Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny-Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2013 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa W. K.

przeciwko B. (...)w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego (...) w W.

z dnia 5 lutego 2013 r., sygn. akt I C 1004/09

1. oddala apelację;

2. zasądza od B. (...) w W. na rzecz W. K. kwotę 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w instancji odwoławczej.

Sygn. akt V Ca 1053/12

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2009 roku W. K. wniósł pozew przeciwko B. (...) o zapłatę kwoty 46.718 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 września 2008 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

We wniesionej w dniu 21 grudnia 2009 roku odpowiedzi na pozew, pełnomocnik pozwanej wniósł o oddalenie powództwa w całości jako bezzasadnego i nie udowodnionego zarówno co do zasady, jak i co wysokości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W toku postępowania powód zmodyfikował powództwo w ten sposób, iż wniósł o zasądzenie kwoty głównej w wysokości 45.873,38 zł wraz z odsetkami od dnia 9 września 2008 roku do dnia zapłaty, a cofnął powództwo co do kwoty 297,80 zł oraz w zakresie odsetek od tej kwoty za okres od 9 września 2008 roku do dnia zapłaty wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. Jednocześnie powód doprecyzował, iż żądana pozwem kwota stanowi niezapłacone na rzecz powoda przez pozwaną wynagrodzenie z tytułu wykonanej umowy ujęte w wystawionej przez powoda fakturze VAT z dnia 18 sierpnia 2008 roku.

Pozwana w toku postępowania podtrzymała swoje stanowisko.

Wyrokiem z dnia 5 lutego 2013 roku Sąd Rejonowy (...) w W. umorzył postępowanie w zakresie żądania zapłaty 297,80 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 września 2008 r. do dnia zapłaty; zasądził od pozwanego B. (...) w W. na rzecz powoda W. K. kwotę 45 873,38 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 10 września 2008 r. do dnia zapłaty, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił o orzekł o kosztach postępowania sądowego.

Sąd Rejonowy ustalił, iż w lipcu 2007 roku został sporządzony dla pozwanej projekt remontu odtworzeniowego pomieszczeń nr (...), (...), (...), (...) w Zakładzie (...) B. (...) w W. przy Al. (...) obejmującego: remont pomieszczeń poprzez wykonanie wymiany płytek ceramicznych na posadzkach i ścianach, malowanie ścian i sufitów farbą emulsyjną, cyklinowanie i polakierowanie istniejącego parkietu drewnianego, wymiana istniejących wanien do konserwacji księgozbiorów, wymianę instalacji ciepłej i zimnej wody oraz podejść kanalizacyjnych oraz wymianę instalacji elektrycznej w obrębie remontowanych pomieszczeń wraz z wymianą tablicy elektrycznej. Zgodnie z założeniami projektu, specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót budowlanych oraz specyfikacji istotnych warunków zamówienia wymiana istniejących wanien (brodzików) miała polegać na zamontowaniu specjalistycznych zestawów połączonych wanien o określonych rozmiarach z blachy nierdzewnej kwasoodpornej gat. 1. (...) na stelażach z półką, których wygląd został określony szczegółowo na rysunku wykonawczym. Zgodnie ze wskazanym wyżej rysunkiem wykonawczym łączenie blach miało zostać wykonane „metodą spawania”. Zestawy wannowe należało ponadto wyposażyć w baterie prysznicowe z wyciąganym wężem w oplocie metalowym i metalowe syfony zlewozmywakowe. Wykonawca był zobowiązany do stosowania materiałów zgodnych z projektem wykonawczym oraz zestawianiem do przedmiaru robót.

Powód przystąpił do ogłoszonego przetargu oferując wykonanie wielobranżowych robót budowlanych objętych przedmiotem zamówienia z dokumentacją projektową, specyfikacjami technicznymi wykonania i odbioru robót oraz przedmiarami w terminie 5 tygodni od dnia wprowadzenia na obiekt za cenę 107.431,16 zł brutto.

W wyniku przeprowadzonego przetargu nieograniczonego oferta przedstawiona przez powoda została wybrana jako najkorzystniejsza dla pozwanej. W dniu 17 stycznia 2008 roku pomiędzy stronami doszło do podpisania umowny nr (...) której przedmiotem było wykonanie remontu odtworzeniowego pracowni nr (...) (...)0, (...), (...) w Zakładzie (...) B. (...) w W. przy Al. (...). Szczegółowy opis przedmiotu umowy określały wielobranżowa dokumentacja projektowa, specyfikacje techniczne wykonania i odbioru robót oraz przedmiary robót. Wynagrodzenie za przedmiot umowy określono jako wynagrodzenie kosztorysowe. Strony ustaliły jego wysokość w oparciu o ofertę wykonawcy, zgodnie z którą wynagrodzenie wynosiło 107.431,16 zł brutto. Podstawą do wystawienia faktury VAT miał być podpisany przez obie strony protokół odbioru końcowego, potwierdzający wykonanie robót bez zastrzeżeń. Zgodnie z postanowieniami umowy (§10 umowy) w razie niewykonania lub nienależytego wykonania prac, Zamawiający jest uprawniony do naliczania Wykonawczy kar umownych płatnych w pierwszej kolejności z wynagrodzenia Wykonawcy za opóźnienie w wykonaniu robót (§10 ust. 1 pkt.1 umowy), oraz za opóźnienia w usunięciu stwierdzonych wad (§10 ust. 1 pkt.2 umowy), za każdy dzień opóźnienia licząc od dnia po upływie terminu umownego wykonania prac w wysokości 0,1% lub 0,5% wynagrodzenia umownego brutto za każdy dzień zwłoki w zależności od tego czy łączny czas opóźnienia wynosi poniżej czy powyżej 7 dni. Ponadto Zamawiający jest uprawniony do naliczania kar umownych za opóźnienie w usunięciu wad stwierdzonych w okresie gwarancji lub rękojmi, za każdy dzień opóźnienia licząc od dnia wyznaczonego na usunięcie wad w wysokości 0,5% wartości umownej brutto za każdy dzień opóźnienia (§10 ust. 2 umowy). Z tytułu odstąpienia od umowy z przyczyn zależnych od wykonawcy zamawiający ma prawo naliczenia kary umownej w wysokości 10% wynagrodzenia umownego brutto (§10 ust. 3 umowy). Z kolei w § 11 przedmiotowej umowy strony ustaliły, w jakich sytuacjach będzie im przysługiwało prawo odstąpienia od umowy. Zgodnie z postanowieniami umowy jedną z przyczyn, które uprawniały zamawiającego do odstąpienia od umowy było stwierdzenie w trakcie odbioru wady, które nie kwalifikują się do usunięcia i uniemożliwiają użytkowanie obiektu zgodnie z przeznaczeniem. Odstąpienie od umowy z winy Wykonawcy następowało z chwilą pisemnego zawiadomienia wykonawcy o przyczynie odstąpienia od umowy. W sprawach nieuregulowanych w zawartej pomiędzy stronami umowie strony postanowiły, że będą miały zastosowanie przepisy Kodeksu Cywilnego, Ustawy Prawo Zamówień Publicznych oraz inne obowiązujące przepisy prawa - § 13 umowy .

Tytułem wykonania umowy w części dotyczącej zamontowania specjalistycznych zestawów połączonych wanien powód dokonał zakupu blach w firmie prowadzonej przez P. S.. Blachy, które zostały zakupione przez powoda spełniały normy wskazane w dokumentacji technicznej stanowiącej integralną część umowy, w tym w przedmiarze robót budowlanych z lipca 2007 r. Materiały użyte w konstrukcji wanien mają skład chemiczny i strukturę odporną na korozję międzykrystaliczną, z wyjątkiem spoin i strefy wpływu ciepła i spełniają warunki wskazane w normie PN-EN 10088: 1998 oraz PN-EN10272-2004. W konstrukcji blachy wanien wykonanych dla B. (...) w W. użyto dwóch rodzajów stali nierdzewnej kwasoodpornej: blacha została wykonana ze stali 1. (...), natomiast kątownik i elektroda ze stali 1. (...). Zarówno blachy jak i kątowniki i elektrody były nierdzewne i kwasoodporne. W obróbce wykończającej powierzchni blach, kątowników oraz przy usuwaniu nadlewów spoin w zastosowanych stalach nie można było uniknąć przemian prowadzących do zmian korozyjnych. Zmniejszenia skłonności do pokrywania się spoin warstwą rdzy wymagało by spawania technikami niestandardowymi dającymi węższą spoinę i przy wydatkowaniu mniejszej energii cieplnej w celu minimalizacji uczulenia na korozję międzykrystaliczną.

Pozwany wykonał prace objęte umową i pismem z dnia 25 lutego 2008 roku zgłosił pozwanej zakończenie robót stanowiących przedmiot zawartej pomiędzy stronami umowy i wezwał do ich odbioru.

Na dzień 5 marca 2008 roku ustalono protokolarny odbiór wykonanych robót. Sam protokół odbioru nie został jednak podpisany przez przedstawiciela użytkownika. Zdaniem użytkownika wykonane wanny nie nadawały się do przyjęcia, ponieważ nie spełniały wymogów, które zostały przedstawione w piśmie z dnia 29 lutego 2008 roku. Zdaniem użytkownika wanny należało zakupić w specjalistycznej firmie (...) S. A.”. Zdaniem inspektora nadzoru wanny pod względem technicznym były zgodne z projektem, jednakże z uwagi na estetykę wykonania, wanny powinny zostać zdemontowane i zabrane do wytwórcy celem ich poprawienia. Wskazane w protokole odbioru usterki miały zostać usunięte w terminie do dnia 20 marca 2008 roku.

Pismami z dnia 7 marca 2008 roku i z 10 marca 2008 roku powód zwrócił się do pozwanej z prośbą o szczegółowe podanie rodzajów elementów regulujących poziom wanien, w szczególności dotyczących materiału i średnic stopek oraz i zlecenie robót nieujętych w dokumentacji przetargowej. W odpowiedzi pozwana poinformowała powoda, iż nie zostaną podane szczegóły dotyczące elementów regulujących poziom wanien. Zdaniem pozwanej wanny powinny być wypoziomowane tak, aby uzyskać prawidłowe spadki w celu swobodnego spływu wody. Z kolei w piśmie z dnia 12 marca 2008 roku powód został poinformowany, że jest zobowiązany do wykonania przedmiotu umowy w oparciu o wielobranżową dokumentację projektową, specyfikacje techniczne wykonania i odbioru robót, przedmiary robót oraz dokumentację przetargową.

Protokolarne czynności odbioru, które odbyły się w dniach 1, 7 i 18 kwietnia 2008 roku oraz 14 maja 2008 r. również nie doprowadziły do odbioru przedmiotu umowy w stanie bez zastrzeżeń. Na skutek przeprowadzonych czynności pozwany ujawnił w protokołach usterki remontowanych pomieszczeń. Wykonawcy wyznaczane były kolejne terminy do usunięcia usterek wskazanych w załącznikach do protokołów. Ponadto podczas odbioru prac remontowych w dniu 18 kwietnia stwierdzono w stalowych wannach naloty koloru rdzawego. Komisyjne pobrana próbka, przebadana następnie w Laboratorium (...) B. (...)zawierała jony żelaza, co miało świadczyć o obecności rdzy.

Pismem z dnia 15 maja 2008 roku pozwana poinformowała powoda o odstąpieniu od zawartej umowy z uwagi na stwierdzoną wadę nie kwalifikującą się do usunięcia i uniemożliwiającą użytkowanie wanien do konserwacji zbiorów. Pozwana odmówiła odbioru wanien na oparciu o postawę działającej w imieniu pozwanej komisji zaznaczona w protokole odbioru z dnia 15 maja 2008 r.

W dniu 10 czerwca 2008 roku doszło do podpisania protokołu odbioru usunięcia robót poprawkowych. Pozwany zobowiązał powoda do zdemontowania i wywiezienia dostarczonych wanien, zgodnie ze złożonym oświadczeniem zawartym w piśmie z dnia 15 maja 2008 r. – pkt. 6 protokołu, na co przystał powód podpisując przedmiotowy protokół.

Pozwany ostatecznie wymontował i wywiózł przedmiotowe wanny. Pozwany zamówił kolejno wanny u innego wykonawcy, które to wanny również noszą znamiona przebarwień.

Powód sporządził kosztorys zamienny na kwotę 54 686,46 zł netto, (66 717,18 zł brutto) zatwierdzony przez pozwanego zgodnie z pismem z dnia 8 lipca 2008 r. W związku z wykonanymi pracami powód w dniu 18 sierpnia 2008 roku wystawił pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 66 717,18 zł brutto, płatną w terminie 21 dni. Faktura obejmowana ostatni zespół prac. Pozwana podpisała przedmiotową fakturę w dniu 19 sierpnia 2008 roku.

Pismem z dnia 9 września 2008 roku pozwana poinformowała powoda, iż wysokość wynagrodzenia powoda z tytułu wykonanej umowy objętego fakturą VAT nr (...) w wysokości 66.717,48 zł została pomniejszona o kary umowne w łącznej wysokości 45.873,38 zł. Uzasadniając powyższą decyzję pozwana wskazała, iż powód znalazł się w opóźnieniu w usuwaniu wad stwierdzonych przy odbiorze prac. Ilość dni opóźnienia wynosiła w ocenie pozwanej 71 dni, co w efekcie uprawniało pozwaną do naliczenia kary umownej w wysokości 752,02 zł za okres pierwszych 7 dni opóźnienia oraz dalszych 34.378,24 zł za kolejne 64 dni opóźnienia. Ponadto z uwagi na złożone powodowi w piśmie z dnia 15 maja 2008 roku oświadczenie o odstąpieniu od umowy z przyczyn od niego zależnych pozwana naliczała karę umowną wysokości określonej umową (10% wynagrodzenia brutto) w kwocie 10.743,12 zł. Jako podstawy złożonego oświadczenia o pomniejszeniu wynagrodzenia o kwoty naliczonych kar umownych pozwana wskazała zapisy §10 ust. 1 pkt.2 umowy tj. opóźnienie w usuwaniu wad stwierdzonych przy odbiorze prac oraz §11 ust. 1 pkt.d umowy tj. odstąpienie od umowy z uwagi na stwierdzone wady w przedmiocie umowy uniemożliwiające jego użytkowanie.

Pozwana dokonała zapłaty za wykonany przez powoda przedmiot umowy za wyjątkiem pełnego pokrycia ostatniej faktury VAT nr (...) w zakresie której przelano powodowi kwotę 20 844,10 zł.

W dniu 5 grudnia 2007 r. B. (...) przyjęła na stan nowoczesne urządzenia filtrujące wodę celem demineralizowania i wzbogacania wody do kąpieli i odkwaszania papieru w procesie konserwacji zbiorów bibliotecznych.

W swych rozważaniach Sąd Rejonowy jako podstawę prawną dochodzonego roszczenia wskazał przepisy kodeksu cywilnego o umowie o roboty budowlane w zw. z art. 139 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych. Strony nie kwestionowały nie tylko faktu zawarcia ważnej umowy w tym reżimie, ale również dopełnienia wykonania takich należących do zamawiającego - inwestora obowiązków jak przekazanie terenu budowy i dostarczenia projektu. Kwestią sporną pomiędzy stronami było z kolei fakt wykonania przez wykonawcę robót zgodnie z przekazanym projektem i zasadami wiedzy technicznej oraz kwestią możliwości odbioru robót pomimo ujawnionych wad, możliwością odstąpienia od umowy i odmowy zapłaty wynagrodzenia w pełnej wysokości.

Dokonując oceny faktu wykonania przez powoda umowy zgodnie z jej treścią oraz treścią stanowiących jej integralną część załączników, Sąd Rejonowy w pierwszej kolejności wskazał, iż w myśl art. 31 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych oraz §4,6 i 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2004 roku w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych, wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno – użytkowego to obowiązkiem zamawiającego było takie określenie przedmiotu zamówienia, by było na tyle czytelne, jasne i precyzyjne dla potencjalnego wykonawcy, że nie będzie miał on wątpliwości co do sposobu jego wykonania. Całą dokumentację dotyczącą projektu wykonują specjaliści, którzy powinni w jak najbardziej szczegółowym stopniu opisać przedmiot zamówienia, w szczególności jeżeli dotyczą one wymagań specjalnych, wymagań dotyczący wykonania robót budowlanych z podaniem sposobu wykończenia poszczególnych elementów, tolerancji wymiarowych, szczegółów technologicznych oraz niezbędnych informacji dotyczące odcinków robót budowlanych.

W zakresie prac budowlanych dotyczących wymiany specjalistycznych wanien powód miał za zadanie dokonać wymiany wanien na zestawy połączonych ze sobą wanien ze stali nierdzewnej, kwasoodpornej wraz z wyposażeniem w armatury prysznice i syfony ze stali nierdzewnej. Powód zobowiązany był do wykonania przedmiotowych wanien do konserwacji zbiorów bibliotecznych z blachy nierdzewnej w gatunku 1. (...). Wanny zgodnie z rysunkiem wykonawczym miały mieć określony wygląd i wymiary, a blachy powinny być połączone ze sobą metodą spawania . I dokładnie takie wanny powód wykonał, dostarczył i zamontował. Jak wskazała jednoznacznie opinia Instytutu (...) w W. zastosowane przez powoda blachy spełniały normy gat. 1. (...). W przypadku kątowników i elektrony ta norma była wyższa. Powód połączył blachy metodą spawania, tak jak zostało to wskazane w dokumentacji projektowej. Z opinii Instytutu wynika jednoznacznie, iż mając na uwadze przeznaczenie wanien zastosowanie powinny znaleźć inne blachy o jeszcze wyższych normach, bądź przy użyciu dobranego gatunku blach zastosowanie winna znaleźć inna wysoce specjalistyczna niestandardowa metoda spawania. Sąd I instancji zaznaczył, iż równocześnie z opinii jednoznacznie wynikało, że w tym drugim wypadku nie udałoby się zupełnie uniknąć korozji a jedynie jej rozmiar byłby mniejszy.

Sąd Rejonowy wskazał, że to na zamawiającym ciążył obowiązek precyzyjnego określenia przedmiotu zamówienia, w tym w szczególności pod względem technicznym. Zgodnie bowiem z art. 140 usta. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych zakres świadczenia wykonawcy wynikający z umowy jest tożsamy z jego zobowiązaniem zawartym w ofercie. Tymczasem treść oferty musi odpowiadać treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, albowiem w innych wypadku oferta podlega odrzuceniu (art. 89 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy). W okolicznościach sprawy nie budziło wątpliwości Sądu Rejonowego, iż treść oferty oraz treść specyfikacji istotnych warunków zamówienia była tożsama i spełnione świadczenie powoda - wykonawcy odpowiadało jego zobowiązaniu umownemu (jest zgodne z ofertą i SIWZ).

W ocenie Sądu Rejonowego powód wykonał umowę zgodnie z zawartą umową, przedmiot umowy odpowiadał złożonej przez powoda ofercie oraz Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia. Powód pismem z dnia 25 lutego 2008 roku zgłosił pozwanej zakończenie prac i wezwał do odbioru robót. Biorąc pod uwagę art. 643 k.c. w ocenie Sądu Rejonowego, pozwany nie wykazał, że zaszły podstawy do odmowy odbioru robót po wezwaniu przez powoda do ich odbioru. Pozwany nie wykazał bowiem, iż zaistniały rozbieżności pomiędzy spełnionym przez wykonawcę świadczeniem a jego zobowiązaniem umownym, a skoro się na to powoływał to na nim ciążył obowiązek dowodowy wynikający z treści art. 6 k.c.

Uwzględniając zastrzeżenia wskazane w załączniku do protokołu odbioru w dniu 5 marca 2008 roku oraz późniejszymi protokołami Sąd Rejonowy podniósł, że pozwany nie określił wystarczająco precyzyjnie wszelkich elementów robót, do czego był zobowiązany zgodnie z ww. rozporządzeniem. Powód zwracał się kilkukrotnie do wskazania szczegółowych informacji dotyczących wymogów jakimi powinny odpowiadać chociażby wanny. Pozwana zlekceważyła powoda, wskazując iż wanny powinny zostać wykonane zgodnie z przekazaną powodowi dokumentacją techniczną, co powód niewątpliwie uczynił. Nie można zatem, zdaniem Sądu I instancji, obciążyć wykonawcy brakami w dokumentacji sporządzonej przez zamawiającego. Sąd Rejonowy zwrócił również uwagę, że w przedmiocie wanien doszło do braku wystarczającego porozumienia pomiędzy przedstawicielem użytkownika pracowni, w której znajdowały się wanny do konserwacji zbiorów a działem przygotowującym przetarg a więc w wewnętrznej strukturze pozwanego.

W ocenie Sądu I instancji pozwany nie wykazał, aby po stronie powoda w dniu zebrania się komisji dokonującej na wniosek powoda odbioru robót 5 marca 2008 r. zachodziły okoliczności zwalniające zamawiającego – pozwanego od odbioru robót. Nie wykazał on bowiem, aby wydany przez powoda przedmiot był niezgodny ze zobowiązaniem. Przedstawiciele komisji odbioru pozwanego wyrazili zgodę na odbiór robót za wyjątkiem jedynie robót w zakresie budowlanym w zakresie li tylko wanien. Poza tym Sąd Rejonowy podniósł, że nawet ujawnienie wad robót budowlanych nie wpływało na obowiązek inwestora dokonania odbioru robót zgodnie z art. 647 k.c. a z tą chwilą inwestor nabywa uprawnienia z tytułu rękojmi przewidziane w art. 637 i art. 638 k.c.

Odnośnie natomiast kwestii odstąpienia strony pozwanej od umowy Sąd Rejonowy badając skuteczność złożonego przez pozwaną oświadczenia o odstąpieniu od umowy z powodu niezadawalającego pozwanej wykonania wanien, ocenił, że w ogóle nie może być mowy o wadzie, tym bardziej zatem o wadzie istotnej czy nie kwalifikującej się do usunięcia i uniemożliwiającej użytkowanie obiektu zgodnie z przeznaczeniem. Zespoły wanien wykonane przez powoda okazały się niedoskonałe jednak, w ocenie Sądu I instancji, nie mogło być mowy o jakimkolwiek odstępstwie od umowy po stronie powoda, a zatem zaistniała sytuacja nie mogła być kwalifikowana jako wada. Przedmiot bowiem nie odbiegał w jakikolwiek sposób od umowy. Wanny zostały wykonane zgodnie z przekazaną powodowi dokumentacją, ze stali gatunkowo odpowiadającej normie wskazanej w przedmiarze robót i dokumentacji technicznej oraz połączone zostały jak zaznaczono w dokumentacji technicznej zgodnie z wymogiem pozwanego metodą spawania. Sąd Rejonowy wskazał, że z opinii Instytutu jednoznacznie wynikało, iż mając na uwadze przeznaczenie wanien to Zamawiający dokonał niewłaściwego doboru gatunku stali zaś powód dostarczył i zamontował wanny ze stali odpowiadającej jakością stali zamówionej. Skoro zatem w dokumentacji nie został wskazany m. in. sposób spawania (ograniczono się do określenia sposobu łączenia jako metoda spawania), powód był uprawniony do wykonania standardowego spawania. Nawet jednak przy zastosowaniu spawu metodą wysoce specjalistyczną jak metoda elektronowa przy dobranym gatunku stali – zastosowanym w umowie gat. 1. (...) – nie doprowadziłoby do zupełnego uniknięcia korozji, a jedynie wpłynęłoby na jej rozmiar. Mając na uwadze powyższe niedoskonałości dokumentacji przetargowej kształtującej treść umowy, zdaniem Sądu I instancji, nie sposób było przyjąć za uzasadnione przerzucanie przez pozwaną konsekwencji płynących z takiego stanu rzeczy na powoda. W konsekwencji oświadczenie o odstąpieniu od umowy, w ocenie Sądu Rejonowego, nie było skuteczne.

Sąd Rejonowy wskazał, że odnośnie odstąpienia od umowy nie mógł w niniejszej sprawie mieć zastosowania art. 491 k.c. powód nie znalazł się bowiem w opóźnieniu z oddaniem dzieła. W dniu 25 lutego 2008 roku, czyli w wyznaczonym terminie powód zgłosił pozwanej zakończenie robót, strony wyznaczyły termin odbioru na dzień 5 marca 2008 roku. Jak wynika z protokołu odbioru z dnia 5 marca 2008 roku zastrzeżenia pozwanej odebranego dzieła sprowadzały się jedynie do nie spełnienia oczekiwań użytkownika oraz estetyki wykonania wanien. Zdaniem Sądu Rejonowego brak było również podstaw do uznania zasadności odstąpienia od umowy na podstawie art. 637 § 2 k.c., bowiem nie można mówić w tym wypadku w ogóle o wadzie, a więc co oczywiste – nie może być mowy o wadzie istotnej.

Odnosząc się do naliczonych przez pozwaną kar umownych kosztem wypłaconego powodowi wynagrodzenia Sąd I instancji jako podstawę prawną ich dochodzenia wskazał na art. 483 k.c. oraz §10 umowy.

W piśmie z dnia 9 września 2008 roku pozwana poinformowała powoda, iż naliczyła powodowi kary umowne w łącznej wysokości 45.873,38 zł. Jako podstawę naliczenia kar umownych pozwana wskazała odstąpienie od umowy z przyczyn leżących po stronie powoda (§ 10 ust. 3 umowy) oraz opóźnienie powoda w usuwaniu wad stwierdzonych przy odbiorze prac (§ 10 ust 1 pkt 2 umowy). Zgodnie z treścią art. 6 k. c. ciężar udowodnienia nienależytego wykonania umowy, a więc rzeczywiście zaistnienia podstaw do słusznego naliczenia kar umownych, obciążał pozwaną. W ocenie Sądu Rejonowego, pozwana nie sprostała temu obowiązkowi. Naliczenie kary umownej z tytułu odstąpienia od zawartej umowy w dniu 15 maja 2008 roku z uwagi na stwierdzone wady uniemożliwiające jego użytkowanie było bezzasadne. Sąd I instancji uznał bowiem, że w niniejszym przypadku nie mogło być mowy o istotnej wadzie uniemożliwiającej użytkowanie w sytuacji gdy pozwana nie wykazała, że przedmiot wykonany odbiegał od umowy. Sąd I instancji zauważył, że wykonane przez powoda wanny nie nadawały się do użytku jakiego oczekiwał pozwany, niemniej jednak Sąd I instancji nie dopatrzył się w tym zakresie jakiegokolwiek odstępstwa od umowy po stronie powoda, jakiejkolwiek winy powoda, skoro powód wykonał wanny w taki sposób, jak wynikało wprost z przekazanych powodowi dokumentów o wskazanych tam parametrach, wypełniających treść łączącej strony umowy. Z przyczyn wyżej wskazanych Sąd Rejonowy uznał, że brak było podstaw do naliczenia kary umownej ze wskazanego tytułu.

W ocenie Sądu Rejonowego brak było również podstaw do naliczenia kary umownej w zakresie w jakim dotyczyła opóźnienia w usuwaniu wad. W pierwszej kolejności Sąd Rejonowy wskazał, iż skoro z zapisu umownego wynikało, iż naliczenie kary umownej z tego tytułu dotyczy jedynie wynagrodzenia brutto za ten zakres przedmiotu umowy, to całkowicie niezasadne było naliczenie kary umownej od całości wynagrodzenia. W dalszej kolejności Sąd I instancji zauważył, iż pozwana nie wykazała, iż wystąpiły usterki stanowiące o niezgodności z umową i nastąpiło przekroczenie terminu wyznaczonego na ich usunięcie. W protokole z dnia 5 marca 2008 roku brak było jakiejkolwiek adnotacji, że nie zostały przez powoda przedstawione atesty. Z kolei w załączniku do tego protokołu zostały wymienione usterki, które nie zostały odnotowane podczas kolejnych czynności odbioru. Pierwszy termin na dokonanie poprawek został wyznaczony na dzień 20 marca 2008 roku zatem zdaniem Sądu I instancji, nie mogłoby być mowy o pozostawaniu powoda w opóźnieniu przed tą datą. Z zapisu umowy wynikało bowiem, iż strony postanowiły o naliczaniu kary umownej za opóźnienie w usuwaniu wad stwierdzonych przy odbiorze prac, za każdy dzień opóźnienia licząc od dnia wyznaczonego na usunięcie wad. Ponadto pozwana nie wykazała, że powoływane przez nią usterki stanowiły odstępstwo od umowy. W ocenie Sądu I instancji powód dołożył staranności, aby spełnić oczekiwania pozwanej w możliwie najbardziej zadowalającym ją zakresie i osiągnąć efekt najbardziej pożądany przez pozwaną, pomimo braku precyzyjnych wytycznych i oczekiwanych wskazówek ze strony pozwanej oraz braku należytej współpracy powołanych ze strony pozwanej do realizacji umowy osób. W wyniku prowadzonych rozmów strony prolongowały termin wskazywany jako wyznaczony na odbiór likwidowanych usterek. W dniu 7 kwietnia 2008 roku strony ustaliły, że terminem ostatecznym odbioru poprawek będzie 10 kwietnia 2008 roku, z kolei protokół z 18 kwietnia 2008 roku wskazuje, że wyznaczony termin usunięcia usterek został przedłużony za zgodną wolą stron.

Z wyżej wskazanych przyczyn Sąd Rejonowy uznał za bezpodstawne naliczenie kary umownej z powołaniem podstawy opóźnienia w usuwaniu wad.

Sąd Rejonowy podkreślił także, że powoływane w toku sprawy zmiany inicjowane przez pozwaną w zakresie przedmiotu umowy nie mogły wywrzeć wpływu na zasadność i wysokość należnego powodowi wynagrodzenia albowiem w świetle art. 140 i art. 144 ustawy Prawo Zamówień Publicznych niedopuszczalne są one w umowie zawartej w trybie przetargowym. W szczególności istotną zmianę i niedopuszczalne wkroczenie w przedmiot umowy stanowi postanowienie o wyłączeniu z przedmiotu umowy prac związanych z wymianą i montażem wanien do konserwacji zbiorów bibliotecznych (z uwagi na niezadowolenie pozwanej z efektu) z równoczesnym pozbawieniem powoda wynagrodzenia za ten zakres prac (wykonanych zgodnie z zawartą umową i zobowiązaniem powoda).

Odnośnie wysokości świadczenia Sąd I instancji wskazał, że zawarta pomiędzy stronami w dniu 17 stycznia 2008 roku umowa przewidywała wynagrodzenie kosztorysowe opiewające na kwotę łączną 107.431,16 zł brutto. Powód otrzymał od pozwanej wynagrodzenie za wyjątkiem pełnego wynagrodzenia za zadanie w zakresie części budowlanej, za które pozwany wystawił fakturę VAT opiewającą na kwotę 66.717,48 zł. Powód z tego tytułu otrzymał od pozwanej kwotę 20.844,10 zł. Powód początkowo dochodził pozwem kwoty 46.717,48 zł, aczkolwiek w toku procesu zmodyfikował powództwo w ten sposób, iż podtrzymał je co do kwoty 45.873,38 zł wraz z odsetkami od dnia 9 września 2008 roku, zaś cofnął powództwo w zakresie kwoty 297,80 zł wraz z odsetkami od tej kwoty od dnia 9 września 2008 roku do dnia zapłaty ze zrzeczeniem się roszczenia. Mając na uwadze fakt, iż powód skutecznie cofnął pozew we wskazanym wyżej zakresie, Sąd umorzył postępowanie w zakresie cofniętej części żądania na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 k.p.c.

W przedmiocie odsetek orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c. Powód przekazał pozwanej fakturę w dniu 19 sierpnia 2008 roku. Biorąc pod uwagę fakt, iż pozwana miała 21 dni na dokonanie przelewu, należało uznać, iż pozwana znalazła się w opóźnieniu dopiero w dniu 10 września 2008 roku. Z tego powodu Sąd uznał za zasadne przyznanie odsetek od kwoty należności głównej 45.873,38 zł od dnia 10 września 2008 r. a nie jak żądała powód od 9 września 2008 roku i w tym zakresie żądanie odsetek oddalił. Oddaleniu podlegało również żądanie zapłaty wynagrodzenia powoda co do kwoty 546,30 zł. Z początkowo żądanej kwoty 46.717,48 zł, powód cofnął powództwo jedynie co do kwoty 297,80 zł, co dało kwotę 46.419,68 zł. Powód podtrzymał z kolei powództwo jedynie co do kwoty 45.873,38 zł. A zatem powód nie cofnął powództwa co do kwoty 546,30 zł co poczytać należy za błąd rachunkowy niemniej jednak w tym zakresie powództwo ocenić należy jako niezasadne zatem podlegało oddaleniu wraz z odsetkami od przedmiotowej kwoty 546,30 zł od dnia 9 września 2008 roku do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c.

Powyższy wyrok w części uwzględniającej powództwo zaskarżył pozwany zarzucając mu sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że powód wykonał umowę w sprawie zamówienia publicznego nr (...) w całości, zgodnie z warunkami umowy (w tym projektem na remont odtworzeniowy pomieszczeń pracowni w Zakładzie (...) zbiorów bibliotecznych B. (...). specyfikacjami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlanych, przedmiarem robót) i w nie dopuścił się zwłoki w wykonaniu przedmiotu umowy, podczas gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że powód nie wykonał umowy w całości, ani w terminie umownym, zaś za akceptacją powoda nastąpiło odstąpienie od umowy w zakresie dostawy i montażu wanien do kąpieli zborów bibliotecznych, a powód znajdował się w zwłoce w wykonaniu przedmiotu umowy w postaci remontu odtworzeniowego pracowni w Zakładzie (...) zbiorów bibliotecznych B. (...), przez który rozumieć należy wykonanie bez zastrzeżeń całości prac w branży budowlanej, sanitarnej i elektrycznej, które to - wykonanie robót bez zastrzeżeń - stanowiło dopiero podstawę rozliczenia umowy ( § ust. 9 umowy); sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że pozwana nie dokonała opisu przedmiotu zamówienia publicznego w sposób czytelny, jasny i precyzyjny dla wykonawcy poprzez nieokreślenie sposobu wykonania wanien do kąpieli zbiorów bibliotecznych, a nadto przyjęcie, iż w dokumentacji występowały braki (bliżej przez Sąd nieokreślone), podczas gdy postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego przeprowadzone zostało w trybie ustawy z dnia 29.01.2004r. Prawo zamówień publicznych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Opis przedmiotu zamówienia określony został zgodnie z dyrektywami wynikającymi z normy art. 29 i art. 31 ustawy oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 02.09.2004r. w sprawie szczegółowego zakresu i form dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego. Żaden wykonawca biorący udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, w tym powód, nie wskazywał zamawiającemu na jakiekolwiek braki w dokumentacji projektowej, specyfikacjach technicznych, ani w przedmiarach robót i nie wnosił o uzupełnienie dokumentacji projektowej; rażąco dowolne i nieuprawnione oraz nieudowodnione ustalenie Sądu w stanie faktycznym sprawy, że wanny do kąpieli zbiorów bibliotecznych B. (...) zamówione u innego wykonawcy, już po odstąpieniu od umowy z powodem w zakresie dostawy i montażu wanien do kąpieli zbiorów, „noszą znamiona przebarwień", podczas gdy nie został na tę okoliczność przeprowadzony żaden dowód w sprawie; sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych i prawnych Sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym i żądaniem powoda poprzez przyjęcie, że kwestią sporną pomiędzy stronami było odstąpienie od umowy w zakresie dostawy wanien do kąpieli zbiorów bibliotecznych, podczas gdy w toku całego procesu powód nie wnosił o zasądzenie wynagrodzenia umownego za dostawę i montaż wanien do kąpieli zbiorów bibliotecznych B. (...), wręcz powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika oświadczył, iż od wartości roszczenia odjął wartość przedmiotowych wanien i nie dochodzi należności z tytułu dostawy przedmiotowych wanien; sprzeczność istotnych ustaleń faktycznych i prawnych Sądu z zebranym w sprawie materiałem dowodowym poprzez przyjęcie, iż strony prolongowały termin wykonania umowy w ten sposób, że za zgodną wolą stron rzekomo wydłużony został powodowi termin na usunięcie wad i usterek w wykonanych pracach remontowych, przez co pozwana nie była uprawniona do naliczania kar umownych z tytułu zwłoki w usuwaniu wad i usterek przez powoda, podczas gdy strony takiego porozumienia nigdy nie zawarły. Umowa w sprawie zamówienia publicznego nie była aneksowana w żadnym zakresie jej postanowień; rażąco dowolną ocenę materiału dowodowego w sprawie, to jest: dokumentu w postaci rysunku do projektu wykonawczego, opinii pisemnej Instytutu (...) w W. oraz opinii ustnej złożonej na rozprawie przez pracownika Instytutu prof. J. J., protokołu odbioru z dnia 05.03.2008r., umowy nr (...) w sprawie zamówienia publicznego, zeznań św. G. B., wyjaśnień powoda - poprzez wybiórczą i nielogiczną, wewnętrznie sprzeczną, niespójną i niezgodną z doświadczeniem życiowym i procesowym ocenę ww. dowodów, przez to rażące naruszenie dyspozycji art. 233 § l kpc, które miało istotny wpływ na wynik sprawy; rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. dyspozycji art. 647 kc poprzez uznanie, że ujawnienie wad robót budowlanych w trakcie odbioru nie wpływa na obowiązek inwestora dokonania mimo to odbioru robót; dyspozycji art. 637 § 2 kc poprzez przyjęcie, że nie ma zastosowania w niniejszej sprawie i pozwana nie była w prawie odstępując od umowy w części dostawy wanien z powodu stwierdzonych wad nieusuwalnych wanien; niezastosowanie normy wynikającej z art. 483 kc, której właściwe zastosowanie z sprawie niniejszej prowadzi do wniosku, iż pozwana była w prawie naliczając powodowi kary umowne na podstawie § 10 ust. l pkt 2 i ust. 3 umowy; nie wskazanie podstawy prawnej i podstawy faktycznej, w oparciu o które zasądzone zostało roszczenie w wysokości 45.873,38 zł, pomimo że sprecyzowane przez pełnomocnika powództwo w piśmie procesowym z dnia 25.09.2013r. i na rozprawie z dnia 22.01.2013r. dotyczyło roszczenia w wysokości 46.717,48 zł. zaś powód cofnął powództwo wyłącznie co do kwoty 297,80 zł; zasądzenie roszczenia w wysokości 45.873,38 zł. pomimo nie wykazania przez powoda podstawy prawnej i faktycznej żądania przy wynagrodzeniu umownym kosztorysowym, w to miejsce przyjęcie przez Sąd za skuteczną podstawę prawną żądania wskazaną przez powoda w piśmie z dnia 25.09.2012r, to jest dokument księgowy fakturę VAT z dnia 18.08.2008r. z tytułu wykonania przez powoda niesprecyzowanych bliżej robót budowlanych; podczas gdy kwota zasądzonego roszczenia w wysokości 45.873,38 zł stanowi w istocie kwotę z noty obciążeniowej wystawionej przez pozwaną do powoda z tytułu kar umownych za opóźnienie w usunięciu wad oraz z tytułu kar umownych za odstąpienie od umowy, causa naliczenia tej kwoty jest oderwana od wartości konkretnych robót budowlanych wykonywanych przez powoda wg kosztorysu zamiennego i nie odzwierciedla wartości robót wykonanych przez powoda.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, wg norm przepisanych, ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania w instancji odwoławczej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy poczynił w analizowanej sprawie prawidłowe ustalenia faktyczne na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego. Z poczynionych ustaleń wyciągnięte zostały prawidłowe wnioski prawne i poprawnie sąd pierwszej instancji zinterpretował treść oraz znaczenie zastosowanych przepisów. Także uzasadnienie zaskarżonego wyroku odpowiadało wymogom określonym w art. 328 k.p.c., co pozwoliło Sądowi Okręgowemu na merytoryczną kontrolę orzeczenia. Stąd, w niniejszej sprawie sąd drugiej instancji na podstawie art. 382 k.p.c. przyjął ustalenia faktyczne i wnioski prawne Sądu Rejonowego jako swoje własne. W tej sytuacji rozważeniu podlegały jedynie zarzuty zawarte w apelacji strony powodowej.

Odnośnie zarzutów dotyczących sprzeczności istotnych ustaleń faktycznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego (tj. naruszenia art. 233§1 k.p.c.) należy podkreślić, że skuteczne ich podniesienie wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, bowiem tylko takie uchybienia mogą być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął sąd doniosłości poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena dokonana przez sąd (por. T. Ereciński „Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze. Część druga. Postępowanie zabezpieczające. Tom 1” pod red. T. Erecińskiego, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis Sp. z o.o., Warszawa 2007r. i powołane tam orzecznictwo Sądu Najwyższego).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd I instancji słusznie uznał, że powód w sposób prawidłowy, tj. zgodny z umową wykonał swe prace, tym samym brak było podstaw do odstąpienia od umowy, czy też do naliczenia kary umownej. Trzeba bowiem wskazać, iż do efektu w postaci rdzewienia na łączeniach wanien doszło w wyniku nieprawidłowego określenia przez stronę pozwaną przedmiotu zamówienia publicznego w zakresie prac dotyczących wymiany wanien i ich montowania. Nie sposób przy tym uznać, aby to na wykonawcy spoczywał obowiązek doprecyzowywania przedmiotu zamówienia i wnoszenie o uzupełnianie dokumentacji projektowej czy technicznej, jak próbuje wskazywać skarżący. Fakt, że zgodnie z art. 38 Prawa zamówień publicznych wykonawca może się zwrócić do zamawiającego o wyjaśnienie treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia, nie zwalnia bowiem zamawiającego od precyzyjnego określenia warunków tego zamówienia i nie można przerzucać na wykonawcę negatywnych konsekwencji związanych z uchybieniami w tym zakresie. Skoro zatem w specyfikacji określono, że wymiana istniejących wanien miała polegać na zamontowaniu specjalistycznych zestawów połączonych wanien o określonych rozmiarach z blachy nierdzewnej kwasoodpornej gat. 1. (...) na stelażach z półką, których wygląd został określony szczegółowo na rysunku wykonawczym, a łączenie blach miało zostać wykonane „metodą spawania” brak było następnie podstaw do zmiany ww. wymogów i zarzucanie powodowi, że stal, z której wykonano wanny nie była odpowiednia, czy że wanny nie były zakupione w konkretnej firmie. Trzeba bowiem zaznaczyć, iż stal, z której wykonano przedmiotowe wanny spełniała wymogi gatunkowe określone przez stronę pozwaną, co potwierdziła opinia pisemna Instytutu (...) z dnia 8 grudnia 2012 roku, jak i ustana opinia uzupełniająca J. J.. Także standardowa technika spawania zastosowana przez powoda była odpowiednia do wskazanej w ww. dokumentach, te bowiem nie określały, aby spawanie miało być przeprowadzone specjalistyczną metodą (np. elektronową), która również nie wyeliminowałaby ryzyka utraty przez ten rodzaj stali cech nierdzewności podczas obróbki termicznej. Biegły sądowy w tym zakresie wskazywał, że do przedmiotowych wanien de facto należało zastosować stali całkowicie nierdzewnej o innym symbolu, niż wynikało to ze specyfikacji. Tym samym należało uznać, iż efekt w postaci pojawienia się rdzy na łączeniach stali spowodowany był nie wadliwym wykonaniem umowy przez powoda, a błędnym określeniem przedmiotu umowy przez pozwanego. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy miał zatem fakt, czy następnie zamontowane wanny, zamówione przez pozwanego u innego wykonawcy noszą znamiona przebarwień, czy też nie. Powyższe przedmioty nie są bowiem przedmiotem postępowania.

Konsekwencją powyższych ustaleń było słuszne uznanie przez Sąd I instancji, iż w takiej sytuacji nie zaistniały podstawy, ani do odstąpienia od umowy w tym zakresie, ani do naliczania kar umownych. Fakt, że strony zgodnie ustaliły, że powód zdemontuje wanny i w tym zakresie strona skarżąca ostatecznie zamontowała inne wanny nie oznacza, że działanie powoda należało potraktować, jako przyznanie przez niego, że wykonane przez niego wanny były obarczone wadami istotnymi, co spowodowało odstąpienie od umowy. Nie kwestionując okoliczności, że w ramach łączącej strony umowy de facto nie doszło ostatecznie do zamontowania wanien, należało uznać, że winny w tym zakresie nie ponosił powód (jak bowiem wyżej wskazano wykonane i zamontowane przez niego wanny spełniały wymogi wynikające z umowy łączącej strony postępowania), nie uchybił on też w tym zakresie terminowi na wykonanie umowy, tym samym brak było podstaw do obarczania go karą umowną.

Skarżąca nie wykazała również, aby zaistniały podstawy do naliczenia kary umownej z tytułu opóźnienia w usuwaniu wad stwierdzonych przy odbiorze robót, do czego była zobligowana na podstawie art. 6 k.c., to ona bowiem wywodziła skutki prawne z tych okoliczności. Z załączonych do akt sprawy kolejnych protokołów odbioru robót wynika co prawda, że istniały usterki, które powód zobligowany był usunąć, i zamawiający (pozwany) w tym zakresie wyznaczał mu terminy, niemniej jednak nie zostało wykazane, aby usterki te nie zostały w wymaganym terminie usunięte. Na pewno zaś termin naliczania kar umownych nie mógł zacząć biec od 5 marca 2008 roku (był to bowiem pierwszy termin odbioru prac, w którym dopiero ustalono termin do usunięcia wad na podstawie §7 ust. 3 pkt 1 umowy z dnia 17 stycznia 2008 roku). Tymczasem zgodnie z §10 ust. 1 pkt 2 ww. umowy za opóźnienie w usunięciu wad stwierdzonych przy odbiorze, za każdy dzień opóźnienia licząc od dnia wyznaczonego na usunięcie wad zamawiający mógł naliczyć odpowiednie kara umowne. Tym samym w sytuacji, gdy wady zostały usunięte w wyznaczonym przez zamawiającego terminie potrzebnym na usunięcie wad, brak było podstaw do zastosowania normy z §10 umowy. Skarżący nie wykazał natomiast, aby wady nie zostały usunięte przed upływem ostatecznego terminu wyznaczonego na usunięcie usterek.

Wreszcie nie została wykazana wysokość kary umownej. Została ona bowiem ustalona od wartości całego zamówienia, nie zaś za ten zakres przedmiotu umowy, w ramach którego zaistniały wady (co jest sprzeczne z zapisem §10 ust. 1 pkt 2 umowy).

Konsekwencją tak ustalonego stanu faktycznego było uznanie, że nie doszło w niniejszej sprawie do naruszenia wskazanych przez pozwanego przepisów prawa materialnego, tj. art. 647 i 637 k.c. – nie zostało bowiem w toku postępowania wykazane, aby wady zaobserwowane w wannach stanowiły wady istotne. Skoro bowiem ten przedmiot umowy został wykonany zgodnie z zaleceniami pozwanego, nie sposób było mówić, że został on obarczony wadami istotnymi. Fakt zaś, że pozwany nie mógł z niego korzystać, wynikał natomiast z błędnego określenia przedmiotu zamówienia publicznego, nie zaś z nieprawidłowego wykonania umowy przez powoda. Skoro zaś w ocenie Sądu Okręgowego umowa została wykonana prawidłowo i terminowo brak było podstaw do zastosowania art. 483 k.c. w zw. z §10 umowy, tj. do nałożenia na powoda kary umownej.

W tym stanie rzeczy wobec niewykazania przez skarżącego, że zaistniały podstawy do potrącenia z wynagrodzenia powoda kary umownej w wysokości 45.873,38 zł, powyższa kwota podlegała zasądzeniu na rzecz powoda. Trzeba w tym miejscu podkreślić, iż wbrew stanowisku skarżącego kwota zasądzona zaskarżonym wyrokiem została w sposób wystarczający wykazana. Po pierwsze wynika ona pośrednio z faktury VAT nr (...) z dnia 18 sierpnia 2008 roku dotyczącej wykonania umowy nr (...) z dnia 17 stycznia 2008 roku opiewającej na kwotę 66.717,48 zł, która została zaakceptowana przez skarżącego (została ona bowiem podpisana przez pozwanego). W tej sytuacji faktura ta, zgodnie z art. 245 k.p.c. stanowiła dowód tego, iż osoby, które ją podpisały, złożyły oświadczenie zawarte w dokumencie. Tym samym podpisanie jej przez skarżącego dawało podstawy do uznania, że wyraził on zgodę na określoną tam kwotę wynagrodzenia. Po drugie zaś, do faktury tej odnosił się pozwany w piśmie z dnia 9 września 2008 roku, w którym wskazał, że kwotę 66.717,48 zł za wykonanie remontu pracowni pomniejszył o kary umowne w wysokości 45.873,38 zł i dokonał wypłaty wynagrodzenia w wysokości 20.844,10 zł. Tym samym nie powinno budzić wątpliwości, że wysokość określona w ww. fakturze była co do zasady zaakceptowana przez pozwanego, z tym że z uwagi na naliczenie kar umownych uległa ona obniżeniu.

Tym samym wobec nie udowodnienia przez skarżącego, że ww. kary umowne były mu należne powinien on zapłacić powodowi całą kwotę objętą fakturą z dnia 18 sierpnia 2008 roku, a nie jedynie jej część.

Wreszcie co do rozbieżności między pierwotnie dochodzoną kwotą 46.717,48 zł, a kwotę zasądzoną (45.873,38 zł) należy wskazać, iż w zakresie kwoty 297,80 zł powód cofnął skutecznie powództwo i w tym zakresie umorzono postępowanie. Natomiast co do kwoty stanowiącej pozostałą różnicę (tj. co do kwoty 546,30 zł) Sąd Rejonowy słusznie oddalił powództwo jako nieudowodnione co do wysokości, co zostało wskazane w uzasadnieniu Sądu I instancji.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 385 k.p.c. O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 98§1 i 3 k.p.c. w zw. z §12 ust. 1 pkt 1 i §6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.