Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Aleksandra Nyga

po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa: M. K.

przeciwko: (...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda M. K. kwotę 3 586,42 zł (trzy tysiące pięćset osiemdziesiąt sześć złotych czterdzieści dwa grosze) z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 1543,81 zł (jeden tysiąc pięćset czterdzieści trzy złote osiemdziesiąt jeden groszy) od dnia 5 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty,

- 2042,61 zł (dwa tysiące czterdzieści dwa złote sześćdziesiąt jeden groszy) od dnia 13 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 297 zł (jeden tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt: VI GC 123/15/3

UZASADNIENIE

Powód M. K. wystąpił przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. z pozwem o zapłatę kwoty 3.586,42 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 1.543,81 zł od dnia 5 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2.042,61 zł od dnia 13 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 1 lipa 2013 r. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego uszkodzony został należący do poszkodowanego R. T. samochód marki A. o nr rej. (...). Sprawcą kolizji był kierujący pojazdem legitymujący się wydaną przez pozwanego polisą odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Poszkodowany zawarł z powodem umowę zlecenia naprawy uszkodzonego pojazdu oraz umowę wynajmu samochodu zastępczego. W dniu 28 kwietnia 2014 r. powód zawarł z poszkodowanym umowę cesji wierzytelności. W celu przeprowadzenia naprawy została sporządzona kalkulacja nr (...)z dnia 22 lipca 2013 r., na podstawie której ustalono koszt naprawy uszkodzonego pojazdu na kwotę 3.397,09 zł po wykonaniu naprawy powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia (...) opiewającą na kwotę 3.397,08 zł. Umowa wynajmu samochodu zastępczego została zawarta na okres 3 dni, a koszt wynajmu wyniósł 369,00 zł. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność do kwoty 2.222,27 zł w związku z czym powód pismem z dnia 20 sierpnia 2014 r. wezwał pozwanego do zapłaty 1.543,81 zł.

W niniejszym uzasadnieniu powód wskazał również, że pozwem powód dochodził również zapłaty odszkodowania z tytułu szkody na pojeździe z dnia 12 lipca 2013 r. w której doszło do uszkodzenia samochodu marki F. (...) o nr rej. (...) stanowiącego własność R. C.. Sprawcą kolizji był kierujący pojazdem legitymujący się wydaną przez pozwanego polisą odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Powód zawarł z pozwanym umowę zlecenia naprawy uszkodzonego samochodu a następnie w dniu 28 kwietnia 2014 umowę cesji wierzytelność. W celu przeprowadzenia naprawy została sporządzona kalkulacja nr (...) z dnia 11 sierpnia 2013 r., na podstawie której ustalono wysokość kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu na kwotę 5.900,00 zł. po wykonaniu naprawy powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 22 sierpnia 2013 r. opiewającą na kwotę 5.261,52 zł. W czasie dokonywania naprawy pojawiła się konieczność wynajęcia pojazdu zastępczego w związku z czym powód zawarł z poszkodowanym umowę najmu samochodu zastępczego. Koszt wynajmu wyniósł 442,80 zł. Pozwany z tytułu zgłoszonej szkody przyznał na rzecz powoda kwotę 3.218,91 zł z tytułu naprawy uszkodzonego pojazdu oraz 442,80 zł z tytułu wynajmu samochodu zastępczego. W związku z powyższym powód wezwał pozwanego pismem z dnia 20 sierpnia 2014 r. do dokonania dopłaty w wysokości 2.0242,61 zł tytułem zapłaty pełnej wysokości odszkodowania.

Rozpoznając przedmiotową sprawę pod uprzednią sygnaturą VI GNc 3228/14/5 Sąd Rejonowy w Tychach w dniu 9 grudnia 2014 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym orzekając zgodnie z żądaniem pozwu.

W zakreślonym terminie pozwany wniósł sprzeciw od wydanego w sprawie nakazu zapłaty. Wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, że bezsporna jest odpowiedzialność w niniejszym postępowaniu pozwanego za następstwa wymiennych w pozwie kolizji. Pozwany wskazał jednak, że poszkodowani zostali poinformowani, że jeżeli koszty naprawy będą wyższe niż od wyliczonych przez (...) S.A. to przed naprawą należy je uzgodnić z (...) S.A. a czynności takiej podczas likwidacji niniejszej szkody nie wykonano. Pozwany wskazał również, że w jego ocenie nieuzasadnionym jest by w przypadku pojazdów kilkuletnich było dochodzenie kosztów naprawy przez powoda przy użyciu części z sieci sprzedaży autoryzowanej przez producenta i generalnego importera pojazdów. Zdaniem pozwanego sporządzona przez pozwanego kalkulacja uwzględniała pracochłonność niezbędnych kosztów naprawczych, wartość materiałów lakierniczych oraz wysokość cen części zamiennych.

W piśmie procesowym z dnia 11 czerwca 2015 r. powód podniósł, że w jego ocenie nie ma podstaw by uznać, że powód był zobligowany do jakiegokolwiek ustalenia wysokości kosztów potencjalnej naprawy w sytuacji gdy zgodnie z prawem do przedmiotowej naprawy mogło w ogóle nie dojść. Ponadto powód podniósł, iż przywrócenie pojazdu przy zastosowaniu części alternatywnych byłoby sprzeczne z zasada pełnej kompensacji szkody.

Sąd ustalił co następuje:

Okolicznościami bezspornymi w sprawie był fakt szkody z dnia 1 lipca 2013 roku na pojeździe marki A. (...) o nr rej. (...), oraz szkody na pojeździe marki F. (...) nr rej. (...) z dnia 12 lipca 2013 r. Bezspornym było również przyjęcie odpowiedzialności odszkodowawczej za zaistniałe zdarzenia przez pozwanego oraz częściowa wypłata odszkodowania przez pozwanego z tytułu szkody z dnia 1 lipca 2013 roku w wysokości 2.222,27 zł oraz z tytułu szkody z dnia 12 lipca 2013 roku w łącznej kwocie 3.661,71 zł.

Poszkodowany R. T. oddał swój uszkodzony samochodu marki A. nr rej. (...) do naprawy u powoda. Poszkodowanemu był niezbędny samochód zastępczy do dojazdów do pracy oraz na zakupy.

Dowód: zeznania świadka R. T. (k. 104-105)

Powód w dniu 28 kwietnia 2014 roku, w drodze umowy przelewu wierzytelności nabył od poszkodowanego R. T. wierzytelność wynikającą z prawa do dochodzenia z ubezpieczenia OC, kosztów naprawy uszkodzonego samochodu marki A. nr rej. (...), oraz kosztów wynajęcie samochodu zastępczego nr rej. (...).

Dowód: umowa cesji z dnia 28 kwietnia 2014 r. (k. 11)

Decyzja z dnia 13 września 2013 r. w sprawie o numerze szkody (...) pozwany przyznał, a następnie wypłaciła na rzecz poszkodowanego łącznie kwotę 2222,27 zł z tytułu szkody na pojeździe marki A. nr rej. (...).

Dowód: decyzja z 13 września 2013 r. (k. 17), potwierdzenia przelewów (k. 17,18)

Pismem z dnia 20 sierpnia 2014 r. pełnomocnik powoda odwołał się od decyzji z dnia 13 września 2013 r. w sprawie o numerze szkody (...) wnosząc o zapłatę należnego odszkodowania w kwocie 1.543,81 zł. W decyzji z dnia 9 września 2014 r. pozwany stwierdził, że nie widzi podstawy do zmiany zajętego stanowiska w zakresie wypłaty odszkodowania w sprawie o nr szkody (...).

Dowód: odwołanie z 20 sierpnia 2014 r. (k.20-21), decyzja z 9 września 2014 r. (k.22-23)

Uzasadniony koszt naprawy pojazdu poszkodowanego R. T. tj. samochodu marki A. nr rej. (...) wynosił 5.261,52 zł brutto. Natomiast uzasadniony koszt wynajmu samochodu zastępczego w trakcie naprawy w/w pojazdu wynosił 442,80 zł.

Dowód: pisemna opinia biegłego sadowego (k. 117-122), kalkulacja (...) (k. 12-14), faktura VAT nr (...) (k. 15), faktura VAT nr (...) (k. 16)

Powód w dniu 28 kwietnia 2014 roku, w drodze umowy przelewu wierzytelności nabył od poszkodowanego R. C. wierzytelność wynikającą z prawa do dochodzenia z ubezpieczenia OC, kosztów naprawy uszkodzonego samochodu marki F. (...) nr rej. (...).

Dowód: umowa cesji z dnia 28 kwietnia 2014 r. (k. 24)

Decyzja z dnia 16 września 2013 r. w sprawie o numerze szkody (...) pozwany przyznał na rzecz poszkodowanego R. C. łącznie kwotę 3 661,71 zł z tytułu szkody na pojeździe marki F. (...).

Dowód: decyzja z 13 września 2013 r. (k. 30)

Pismem z dnia 20 sierpnia 2014 r. pełnomocnik powoda odwołał się od decyzji z dnia 16 września 2013 r. w sprawie o numerze szkody (...) wnosząc o zapłatę należnego odszkodowania w kwocie 2.042,61 zł. W decyzji z dnia 6 listopada 2014 r. pozwany stwierdził, że nie widzi podstawy do zmiany zajętego stanowiska w zakresie wypłaty odszkodowania w sprawie o nr szkody (...).

Dowód: odwołanie z 20 sierpnia 2014 r. (k.31-32), decyzja z 6 listopada 2014 r. (k. 33)

Uzasadniony koszt naprawy pojazdu poszkodowanego R. C. tj. samochodu marki F. (...) nr rej. (...) wynosił 3.397,08 zł brutto. Natomiast uzasadniony koszt wynajmu samochodu zastępczego w trakcie naprawy w/w pojazdu wynosił 369,00 zł.

Dowód: pisemna opinia biegłego sadowego (k. 117-122), kosztorys (k. 25-27), faktura VAT nr (...) (k. 28), faktura VAT nr (...) (k. 29)

Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości. Należy podkreślić, że powołana dokumentacja pomimo, iż pochodziła z różnych źródeł przedstawiała spójny obraz przebiegu wydarzeń, który był prawdopodobny w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Z tych względów oceniono wymienione dowody jako w pełni wiarygodną podstawę dla czynienia ustaleń faktycznych.

Sąd przyznał atrybut wiarygodności zeznaniom świadka R. T. bowiem były one rzeczowe, logiczne i korespondujące z zebraną w sprawie dokumentacją.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd uwzględnił treść pisemnej opinii biegłego sądowego M. D. uznając, iż wnioski opinii pozostawały rzetelne, logiczne i odpowiedziały na przedstawione biegłemu zagadnienia. Opinia poparta została dużym doświadczeniem zawodowym i życiowym biegłego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez M. K. przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Okolicznościami bezspornymi w sprawie był fakt szkody z dnia 1 lipca 2013 roku, oraz szkody z dnia 12 lipca 2013 r., przyjęcie odpowiedzialności odszkodowawczej za zaistniałe zdarzenia przez pozwanego oraz częściowa wypłata odszkodowania przez pozwanego z tytułu szkody z dnia 1 lipca 2013 roku w wysokości 2.222,27 zł oraz z tytułu szkody z dnia 1 lipca 2013 roku w łącznej kwocie 3.661,71 zł.

Powód domagał się zasądzenia kwoty 3.586,42 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 1.543,81 zł od dnia 5 sierpnia 2014 r. do dni zapłaty oraz od kwoty 2.042,61 zł od dnia 13 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc, że nie zgadza się z wskazanymi przez powoda kosztami naprawy oraz wskazując, że przy obliczeniu kosztów naprawy powinny zostać uwzględnione ceny alternatywnych zamienników.

Pozwany przyjął odpowiedzialność za zdarzenia z dnia 1 lipca 2013 roku, oraz z dnia 12 lipca 2013 r. W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przesłankami odpowiedzialności jest łączne wykazanie trzech przesłanek: zachowanie sprawcy szkody, powstanie szkody w majątku poszkodowanego oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a szkodą. Bezspornym było, że doszło do wypadków objętych umową ubezpieczenia w okresie ochrony ubezpieczeniowej oraz, że pomiędzy tym zdarzeniem, a zaistniałą szkodą istniał związek przyczynowo-skutkowy. Powstanie szkody w majątku poszkodowany również nie podlegało zakwestionowaniu, gdyż pozwany wypłacił częściową kwotę odszkodowania z tytułu szkody z dnia 1 lipca 2013 roku w wysokości 2.222,27 zł oraz z tytułu szkody z dnia 1 lipca 2013 roku w łącznej kwocie 3.661,71 zł. Pozwany nie zgodził się jednak z wysokością odszkodowania wskazaną przez powoda z tytułu obu kolizji drogowych.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym § 4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. W przedmiotowej sprawie nie było przedmiotem sporu, że doszło do zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową, skutkującego obowiązkiem wypłaty przez pozwaną odszkodowania. Częściowe odszkodowanie z tytułu szkody z dnia 1 lipca 2013 roku w wysokości 2.222,27 zł oraz z tytułu szkody z dnia 1 lipca 2013 roku w łącznej kwocie 3.661,71 zł zostało wypłacone przez pozwanego. Spornym pomiędzy stronami natomiast okazała się wysokość całkowitego odszkodowania za naprawę pojazdów.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013.392 ze zm.), umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

Na podstawie art. 34 ust. 1 powołanej ustawy można ustalić, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów ubezpieczeń OC, zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Zakład ubezpieczeń zamiast niego naprawia wyrządzone szkody. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Jego wysokość (o ile nie przekracza kwoty sumy gwarancyjnej) winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania. Poszkodowany jest uprawniony do odszkodowania w pełni pokrywającego szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu mechanicznego. Obejmuje ono zarówno straty, jak i korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody. Nie ma również znaczenia, czy jest to wywołana wypadkiem pojazdu mechanicznego szkoda na osobie (uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia lub śmierć) czy też szkoda na mieniu (utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia).

Należy wskazać, iż w Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 czerwca 2003 r. o sygn. III CZP 32/03 wskazał, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. Nadto Sąd Najwyższy wskazał, iż przyjęcie cen przeciętnych dla określenia wysokości przysługującego poszkodowanemu odszkodowania, niezależnie od samej metody ich wyliczania, która może być zróżnicowana, nie kompensowałoby poniesionej przez poszkodowanego szkody, gdyby ceny przyjęte przez podmiot dokonujący naprawy były wyższe od przeciętnych (wyrok SN z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03, OSNC 2004, nr 4, poz. 51).

Podnieść należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi.

W ocenie Sądu powód w należyty sposób wykazał, iż skutecznie nabyła przedmiotowe wierzytelność od poszkodowanych R. T. i R. C..

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu motoryzacji na okoliczność ustalenia wysokości szkody wyrządzonej poszkodowanemu R. T. i R. C. w ich pojazdach, przy przyjęciu nowych oryginalnych części zamiennych oraz na okoliczność ustalenia czy w oparciu o kalkulację pozwanego można by naprawić samochód pozwalając na przywrócenie samochodu do stanu sprzed szkody, a ponadto na okoliczność ustalenia uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego związanego z naprawą pojazdu R. T. oraz czy stawka dobowa za najem pojazdu mieści się w granicach stawek stosowanych przez inne podmioty gospodarcze trudniące się wynajmem w zakresie tej samej klasy pojazdów w tym samym okresie i rejonie.

Powołany w sprawie biegły sądowy w pisemnej opinii z dnia 28 grudnia 2015 r. wskazał, że uzasadniony koszt naprawy pojazdu poszkodowanego R. T. tj. samochodu marki A. (...) nr rej. (...) wynosił 5.261,52 zł brutto. Natomiast uzasadniony koszt wynajmu samochodu zastępczego w trakcie naprawy w/w pojazdu wynosił 442,80 zł brutto.

Odnośnie uzasadnionych kosztu naprawy pojazdu poszkodowanego R. C. tj. samochodu marki F. (...) nr rej. (...) biegły wskazał, że wynosił on 3.387,08 zł brutto. W ocenie biegłego uzasadniony koszt wynajmu samochodu zastępczego w trakcie naprawy w/w pojazdu wynosił 369,00 zł brutto. Biegły wskazał, że różnice kosztorysowe w kosztach naprawy samochodu marki F. wynikały przede wszystkim z zastosowania stawki za rbg. 60,00 zł do obliczenia wartości zamienników amortyzacji części 60% i 67% wartość materiału lakierniczego przez TU (...), w stosunku do kosztorysu przedstawionego przez powoda uwzględniającego pełną wartość części zamiennych oryginalnych fabrycznych podlegających wymianie oraz większą stawkę za rbg. tj. 120 zł za prace mechaniczne i 140,00 zł za prace lakiernicze. Jednak w cenie biegłego przyjęta stawki w wysokości 120,00 zł i 140,00 zł nie były stawkami zawyżonymi gdyż stosowane stawki w warsztatach lakierniczych w roku 2013 zawierały się w granicach od 95,00 zł do 120,00 zł netto a stawki stosowane przez warsztaty autoryzowane wynosiły od 130,00 zł do 150,00 zł. W ocenie biegłego przyjętą przez pozwanego w weryfikacjach obu pojazdów stawkę w wysokości 80,00 zł należy uznać za niską. W ocenie biegłego użycie podczas naprawy pojazdów części oryginalnych było zasadne, gdyż nie wykazano w aby uszkodzone części był nieoryginalne lub wcześniej naprawiane. Biegły w opinii zaznaczył również, iż użycie nowych części nawet fabrycznych podczas naprawy, nie wpływa na zwiększenie wartości samochodu po naprawie. Biegły wskazał ponadto, że wartość materiałów lakierniczych powinna zostać wyznaczona w wysokości 100%, jak wynika z zaleceń ORT dla systemów A./E.. W zakresie wynajmu biegły wskazał, że zastosowany 4 dniowy okres wynajmu nie jest w żadnym stopniu zawyżony, a zastosowaną stawkę dobowa w kwocie 100,00 zł netto za wynajem samochodu zastępczego na czas naprawy samochodu marki F. (...) należy uznać za zasadną. W odniesieniu do wynajmu samochodu zastępczego na czas naprawy samochodu A. (...) biegły wskazał również, że przyjęty 3 dniowy okres wynajmu oraz dobowa stawkę wynajmu w wysokości 100,00 zł netto były zasadne. Sąd w całości przychyla się do stanowiska biegłego. Zdaniem Sądu uzasadniony koszt naprawy pojazdu poszkodowanego R. T. tj. samochodu marki A. (...) nr rej. (...) wynosił 5.261,52 zł brutto, uzasadniony okres wynajmu samochodu zastępczego wynosił 3 dni, a koszt wynajmu samochodu zastępczego w trakcie naprawy w/w pojazdu wynosił 442,80 zł brutto. Sąd również mając na uwadze opinię biegłego przyjął, że koszt naprawy samochodu marki F. (...) nr rej. (...) wynosił 3.397,08 zł brutto, gdyż koszt naprawy wskazany przez powoda tylko nieznacznie różnił się od wskazanej przez biegłego kwoty 3.387,08 zł. Sąd również zgodnie z opinią biegłego przyjął, że uzasadniony okres wynajmu wynosił 4 dni, a uzasadniony koszt wynajmu samochodu zastępczego w trakcie naprawy w/w pojazdu wynosił 369,00 zł brutto. Odnosząc się do podnoszonego przez pozwaną zarzutu nie zastosowania alternatywnych części zamiennych, to w ocenie Sądu, w sytuacji gdy nie ma dowodów na to, że w uszkodzonych samochodach były stosowane zamienniki części, to należy uznać za zasadne skorzystanie przy naprawie z części oryginalnych, gdyż wykorzystanie zamienników nie kompensowałoby poniesionej przez poszkodowanych szkody. Sąd również uznał, że nie uzgodnienie z pozwanym kosztów naprawy wbrew twierdzeniom pozwanego nie może mieć wpływu na kwestię zasadność dochodzonego przez powoda roszczenia.

Mając na uwadze wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powoda roszczenia za zasadne i w związku z tym w punkcie sentencji 1 wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.586,42 zł (5.261,52 zł + 442,80 zł + 3.397,08 zł + 369,00 zł -2.222,27 zł -3.218,91 zł = 3.586,42 zł).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z § 2 gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Powód domagał się odsetek ustawowych za opóźnienie z tytułu szkody na pojeździe marki A. (...) liczonych od kwoty 1543,81 zł od dnia 5 sierpnia 2014 r. oraz z tytułu szkody na pojeździe marki f. (...) w kwocie 2042,61 zł od dnia 13 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty. Powyższe żądania pozostawały uzasadnione w świetle powołanych przepisów.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 180,00 zł tytułem opłaty od pozwu, 500,00 zł tytułem zaliczki na poczet sporządzenia opinii biegłego oraz 600,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z §6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. ze zm.), co daje łączną kwotę 1297,00 zł.

SSR Jolanta Brzęk