Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 7 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Joanna Rusińska

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2016r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Przedsiębiorstwa Usługowego (...) sp.j. w P.

przeciwko S. O.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego S. O. na postanowienie Sądu Rejonowego we Włocławku z dnia 7 kwietnia 2016r., sygn. akt V GC 401/15

postanawia

oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy we Włocławku oddalił wniosek pozwanego o zwolnienie od kosztów sądowych argumentując, że przychód netto ze sprzedaży w roku obrotowym 2016 wyniósł ponad 46 milionów, a zestawienie przepływów środków pieniężnych na kontach pozwanego wykazuje przepływy rzędu kilkudziesięciu milionów złotych. W tych okolicznościach nie było podstaw do zwolnienia pozwanego od kosztów sądowych (art. 102 ust 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).

W zażaleniu pozwany zarzucił naruszenie przepisu art. 102 ust1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych poprzez przyjęcie, że w stosunku do pozwanego nie zachodzą ustawowe przesłanki do zwolnienia od kosztów sądowych oraz naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie całkowicie dowolnej oceny przedstawionych przez pozwanego dokumentów i wniósł o zmianę postanowienia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew odmiennym twierdzeniom skarżącego, słusznie Sąd pierwszej instancji uznał, że jego zwolnienie od kosztów sądowych nie zasługuje na uwzględnienie w świetle art. 102 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Sąd Rejonowy prawidłowo też ocenił przedłożone przez pozwanego dokumenty.

Analiza tych dokumentów prowadzi do wniosku, że pozwany jest w stanie partycypować w kosztach sądowych bez uszczerbku dla utrzymania siebie i swojej rodziny. Zważywszy bowiem na bardzo wysokie przychody sięgające kilkudziesięciu milionów złotych w skali roku, nie sposób przyjąć, by pozwany nie mógł przeznaczyć części środków na opłatę sądową w sprawie, która jest ściśle związana z aktywnością gospodarczą pozwanego. Dla oceny możliwości pokrycia kosztów przez przedsiębiorcę kwestia przychodów ma istotne znaczenie albowiem z reguły nie należą oni do kategorii najbiedniejszych, dla których przewidziane jest dobrodziejstwo pokrycia kosztów sądowych przez Skarb Państwa. Przedsiębiorca, nawet pomimo start, ma możliwość uiszczenia kosztów sądowych, jeżeli ma tylko odpowiednie przychody. Od jego polityki finansowej zależy wówczas na co przeznaczy środki finansowe, przy czym koszty sądowe nie są mniej uprzywilejowane niż pozostałe koszty związane z działalnością gospodarczą. Jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy przepływy środków na rachunku bankowym pozwanego także dowodzi, że skarżący może pokryć koszty sądowe bez ryzyka wystąpienia negatywnych konsekwencji o jakich wspomina art. 102 ustawy o koszach sądowych w sprawach cywilnych. Trzeba też zwrócić uwagę, że skarżący posiada aktywa trwałe w kwocie przekraczającej 60 mln złotych ( bilans k.143).

Skarżący kładzie nacisk na ponoszone straty z działalności gospodarczej. Zwolnienie od kosztów sądowych nie służy podtrzymywaniu funkcjonowania przedsiębiorcy, którego działalność przynosi stratę przez długi okres czasu. Skoro pozwany wykazuje stratę i nie podejmuje działań zmierzających do uzdrowienia sytuacji finansowej lub nie składa wniosku o ogłoszenie upadłości, to widocznie opłaca się jemu prowadzenie działalności gospodarczej w taki sposób (por. postanowienie SA w Gdańsku z dnia 24.3.2005 r., sygn. I ACz 572/05).

Mając powyższe na względzie na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji postanowienia.

(...)

(...),

(...)

(...)

(...)