Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie V Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2016 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. C.
przeciwko D. C.

przy udziale interwenienta ubocznego Gminy Miasto L.
o opróżnienie lokalu mieszkalnego

na skutek apelacji interwenienta ubocznego Gminy Miasto L.
od wyroku Sądu Rejonowego w Leżajsku
z dnia 10 listopada 2015 r., sygn. akt I C 420/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok w term sposób, że:

I.  powództwo oddala,

II.  zasądza od powoda na rzecz interwenienta ubocznego Gminy Miasto L. kwotę 137 zł (sto trzydzieści siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

2.  zasądza od powoda na rzecz interwenienta ubocznego Gminy Miasto L. kwotę 260 zł (dwieście sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Barbara Chłędowska SSO Adam Simoni SSR del. do SO Witold Benicki

Sygn. akt V Ca 960/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 13 maja 2016 r

Wyrokiem z dnia 10 listopada 2015 r., sygn. akt I C 420/15, Sąd Rejonowy w Leżajsku po rozpoznaniu sprawy z powództwa A. C. przeciwko D. C. z udziałem interwenienta ubocznego Gminy Miasto L. o opróżnienie lokalu mieszkalnego nakazał pozwanemu opróżnienie lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w L. przy ul. (...) wraz ze wszystkimi rzeczami do niego należącymi (pkt I) orzekł o uprawnieniu pozwanego do otrzymania lokalu socjalnego nakazując wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu mieszkalnego do czasu złożenia przez Gminę Miasto L. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego (pkt II) oraz zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 397,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt III).

Powyższe orzeczenie zostało wydane w oparciu o ustalenia i ocenę prawną szczegółowo przedstawione w jego uzasadnieniu (k. 45-47 akt sprawy).

Apelację /k.31-35 akt sprawy/ od powyższego wyroku złożył interwenient uboczny Gmina Miasto L. zarzucając:

- naruszenie art. 233 § 1 kpc w zw z art. 245 i 299 kpc poprzez brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym oświadczenia o wypowiedzeniu umowy najmu z dnia 25.03.2015 r oraz wyjaśnień pozwanego, co skutkowało błędnym przyjęciem, że pozwany zajmuje lokal przy ul. (...) w L. bez tytułu prawnego

- naruszenie art. 233 § 1 kpc w zw z art. 244 § 1 kpc poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodu z zaświadczenia Powiatowego Urzędu Pracy w L. z dnia 10.11.2015 r o posiadaniu przez pozwanego statusu bezrobotnego, co skutkowało błędnym przyjęciem, że pozwany jest osobą znajdującą się w szczególnej sytuacji materialnej i rodzinnej

- naruszenie art. 6 kc w zw z art. 222 § 1 kc poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i w efekcie tego błędne przyjęcie, że powód udowodnił fakt zajmowania przez pozwanego lokalu przy ul. (...) w L.

- niezastosowanie art. 688 ² zd 2 kc , co skutkowało błędnym przyjęciem, że pozwany nie posiada tytułu prawnego do lokalu przy ul. (...) w L., w sytuacji gdy najemca tego lokalu jest matka pozwanego K. C., zobowiązana względem pozwanego do świadczeń alimentacyjnych

- naruszenie art. 11 ust 1 i 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i w efekcie tego błędne przyjęcie , że powód skutecznie wypowiedział pozwanemu umowę najmu lokalu przy ul. (...) w L.

- naruszenie art. 14 ust 3, ust 4 pkt 5 i ust 7 ustawy o ochronie praw lokatorów , mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i w efekcie orzeczenie o uprawnieniu pozwanego do otrzymania lokalu socjalnego mimo braku przesłanek opartych na szczególnej sytuacji materialnej i rodzinnej pozwanego.

W oparciu o powyższe zarzuty interwenient uboczny Gmina Miasto L. wniosła o zmianę w całości wyroku Sądu Rejonowego w Leżajsku z dnia 10.11.2015 r, sygn..akt: I C 420/15 i oddalenie powództwa, a w razie nieuwzględnienia tego wniosku o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt II i orzeczenie o braku uprawnienia pozwanego do otrzymania lokalu socjalnego lub ewentualnie uchylenie w całości wyroku Sądu Rejonowego w Leżajsku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania z uwagi na potrzebę przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości oraz zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja interwenienta ubocznego Gminy Miasto L. jest uzasadniona, co skutkować musiało wydaniem orzeczenia reformatoryjnego.

Podnieść należy, że spór w przedmiotowej sprawie sprowadzał się do rozstrzygnięcia kwestii, czy spełnione zostały przesłanki do orzeczenia w stosunku do pozwanego D. C. o eksmisji z lokalu mieszkalnego położonego w L. przy ul. (...). Powód składając pozew o eksmisję twierdząc, że pozwany zajmuje przedmiotowy lokal bez tytułu prawnego oparł swoje roszczenie w przepisie art. 222 § 1 kc. Zatem powód wytoczył przeciwko pozwanemu D. C. proces windykacyjny mający zastosowanie w przypadku pozbawienia właściciela władztwa nad rzeczą. Sąd Odwoławczy zauważa, że roszczenie windykacyjne przysługuje właścicielowi przeciwko osobie, która rzeczą faktycznie włada, a więc koniecznymi przesłankami do wytoczenia takiego procesu jest posiadanie przez powoda statusu właściciela (współwłaściciela) i fakt, że nie włada on (sam lub przez inną osobę) swoją rzeczą, oraz fakt, że rzeczą faktycznie włada pozwany - do tego nieuprawniony tj włada rzeczą bez podstawy prawnej. W myśl art. 6 kc ciężar udowodnienia powyższych przesłanek spoczywa na powodzie.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż w okolicznościach niniejszej sprawy nie doszło do skutecznego pozwania D. C.. Powód bowiem, co słusznie zarzuca apelujący nie udowodnił faktu zajmowania przez pozwanego lokalu położonego w L. przy ul. (...). Z zebranego materiału dowodowego wynika ponad wszelka wątpliwość, że pozwany obecnie zamieszkuje w piwnicy lub u kolegi oraz, że w mieszkaniu, którego dotyczy eksmisja nie znajdują się żadne jego rzeczy. Za zasadny więc Sąd Okręgowy uznał zarzut apelacji w przedmiocie naruszenia art. 6 kc w zw z art. 222 § 1 kc, albowiem powód nie wykazał podstawowej przesłanki roszczenia windykacyjnego, jaką jest fakt władania rzeczą przez osobę nieuprawnioną, co w konsekwencji skutkuje zmianą zaskarżonego wyroku w całości i oddaleniem powództwa.

Wobec nie udowodnienia przez powoda A. C. powyższej przesłanki nie zachodziła potrzeba czynienia rozważań co do prawidłowości pozostałych zarzutów podniesionych w złożonej apelacji.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 386 § 1 kpc orzeczono jak w pkt 1.I i II sentencji, zasądzając od powoda na rzecz interwenienta ubocznego zwrot kosztów procesu z uwagi na brzmienie art. 98 § 1 i 3 kpc oraz § 9 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu w brzmieniu obowiązującym do 31 lipca 2015 r.

O kosztach postępowania apelacyjnego (pkt 2) orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc oraz § 12 ust 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity Dz.U z 2013 r poz 490 z późn.zm).

SSO Barbara Chłędowska SSO Adam Simoni SSR del. do SO Witold Benicki

Z

(...)

(...)

SSO Adam Simoni