domowe, podczas których krzyczał na nią, wyganiał ją z domu, zakłócał jej spoczynek nocny poprzez głośne słuchanie muzyki i oglądanie telewizji, groził jej zabójstwem i popaleniem mieszkania oraz niszczył sprzęty gospodarstwa domowego, tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k.;

II.  w dniu 30 kwietnia 2015 roku w P. województwa (...) usiłował naruszyć nietykalność cielesną funkcjonariusza z Komendy Powiatowej Policji w P. P. D. podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych w ten sposób, że będąc zatrzymany z (...) napluł do kubka, a następnie zamachnął się tym kubkiem i tą wodą usiłował oblać policjanta, jednak zamierzonego skutku nie osiągnął z uwagi na fakt, że pokrzywdzony odskoczył i schował się za drzwiami pomieszczenia, tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 222 § 1 k.k.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

A. S. jest synem G. J., z którą wspólnie zamieszkuje w P.. A. S. jest nosicielem wirusa HIV i nadużywa środków odurzających, od których jest uzależniony. Od wiosny 2013 roku do 30 kwietnia 2015 roku A. S. wszczynał wobec swojej matki awantury, podczas których krzyczał na nią, groził zabójstwem i podpaleniem mieszkania, wyganiał z domu przez co niejednokrotnie musiała uciekać do swojej znajomej K. S., zakłócał matce spoczynek nocny poprzez głośne słuchanie muzyki i oglądanie telewizji, niszczył sprzęty gospodarstwa domowego. Agresywne zachowania A. S. były związane z nadużywaniem przez niego środków odurzających oraz żądaniem od matki pieniędzy, która niejednokrotnie, żeby go uspokoić, dawała mu pieniądze. Zachowanie A. S. było przyczyną interwencji policyjnych, a po jednej z nich w dniu 30 kwietnia 2015 roku został zatrzymany i przewieziony do siedziby Komendy Powiatowej Policji w P., gdzie napluł do szklanki z wodą i chlusnął w kierunku funkcjonariusza policji P. D., który odskoczył i schował się za drzwi unikając oblania. A. S. nie był dotychczas karany, ale równolegle toczy się sprawa dotycząca przestępstwa rasizmu oraz gróźb karalnych. A. S. mógł właściwie ocenić znaczenie swojego czynu i pokierować swoim postępowaniem, ale z powodu rozpoznania uzależnienia od substancji psychoaktywnych i rozwijającego się otępienia istnieje znaczne prawdopodobieństwo popełnienia podobnych czynów zabronionych ponownie i powinien być leczony w warunkach zamkniętego zakładu leczniczego prowadzącego terapię substytucyjną.

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd obdarzył wiarą zeznania świadków: P. D. – k. 36-36v, 33v, G. J. – k. 65v-66v, 55-56, 57-58, J. K. – k. 66v-67, 59-60, D. S. – k. 67, 61-62 oraz K. S. – k. 67v-68, 63-64, ponieważ są logiczne, zgodne i konsekwentne. Sąd obdarzył wiarą opinie biegłych psychiatrów i psychologa – k. 78v, 55-60 – z akt 1Ds 293/15, 142-149 – z akt 1Ds 293/15, gdyż są przekonujące, zrozumiałe i zostały sporządzone przez osoby posiadające odpowiednią wiedzę specjalną i nie zaangażowane po żadnej ze stron. Z tych samych względów sąd obdarzył wiarą opinię lekarską – k. 121 – z akt 1Ds 293/15. Sąd ponadto obdarzył wiarą dowody znajdujące się w aktach sprawy: dokumentację niebieskiej karty – k. 18-21 – z akt 1Ds 293/15, książkę wizyt lekarskich – k. 39-42 – z akt 1Ds 293/15, kserokopię akt sprawy 1 Ds. 455/15 – k. 43-52 – z akt 1Ds 293/15, dane z Krajowego Rejestru Karnego – k. 53-54 – z akt 1Ds 293/15, 21, dokumentację medyczną – k. 102 – z akt 1Ds 293/15, notatkę urzędową i raporty z interwencji – k. 133-135 – z akt 1Ds 293/15, ponieważ zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby i w przewidzianej prawem formie, a żadna z zainteresowanych stron nie zakwestionowała ich prawdziwości.

Oskarżony A. S. nie przyznał się do winy i twierdził, że nie pamięta tych zdarzeń. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż stoją w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym. Możliwe jest jedynie, że poszczególnych zdarzeń nie pamięta z uwagi na jego stan zdrowia i uzależnienie od środków odurzających.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, ponieważ jest on osobą świadomą swych czynów i nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające jego odpowiedzialność karną.

Zarzucany A. S. czyn polegający na systematycznym urządzaniu wobec matki, czyli osoby bliskiej i zależnej awantur polegających na krzykach, wyganianiu z domu, groźbach, niszczeniu mienia oraz zakłócaniu spokoju i spoczynku nocnego stanowi przestępstwo znęcania się psychicznego określone w art. 207 § 1 kk.

Zarzucany A. S. czyn polegający na tym, że próbował oblać wodą zmieszaną ze śliną funkcjonariusza policji podczas zatrzymania i w związku z zatrzymaniem, który to policjant tylko dlatego nie został oblany, gdyż odskoczył i zasłonił się drzwiami, stanowi przestępstwo usiłowania naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego jakim jest policjant, ponieważ takie oblanie śliną z pewnością stanowi nieakceptowalny przez pokrzywdzonego kontakt fizyczny, czego świadomość oskarżony niewątpliwie musiał mieć, co wyczerpuje znamiona art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 222 § 1 k.k.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające sąd wziął pod uwagę popełnienie przestępstwa pod wpływem środków odurzających oraz wysokie prawdopodobieństwo ponownego popełnienia przestępstwa podobnego, a jako okoliczności łagodzące sąd uwzględnił dotychczasową niekaralność A. S.. Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę sąd wymierzył karę adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, która w połączeniu z terapią odwykową od środków odurzających niezbędną według biegłych zmotywuje oskarżonego do przestrzegania prawa. Sąd uznał, że wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jest bezcelowe, wobec konieczności leczenia substytucyjnego w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego. Jak wynika z opinii biegłych oskarżony nie jest w stanie w warunkach wolnościowych odbyć skutecznie pełnego cyklu leczenia, a jego brak powoduje wysokie prawdopodobieństwo ponownego popełnienia przestępstwa podobnego.

Sąd zwolnił skazanego z ponoszenia kosztów postępowania biorąc pod uwagę fakt braku środków niezbędnych do opłacenia należności.