Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 04-11-2015 r.

Sąd Rejonowy w Koninie I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Ireneusz Frącala

Protokolant: sekr. sąd. Joanna Rusin

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 04-11-2015 r. w Koninie

sprawy z powództwa B. B.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

- o zapłatę

1. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.613,05 zł (jeden tysiąc sześćset trzynaście złotych pięć groszy) z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 1313,05 zł od dnia 10-06-2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 300,00 zł od dnia 01-10-2014 roku do dnia zapłaty

2. oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 495,00 zł (czterysta dziewięćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Ireneusz Frącala

Sygn. akt I C 2434/14

UZASADNIENIE

W dniu 21.11.2014 r. powód B. B. wystąpił przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w W. o zasądzenie kwoty 8. 746,17 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 10.06.2014 r. do dnia zapłaty, oraz kwoty 300 zł od dnia 01.10.2014r. do dnia zapłaty. Ponadto, powód wniósł o zasądzenie kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wywodził, że w dniu 05.05.2014 r. w wyniku zdarzenia komunikacyjnego uszkodzony został jego samochód marki L. (...) o nr rej. (...). Szkoda została zgłoszona pozwanemu, który dokonał kalkulacji naprawy i przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 2 503,72 zł. Tymczasem sporządzona na zlecenie powoda przez niezależnego rzeczoznawcę kalkulacja określiła odszkodowanie na kwotę 11 249,89 zł. Powód dochodził od pozwanego kwoty 8 746,17 zł tytułem uzupełnienia odszkodowania oraz kwoty 300 zł za sporządzenie prywatnej ekspertyzy.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany przyznał, że w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego wypłacił na rzecz powoda wbrew jego twierdzeniom należne mu świadczenie w kwocie 7 356,40 zł na podstawie umowy ubezpieczenia OC . W ocenie pozwanego kwota odszkodowania została przyznana i wypłacona w wysokości odpowiadającej zakresowi i wartości szkody, a wysokość roszczenia przewyższa nie tylko szkodę, ale jest także nieadekwatna do sum wpłaconych tytułem odszkodowania. Pozwany zakwestionował kwotę objętą żądaniem pozwu, zakres uszkodzeń, koszt jednej roboczogodziny, ceny części, a także koszt ekspertyzy prywatnej, która nie uwzględnia rzeczywistego zakresu uszkodzeń pojazdu powoda i ustaleń dokonanych w postępowaniu likwidacyjnym.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 05.05.2014 r. doszło do kolizji drogowej, w której uszkodzony został samochód powoda marki L. (...) o nr rej. (...). Sprawca kolizji był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego Towarzystwo (...) z siedzibą w W..

(okoliczności bezsporne)

Szkoda została zgłoszona pozwanemu w dniu 08.05.2014 r. i zarejestrowana pod numerem (...).

(dowód: zgłoszenie szkody komunikacyjnej w aktach szkody nr (...))

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, w ramach którego dokonano wyliczenia szkody, pozwany decyzją z dnia 06.06.2014 r. przyznał i wypłacił powodowi tytułem odszkodowania kwotę 2 503,72 zł. Pozwany rozliczył szkodę w samochodzie powoda tzw. metodą kosztorysową jako koszty naprawy - koszty przywrócenia pojazdu powoda do stanu przed uszkodzeniem.

(dowód: kosztorys naprawy k. 43-44, decyzja pozwanego z 06.06.2014 r. akt szkody (...))

Powód nie zgodził się z decyzją pozwanego, uznając, że wypłacone odszkodowanie jest zaniżone. W dniu 19.08.2014 r. autoryzowana stacja dealerska (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. sporządziła na zlecenie powoda kalkulację kosztów naprawy, w której koszt naprawy pojazdu powoda ustaliła na kwotę 11 249,89 zł. Powód poniósł koszty tej kalkulacji w kwocie 300 zł.

(dowód: kalkulacja naprawy nr (...) k. 10-13, faktura VAT nr (...) k. 14)

Pismem z dnia 11.09.2014 r. powód za pośrednictwem (...) Towarzystwo (...) S.A. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 8 746,17 zł tytułem dopłaty odszkodowania oraz kwoty 300 zł tytułem zwrotu kosztów sporządzonej oceny technicznej w terminie 14 dni pod rygorem skierowania sprawy do sądu

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 15-16)

Na skutek w/w wezwania do dopłaty odszkodowania, pozwany decyzją z dnia 21.11.2014r. zmienił wysokość ustalonego odszkodowania i dokonał dopłaty odszkodowania powodowi w wysokości 4 852,68 zł.

(decyzja pozwanego z dnia 21.11.2014r. k.36-37, akt szkody (...))

Koszt naprawy uszkodzeń samochodu powoda marki L. (...) o nr rej. (...) przy zastosowaniu nowych oryginalnych części zamiennych pochodzących z sieci dealerskiej L. w zakresie naprawy określonym w kosztorysach przedstawicieli (...) oraz (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. wynosił na dzień powstania szkody 8 669,45 zł brutto.

Brak możliwości wykonania naprawy uszkodzeń pojazdu przy użyciu części nowych, pochodzących z konkurencyjnych firm produkujących części podobnej jakości (zamienników) z powodu braku takich części na rynku.

Wartość rynkowa samochodu powoda w dniu powstania szkody wynosiła 23 100 zł brutto. Naprawa uszkodzeń pojazdu powoda przy zastosowaniu części oryginalnych pochodzących z sieci dealerskiej L. nie przekracza wartości pojazdu sprzed szkody i ekonomicznie uzasadniona.

Naprawa pojazdu wykonana przy użyciu nowych części oryginalnych pochodzących z sieci dealerskiej T. nie powoduje zwiększenia wartości pojazdu powoda.

(dowód: opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej R. W. k. 58-73)

Dokumenty, na podstawie których poczyniono ustalenia faktyczne nie budziły, w ocenie Sądu, wątpliwości co do autentyczności, jak i wiarygodności, a co istotne, nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron.

Sąd uznał za wiarygodną, fachową, jasną i rzetelną opinię biegłego R. W.. Biegły ustalił koszty naprawy samochodu przy zastosowaniu określonego rodzaju części, wartość rynkową pojazdu w dniu powstania szkody, oraz opłacalność jego naprawy. Ustaleń biegły dokonał w oparciu o systemy eksperckie (A.i I.). Opinia ta nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powoda znajduje oparcie w treści art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Stosownie natomiast do treści art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia.

Odpowiedzialność co do zasady nie była kwestionowana przez pozwanego. Strony w istocie różniły się jedynie co do wysokości odszkodowania.

Podkreślić należy, że w doktrynie jak orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że dla ustalenia pojęcia szkody ubezpieczeniowej należy sięgać do odpowiednich regulacji zawartych w kodeksie cywilnym. A skoro tak, to zastosowanie powinien mieć art. 361 k.c., który to przepis wprowadza zasadę pełnego odszkodowania. Podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę.

Wysokość tego odszkodowania powinna zatem odpowiadać kosztom przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego, lecz nie powodować wzbogacenia poszkodowanego.

Koszt naprawy pojazdu powoda – przywrócenia go do stanu sprzed szkody - ustalony przez biegłego z zakresu techniki samochodowej R. W. wyniósł 8 669,45 zł i w takiej wysokości zgodnie z art. 361 k.c. przysługiwało powodowi odszkodowanie. Biegły zastosował informatyczne programy specjalistyczne służące do ustalania kosztów naprawy A. i I.– powszechnie stosowane do tego rodzaju operacji.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd uznał, że należne odszkodowanie wynieść powinno 8 669,45 zł. Dotychczas pozwany wypłacił powodowi łącznie kwotę 7 356, 40 zł, zatem do zapłaty pozostało jeszcze 1313,05 zł.

Sąd uznał za uzasadnione również roszczenie powoda o zasądzenie kwoty 300 zł, tytułem zwrotu wydatku poniesionego na sporządzenie na zlecenie powoda kalkulacji kosztów naprawy. Wydatek ten pozostawał w ścisłym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę. Wycena sporządzona na zlecenie powoda była mu niezbędna, aby mógł on dochodzić swych praw przed sądem. Powód nie posiada wiedzy fachowej z zakresu wyceny szkód samochodowych i dla zweryfikowania kosztorysu przedstawionego przez pozwanego zmuszony był zlecić ekspertyzę niezależnemu rzeczoznawcy. Koszty kalkulacji wchodzą zatem w skład szkody, stanowią bowiem uszczerbek w majątku powoda, który nie zaistniałby, gdyby nie zaistniało zdarzenie wywołujące szkodę. Uszczerbek ten pozostaje więc w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę. Poniesienie tego wydatku było obiektywnie uzasadnione, albowiem posłużyło powodowi do właściwego określenia żądania, które ubezpieczyciel mógł w postępowaniu przedsądowym uwzględnić.

Sąd zasądził więc od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 613,05 zł (1 313,05 zł + 300 zł) z ustawowymi odsetkami: od kwoty 1 313,05 zł od dnia 10.06.2014 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 300 zł od dnia 01.10.2014 r. do dnia zapłaty, zgodnie z żądaniem powoda.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych i art. 476 k.c. w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c.

Szkoda została zgłoszona pozwanemu w dniu 08.05.2014 r. zatem biorąc pod uwagę termin 30 dni na spełnienie przez pozwanego świadczenia (art. 14 ust. 1 ustawy o u.o., 817 § 1 k.c.) upływał on z dniem 07.06.2014 r. Biorąc jednak pod uwagę związanie żądaniem (art. 321 § 1 k.p.c.) Sąd zasądził odsetki zgodnie z pozwem od dnia 10.06.2014 r.

Termin zapłaty kosztów prywatnej kalkulacji naprawy określony w wezwaniu do zapłaty powoda z dnia 09.11.2014 r. upływał w dniu 01.10.2014 r.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił żądanie powoda jako nieuzasadnione.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. Powód wygrał zaledwie w 17 %. Zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu, powód powinien uzyskać zwrot 17% poniesionych kosztów tj. kwotę 491 zł, a pozwany 83 % kosztów tj. kwotę 1 010 zł. Powód poniósł koszty procesu w łącznej wysokości 2 889,02 zł (1200 zł z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 453 zł z tytułu opłaty od pozwu oraz 1 219,02 zł z tytułu kosztów opinii ), z czego 17% wynosi 515 zł. Pozwany poniósł koszty procesu w kwocie 1 217 zł (z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa), z czego 87 % wynosi 1 010 zł. Sąd zasądził zatem od powoda na rzecz pozwanego zwrot kosztów procesu w kwocie 495 zł, jako różnicę tych wartości na korzyść pozwanego.

Wysokość wynagrodzenia pełnomocników procesowych określona została zgodnie z wysokością stawki minimalnej oznaczonej w treści § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ( radcę prawnego ) ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 /1349/ ze zm.).

Mając powyższe na uwadze, sąd na podstawie art. 100 k.p.c. orzekł jak w punkcie 3 wyroku.

Koszt dowodu z opinii biegłego wyniósł 1 219,02 zł. Koszt ten został pokryty w całości z zaliczki powoda (1 500 zł). W związku z tym na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych po uprawomocnieniu się wyroku powodowi zostanie zwrócona kwota 280,98 zł, natomiast pozwanemu 300 zł, tytułem nadpłaconych kosztów sądowych.

SSR Ireneusz Frącala