Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Lęborku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2016 r. w Lęborku

sprawy z powództwa Banku (...) SA z siedzibą w B.

przeciwko D. Z.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej D. Z. na rzecz powoda Banku (...) SA z siedzibą w B. kwotę 638,77 (sześćset trzydzieści osiem 77/100) złotych wraz z należnymi odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy oprocentowania kredytu lombardowego NBP naliczanymi w następujący sposób:

a.  od kwoty 507,06 zł od dnia 06.07.2015 r. do dnia zapłaty,

b.  od kwoty 37,71 zł od dnia 22.07.2015 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanej D. Z. na rzecz powoda Banku (...) SA z siedzibą w B. kwotę 227,38 (dwieście dwadzieścia siedem 38/10) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  wyrokowi w pkt. 1 i 3 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 945/15

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) SA z siedzibą w B. (dalej także jako: Bank (...) SA; reprez. przez profesjonalnego pełnomocnika) złożył w dniu 22.07.2015 roku (w elektronicznym postępowaniu upominawczym) pozew przeciwko D. Z., domagając się zapłaty kwoty 638,77 złotych wraz z należnymi odsetkami umownymi (naliczanymi od kwoty kapitału w wysokości 507,06 zł według zmiennej stopy procentowej stanowiącej czterokrotność stopy oprocentowania kredytu lombardowego NBP od dnia 06.07.2015 roku do dnia zapłaty oraz odsetkami umownymi naliczonymi w takiej samej wysokości od dnia 16.07.2015 roku od skapitalizowanych odsetek umownych w wysokości 37,71 zł naliczonych od należności głównej do dnia 04.07.2015 roku). Zażądano ponadto zasądzenia stosownych kosztów procesu . Jak opisano w uzasadnieniu, na kwotę dochodzoną pozwem składały się ww. należności wynikające z umowy rachunku bankowego (nr (...)) zawartej w dniu 10.08.2012 roku.

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie na mocy postanowienia z dnia 27.08.2015 roku stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym, a sprawę przekazano do tut. Sądu wg właściwości ogólnej.

Powód uzupełnił pozew zgodnie z ustawowymi wymogami.

Pozwana D. Z. nie złożyła odpowiedzi na pozew ani nie stawiła się na posiedzeniu wyznaczonym na rozprawę /vide: k. 37-38/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10.08.2012 roku D. Z. zawarła z Bankiem (...) SA umowę (nr (...) ) o prowadzenie rachunków bankowych, o kartę płatniczą oraz o świadczenie usług drogą elektroniczną.

Pismem z dnia 05.02.2015 roku ww. bank wypowiedział wskazaną umowę w związku z niedotrzymaniem jej warunków (tj. niespłaconym zadłużeniem debetowym na (...)).

Na dzień 05.07.2015 roku na wymagalne zadłużenie z tytułu opisanej umowy składały się:

⚫

kwota 500,00 zł - z tytułu niespłaconej należności głównej,

⚫

odsetki karne w wysokości 44,77 zł - naliczone do dnia 04.07.2015 roku od kwoty należności głównej

oraz

⚫

opłaty i koszty bankowe w wysokości 94,00 zł.

/dowód: umowa k. 27-30, wypowiedzenie k. 31 oraz wyciąg z ksiąg bankowych k. 32/

Bank (...) SA prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. gromadzenie i wykorzystywanie środków finansowych osób fizycznych i prawnych oraz kredytowanie ich działalności, a nadto prowadzenie rachunków bankowych.

/ dowód : odpis z rejestru przedsiębiorców KRS k. 12 – 22/

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części (poza nieznacznym okresem żądania odsetkowego – vide infra).

Na wstępie niniejszych rozważań należy zaznaczyć, że pozwana D. Z. nie złożyła odpowiedzi na pozew oraz nie stawiła się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę w dniu 23.03.2016 roku – pomimo skutecznie doręczonego wezwania /tu vide: k.: 35v i 37-38/. Uzasadniało to w konsekwencji wydanie wyroku zaocznego w sprawie.

W ocenie Sądu, okoliczności przedstawione przez Powoda w złożonych pismach procesowych /tu vide: k.: 2-4 oraz 7-32/ nie budziły wątpliwości i nie zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Na podstawie przedłożonej dokumentacji /tu vide: k. 27-32/ Sąd ustalił, że Strony zawarły opisaną w pozwie kompleksową umowę bankową, która następnie została wypowiedziana przez Bank (...) SA z uwagi na niedotrzymanie warunków umowy przez Pozwaną. Dochodzona pozwem kwota – co do zasady - znalazła przy tym swoje należyte odzwierciedlenie w wyciągu z bankowych ksiąg rachunkowych /vide: k. 32/.

Pomimo jednak niebudzącej wątpliwości podstawy faktycznej dochodzonego roszczenia, Sąd nie mógł w pełni uwzględnić żądania w zakresie odsetek dochodzonych od zaległych odsetek. Jak wynikało bowiem z dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy, powodowy Bank złożył pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 22.07.2015 roku /tu vide: k .2/. Jednocześnie w petitum pozwu wniesiono o zasądzenie odsetek (w wysokości umownej) od już skapitalizowanych odsetek w wysokości 31,71 zł - od dnia 16.07.2015 roku /tu vide: żądanie pozwu w ramach (...) na k. 3-3v oraz pozew na k. 8-9v/. Zgodnie zaś z regulacją art. 482 § 1 kc od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba, że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy (zakaz anatocyzmu). Przepisu tego nie stosuje się do pożyczek długoterminowych udzielanych przez instytucje kredytowe (vide: art. 482 § 2 kc – brak było tu podstaw do stwierdzenia, iż o takie właśnie zobowiązanie chodziło w przedmiotowej sprawie, gdyż umowa zawarta między Stronami była kompleksową umową dot. rachunku bankowego i m.in. limitu debetowego, a nie umową pożyczki długoterminowej).

W realiach przedmiotowej sprawy nie można było więc uwzględnić pretensji Powoda w zakresie naliczenia odsetek umownych od zaległych odsetek już od dnia 16.07.2015, ponieważ wytoczył on swoje powództwo dopiero w dniu 22.07.2015 roku i od tej chwili uzasadnione było żądanie odsetek od poprzednio skapitalizowanych odsetek. Do tego zaś dnia obowiązywał zakaz anatocyzmu wynikający z przytoczonego wcześniej art. 482 § 1 kc. Jednocześnie z przedłożonej dokumentacji nie wynikało, aby po powstaniu zaległości Strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy /vide: k. 27-32/.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd orzekł, jak w pkt. 1 i 2 sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z treścią art. 100 kpc, który stanowi, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. W przedmiotowej sprawie Powód uległ co do minimalnej części swojego żądania, a tym samym należał mu się pełen zwrot kosztów prowadzonego procesu (tj. opłata od pozwu oraz koszty zastępstwa procesowego i opłata skarbowa).

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono w pkt. 4 sentencji wyroku - zgodnie z art. 333 § 1 pkt 3 kpc.