Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie: Przewodniczący: SSR Joanna Sienicka

Protokolant: Kalina Pawełko

Bez udziału oskarżyciela publ.

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego ,15 marca i 21 kwietnia 2016 r.

sprawy M. G. (1)

s. Z. i P. z domu M.

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że: w okresie od sierpnia 2014r. do dnia 19 marca 2015r. w O. przy ul. (...) dokonał przywłaszczenia 4 sztuk kluczy o wartości 400zł na szkodę A. G. (1)

- tj. za wykroczenie z art. 119§1 kw

ORZEKA:

I.  obwinionego M. G. (1) uniewinnia od popełnienia czynu polegającego na dokonaniu w okresie od sierpnia 2014r. do 19 marca 2015r przywłaszczenia trzech kluczy do garażu przyjmując jednocześnie , iż klucze te stanowiły własność K. i M. B.;

II.  obwinionego M. G. (1) uznaje za winnego czynu polegającego na dokonaniu w okresie od stycznia 2015r . do dnia 19 marca 2015r przywłaszczenia klucza o wartości 134zł do samochodu marki C. na szkodę A. G. (1) i za to na podstawie art. 119§1 kw skazuje go na karę 200 (dwieście ) złotych grzywny;

III.  na podstawie art. 118§2kpw, 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 (sto) złotych i opłatą w kwocie 30 (trzydzieści) złotych, w części uniewinniającej koszty postępowania ponosi skarb Państwa .

Sygn. Akt IX W 4460/15

UZASADNIENIE

M. G. (1) został obwiniony o to, że w okresie od sierpnia 2014 r. do dnia 19 marca 2015 r. w O. przy ul. (...) dokonał przywłaszczenia 4 sztuk kluczy o wartości 400 zł na szkodę A. G. (1) tj o wykroczenie z art. 119 § 1 kw.

Obwiniony M. G. (1) pracuje jako specjalista ds. sprzedaży w (...) Sp. z o.o. O., osiąga wynagrodzenie w kwocie ok. (...) zł brutto, jest rozwiedziony, na utrzymaniu ma dwoje dzieci w wieku 5 i 11 lat.

Obwiniony i pokrzywdzona A. G. (1) pozostawali w nieformalnym związku przez około 10 lat, do stycznia 2015r ; mają jedno dziecko. W czasie trwania związku każde z nich korzystało ze swojego pojazdu, pokrzywdzona z samochodu C., a obwiniony z A.. M. G. (1) posiadał za zgodą pokrzywdzonej zapasowy klucz do jej pojazdu; odprowadzał jej samochód do warsztatu, niekiedy, aby nie obudzić córki, zostawiał w nim zakupy zrobione wieczorem , które A. G. (1) odbierała rano. Wartość kluczyka od C. wynosiła 134 zł.

W sierpniu 2014 roku M. G. (1), A. G. (1), K. S., I. G. (1) obsługiwali catering podczas imprezy na lotnisku na D.. Do transportu rzeczy używali przyczepy o nr rej. (...), należącej do pracodawcy obwinionego (...) sp. z o.o. Po imprezie przyczepę pozostawili w garażu przy ul. (...) w O. stanowiącym własność K. i M. B.. A. G. (1) otrzymała klucze do garażu do K. B.. Po schowaniu przyczepy w/w udali się do R.. Klucze od garażu otrzymał obwiniony, miał bowiem w terminie późniejszym zabrać przyczepę z garażu celem oddania jej pracodawcy.

Od sierpnia 2014r do stycznia 2015r A. G. (1) oraz K. B. wielokrotnie prosiły obwinionego o zwrot kluczy do garażu . Bezskutecznie. Od stycznia 2015r z prośbami takimi zwracała sie do obwinionego także M. J. . Po zakończeniu związku, od stycznia 2015r , A. G. (1) kilkakrotnie żądała od obwinionego także zwrotu zapasowego klucza do jej samochodu. W dniu 3 lutego 2015 roku w/w widziała przez okno swojego mieszkania, jak obwiniony wchodził do jej pojazdu zapakowanego przed budynkiem. M. G. (1) nie zwrócił ani kluczy do garażu , ani kluczy do samochodu do dnia dzisiejszego.

Pracodawca zwracał się do obwinionego o zwrot przyczepy. Zobowiązał go poleceniem służbowym do jej zwrotu do dnia 28 kwietnia 2015r. Obwiniony nie wywiązał się tego obowiązku. Został za to ukarany przez firmę tj. (...) sp. z o.o. karą nagany. Na przełomie kwietnia i maja 2015r przyczepa została ostatecznie wydana właścicielowi po otrzymaniu przez K. B. zapasowych kluczy od garażu od M. J. i jej męża . Następnie A. G. (1) wymieniła klucze do garażu. Za wymianę zamków w garażu zapłaciła 250 złotych.

Obwiniony złożył zawiadomienie o przywłaszczeniu przyczepy przez K. B..

W dniu 19.03.2015r A. G. (1) złożyła zawiadomienie o popełnieniu przez obwinionego wykroczenia polegającego na przywłaszczeniu trzech sztuk kluczy m-ki G. od garażu oraz jednego klucza od pojazdu osobowego m-ki C. (...) nr rej. (...).

(dowody: wyjaśnienia obwinionego k. 52-, 53, 16v – 17, zeznania świadków: A. G. (1) k. 5v- 6, 35 -35v, k. 111 112, M. J. k. 112v – 113, 19-19v, K. B. k. 13, 112 -112 v, K. S. k. 133 – 133v, I. G. k. 133v, protokół przyjęcia ustnego zawiadomienia o wykroczeniu - k. 3, notatka urzędowa st. asp. K. Z. z dnia 31.03.2015 r. k.7, notatka urzędowa st. asp. K. Z. z dnia 09.04.2015r k. 8, notatka urzędowa st. asp. K. Z. z dnia 27.04.2015 r k. 11, notatka urzędowa k. 23, dokumentacja fotograficzna k. 33, 34, pismo procesowe z dnia 22 września 2015 r k. 49, faktura nr (...) k. 50, faktura nr (...) k. 51, wydruk ze strony internetowej k. 60-64, k. 67 – 71, płyta(...) k. 115, pismo z 22.02.2016 r. k. 117, pismo z dnia 10.03.2016 r. k. 125, pismo z dnia 29.04.2015 r. k. 126, wydruki e- mailowe od pracodawcy obwinionego kierowane do niego z 06.03.2015 r. i 20.04.2015 r. k. 131 – 132)

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Oświadczył, że nie ma trzech kluczy (...) od garażu, jak i jednego klucza od pojazdu C.. Podał, że posądzanie go o zabranie kluczy wynika z chowanej do niego urazy przez A. G. (1) . Dodał, że od sierpnia 2014 roku nie widział kluczy od garażu. Podkreślił, że pokrzywdzona mu ich nie dała po wstawieniu przyczepy. Wyjaśnił, iż to A. G. (1) zaproponowała, aby pozostawić rzeczy i przyczepkę w garażu jej rodziców i to ona poszła do matki po klucze. Stwierdził, że klucze powinny być u pokrzywdzonej, w domu w R., bądź też u jej matki K. B.. Natomiast klucze od pojazdu m-ki C., zawsze były w posiadaniu pokrzywdzonej i wisiały w mieszkaniu przy domofonie. Przyznał, że brał klucz od pojazdu pokrzywdzonej, lecz zdarzało się to sporadycznie, w sytuacjach, w których samochód należało zawieść do warsztatu, do naprawy. Przypomina sobie sytuację z 2013 roku kiedy jeździł za granicę. Wtedy to wracając późno i nie chcąc budzić córki zostawiał pokrzywdzonej zakupy w samochodzie. Dlatego też w tamtym czasie posiadał kluczyki od jej pojazdu, jednakże w 2014 roku takie zdarzenia już nie miały miejsca. Dodał, że nie otwierał samochodu pokrzywdzonej w lutym 2015 roku, nie wchodził do niego. Zaznaczył również, że jego pracodawca wielokrotnie zwracał się do niego, aby zwrócił przyczepkę. Nie posiadając kluczy, a tym samym dostępu do garażu nie wywiązał się z tego obowiązku, co skutkowało nałożeniem na niego kary nagany.

W ocenie Sądu wyjaśnienia obwinionego zasługują na wiarę jedynie w części. Twierdzenia M. G. (1) odnośnie nieposiadania trzech kluczy (...) od garażu należącego do K. i M. B. oraz jego niewiedzy na temat miejsca ich przechowywania Sąd uznał za wiarygodne. Znajdują potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym. Okoliczność, iż obwiniony nie posiadał przedmiotowych kluczy co najmniej od początku 2015r została uwiarygodniona przez dokumentację pochodzącą od jego pracodawcy. Wynika z niej, iż spółka (...) zwracała się do obwinionego z żądaniem zwrotu przyczepy, zakreśliła mu termin w jakim zwrot ten ma nastąpić, a następnie zastosowała wobec obwinionego karę nagany wobec niewywiązania się z powyższego obowiązku. Sąd uznał, iż w wypadku posiadania przez obwinionego kluczy do garażu, w którym przechowywana była przyczepa, postępowanie polegające na niewydaniu przyczepy pracodawcy byłoby nieracjonalne. Tym bardziej, iż obwiniony narażał się tym na konsekwencje służbowe , a także karne. Za wiarogodne zostały zatem uznane wyjaśnienia obwinionego, iż klucze te nie znajdowały się w jego posiadaniu. Bezsporne jest, iż w sierpniu 2014r w garażu należącym do K. i M. B. pozostawiona została przez obwinionego przyczepka. Klucze do garażu otrzymała od K. B. ówczesna partnerka obwinionego. Nie ulega także wątpliwości, iż zarówno właścicielka garażu , jak i jej córki , zwracały się wielokrotnie do M. G. z prośbą o zwrot kluczy, co nie nastąpiło. Ostatecznie został wymieniony zamek w garażu. Okoliczności w jakich obwiniony klucze te utracił nie zostały ustalone w sposób nie budzący wątpliwości z uwagi na upływ czasu oraz sprzeczne relacje uczestników postępowania . Nie sposób wykluczyć ani zagubienia ich przez obwinionego, ani też pozostawienia ich w miejscu dostępnym dla pokrzywdzonej. Późniejsze działania obwinionego datujące się od początku 2015r jednoznacznie wskazują, iż nie był już w ich posiadaniu. W przeciwnym wypadku nic nie stałoby na przeszkodzie wydaniu pracodawcy przyczepy pozostawionej w garażu.

Odmiennie Sąd ocenił natomiast wyjaśnienia obwinionego dotyczące klucza do samochodu marki C.. Twierdzenia obwinionego w tym zakresie pozostają w sprzeczności z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonej A. G. (1) i K. B. .

A. G. (1) podała, iż żyła w nieformalnym związku z obwinionym przez około 10 lat, do stycznia 2015 roku. W tym czasie obwiniony za jej zgodą korzystał z zapasowego klucza od jej samochodu C.. Podkreśliła, że obwiniony miał zawsze ten klucz od 5-6 lat.. Często wracając późno w nocy zostawiał jej w samochodzie zakupy. Po rozstaniu , w styczniu 2015r zażądała od obwinionego zwrotu tego klucza, czego obwiniony nie zrobił. Zeznała, że 3 lutego 2015 r. , po tym jak obwiniony powiedział, że nie ma klucza do c. , widziała przez okno w swoim mieszkaniu, jak M. G. „grzebie” w jej samochodzie . Tłumaczył się on wtedy, iż otworzył jej samochód kodem do pilota, co według pokrzywdzonej nie było możliwe bez posiadania klucza.

Pokrzywdzona oszacowała poniesioną przez siebie szkodę w związku z działaniem M. G. (1) na kwotę 643,99 zł. Ujęła w niej koszt wyrobienia dodatkowych kluczyków w wysokości 393,99 zł oraz usługę ślusarską w wysokości 250 złotych.

Sąd podzielił zeznania pokrzywdzonej A. G. (1) odnośnie przywłaszczenia przez obwinionego klucza od pojazdu m-ki C. należącego do pokrzywdzonej. W tym zakresie nie ma powodów, aby kwestionować wiarygodności jej zeznań. Są one logiczne i spójne. Wynika z nich , iż obwiniony od wielu lat posiadał przedmiotowy klucz i korzystał z niego, po raz ostatni w lutym 2015r, a zatem już po zakończeniu związku w/w i po zażądaniu przez pokrzywdzoną zwrócenia kluczy . Posiadanie przez obwinionego klucza do samochodu C. potwierdziła także K. B..

Natomiast zeznania pokrzywdzonej w części dotyczącej zarzutu przywłaszczenia przez obwinionego kluczy (...) od garażu jej rodziców z omówionych wyżej względów Sąd ocenił jako nie znajdujące potwierdzenia w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. Nie sposób bowiem wykluczyć, iż obwiniony kluczy tych nie posiadał.

Jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania K. B. . Świadek podała , iż garaż przy ul. (...) jest własnością jej i jej męża. Zeznała, że A. G. (1) poprosiła ją o klucze do wymienionego garażu, bowiem obwiniony chciał tam postawić na tydzień firmową przyczepę. Wskazała, że termin ten przedłużył się znacząco. Dodała także, że obwiniony zgłosił na policję przywłaszczenie przez nią przedmiotowej przyczepy, wyceniając jej wartość na 6000 złotych. Spółka (...) skontaktowała się z nią przez policję w celu odbioru przyczepy i wówczas wraz z córką wydały przedmiotową przyczepę. Wskazała, że drzwi otworzyły drugą parą kluczy, którą miał mąż M. J..

K. B. dodała, że wielokrotnie kontaktowała się z obwinionym w celu odzyskania od niego pożyczonych w sierpniu 2014 roku kluczy od garażu . Za każdym razem tłumaczył, że są one w innym miejscu . Analogiczne zeznania złożyła M. J.. Obwiniony tłumaczył, że klucze są w R., innym razem, zaś że zostały w jego pojeździe marki A., po czym na końcu stwierdził, że je zgubił. M. J. podała także , że obwiniony robił A. G. (1) zakupy, poczym zostawiał je w samochodzie C..

K. S. i I. G. (2) podali, że widywali się z obwinionym i pokrzywdzoną przed ich rozstaniem raz w miesiącu i jeździli wtedy do R.. Podkreślili, że byli obecni przy wstawianiu przyczepy do garażu. A. G. (1) zaproponowała, aby wstawić ją do garażu jej rodziców. Dodali, że przyczepa miała tam stać do następnej imprezy w październiku. Wskazali, że nie wiedzą kto zamykał garaż, ani kto brał od niego klucze. Dodatkowo podkreślili, iż obwiniony zawsze po wejściu do domu w R., wszystkie rzeczy z kieszeni wykładał na parapet w salonie. Podali, że wśród tych rzeczy na pewno były klucze, jednak nie są w stanie stwierdzić, czy były tam również klucze od przedmiotowego garażu.. Dodatkowo podali, iż pokrzywdzona kazała się im z nią kontaktować, gdyby chcieli odebrać rzeczy. Stwierdziła, że A. G. (2) miała wolny dostęp do garażu. Nic im nie jest natomiast wiadome na temat kluczy od samochodu C.. I. G. (2) dodał ponadto, że wiedział, iż obwiniony ma problem w pracy w wyniku nie oddania przyczepy pracodawcy. Wskazał, że rozmawiał z obwinionym na przełomie lutego i marca 2015r i wspominał on wówczas , że nie ma kluczy od garażu.

W ocenie Sądu zeznania w/w świadków uznać należało za wiarygodne, nie pozwalają one jednak jednoznacznie stwierdzić, czy obwiniony miał w swoim posiadaniu klucze od garażu, czy je zgubił , czy zostawił w R.. Sąd ponadto uznał, że nie wniosły one nic odnośnie zarzutu przywłaszczenia kluczy od pojazdy C..

Mając na uwadze dokonane ustalenia Sąd uniewinnił obwinionego M. G. (1) od zarzutu przywłaszczenia trzech kluczy do garażu , przyjmując, iż klucze te stanowiły własność K. i M. B.. Jednocześnie uznał go za winnego czynu polegającego na przywłaszczeniu klucza do pojazdu marki C.. Należy zwrócić uwagę, że obwiniony zapasowy klucz do samochodu posiadał od ok. 5-6 lat. Rozstając się z pokrzywdzoną był on zobowiązany, na jej żądanie, do zwrotu tego klucza. W lutym 2015 roku, a zatem miesiąc po żądaniu zwrotu klucza, otwierał samochód pokrzywdzonej.

Sąd, mając na uwadze przedłożoną przez pokrzywdzoną fakturę, ustalił wartość klucza do pojazdu C. na kwotę 134 zł. (k. 50, 51). Składa się na nią jedynie wartość samego klucza bez dodatkowych należności związanych z oprogramowaniem i kodowaniem immobilizera.

Sąd uznał obwinionego za winnego przywłaszczenia klucza o wartości 134 zł do samochodu marki C. na szkodę A. G. (1) przy czym ustalił , że czyn ten miał miejsce w okresie od stycznia 2015 roku , wówczas bowiem pokrzywdzona zażądała zwrotu klucza . Swoim zachowaniem obwiniony wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 119 §1kw.

Odpowiedzialność z art. 119 kw zachodzi w stosunku do osoby, która dopuszcza się bądź kradzieży bądź przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej. Obwiniony, od stycznia 2015r, po zakończeniu związku z pokrzywdzoną , wobec żądania zwrotu , nie był już uprawniony do korzystania z jej rzeczy tj. kluczyka do pojazdu m-ki C., który wcześniej znajdował się w jego posiadaniu za zgodą pokrzywdzonej . Przywłaszczeniem jest bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie znajdującym się w posiadaniu sprawcy cudzym mieniem ruchomym przez włączenie go do majątku swego lub innej osoby i powiększenie w ten sposób swojego lub innej osoby stanu posiadania. Nie wystarczy samo rozporządzenie cudzym mieniem jak własnym, lecz musi temu towarzyszyć tzw . animus rem sibi habendi, zamiar zatrzymania cudzego mienia ruchomego dla siebie lub dla innej osoby, bez żadnego ku temu tytułu (wyrok SN z dnia 6 stycznia 1978 r.,(...), (...), nr 6, poz. 64). Sprawca przywłaszczenia nie zabiera cudzego mienia ruchomego w celu przywłaszczenia, lecz bezprawnie rozporządza cudzą rzeczą ruchomą, która znalazła się w jego legalnym posiadaniu. Dla oceny zachowania sprawcy mają więc znaczenie zarówno moment wejścia w posiadanie rzeczy, jak i moment rozporządzenia rzeczą (wyrok SN z dnia 4 stycznia 2006 r.,(...), Prok. i Pr.-wkł. 2006, nr 6, poz. 16).

Orzeczona wobec obwinionego kara grzywny w wysokości 200 złotych, w ocenie Sądu jest współmierna do stopnia zawinienia obwinionego i społecznej szkodliwości czynu i nie może być postrzegana jako rażąco surowa.

Na podstawie art. 118 § 2 kpw, 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych Sąd obciążył obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 złotych i opłatą w kwocie 30 złotych, w części uniewinniającej koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.