Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 maja 2016r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie w IV Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

przy udziale Prokuratora Prok. Okr. Ilony Talar

po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2016r.

sprawy R. P. (1)

o wydanie wyroku łącznego

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Goleniowie

z dnia 19 listopada 2015r. sygn. II K 634/15

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. C. kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem i 60/100) złotych, w tym 27,60 (dwadzieścia siedem
i 60/100) złotych podatku VAT, tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu skazanego przed Sądem Okręgowym jako drugą instancją w sprawie o wydanie wyroku łącznego,

III.  zasądza od skazanego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze.

SSO Agnieszka Bobrowska SSO Ryszard Małachowski del. SSR Mariusz Jasion

Sygn. akt IV Ka 100 / 16

UZASADNIENIE

R. P. (1) został skazany prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 14 stycznia 2011r. sygn. akt II K 1118 / 10, za przestępstwo z art. 278 § 1 kk, popełnione w dniu 19 września 2010r., na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat;

2.  Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 10 kwietnia 2012r. sygn. akt II K 78 / 12, za przestępstwo z art. 288 § 1 kk, popełnione w dniu 27 listopada 2011r., na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 4 lata; postanowieniem z dnia 20 stycznia 2015r. zarządzono jej wykonanie;

3.  Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 4 lipca 2012r., sygn. akt II K 523 / 12, za przestępstwo z art. 245 kk, popełnione w bliżej nieokreślonym dniu w marcu 2012r., na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby 3 lat; postanowieniem z dnia 20 stycznia 2015r. zarządzono jej wykonanie,

4.  wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 7 lipca 2014r. sygn. akt II K 362 / 14, za przestępstwo z art. 190 § 1 kk, popełnione w dniu 16 marca 2014r., na karę 100 stawek dziennych grzywny po 15 złotych.

Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem z dnia 19 listopada 2015r., sygn. akt II K 634 / 15,

I.  na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym w okresie wydania wyroków skazujących w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw połączył orzeczone wobec skazanego R. P. (1) kary pozbawienia wolności z wyroków II K 78 / 12 oraz II K 523 / 12 i wymierzył mu karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 577 k.p.k. zaliczył skazanemu na poczet wymierzonej mu kary łącznej pozbawienia wolności okres częściowo odbytej przez niego dotychczas kary pozbawienia wolności w sprawie II K 78 / 12 od dnia 23. 07. 2015r.,

III.  na podstawie art. 572 kpk umorzył postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego w zakresie kar orzeczonych w pozostałych sprawach,

IV.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. C. kwotę 147,60 złotych wraz z podatkiem VAT tyt. nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu,

V.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił skazanego w całości od ponoszenia wydatków w sprawie.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca skazanego zaskarżając wyrok w całości, orzeczeniu temu zarzucił mający wpływ na jego treść błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę, a polegający na pominięciu okoliczności związanych z pozytywnym funkcjonowaniem skazanego w Zakładzie Karnym będącego na początku odbywania kary pozbawienia wolności, które to pominięcie wpłynęło na ustalenie wymiaru kary łącznej.

Podnosząc taki zarzut obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie skazanemu kary łącznej w niższym wymiarze – na zasadzie absorpcji

Sąd odwoławczy zważył, co następuje:

Wywiedziona przez obrońcę K. S. okazała się o tyle nieskuteczna, a zainicjowana nią kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku łącznego nie doprowadziła do postulowanego nią wyroku reformatoryjnego.

Na wstępie stwierdzić należy, że zasadnie Sąd Rejonowy opierając się o dyspozycje art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U. z 2015r., poz. 396 ) ustalił, że do skazań objętych badaniem w przedmiotowej sprawie należało zastosować przepisy Rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r. W rozpoznawanej sprawie wszystkie kary jednostkowe, wymierzone w sprawach objętych postępowaniem w przedmiocie wydania wyroku łącznego, orzeczone zostały prawomocnie przed dniem wejścia w życie powołanej ustawy nowelizującej Kodeks karny.

Ponieważ skarżący nie zakwestionował samych rozstrzygnięć o połączeniu węzłem kary łącznej kar jednostkowych orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w Goleniowie sygn. II K 78 / 12 oraz sygn. II K 523 / 12 oraz umorzeniu na podstawie art. 572 kpk postępowania karnego w przedmiocie objęcia karą łączną kar wymierzonych pozostałymi badanymi w tym postępowaniu sprawami, stwierdzić wyłącznie w tym zakresie należy, że Sąd Rejonowy analizując skazania R. P. (2) prawidłowo ustalił, że chronologicznie pierwszym wyrokiem konstruującym realny ciąg przestępstw dającym podstawy do orzeczenia kary łącznej był wyrok Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 10 kwietnia 2012r.,w sprawie sygn. II K 78 / 12 oraz, że przed datą jego wydania, to jest w marcu 2012r. R. P. (2) dopuścił się: czynu z art. 245 kk, za który został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie w sprawie sygn. II K 523 / 12. W konsekwencji zasadnie zaskarżonym wyrokiem karą łączną objął skazania tymi dwoma wyrokami.

Pozostałe skazania nie wypełniały warunków określonych w art. 85 kk i prawidłowym postąpieniem Sądu meriti było umorzenie postępowania karnego w tym zakresie.

Przechodząc do zarzutu postawionego w apelacji obrońcy i jego uzasadnienia zwrócić przede wszystkim należy uwagę, że Sąd Rejonowy rozważając kwestię wymiaru kary łącznej, wbrew twierdzeniu skarżącego nie pominął okoliczności związanych z pobytem skazanego w zakładzie karnym wskazując na ujawnione w toku postępowania pierwszoinstancyjnego informacje zawarte w opinii o skazanym z Zakładu Karnego w G.. Wśród nich były informacje o obliczeniu kar, które skazany odbywa, a zatem także to od kiedy jest on pozbawiony wolności. W opinii tej są również informacje o zachowaniu skazanego, jego stosunku do obowiązujących w jednostce penitencjarnej norm prawnych, a także stosunku do popełnionych przestępstw, za które wymierzone zostały mu wykonywane kary. Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazał, które z tych okoliczności wziął pod uwagę wymierzając karę łączną pozbawienia wolności. Przy czym jego argumentacja jest dla Sądu Okręgowego w pełni przekonywująca. Nie można bowiem uznać podnoszonego przez obrońcę faktu krótkiego pobytu w zakładzie karnym za przesłankę, która miałaby determinować minimalizowanie kary. Wręcz przeciwnie - uznać trzeba, że dotychczasowy pobyt w jednostce penitencjarnej właśnie ze względu na jego krótki okres nie dał jeszcze pozytywnych wyników resocjalizacyjnych, czego dowodzi wskazywany przez administrację Zakładu Karnego w G. bezkrytyczny stosunek skazanego do popełnionych przestępstw. Jednocześnie nie można nadmiernej wagi przypisywać takiej okoliczności, jak przestrzeganie regulaminu, która według skarżącego również winna skutkować zastosowanie zasady absorpcji, a która jest wyłącznie postawa w warunkach jednostki penitencjarnej co najmniej pożądaną. Podnoszenie natomiast przez obrońcę, że w przyszłości postawa skazanego może ulec pozytywnej zmianie, uznać należy wyłącznie za niesprawdzalną prognozę. Tym bardziej wątpliwą przy uwzględnieniu, że wobec skazanego orzeczono kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, które następnie zostały zarządzone do wykonania.

Sąd Rejonowy kształtując wymiar kary łącznej pozbawienia wolności odniósł się także do relacji przedmiotowo – podmiotowych zachodzących pomiędzy osądzonymi czynami skazanego. Zasadnie przy tym wskazał z jednej strony na odmienność prawnie chronionych dóbr, przeciwko którym przestępstw dopuścił się R. P. (2), jednocześnie – pomimo krótkiego okresu czasu między czynami – także na bezpośredni ich związek. Okoliczności te nie są tego rodzaju, by stosować wobec R. P. (2) zasadę absorpcji, która – jak słusznie pisze w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy – winna być wyjątkiem. Polemika obrońcy z tymi ocenami w aspekcie błędu w ustaleniach faktycznych, a w istocie będąca zarzutem rażącej niewspółmierności kary łącznej, nie mogła doprowadzić do stwierdzenia, że w przedmiotowej sprawie wymierzona skazanemu kara razi swoją niewspółmierności. Tym bardziej, że Sąd Rejonowy orzekał w przedziale od 5 do 11 miesięcy pozbawienia wolności.

Konkludując powyższe, Sąd Okręgowy uznał, że brak jest podstaw do kwestionowania ustaleń Sądu Rejonowego w zakresie rozmiaru orzeczonej wobec R. P. (2) kary łącznej pozbawienia wolności i na podstawie art. 437 § 1 kpk zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu Ł. O. przez adw. M. C. z urzędu w postępowaniu odwoławczym przed Sądem Okręgowym, rozstrzygnięto zgodnie z treścią § 17 ust. 5 w zw. z § 4 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( Dz. U. z 2015r., poz. 1801 ).

Na podstawie art. 636 § 1 kpk zasądzono od skazanego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze, nie znajdując podstaw do zwolnienia go od zapłaty tych należności.

SSO Agnieszka Bobrowska SSO Ryszard Małachowski del. SSR Mariusz Jasion